对于墨靖轩的问题，镜心仍是沉默不答。 “等到这一点点漏沙掉完，时辰也该

对于墨靖轩的问题，镜心仍是沉默不答。

“等到这一点点漏沙掉完，时辰也该结束了。”镜心把手中的漏沙提起来，给他提醒着。

“我认输了。”墨靖轩看了眼镜心，深吸了一口气，从摇椅上站起来，然后往门口方向走过去。

“十四王爷慢走，不送。”

然后……

“主子，可以出来了，十四王爷走了。”镜心把房门一锁，走回到角落处，把摆放在地面上的大花瓶给搬走，然后再把下面一层地板给翻起来，对着露出来的洞口轻声喊了声。

“哦。”曲檀儿应了句，语气中透着浓浓的郁闷气味。

“主子，王爷还让于皓来找了。”

“咦？他想出阴招？不过也还是没找到，证明我这个洞真的是很不错，也不枉我辛辛苦苦挖它出来。”曲檀儿从洞里爬出来，拍拍手掌，扯扯衣服，再重新把花瓶给摆放好，一个转身，便往门口方向走去。

门，吱呀一声打开！

而屋子外面不远处却伫立一人，本以为已经离开的墨靖轩。

“八嫂，原来你真的在屋子里。”墨靖轩干扯着嘴角，脸色有些难看，但却不是不满，也没有怨恨，仅有一丝复杂的挫败感。

曲檀儿耸耸肩，笑得诡异。

再回头扫了眼身后的房门，然后再把视线转到墨靖轩身上去。

“你不要告诉我，你两次都是躲在同一个地方上？”墨靖轩怀疑地看向她。

“正如你所想的。”

“你躲着的那个地方是你身后的屋内？”

“你猜？”曲檀儿没有正面回答，只因那个地洞她留着还有用，至于现在是不能暴露出来，不然到时再重新挖个出来，浪费力气。

“八嫂，你要去哪？”

“出府。”

“我陪你去。”

“不用，谢谢，我认得大门口在哪里。”曲檀儿直接拒绝。

“不麻烦，有我陪着，安全一些。”

“不需要，我有镜心陪着一样安全。”

“镜心只是女人，没有我来得安全。”

“你更危险。”曲檀儿拒绝得也够彻底，半点情面都没留给他，扫了他一眼，便没再去理会。转而把视线投向了镜心：“镜心，我们走吧。”

两人一走，原地只留下墨靖轩一人干愣。

半会都回不过神来……

出府一日。

傍晚时曲檀儿和镜心匆匆回来。

上一次出府留下的问题，也总算解决，只是，还是找不到那木匠。

阳光，消失得深沉，一眨眼之间，弯弯的眉月已升起，几缕乌云，也时不时飘过。令月色越加不明，显得冷寂，微风细吹，竟生凉意。

雪院院落处，曲檀儿心情有点闷，睡不着，不由起来漫步于小道上，偶尔微抬起头来看看天上的暗月，眸底的忧色，十分明显。唉！第N次在心中叹了气，失眠的夜，竟然是这么的漫长。

