Cuestionamiento de la realidad coti

Cuestionamiento de la realidad cotidiana
Los escenarios elegidos por Erlich son espacios cotidianos en los que
apenas sucede nada, son aparentemente insignificantes: un pasillo, un
ascensor o las escaleras de un edificio. Uno de los fundamentos de la
obra de este artista es el cuestionamiento de nuestra existencia así

como la verdad empírica y, en definitiva, desvelar los grados de
veracidad existentes en esa realidad cotidiana. En una de sus últimas
obras, “Carrousel” (2008), convierte un tiovivo en un apartamento con
sus diferentes estancias: salón, cocina, cuarto de baño y comedor. La
constante rotación del tiovivo sume al espectador en la monotonía de
sus vidas y en todos esos hábitos que se repiten sin fin. A pesar del
carácter pesimista que se le puede atribuir a esta obra, el trabajo de
Erlich, revela la capacidad de sorprendernos que todos poseemos.
Interacción del espectador
A partir de espejos, cristales, agua y otros artificios fácilmente
detectables, el espectador vive momentos de ilusión en los que, lo que
consideramos “normal”, es puesto en evidencia. De esta forma, su
trabajo desconcierta y asombra al espectador al alterar de forma
lúdica la percepción de sí mismo, como individuo o parte de la
sociedad. Como en “La Torre”, en sus instalaciones el público no sólo
interactúa con la obra, sino con los otros espectadores.
Otros aspectos en la obra de Erlich
Además de la ilusión óptica y la transformación de la realidad, la
cotidianeidad y la interacción del espectador, la producción artística
de Erlich se compone de otros principios como la simplicidad o la
psicología. Una de sus instalaciones más célebres, “La Pileta” (1999),
consiste en una piscina que en realidad no contiene agua en su interior,
sino que está vacía. Una capa de acrílico recubierta de agua en su
superficie da la sensación, a ojos de los que se asoman a ella, de tener
sumergido en el fondo al público que accede por uno de los costados.
El hecho de que algo extraordinario pueda suceder de manera tan
simple, tanto técnica como conceptualmente, y que el espectador sea
capaz de desvelar el truco y aplicar este entendimiento a todo lo que le
rodea, es sin duda uno de los propósitos del artista en todos sus
proyectos.

