月光之下，绿篱小模样倒也招人，只是……唉，太熟了，不好下手啊！于是，只

月光之下，绿篱小模样倒也招人，只是……唉，太熟了，不好下手啊！于是，只得说道：“绿篱啊，会唱曲吗？给咱唱一个吧！”

绿篱眼圈还是红的，十分羞愧地摇了摇头。

我叹气：“唉！要不我给你唱一个？”

绿篱受宠若惊地点头。

我本想给她唱唱十八摸，可一看绿篱望着我那饱含崇拜的眼神，突然就有些不好意思欺负小姑娘了，于是想了想，干脆从台阶上站起身来，往前走了几步在绿篱面前站定，做了个怀抱吉他的样子，手指一扫，张嘴唱到：

“对面的女孩看过来，

看过来，看过来，

这里的表演很精彩，

请不要假装不理不睬，

对面的女孩看过来，

看过来，看过来，

不要被我的样子吓坏，

其实我很可爱，

寂寞男孩的悲哀，

说出来，谁明白，

求求你抛个媚眼过来，

哄哄我，

逗我乐开怀，

……”

开始只是绿篱一个人听着，后来殿里其他的几个小宫女也凑了过来。我看大伙这么捧场，一下子就发了人来疯，越唱越哈皮，好像又回到了以前一般，大中午的不睡觉，抱着把破吉他站在女生宿舍楼下高声地唱着，只为讨个女孩子的笑脸……

一曲终了，我笑嘻嘻地看着绿篱她们，等待着大伙的反应。

可是，场下却是一片的寂静。

好半天，绿篱才怯怯地问道：“娘娘，您的脖子和手这是怎么了？没事吧？”

我呆住，一道霹雳从天而降……果然，装帅是要遭雷劈的……

又听得绿篱问道：“娘娘，您从哪学的这样的小曲啊？以前从没听您唱过啊。”

是啊，我现在是太子妃张氏啊，这样的曲子，我是从哪里学的呢？为什么贴身侍女绿篱都未曾见过呢？

我张着嘴，一时答不出话来。

我正愣愣地站着，却又见面前的几个宫女，连带着绿篱都蹲下身去，莺声燕语地叫道：“太子殿下。”

我回过身，齐晟正在不远处站着，那表情似悲似喜似怒似哀似怨……总之，很难形容！

哎呀呀，勾人家马子被抓了个现行，这可如何是好！

正思量着齐晟会和我说些什么，就闻得齐晟突然低吼一声：“荒唐！”

说完拂袖就走。

“真有那么……荒唐？”我回头问绿篱。

绿篱忧愁地看着我，一直含在眼中的热泪终于流了下来，哽咽着：“娘娘……您这是怎么了？”

娘娘……这是怎么了？你家娘娘是早已登极乐了，可是我呢？我到底是怎么了？

“绿篱，你进去吧，我想自己坐一会。”

绿篱仍在一边跪着，眼泪汪汪地看着我，就是不肯走。不知怎地，我心中突然莫名地烦躁起来，冲着绿篱吼道：“你他妈离我远点，行不行？”

绿篱用手掩了嘴，瞪大了眼睛看着我，一时吓得哭都哭不出来了。

看着她这副可怜摸样，我突然就觉得浑身无力起来，好好的，冲人家一个小丫头发什么火。想到这，我缓了缓声音，对绿篱轻声说道：“我没事，你先回屋里吧，我就是想一个人坐一会，好好想想这些事。”

是的，我就是想自己好好想想而已。太子本就强敌环伺，又不讨老皇帝欢心，竟然还敢在宫中大宴之际幽会弟媳，说出一生一世一双人的混账之话，这离他被废还差多远？一旦太子被废，身为太子妃的我又能何去何从？怕是连借居这个肉身浑浑噩噩过日子都不成了。

我从殿外坐了半宿，齐晟将禁足一个月改成了三个月。宫里宫外都私下传着，那自从落水后就性格大变的太子妃，元宵节那夜又在太液池边撞了邪，于是，回到东宫终于半显疯癫了……

