Secondary Outcome MeasuresThe posit

Secondary Outcome Measures
The positive and negative symptom-severity scores
showed a similar profile, as did the total scores,
with significant improvement between baseline
and eight weeks in both groups (positive P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัดผลรองคะแนนบวก และลบอาการรุนแรงแสดงให้เห็นว่าโพรไฟล์คล้าย เป็นได้คะแนนรวมมีการปรับปรุงที่สำคัญระหว่างหลักและ สัปดาห์ที่ 8 ในกลุ่มทั้งสอง (บวก P < 0.001ลบ P < 0.001), แต่มีไม่สำคัญความแตกต่างระหว่างการ risperidone และยาหลอกกลุ่ม มีไม่แตกต่างกันระหว่าง risperidone และกลุ่มยาหลอกใน CGI รุนแรงหรือปรับปรุงคะแนน โดยรวม 26ร้อยละของผู้ป่วยในจำแนกยาหลอกมีจัดกลุ่ม (9 34) มีการตอบ เมื่อเทียบกับร้อยละ 18 (6 ปี 34)ในกลุ่มเสริม risperidone (P = 0.38)สำหรับหน่วยความจำทำงานด้วยวาจา มีไม่แตกต่างระหว่างสองกลุ่มหลัก หรือที่ติดตามแปดสัปดาห์ในคะแนนรวม(ตาราง 2) อย่างไรก็ตาม จำนวนการเปลี่ยนแปลงระหว่างพื้นฐานและสัปดาห์ที่ 8 แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่มยาหลอกและ risperidoneกลุ่ม (P = 0.02); ประสิทธิภาพการทำงานเล็กน้อยเพิ่มขึ้นในกลุ่มยาหลอก และปฏิเสธเล็กน้อยในกลุ่ม risperidoneปริมาณพื้นฐาน และ ที่ ติดตามแปดสัปดาห์ การยา clozapine และระดับซีรั่มของ clozapineและ norclozapine ก็ไม่แตกต่างกันระหว่าง risperidoneและกลุ่มยาหลอก (ตาราง 3) ที่หมายถึง ยา risperidone หรือเทียบเท่าในเม็ดยาหลอกได้ไม่แตกต่างกันระหว่างสองกลุ่มวัน 35 และ 63ผลข้างเคียงและเหตุการณ์ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในความรุนแรงของการเคลื่อนไหว ผิดปกติที่สังเกตระหว่างกลุ่มพลาซีโบและ risperidone (ตาราง3) น้ำหนัก รอบเอว และ มวลกายดัชนีได้ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างสองกลุ่มตลอดเวลา สำหรับพฤติกรรมการถือศีลอดมีไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างสองกลุ่มในค่าเฉลี่ยที่พื้นฐานหรือแปดสัปดาห์ติดตาม อย่างไรก็ตาม การถือศีลอดน้ำตาลในเลือดเพิ่มมากขึ้นในการ risperidoneกลุ่มมากกว่ากลุ่มยาหลอก (16.2 vs1.8 มิลลิกรัมต่อ deciliter [0.90 เทียบกับ mmol 0.10 ต่อลิตร],P = 0.04 สำหรับการเปรียบเทียบการเปลี่ยนแปลงจากพื้นฐานในกลุ่มสอง) ใน risperidoneกลุ่ม ระดับน้ำตาลในเลือด 6 25 ป่วยถือศีลอดระดับน้อยกว่า 126 มิลลิกรัมต่อ deciliter (7.00 น.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลรองมาตรการ
เชิงบวกและเชิงลบคะแนนอาการรุนแรง
แสดงให้เห็นรายละเอียดที่คล้ายกันเช่นเดียวกับคะแนนรวมที่
มีการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญระหว่างพื้นฐาน
และแปดสัปดาห์ในทั้งสองกลุ่ม (บวก p <0.001
เชิงลบ p <0.001) แต่ไม่มีนัยสำคัญ
ความแตกต่างระหว่าง risperidone และยาหลอก
กลุ่ม ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ
ระหว่าง risperidone และกลุ่มยาหลอก
ในความรุนแรง CGI หรือคะแนนการปรับปรุง โดยรวม 26
เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยได้รับยาหลอกในการขยาย
กลุ่ม (9 of 34) ได้รับการจัดว่ามี
การตอบสนองเมื่อเทียบกับร้อยละ 18 (6 จาก 34)
ในกลุ่มเสริม risperidone (p = 0.38).
สำหรับหน่วยความจำในการทำงานด้วยวาจา ไม่มีความแตกต่าง
ระหว่างสองกลุ่มที่ baseline หรือ
ติดตามแปดสัปดาห์ในประกอบด้วยคะแนน
(ตารางที่ 2) อย่างไรก็ตามปริมาณของการเปลี่ยนแปลงระหว่าง
พื้นฐานและแปดสัปดาห์ที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ
ระหว่างกลุ่มยาหลอกและ risperidone
กลุ่ม (p = 0.02); ประสิทธิภาพการทำงานเล็กน้อย
ที่เพิ่มขึ้นในกลุ่มยาหลอกและลดลงเล็กน้อย
ในกลุ่ม risperidone.
ปริมาณ
ที่พื้นฐานและการติดตามแปดสัปดาห์,
ยา clozapine และระดับซีรั่มของ clozapine
และ norclozapine ไม่แตกต่างกันระหว่าง risperidone
และกลุ่มยาหลอก ( ตารางที่ 3)
ปริมาณเฉลี่ยของ risperidone หรือเทียบเท่าใน
แท็บเล็ตได้รับยาหลอกไม่แตกต่างกันระหว่างสอง
กลุ่มในวันที่ 35 และ 63.
ผลข้างเคียงและเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์
ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในความรุนแรง
ของการเคลื่อนไหวผิดปกติถูกตั้งข้อสังเกตระหว่าง
กลุ่มยาหลอกและ risperidone (ตารางที่
3 ) น้ำหนักรอบเอวและร่างกายมวล
ดัชนีไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างทั้งสอง
กลุ่มในเวลาใดก็ได้ สำหรับการอดอาหารระดับน้ำตาลในเลือด,
ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
ระหว่างสองกลุ่มในค่าเฉลี่ยที่ baseline
หรือที่แปดสัปดาห์ติดตาม อย่างไรก็ตามการอดอาหาร
ระดับน้ำตาลในเลือดเพิ่มขึ้นใน risperidone
กลุ่มกว่าในกลุ่มยาหลอก (16.2 เทียบกับ
1.8 มิลลิกรัมต่อเดซิลิตร [0.90 เทียบกับ 0.10 mmol ต่อลิตร],
P = 0.04 สำหรับการเปรียบเทียบการเปลี่ยนแปลงจาก
พื้นฐานในทั้งสองกลุ่ม) . ใน risperidone
กลุ่มที่ 6 ของ 25 ผู้ป่วยที่มีระดับน้ำตาลในเลือดขณะอดอาหาร
ระดับน้อยกว่า 126 มิลลิกรัมต่อเดซิลิตร (7.00