曲檀儿转身回走，刚踏出几步，远处那突然响声令她吃了一惊，脚步不由停了下来，耳朵竖起，细听着周围的动静。

可细听，却又没有什么。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัญหา MO จิงซวน กระจกหัวใจยังคงไม่ตอบ "รอทรายปิดเสร็จสิ้น รั่วเล็กน้อยยังสิ้น "กระจกทรายค่ารั่วในมือของ หัวใจให้เขาเตือน "ผมยอมแพ้ "Mo จิงซวนแว่นหัวใจ การหายใจลึก ๆ มีค่าจากเก้าอี้ และเดินผ่านไปทางประตู "เจ้าชาย 14 เดิน ไม่ส่ง ” แล้ว...... "ต้นแบบ คุณสามารถออกมา เจ้าชาย 14 ไป "กระจกของหัวใจล็อคประตู และกลับไปมุมทำงาน เอาแจกันขนาดใหญ่อยู่ในพื้นดิน แล้วให้ขึ้นชั้นที่ด้านล่าง เพื่อให้ถ้ำกระซิบของเสียง "โอ้ "ตาลโค้ง แสดงหนากลิ่นโทนหดหู่ "หลัก เจ้าชายยูเฮายังมา ” "นี่คืออะไร เขามากับราคาถูกยิง อย่างไรก็ไม่พบ พิสูจน์ว่า หลุมนี้ดีจริง ๆ มากฉัน หรือฉันทำงานหนักขุดออก " Tan จากการปีนเขาจากเพลงหลุม เสียงดังเปรี้ยง มือเสียงดังเปรี้ยง ดึง เสื้ออีกครั้งเพื่อวางแจกัน ที่เปิด แล้ว เดินไปประตู ประตูเปิด creaking ไม่ไกลออกไปยืนนอกบ้านของคน ความคิดที่เหลือหมอจิงซวน "Sisters-in-law แปด เพื่อให้คุณมีจริง ๆ ในห้อง "Xuan Jing Mo ที่มุมปากของเขา เขาเกลียดบิต แต่พวกเขาไม่ได้ไม่พอใจ มีไม่มีความไม่พอใจ เพียงคำใบ้ของความยุ่งยากของคอมเพล็กซ์ ตำบลโค้งเข้า และหัวเราะทีขน กลับตากวาดหลังตู้ จาก นั้นความคิดหันไป mo จิงซวนที่ "คุณอย่าบอกฉัน คุณทั้งสองอยู่ในสถานเดียวกัน Mo จิงซวนบกกับเธอ "อย่างคุณคิด ” "คุณซ่อนอยู่ข้างหลังคุณคือ ที่บ้าน ” "คุณสามารถเดา "ลูกตาล Qu ไม่ตอบ เพราะหลุมเธอมีประโยชน์ แต่สำหรับตอนนี้จะไม่เปิดเผย หรืออีกเพื่อขุด สิ้นเปลืองพลังงาน "เซา Ba ไป ” "บ้าน ” "ฉันจะไปกับคุณ ” "ไม่ ขอบคุณ ฉันรู้ว่าประตู "ตาล Qu ปฏิเสธ "ไม่ยุ่งยาก ผมมากับ ปลอดภัย ” "ไม่จำเป็น มีตู้นิรภัยเป็นกระจกของหัวใจไปกับ ” "กระจกของหัวใจเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง โดยไม่มีการรักษาความปลอดภัยของฉัน ” "คุณเป็นอันตรายมากขึ้น "ตาล Qu ปฏิเสธไม่ละเอียดพอ ความรู้สึกไม่มีเหลือเขา กวาดเขา ด้วยตาข้างหนึ่ง ไม่สามารถละเว้น ให้ดูในกระจกของหัวใจ: "กระจกของหัวใจ เถอะจากที่นี่ ” ทั้งสองเดิน ในพื้นที่จิงซวนที่ froze ออกจากหมึกเท่านั้น ครึ่งหลังแต่พระเจ้า...... ออกจากบ้านวันหนึ่ง ยามเย็นเพลงตาลและกระจกของหัวใจรีบกลับมา ปัญหาของบ้านหลังสุดท้ายซ้าย แก้ไขในที่สุด แต่ยัง ไม่พบการช่าง ซันไชน์กะพริบลึกหายตัวไประหว่างเดือนคิ้วโค้งเป็น WISPs เมฆลอยครั้ง แสงจันทร์ และอื่น ๆ ที่ไม่รู้จัก ปรากฏเย็น ปรับลมเป่า เย็นความคิด หิมะที่ลาน เพลงแทนความรู้สึกอุดอู้ ตื่น ตัว โดยไม่เดินบนเส้นทาง บางครั้งเล็กน้อยยกศีรษะมองมืดของดวงจันทร์ เมฆที่ MOU คือ อนิจจา N ครั้งในหัวใจ ตำแหน่ง มันเป็นเวลานาน โค้งทันหันไป เพียงแค่ไม่กี่ก้าว ว่า ประหลาดใจที่จู่ ๆ เสียงเธอในระยะไกล ก้าวไม่หยุดโดย หู ฟังการเคลื่อนไหวรอบ ๆ ฟังอย่างระมัดระวัง แต่ไม่มีอะไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับหมึกปัญหา Jing Xuan สะท้อนหัวใจยังคงเป็นคำตอบที่เงียบ

"เมื่อเป็นเช่นนี้นิด ๆ หน่อย ๆ ของทรายระบายน้ำออกอย่างสมบูรณ์ชั่วโมงมีจุดสิ้นสุด." ติดอยู่ในมือของท่อระบายน้ำ-Shatti ขึ้นและทำให้เขาแจ้งเตือน

"ผมโยนในผ้าเช็ดตัว." เม็กซิกัน Jing Xuan มองหัวใจแว่นตาเอาลมหายใจลึกลุกขึ้นจากเก้าอี้โยกแล้วเดินต่อทิศทางประตู

"สิบสี่เจ้านายเดินไม่ส่ง."

แล้ว ......

"Master, สามารถออกมาสิบสี่เจ้านายไป." ติดตั้งเพื่อล็อคประตูเดินกลับไปที่มุมที่จะวางบนพื้นดินที่มีขนาดใหญ่ แจกันที่จะย้ายออกแล้วใส่ชั้นใต้พื้นเพื่อเปิดขึ้นหันหน้าไปทางหลุมสัมผัสเบา ๆ ตะโกนเสียง

"โอ้." เด็ก Qu ตาลควรจะเป็นประโยคเสียงของเขาเผยกลิ่นหดหู่ลึก

"เจ้านายให้เจ้านายมาถึง Hao."