En la obra “Le Cabinet du Psychanalyste” (2005) Erlich abordó
cuestiones de índole psicológica. A través de un vidrio que divide el
espacio en dos, la imagen del público se refleja en la consulta de un
psicoanalista, replanteando una vez más qué somos, si sujetos reales o el
reflejo de nosotros mismos definidos por la percepción de los demás. En
ella, el lenguaje simbólico del psicoanálisis se vuelve literal. Conceptos
como el sujeto o la proyección se hacen reales.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำถามของความเป็นจริงในชีวิตประจำวันสถานการณ์โดย Erlich เป็นประจำวันเว้นที่เพียงแค่เกิดอะไรขึ้น จะเห็นได้ชัดว่าไม่สำคัญ: ฮอลล์ การลิฟท์หรือบันไดของอาคาร หนึ่งของรากฐานของการงานของศิลปินท่านนี้เป็นคำถามของการดำรงอยู่ของเรา เป็นความจริงเชิงประจักษ์ และ ในที่สุด แสดงระดับของจริงในความเป็นจริงนี้ทุกวัน สุดท้ายของเขาอย่างใดอย่างหนึ่งงาน "Carrousel" (2008), กลายเป็น merry-go-round ในอพาร์ทเมนท์ของห้อง: ห้องนั่งเล่น ห้องครัว ห้องน้ำ และห้องอาหาร การคงหมุนของการหมุนที่เพิ่มขึ้นแสดงในบคคลเหล่าชีวิต และพฤติกรรมเหล่านั้นทั้งหมดที่มีการทำซ้ำไม่สิ้นสุด ทั้ง ๆ ที่การอักขระในเชิงลบที่อาจเป็นเพราะงานนี้ การทำงานของErlich เผยให้เห็นถึงความสามารถในการแปลกใจเราว่าเรามีโต้ตอบของตัวแสดงแบ่งกระจก แก้ว น้ำ และอุปกรณ์อื่น ๆ ได้อย่างง่ายดายตรวจ ตัวแสดงอยู่ผ่านช่วงเวลาของร่างเงาที่ อะไรเราถือว่า "ปกติ" ถูกเปิดเผย ด้วยวิธีนี้ พวกเขาปริศนา และ astonishes ตัวแสดงเปลี่ยนวิธีรับรู้ขี้เล่นของตัวเอง เป็นบุคคลหรือเป็นส่วนหนึ่งของการสังคม ใน "หอ" ในสาธารณะไม่เพียงมันโต้ตอบ กับการทำงาน แต่ผู้ชมคนอื่น ๆด้านอื่น ๆ ในการทำงานของ Erlichภาพลวงตาและการเปลี่ยนแปลงของความเป็นจริง การชีวิตประจำวันและการโต้ตอบของผู้ชม การผลิตศิลปะErlich ประกอบด้วยหลักอื่น ๆ เช่นความเรียบง่ายหรือด้านจิตวิทยา ติดตั้งมีชื่อเสียงของเขา "สระว่ายน้ำ" อย่างใดอย่างหนึ่ง (1999),ประกอบด้วยสระว่ายน้ำที่ประกอบด้วยน้ำอยู่ภายใน ไม่จริงแต่ก็เปล่า ชั้นอะคริลิคเคลือบน้ำของคุณพื้นผิวให้ความรู้สึก ในสายตาคนมองเห็นได้ มีจมอยู่ใต้น้ำเป็นพื้นหลังให้กับประชาชนที่ป้อนสำหรับด้านของความจริงที่ว่า สิ่งพิเศษจะเกิดขึ้นในลักษณะเพื่อให้ง่าย ทั้งทางเทคนิค และทางแนว คิด และตัวแสดงที่สามารถที่จะเปิดเผยเคล็ดลับ และใช้ความเข้าใจนี้กับทุกสิ่งที่คุณรอบ จึงไม่ต้องสงสัยหนึ่งของศิลปินทั้งหมดของโครงการ ในงาน "เลอตู้ du Psychanalyste" (2005) จัดการกับ Erlichปัญหาทางจิตใจ ผ่านแก้วที่แบ่งการภาพของพื้นที่สาธารณะในสอง ประกอบด้วยแบบสอบถามของการpsychoanalyst ส่วนอีกครั้งเขียนเป็นสิ่งที่เรามี ถ้าเป็นเรื่องจริงหรือภาพสะท้อนของตัวเราเองที่กำหนด โดยการรับรู้ของผู้อื่น ในเธอ ภาษาสัญลักษณ์ของจิตในเป็นตัวอักษร แนวคิดเป็นตัวแบบหรือการฉายภาพได้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การตั้งคำถามของความเป็นจริงในชีวิตประจำวัน
สถานการณ์จะถูกเลือกด้วยช่องว่างในชีวิตประจำวัน Erlich ที่
เพิ่งเกิดขึ้นไม่มีอะไรที่พวกเขาจะไม่มีนัยสำคัญดูเหมือน: ทางเดินเป็น
ลิฟท์หรือบันไดของอาคาร หนึ่งในรากฐานของ
การทำงานของศิลปินคนนี้เป็นคำถามของการดำรงอยู่ของเราได้เป็นอย่างดีว่าเป็นความจริงเชิงประจักษ์และในที่สุดเปิดเผยองศาของความจริงที่มีอยู่ในความเป็นจริงในชีวิตประจำวันนี้ ในตอนหนึ่งของสุดท้ายของงาน "Carrousel" (2008) กลายเป็นม้าหมุนในพาร์ทเมนท์ที่มีห้องพักที่แตกต่างกัน: ห้องรับแขก, ห้องครัว, ห้องน้ำและห้องรับประทานอาหาร หมุนคงที่ของ Carrousel เพิ่มผู้ชมเข้าสู่ความน่าเบื่อของชีวิตของพวกเขาและทุกคนที่มีการทำซ้ำอย่างไม่มีที่สิ้นสุดนิสัย แม้จะมีตัวละครในแง่ร้ายสามารถนำมาประกอบกับงานนี้การทำงานของErlich เผยให้เห็นความสามารถในการที่จะแปลกใจ เรา ว่าเราทุกคนมี. ผู้ชมมีปฏิสัมพันธ์จากกระจกแก้วน้ำและอื่น ๆ ได้อย่างง่ายดายชั้นเชิงการตรวจพบผู้ชมมีชีวิตอยู่ในช่วงเวลาที่ ภาพลวงตาว่าสิ่งที่ เรา พิจารณา "ปกติ" เป็นไฮไลต์ ดังนั้นเขาปริศนาทำงานและ amazes มุมมองในการปรับเปลี่ยนเพื่อให้การรับรู้ขี้เล่นของตัวเองในฐานะ บุคคลหรือเป็นส่วนหนึ่งของสังคม ในขณะที่ "La Torre" ในสิ่งอำนวยความสะดวกประชาชนที่ไม่เพียง แต่มีการโต้ตอบกับการทำงาน แต่กับผู้ชมอื่น ๆ . ด้านอื่น ๆ ในการทำงานของ Erlich นอกจากภาพลวงตาและการเปลี่ยนแปลงของความเป็นจริงในชีวิตประจำวันและการมีปฏิสัมพันธ์ ชมศิลปะการผลิตของ Erlich รวมถึงหลักการอื่น ๆ เช่นความเรียบง่ายหรือจิตวิทยา หนึ่งของการติดตั้งที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขา "ว่ายน้ำ" (1999) ประกอบด้วยสระว่ายน้ำที่จริงมีไม่มีน้ำภายใน, แต่มันเป็นที่ว่างเปล่า ชั้นของคริลิค - น้ำเคลือบบนของพื้นผิวที่จะช่วยให้การแสดงผล ใน สายตาของคนที่มองข้ามมันที่มีการจุ่มลงไปในกองทุนให้ประชาชนเข้าถึงได้โดยทางด้านใดด้านหนึ่ง. ความจริงที่ว่าสิ่งที่พิเศษที่อาจเกิดขึ้นเพื่อให้ เพื่อให้ง่ายทั้งด้านเทคนิคและแนวคิดและมุมมองคือสามารถที่จะเปิดเผยเคล็ดลับและใช้ความเข้าใจนี้ทุกอย่างที่อยู่รอบ ๆ มัน เป็นหนึ่งในวัตถุประสงค์ของศิลปินในทุกเขาโครงการ. ใน "เลอคณะรัฐมนตรีดู่ psychanalyste "(2005) Erlich การแก้ไขปัญหาทางด้านจิตใจของธรรมชาติ ผ่านกระจกที่แบ่งเป็นพื้นที่เป็นสองภาพของประชาชนที่จะสะท้อนให้เห็นในการให้คำปรึกษานักจิตวิทยางบการเงินเฉพาะกิจอีกครั้งสิ่งที่เรามีถ้าวิชาจริงหรือภาพสะท้อนของตัวเราเองที่กำหนดโดยการรับรู้ของคนอื่น ๆ ในมันภาษาสัญลักษณ์ของจิตจะกลายเป็นตัวอักษร แนวคิดดังกล่าวเป็นเรื่องหรือการฉายกลายเป็นของจริง