As Meng Hao disappeared off into th

As Meng Hao disappeared off into the moonlight, he looked back and saw Xu Qing standing there on the mountain peak. Memories of the times he had spent with her filled his mind.

The first time he handed her a medicinal pill in the Reliance Sect. Outside the Immortal’s cave in the Reliance Sect, when he gave her a Cosmetic Cultivation pill. Her voice underneath the moonlight. Then their time together in the Black Sieve Sect Blessed Land. And now.

For some reason, it seemed as if many stories lay therein.

Meng Hao wasn’t sure if this was romantic love. The feelings within in him now were things he’d never felt before, never experienced. What he did know was that every time he saw Xu Qing, he felt happiness well up within him that seemed to have been buried deep in his memories.

It was a good feeling.

In fact, during his five years in the Violet Fate Sect, the thing he found himself thinking about most often was cold Xu Qing, standing under the moonlight, her black hair floating in the wind.

“I wonder what it would be like… if the Reliance Sect were still there, if the Black Sieve Sect hadn’t taken Elder Sister Xu away? What if we were still back in the Reliance Sect?” Meng Hao looked forward again. The moonlight shone down onto his back as he proceeded off into the distance. Questions such as that had no answer.

He drew further and further away….

Two days later, a pair of prismatic beams shot through the air above a path to the teleportation portal which led to the Barren Mountains. They were none other than Meng Hao and Zhou Dekun. Their task having been accomplished, they were now on their way back to the Sect.

After leaving the Black Sieve Sect, Zhou Dekun, had cleared his throat and then said, “Aiii. You should get out of the Sect more often and make more friends with these Cultivator Clans. You know what? How about this: I’ll take you to meet some of them while we’re on our way to the teleportation portal.”

Looking sorrowful, he had continued, “We’re Furnace Lords, and we spend most of our time holed up in the Sect. You can’t deny that concocting pills takes a lot of resources. What you can earn in the Sect isn’t enough to survive on. So… ah, Fang Mu, whenever you get sent out of the Sect, don’t be in a hurry to get back. Take some time to interact with the outside. They have wealth to spare, and are the perfect companions for alchemists like us.”

Meng Hao had nodded approvingly. After the events in the black Sieve Sect, the previous hard feelings between him and Zhou Dekun had disappeared. They now had a relatively good relationship.

Thus, Zhou Dekun spent the better part of half a month taking Meng Hao to the various Cultivator Clans in the region, as well as to a mid-sized Sects, where they were received with great ceremony. No matter where they went, they were treated with utmost respect. Seeing the pretentious air with which Zhou Dekun carried himself amongst these Cultivator Clans made Meng Hao smile.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมงเฮาหายไปปิดลงในแสงจันทร์ เขากลับมอง และเห็น Xu Qing ยืนบนยอดเขา ความทรงจำของเวลาที่เขาได้ใช้เวลากับเธอเต็มใจครั้งแรกเขามือเธอเป็นยาสมุนไพรในนิกายพึ่ง ภายนอกถ้ำของอมตะในนิกายพึ่ง เมื่อเขาให้เธอเป็นยาเครื่องสำอางเพาะปลูก เสียงของเธอใต้แสงจันทร์ แล้วเวลาโดดในที่ดินความสุขนิกายตะแกรงสีดำ และตอนนี้เหตุผลบางอย่าง มันดูเหมือนว่า เรื่องราวมากมายวางในนั้นเมงเฮาไม่แน่ใจว่านี้เป็นรักโรแมนติก ความรู้สึกภายในตัวเขาตอนนี้ได้สิ่งที่เขาจะไม่เคยรู้สึกมาก่อน ไม่เคยมีประสบการณ์ สิ่งที่เขาไม่รู้คือ ว่า ทุกครั้งที่เขาเห็น Xu Qing เขารู้สึกว่าความสุขดีขึ้นภายในที่ดูเหมือนจะมีการฝังลึกในความทรงจำของเขามันเป็นความรู้สึกที่ดีในความเป็นจริง ในเขาห้าปีในนิกายชะตากรรมสีม่วง สิ่งเขาพบว่าตัวเองคิดมากที่สุดมักจะเป็นเย็น Xu Qing ยืนอยู่ใต้แสงจันทร์ ผมสีดำของเธอลอยลม"ผมสงสัยว่า มันจะเหมือนอะไร...ถ้านิกายพึ่งได้ยังคงมี ถ้านิกายตะแกรงสีดำไม่ออกพี่น้องซู ถ้าเราอยู่ในนิกายพึ่งกลับมายัง" เฮา เมงมองไปข้างหน้าอีกครั้ง แสงจันทร์ส่องลงบนหลังของเขาที่เขาปิดเป็นระยะทาง คำถามเช่นที่มีคำตอบเขาวาดเพิ่มเติม และห่าง...สองวันต่อมา คู่ของเดอะวันคานถ่ายผ่านอากาศเหนือเส้นทางไปยังพอร์ทัล teleportation ซึ่งนำไปสู่เทือกเขาหมัน พวกเขาก็ไม่ใช่เมงเฮาและโจว Dekun อื่น งานของพวกเขามีได้สำเร็จ พวกเขาได้อยู่บนเส้นทางกลับไปนิกายหลังจากออกจาก ดำตะแกรงนิกาย โจว Dekun ล้างคอของเขา และกล่าว ว่า แล้ว "Aiii คุณควรได้รับจากนิกายบ่อยขึ้น และเพื่อนเพิ่มเติมกับแคลนเกษตรกรเหล่านี้ คุณรู้อะไร นี้: ฉันจะพาคุณไปพบกับบางส่วนของพวกเขาในขณะที่เรากำลังในการ teleportation เว็บไซต์ "มองอกตรม เขาได้อย่างต่อเนื่อง "เราเตาขุนนาง และส่วนใหญ่ของเวลาของเราซุกตัวอยู่ในนิกายนี้ คุณไม่สามารถปฏิเสธได้ว่า ปิติยาใช้ทรัพยากรจำนวนมาก คุณสามารถรับในนิกายไม่เพียงพอที่จะอยู่รอดบน ดังนั้น... อา ฝางหมู่ เมื่อใดก็ ตามที่คุณได้จากนิกาย ไม่ต้องรีบกลับ ใช้เวลาในการติดต่อกับภายนอก พวกเขามีความมั่งคั่งอะไหล่ และเป็นสหายสมบูรณ์แบบสำหรับ alchemists เหมือนเรา"เมงเฮาก็เลยต้อง approvingly หลังจากเหตุการณ์ในนิกายตะแกรงสีดำ ความรู้สึกฮาร์ดดิสก์ก่อนหน้าระหว่างเขาและโจว Dekun ฉันหายไป พวกเขาขณะนี้มีความสัมพันธ์ค่อนข้างดีดังนั้น โจว Dekun ใช้เวลาหนึ่งเดือนครึ่งถ่ายเมงเฮา แคลนเกษตรกรต่าง ๆ ในภูมิภาค รวม ทั้ง นิกายเป็นขนาดกลาง ที่พวกเขาได้รับ ด้วยดีพิธีดี ไม่ว่าที่พวกเขาไป พวกเขาได้รับการรักษา ด้วยความเคารพสูงสุด เห็นอากาศดัดจริตที่โจว Dekun