"หือ? เขามาใช้เล่ห์เหลี่ยม? แต่ก็ยังไม่พบหลักฐานการ Dong Zhen ของฉันเป็นสิ่งที่ดีมาก แต่ยังมีชีวิตอยู่ผมทำงานอย่างหนักเพื่อขุดมันออก." Qu ตาลเด็กที่จะปีนออกจากหลุมปรบมือกระตุกเสื้อผ้าแจกันอีกครั้งออกมาวางเปิดแล้วไปในทิศทางไปทางประตู

ประตู creaks เปิด!

ขณะที่ยืนอยู่นอกบ้านก็อยู่ไม่ไกลจากคนที่คิดได้ทิ้งหมึก Jing Xuan

"แปดน้องสาวจริงๆคุณมีในบ้าน." ปากหมึก Jing Xuan เชิญแห้งเผชิญบางน่าเกลียด แต่ไม่ได้ไม่มีความสุขไม่มีความแค้นเพียงร่องรอยของความยุ่งยากซับซ้อน

Qu ตาลเด็กยักไหล่ยิ้มแปลก

กลับไปกวาดของตาที่อยู่เบื้องหลังประตูและจากนั้นไปที่สายของสายตาหมึกร่างกาย Jing Xuan

"อย่าบอกนะว่าคุณทั้งสองจะหลบซ่อนตัวอยู่ในสถานที่เดียวกัน?" โมจิงซวนข้อสงสัยมองไปที่เธอ

"เช่นเดียวกับที่คุณคิดว่า."

"นั่นคือที่ที่คุณจะซ่อนตัวอยู่หลังบ้านของคุณหรือไม่"

"Guess?" เด็ก Qu ตาลไม่ได้ตอบเพราะโพรงที่เธอยังเคยใช้เป็นที่ไม่ได้สัมผัส หรือเมื่อ re-ขุดออกเสียของความพยายาม

"แปดน้องสาวคุณจะไปไหน?"

"ออกของรัฐบาล."

"ฉันจะไปกับคุณ."

"ไม่ขอบคุณฉันรู้ว่าที่ประตูหน้า." เด็ก Qu ตาลก็ปฏิเสธ

"ไม่รำคาญผมได้มาพร้อมกับความปลอดภัยมากขึ้น."

"ไม่ฉันมีหัวใจที่จะมาพร้อมกับกระจกเป็นที่ปลอดภัย."

"กระจกหัวใจเพียงแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันได้มาไม่ปลอดภัย."

"คุณเป็นอันตรายมากขึ้น." Qu ตาลปฏิเสธที่จะให้เด็ก ๆ นอกจากนี้ยังตรวจสอบอย่างละเอียดพอไม่รู้สึกน้อยได้ใส่เขาทันทีที่เขาไม่ได้ไปไม่สนใจ แต่สถานที่ท่องเที่ยวบนกระจกหัวใจ :. "หัวใจกระจกให้เป็นไป."

พวกเขาออกเหลือเพียงวางบุคคลหมึกแห้ง Jing Xuan ตะลึง

ครึ่งหนึ่งจะต้องกลับ แต่พระเจ้า ......

ออกของรัฐบาลในวันหนึ่ง

Qu ตาลเด็กและเย็น Rush หัวใจกลับ

ครั้งสุดท้ายที่รัฐบาลปล่อยออกมาจากปัญหาที่เกิดขึ้น แต่ยังได้รับการแก้ไขในที่สุด แต่ก็ยังไม่สามารถหาช่างไม้

แสงแดดหายไปลึกระหว่างพริบตาเสี้ยวคดเคี้ยวได้เพิ่มขึ้นริ้วเมฆลอยข้ามเวลาผ่านไป แสงจันทร์สั่งซื้อไม่มีความชัดเจนมากขึ้นก็เป็นเหงาสายลมพัดดีเกิดจริงเย็น

หิมะที่ลานโรงพยาบาลเด็ก Qu ตาลรู้สึกบิตอุดอู้นอนไม่หลับไม่สามารถช่วยให้พวกเขาเดินไปในเส้นทางขึ้นเป็นครั้งคราวเล็กน้อยหัวของพวกเขาที่จะเห็นเดือนมืดของสวรรค์ Youse ด้านล่างตาเป็นที่ชัดเจนมาก อนิจจา! N ครั้งในก๊าซหัวใจถอนหายใจที่คืนนอนไม่หลับเปิดออกมาเป็นเวลานานมาก

เด็ก Qu ตาลหันหลังกลับไปได้รับเพียงไม่กี่ขั้นตอนเสียงที่ห่างไกลในทันทีว่าเธอรู้สึกประหลาดใจไม่ได้โดยการก้าวและหยุดหู pricked ฟังอย่างตั้งใจเคลื่อนไหวไปรอบ ๆ

ฟัง แต่มีอะไร