从那以后，宫里再无人敢穿红衣夜行……生怕撞邪。哎呀呀，这回可冤枉了红衣了，分明撞得是白衣的邪嘛！

禁足三月，我不能出去见人，别人也不能进来看我，憋得我每日里一大早就赶着蹲殿檐外面晒太阳，生怕一日里没晒到就会长了毛。

这些时日里，绿篱明显见瘦，看向我的眼神也更加悲凉，我几次听见她曾在半夜里对月而拜，低低祝祷：“……愿我娘娘早日康复，信女绿篱自愿减寿十载。”

我这里听得正感动，便又听绿篱音调一转，怨毒地诅咒道：“……愿江氏那贱人不得好死，早日夫离人弃，信女绿篱自愿减寿……二十载……”

哎呀呀，我说丫头，你这就不对了嘛，你对江氏的爱分明要远大于对我的爱嘛！太不和谐了！

于是就这样天天熬着，等再能出去的时候已是春暖花开了，宫女们那厚重的冬衣都换成了单薄春装，更显得是杨柳细腰风姿楚楚，我扒着东宫的宫门，看着夹道里来来往往的美貌宫女们，眼圈终于忍不住红了。

足足三个月啊，终他奶奶地熬到了！

绿篱从后面给我披了件披风，柔声道：“娘娘，天还有些寒，您别冒了风，今儿时辰不早了，咱们先回去吧，明日再来。”

“等会吧，再等会吧。”我央道，刚才过去的那个有着桃花眼水蛇腰的小宫女还没回来，我得再等上一等，最好问清了她是哪个宫里的才好。

绿篱声音听着就有些苦涩，低声哄道：“娘娘，都这时候了，想是太子殿下不会回来了。咱们明日再来等，好不好？”

我听着有点不对劲，咂摸了一下明白是绿篱想岔了，转过头想要纠正一下她的错误，却看到了绿篱水汪汪的杏核眼，唉，解释了，她又听不进去，费这个唇舌干吗呢？还不如就让她误会我是在这里守着等齐晟，起码明天还能再光明正大地来这扒门框看美眉。

绿篱又低声劝道：“再说，过不几日便是女儿节了，太子殿下必得陪娘娘回尚书府的，到时候见了老大人，万事都可从长计议，娘娘三个月都等得了，这几日都等不了了吗？”

绿篱虽说得声小，可入了我耳不亚于惊雷，过不几天齐晟竟要陪着我这冒牌货回娘家！哎呀呀，这可如何是好啊！

我这里惊得是目瞪口呆，绿篱看着却是以为我是惊喜的，忍不住苦涩地笑笑，伸手替我抿了抿鬓角发丝，像是安慰我，又像是在安慰自己：“虽然殿下三个月没照面了，但是，女儿节，他一定会陪您回府的，一定的！”

好事往往不成双，坏事却是一来一串串的，我这里还没从女儿节齐晟要陪我回“娘家”的震惊中醒过神来，又等来了茅厕君给我送民间俚曲的信使……

看着殿中那人，我淡定地转过头，吩咐正要给上茶的绿篱：“不用上茶了，去拿些桂花糕来待客吧。”

绿篱虽不明所以，但仍是听话地去了，她这里前脚出门，那信使就笑着冲我作揖道：“哎呀呀，那日不知是太子妃娘娘，实在是冒犯了，还请太子妃娘娘原谅则个！”

那夜里光线太暗，我并未瞧太清他模样，现在看来倒也是个眉清目朗的英俊少年，多说了不过十j□j岁年纪，正是爱油嘴滑舌的时候。

我没理会他那明显敷衍的道歉，只是问：“贵姓？”

他明显一个愣怔：“呃，免贵姓杨，杨严”

“哦，还要瓜子吗？”我又问。

“……”

小样，我还治不了你？

绿篱已是端了一碟桂花糕上来，我让她端给杨严，说道：“尝尝我这里的桂花糕，可比你的那些好吃些？”