ดำเนินการเองในหมู่กองทัพเหล่านี้เกษตรกรเมงเฮายิ้มได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นเม้งเฮาหายไปในแสงจันทร์เขาหันกลับไปมองและเห็นเสี่ยวชิงยืนอยู่บนยอดภูเขา ความทรงจำครั้งที่เขาใช้เวลากับเธอเต็มไปด้วยความคิดของเขา. ครั้งแรกที่เขามอบให้เธอเป็นยาสมุนไพรในการพึ่งนิกาย นอกถ้ำอมตะในการพึ่งนิกายเมื่อเขาทำให้เธอเป็นยาเครื่องสำอางการเพาะปลูก เสียงของเธอภายใต้แสงจันทร์ จากนั้นเวลาอยู่ด้วยกันในดินแดนสีดำตะแกรงนิกายสาธุ และตอนนี้. ด้วยเหตุผลบางอย่างมันดูราวกับว่าเรื่องราวมากมายวางอยู่ในนั้น. เม้งเฮาก็ไม่แน่ใจว่านี่คือความรักโรแมนติก ความรู้สึกภายในในตอนนี้เขาเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อนไม่เคยมีประสบการณ์ สิ่งที่เขาได้รู้ก็คือว่าเวลาที่เขาเห็นเสี่ยวชิงทุกคนที่เขารู้สึกว่ามีความสุขดีขึ้นภายในตัวเขาที่ดูเหมือนจะได้รับการฝังลึกลงไปในความทรงจำของเขา. มันเป็นความรู้สึกที่ดี. ในความเป็นจริงในช่วงห้าปีที่ผ่านมาของเขาในสีม่วงโชคชะตานิกาย สิ่งที่เขาพบว่าตัวเองคิดเกี่ยวกับการส่วนใหญ่มักจะเป็นเย็นเสี่ยวชิงยืนอยู่ใต้แสงจันทร์, ผมสีดำของเธอลอยอยู่ในสายลม. "ผมสงสัยว่ามันจะเป็นเช่น ... ถ้าพึ่งนิกายก็ยังคงมีถ้าดำตะแกรงนิกาย hadn 'T นำน้องสาวพี่เสี่ยวไป? ถ้าเรายังคงกลับมาอยู่ในการพึ่งนิกาย? "เม้งเฮามองไปข้างหน้าอีกครั้ง แสงจันทร์ส่องลงบนหลังของเขาในขณะที่เขาเดินออกไปไกล คำถามเช่นว่ามีคำตอบ. เขาดึงต่อไปและต่อไป ... . สองวันต่อมาคู่ของคานเหลี่ยมยิงผ่านอากาศข้างบนเส้นทางไปยังพอร์ทัล teleportation ซึ่งนำไปสู่เทือกเขาที่เป็นหมัน พวกเขาเป็นใครอื่นนอกจากเม้งโจวและ Hao Dekun งานของพวกเขาได้รับความสำเร็จที่พวกเขาอยู่ในขณะนี้ในทางของพวกเขากลับไปที่นิกาย. หลังจากออกจากตะแกรงสีดำนิกายโจว Dekun ได้กระแอมของเขาแล้วกล่าวว่า "Aiii คุณควรจะได้รับการออกของนิกายบ่อยขึ้นและทำให้เพื่อน ๆ มากขึ้นด้วยเหล่านี้เกษตรกรสมัครพรรคพวก คุณรู้อะไรไหม? เกี่ยวกับวิธีนี้:. ผมจะพาคุณเพื่อตอบสนองบางส่วนของพวกเขาในขณะที่เรากำลังในทางของเราไปยังพอร์ทัล teleportation "การมองทุกข์เขาได้อย่างต่อเนื่อง" เราเตาขุนนางและเราใช้เวลาส่วนใหญ่ของเราซุกตัวอยู่ ในนิกาย คุณไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าปรุงยาใช้เวลามากของทรัพยากร สิ่งที่คุณจะได้รับในนิกายไม่เพียงพอที่จะอยู่รอดบน ดังนั้น ... ah, ฝางหมู่ที่เมื่อใดก็ตามที่คุณได้รับการส่งออกของนิกายไม่ต้องรีบร้อนที่จะได้รับกลับมา ใช้เวลาในการมีปฏิสัมพันธ์กับภายนอก พวกเขามีความมั่งคั่งในการสำรองและเป็นสหายที่สมบูรณ์แบบสำหรับนักเล่นแร่แปรธาตุเหมือนเรา. " เม้งเฮาได้พยักหน้าเห็นด้วย หลังจากเหตุการณ์ในสีดำตะแกรงนิกายความรู้สึกอย่างหนักก่อนหน้านี้ระหว่างเขาและโจว Dekun ได้หายไป ตอนนี้พวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีค่อนข้าง. ดังนั้นโจว Dekun ใช้เวลาส่วนที่ดีของครึ่งเดือนการเม้งเฮากับเกษตรกรตระกูลต่าง ๆ ในภูมิภาคเช่นเดียวกับนิกายขนาดกลางที่พวกเขาได้รับการต้อนรับด้วยพิธีที่ยิ่งใหญ่ เรื่องที่พวกเขาไปไม่มีพวกเขาได้รับการปฏิบัติด้วยความเคารพสูงสุด