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวัดผลเชิงบวกและเชิงลบ มัธยม

แสดงรายละเอียดคะแนนความรุนแรงของอาการที่คล้ายกัน เช่น ทำคะแนนรวมกับการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่ม

และแปดสัปดาห์ในทั้งสองกลุ่ม ( P < 0.001
ลบเป็นบวก , p < 0.001 ) แต่ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่าง ริสเพอริโดน

และกลุ่มยาหลอก . ไม่พบความแตกต่าง
ระหว่างรับประทาน และกลุ่มยาหลอก
ใน CGI ความรุนแรงหรือคะแนนการปรับปรุง รวม 26
เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วย ในกลุ่มยาหลอกเสริม
9 34 ) แบ่งเป็นมี
การตอบสนองเมื่อเทียบกับร้อยละ 18 ( 6 34 )
ในริสเพอริโดนเสริมอย่างมีนัยสำคัญ ( P = 0.38 ) .
สำหรับทำงานหน่วยความจำด้วยวาจา ไม่มีความแตกต่าง
ระหว่างสองกลุ่ม ที่ 0 หรือที่
แปดสัปดาห์ติดตามใน
คะแนนคอมโพสิต ( ตารางที่ 2 ) อย่างไรก็ตาม ปริมาณการเปลี่ยนแปลงระหว่าง
0
8 สัปดาห์แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างกลุ่มยาหลอก และกลุ่มที่รับประทาน
( p = 0.02 ) ; ประสิทธิภาพการทำงานเล็กน้อย
เพิ่มขึ้นในกลุ่มยาหลอก และลดลงเล็กน้อย
ในกลุ่มริสเพอริโดน ( .

ที่ 0 และในแปดสัปดาห์
ติดตามยาโคลซาปีน และระดับในซีรั่มของโคลซาปีน
norclozapine และไม่แตกต่างกันระหว่างรับประทาน และกลุ่มยาหลอก
( ตารางที่ 3 )
หมายถึง ยารับประทาน หรือเทียบเท่าใน
3 เม็ดไม่แตกต่างระหว่างสองกลุ่มในวันที่ 35 และ 63
.
ผลข้างเคียงและเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์
ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในระดับความรุนแรงของการเคลื่อนไหวผิดปกติที่พบระหว่าง

และกลุ่มยาหลอกริสเพอริโดน ( โต๊ะ
3 ) น้ำหนักรอบเอว และค่าดัชนีมวลร่างกายไม่แตกต่าง

ระหว่างสองกลุ่มในเวลาใด ๆ สำหรับวัดระดับกลูโคสในเลือด ซึ่งพบว่าไม่มีความแตกต่าง

ระหว่างสองกลุ่มในค่าเฉลี่ยที่ 0
หรือที่ 8 อาทิตย์ติดตาม อย่างไรก็ตาม ระดับน้ำตาลในเลือดเพิ่มขึ้นใน

ริสเพอริโดนกลุ่มมากกว่าในกลุ่มยาหลอก ( 16.2 vs
1.8 มิลลิกรัม / เดซิลิตร [ 0.90 และ 0.10 มิลลิโมลต่อลิตร ] ,
p = 0.04 สำหรับการเปรียบเทียบการเปลี่ยนแปลงจาก
0 ใน 2 กลุ่ม ) ในกลุ่ม ริสเพอริโดน
6 25 ผู้ป่วยที่มีระดับน้ำตาลในเลือดตอนเช้า
ระดับน้อยกว่า 126 มิลลิกรัมต่อเดซิลิตร ( 7.00