杨严乐呵呵地拿起一块来，尝了尝，点头：“不错。”

“那就多吃点。”转头又问绿篱，“咱们这里可还有别的时兴小点心？就是这糕那糕的。”

绿篱背：“有栗子糕、莲子糕、糯米凉糕、鸽子玻璃糕、翠玉豆糕、小豆糕、双色豆糕……”

“行了，都端上点来给杨……呃……杨什么？”我转头问杨严。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใต้แสงจันทร์ hedges มีลักษณะขนาดเล็ก แต่ยัง มีการจ้างงาน แต่...... อนิจจา คุ้นเคยมากเกินไป ดีเริ่มต้น ดังนั้น เท่านั้นกล่าวว่า: "เฮดจ์ Ah คุณสามารถร้องเพลง ให้เราหนึ่ง ” ป้องกันความเสี่ยงตาความรักสีแดง มากหัวของเขาในความอับอาย ผมถอนหายใจ: "โอ้ ฉันจะร้องเพลงคุณหนึ่ง ” Hedgerow ปลื้มพยักหน้า ฉันต้องการร้องเพลงสำหรับเธอสัมผัส 18 มองดูเต็มรูปแบบของดวงตา hedge ก็อับอายเบิกสินค้าในสาว และอยากคิด เพียงแค่ลุกขึ้นยืนบนขั้นตอนเดินไม่กี่ก้าวหน้ายืนทริมเมอร์ hedge ทำให้กีต้าร์ดู สแกนนิ้วมือ ปากร้อง: "เฮ้ สาว ดูที่นี่ ดูที่นี่ ดูที่นี่ ที่นี่มีประสิทธิภาพที่ยอดเยี่ยม โปรดอย่าทำเป็นเฉย เฮ้ สาว ดูที่นี่ ดูที่นี่ ดูที่นี่ ไม่กลัว โดยวิธีของฉัน ในความเป็นจริงผมน่ารัก เด็กโดดเดี่ยวของเศร้า พูด ที่เข้าใจ กรุณาโยนชายตามอง Coax me ทำให้ฉันมีความสุข ……” เริ่มต้นเพียงข้างเดียวฟัง แล้วอื่น ๆ แม่บ้านเล็ก ๆ ของบ้านให้ผ่าน ผมเห็นดังนั้นเข้าร่วมใน ก็ทำ renlaifeng ร้องเพลง เพิ่มเติมก็กลับไปยังอดีต ไม่หลับเวลาเที่ยง ถือกีตาร์เสียในหอพักของเด็กผู้หญิงที่ร้องเพลงเสียงดัง เท่าที่จะทำให้ผู้หญิงยิ้มได้...... ตายเพลง ฉันยิ้มกำลังดู hedge ไว้ รอคนตอบ สนามก็เงียบ นาน ถามกิ่งเท่านั้น timidly "จักรพรรดินี มีอะไรผิดปกติกับลำคอและมือของคุณ คุณโอเค ” ผมยืน จาก...... พอแน่ใจว่า พร้อมหล่อฟ้าผ่า...... ป้องกันความเสี่ยงได้ยินถาม "เอ็มเพรส ที่คุณเรียนรู้เพลง มีไม่เคยได้ยินร้อง Ah ” ใช่ ฉันตอนนี้จางเจ้าหญิง เพลง ที่ฉันได้เรียนรู้จากมัน ไม่เคยเห็นทำไมแม่บ้านป้องกันความเสี่ยงมัน ฉันเปิดปากของฉัน ไม่ตอบอะไร ผมพยายามชีรักฉลองงานเด่น แต่ก่อนกี่ ทำความสะอาดเกี่ยวข้องกับการ hedge trimmer เป็น squatted คู่เดินทาง และตะโกน: "ของพระองค์เจ้าชาย ” ผมหันกลับ Qi Sheng ไม่ไกลจากสถานี ก็เศร้าเป็นความสุขและความโกรธเป็นความเศร้าที่ดูเหมือนตัดพ้อ...... หมด มันยากที่จะอธิบาย อนิจจา เจี๊ยบถูกจับ โดยคนปัจจุบัน วิธีสามารถจะดี สงสัยเกี่ยวกับฉีเซิ่ง และผมพูดบางสิ่งบางอย่าง กลิ่นฉีเซิ่งดวงแบบฉับพลัน: "ไร้สาระ ” เสร็จสิ้นแขนและซ้าย "จริง ๆ ที่...... ไร้สาระ "ฉันจะถามการตัดแต่งกิ่ง ป้องกันความเสี่ยงที่มองฉันด้วยเศร้า ในที่สุดรวมไว้ในสายตาของน้ำตาสตรีมลง sobbing: "ดิเอ็มเพรสของ...... วิธีมีไหม ” จักรพรรดินี...... เกิดอะไรขึ้นที่นี่ เอ็มเพรสของคุณจะแล้วบลิส แต่ฉัน นรกคืออะไรคะ "Hedge ไป อยากจะนั่งลงในขณะนี้ ” ป้องกันความเสี่ยงเป็นเข่าด้านหนึ่ง และมองผม ด้วยน้ำตา ปฏิเสธที่จะไป อย่างใด hedge กระสับกระส่ายอย่างฉับพลัน และสุขภาพและจิตใจของฉันตะโกน: "คุณพักอยู่นรกออกจากฉัน OK ” Hedge ทริมเมอร์มือปาก และเปิดโอกาส เขาตาที่ฉัน ร้องไห้ร้องไห้ในความกลัว 看着她这副可怜摸样，我突然就觉得浑身无力起来，好好的，冲人家一个小丫头发什么火。想到这，我缓了缓声音，对绿篱轻声说道：“我没事，你先回屋里吧，我就是想一个人坐一会，好好想想这些事。” 是的，我就是想自己好好想想而已。太子本就强敌环伺，又不讨老皇帝欢心，竟然还敢在宫中大宴之际幽会弟媳，说出一生一世一双人的混账之话，这离他被废还差多远？一旦太子被废，身为太子妃的我又能何去何从？怕是连借居这个肉身浑浑噩噩过日子都不成了。 我从殿外坐了半宿，齐晟将禁足一个月改成了三个月。宫里宫外都私下传着，那自从落水后就性格大变的太子妃，元宵节那夜又在太液池边撞了邪，于是，回到东宫终于半显疯癫了…… 从那以后，宫里再无人敢穿红衣夜行……生怕撞邪。哎呀呀，这回可冤枉了红衣了，分明撞得是白衣的邪嘛！ 禁足三月，我不能出去见人，别人也不能进来看我，憋得我每日里一大早就赶着蹲殿檐外面晒太阳，生怕一日里没晒到就会长了毛。 这些时日里，绿篱明显见瘦，看向我的眼神也更加悲凉，我几次听见她曾在半夜里对月而拜，低低祝祷：“……愿我娘娘早日康复，信女绿篱自愿减寿十载。” 我这里听得正感动，便又听绿篱音调一转，怨毒地诅咒道：“……愿江氏那贱人不得好死，早日夫离人弃，信女绿篱自愿减寿……二十载……” 哎呀呀，我说丫头，你这就不对了嘛，你对江氏的爱分明要远大于对我的爱嘛！太不和谐了！ 于是就这样天天熬着，等再能出去的时候已是春暖花开了，宫女们那厚重的冬衣都换成了单薄春装，更显得是杨柳细腰风姿楚楚，我扒着东宫的宫门，看着夹道里来来往往的美貌宫女们，眼圈终于忍不住红了。 足足三个月啊，终他奶奶地熬到了！ 绿篱从后面给我披了件披风，柔声道：“娘娘，天还有些寒，您别冒了风，今儿时辰不早了，咱们先回去吧，明日再来。” “等会吧，再等会吧。”