เห็นอากาศอวดรู้กับที่โจว Dekun ดำเนินการตัวเองในหมู่สมัครพรรคพวกเกษตรกรเหล่านี้ทำให้เม้งเฮารอยยิ้ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างเมิง Hao หายไปในแสงจันทร์ เขาหันไปมองและเห็น Xu ชิงยืนอยู่บนยอดเขา . ความทรงจำแห่งเวลาที่เขาใช้เวลากับเธอเต็มใจของเขาครั้งแรกที่เขายื่นเม็ดยาในการอ้างอิง นิกาย นอกถ้ำเป็นอมตะในการพรรค เมื่อเขาให้ยาและเครื่องสำอาง เสียงของเธอภายใต้แสงจันทร์ แล้วเวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกันในตะแกรงสีดำนิกายศักดิ์สิทธิ์ที่ดิน และตอนนี้สำหรับเหตุผลบางอย่าง ดูเหมือนว่าเรื่องราวมากมายอยู่ในนั้นเมิ่งเฮ่าไม่แน่ใจว่า นี่คือความรักที่โรแมนติก ความรู้สึกในตอนนี้คือเขาสิ่งที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน ไม่เคยมีประสบการณ์ สิ่งที่เขารู้คือว่า ทุกครั้งที่เขาเห็น ซู ชิง เขามีความสุขดีขึ้นภายในเขาดูเหมือนว่าจะได้รับการฝังลึกในความทรงจำมันเป็นความรู้สึกที่ดีในความเป็นจริงในช่วงห้าปีที่เขาอยู่ในสีม่วงชะตากรรมพรรค สิ่งที่เขาพบตัวเอง คิดเกี่ยวกับ ส่วนใหญ่มักจะหนาว Xu ชิงยืนอยู่ภายใต้แสงจันทร์ เส้นผมสีดำของเธอล่องลอยไปในสายลม" ผมสงสัยว่ามันจะเป็นเหมือน . . . . . . . ถ้าการพึ่งพาพรรคยังอยู่ที่นั่น ถ้าดำตะแกรงนิกายไม่ได้ถ่ายพี่ซูไป แล้วถ้าเรายังกลับมาในการพึ่งพาพรรค ? " เมิ่งฮ่าวมองไปข้างหน้าอีกครั้ง แสงจันทร์สาดส่องลงบนหลังของเขาขณะที่เขาเดินออกไปไกล คำถามเช่นที่ไม่มีคําตอบเขาดึงต่อไปและต่อไป . . . . . . .สองวันต่อมา เป็นคู่ของแท่งปริซึมลำแสงยิงผ่านอากาศเหนือเส้นทางไปยังพอร์ทัล teleportation ซึ่งนำไปสู่ภูเขาที่แห้งแล้ง มีใครอื่นนอกจากเมิง Hao และโจว dekun . งานของพวกเขาได้สำเร็จ พวกเขามีตอนนี้ในทางของพวกเขากลับไปที่กลุ่มหลังจากออกจากพรรค ตะแกรงสีดำ โจว dekun ได้ล้างคอของเขา แล้วกล่าวว่า " เอ๊ะ คุณควรออกจากพรรคบ่อย และทำให้เพื่อนกับสมัครพรรคพวกที่มีเหล่านี้ คุณรู้อะไรมั้ย ? เอาอย่างนี้ ผมจะพาคุณพบบางส่วนของพวกเขาในขณะที่เรากำลังไปพอร์ทัล teleportation .ดูเศร้า เขาก็พูดต่อว่า " เรากำลังเตาขุนนาง และเราใช้เวลาส่วนใหญ่ของเราเข้าไปอยู่ในลัทธิ คุณไม่สามารถปฏิเสธได้ว่า กุเรื่องยาใช้เวลามากของทรัพยากร สิ่งที่คุณจะได้รับในพรรคไม่เพียงพอที่จะอยู่รอดได้ ดังนั้น . . . . . . . อ้า เขี้ยวหมู เมื่อใดก็ ตามที่คุณได้รับการส่งออกของพรรค ไม่ต้องรีบ กลับไป ใช้เวลาในการปฏิสัมพันธ์กับภายนอก พวกเขามีความมั่งคั่ง อะไหล่และเป็นสหายที่สมบูรณ์แบบสำหรับนักเล่นแร่แปรธาตุเหมือนเราเมิ่งฮ่าวก็พยักหน้า approvingly . หลังจากเหตุการณ์ในนิกายตะแกรงสีดำ ก่อนความรู้สึกระหว่างเขาและโจว dekun หายตัวไป ตอนนี้พวกเขามีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างดีดังนั้น โจว dekun ใช้เวลาส่วนที่ดีของครึ่งเดือนพาเมิงเฮาไปต่าง ๆมีสมัครพรรคพวกในภูมิภาค ตลอดจนถึงกลางขนาดนิกายที่เขาได้รับมากพิธี ไม่ว่าพวกเขาไปพวกเขาได้รับการปฏิบัติด้วยความเคารพสูงสุด เห็นอากาศดัดจริตที่โจว dekun อุ้มตัวเองในหมู่เผ่าที่มี เหล่านี้ทำให้ เมิ่งฮ่าวยิ้ม