เมื่อนั้น ท้าวกะหมังกุหนิงเรื่องศรื
ได้ฟังชื่นชมยินดี ครั้งนี้อิเหนาจะวายชนม์
อันเพลงกริชชวามลายู กูรูสันทัดไม่ขัดสน
คิดแล้วชักกริชฤทธิรณ ร่ายรำทำกลมารยา
กรขวานั้นกุมกริชกราย พระหัตถ์ซ้ายนั้นถือเช็ดหน้า
เข้าปะทะกริชด้วยฤทธา ผัดผันไปมาไม่ครั่นคร้าม
เมื่อนั้น ระเด่นมนตรีชาญสนาม
พระกรกรายฉายกริชติดตาม ไม่เข็ดขามคร้ามถอยคอยรับ
หลบหลีกไวว่องป้องกัน ผัดผันหันออกกลอกกลับ
ปะทะแทงแกล้งทำสันทับ ย่างกระหยับรุกไล่มิได้ยั้ง
เห็นระตูถอยเท้าก้าวผิด พระกรายกริชแทงอกตลอดหลัง
ล้มลงด่าวดิ้นสิ้นกำลัง มอดม้วยชีวังปลดปลง
เมื่อนั้น กะหรัดตะปาตีสูส่ง
ทั้งระเด่นดาหยนสุนิย์วงศ์ สุหรานากงทรงทรงฤทธิ์
เห็นระเด่นมนตรีต่อสู้ แทงระตูแม่ทับดับจิต
สามองค์ทรงม้ากระชั่นชิด จะสังหารผลาญชีวิตไพรี
ต่างเข้าลุยไล่ไม่รอรั้ง ท้าวปาหยังประหมันผันหนี
ทหารโห่เอาชัยได้ที ตามตีโยธาฟัน