我央道，刚才过去的那个有着桃花眼水蛇腰的小宫女还没回来，我得再等上一等，最好问清了她是哪个宫里的才好。 绿篱声音听着就有些苦涩，低声哄道：“娘娘，都这时候了，想是太子殿下不会回来了。咱们明日再来等，好不好？” 我听着有点不对劲，咂摸了一下明白是绿篱想岔了，转过头想要纠正一下她的错误，却看到了绿篱水汪汪的杏核眼，唉，解释了，她又听不进去，费这个唇舌干吗呢？还不如就让她误会我是在这里守着等齐晟，起码明天还能再光明正大地来这扒门框看美眉。 ป้องกันความเสี่ยง และโจอีเมอร์คิวรีในเสียงต่ำ: "นอกเหนือจาก มีได้กี่วันเป็นลูกสาวของ มงกุฎเจ้าต้องมาพร้อมกับจักรพรรดินีกลับไปซางชูฟู เห็นเจ้านายผู้ชาย ทุกอย่างจะกล่าวถึง เอ็มเพรส เช่นสามเดือน ไม่กี่วันผ่านมามีคุณไม่สามารถรอ ” ป้องกันความเสี่ยงตัดขณะเล็ก เข้าไปในหูของฉันเท่า Thunder ภายหลังฉีเจิงไปกับฉันของสินค้าปลอมที่กลับบ้าน โอ้ วิธีนี้สามารถดี เมื่อไหร่ที่มหาศาล ป้องกันความเสี่ยงที่มอง แต่คิดว่า ฉันแปลกใจ ช่วยไม่พิรี้พิไรยิ้ม ถึงออก และเอาผมของเขา graying สำหรับฉัน ฉัน และ เหมือนการปลอบใจ: "สามเดือนหน้า อย่างไรก็ตาม วันเด็กผู้หญิง ได้พระของเขาเขาจะติดตามคุณไปแมนชั่น ให้แน่ใจว่า ” สิ่งที่ดีที่สุดไม่สามารถคู่ เป็นมาในกลุ่มของเสีย ผมไม่ได้ลูกสาวฉีเจิงไปกับฉันกลับไป "แม่" ตกใจตื่นตัวเพื่อพระเจ้าและทูตของห้องคุณส่งเพลงพื้นบ้านพื้นบ้าน...... ดูที่คนในบ้าน ฉันใจเย็นเปิด และสั่งเพียงเกี่ยวกับการปลูกชาบน: "ไม่มีชา fetch osmanthus บางเค้กสำหรับผู้เข้าพัก ” เป็นกิ่งซ้ายไม่ได้อธิบาย แต่บอกไป ประตูด้านหน้าของเธอ แล้ว Messenger ยิ้ม และโค้งคำนับที่ฉัน: " Gee วันนั้นไม่ทราบว่า เป็นจักรพรรดินีเจ้าหญิงจริง ๆ Empress สนิทสนม เจ้าหญิง โปรดยกโทษให้ ” กลางคืนแสงจะมืดเกินไป ฉันไม่เห็นเกินไป ลักษณะของเขา ตอนนี้เป็นเด็กหล่อที่เหม่ชิงมูลัง พูดมากกว่า 10 j-j-อายุ รัก Jive ครั้ง 我没理会他那明显敷衍的道歉，只是问：“贵姓？” 他明显一个愣怔：“呃，免贵姓杨，杨严” “哦，还要瓜子吗？”我又问。 “……” 小样，我还治不了你？ 绿篱已是端了一碟桂花糕上来，我让她端给杨严，说道：“尝尝我这里的桂花糕，可比你的那些好吃些？” 杨严乐呵呵地拿起一块来，尝了尝，点头：“不错。” “那就多吃点。”转头又问绿篱，“咱们这里可还有别的时兴小点心？就是这糕那糕的。” 绿篱背：“有栗子糕、莲子糕、糯米凉糕、鸽子玻璃糕、翠玉豆糕、小豆糕、双色豆糕……” “行了，都端上点来给杨……呃……杨什么？”我转头问杨严。