Still covering her ears, Su Ling'er

Still covering her ears, Su Ling'er ran far away into the refreshing bamboo forest, and the faint sounds of her suppressed weeping could be heard.

“Why was Su Hengshan's little girl here?” Not far from Su Haoren's rear, a middle-aged dressed in black walked over. It was actually Su Hengyue!

“Ignore her.” Su Haoran casually curled his lips as he turned around: “I heard that you had something important to tell me. What is it?”

“With Haoran's great intelligence, how could you not be able to guess it out?” Su Hengyue faintly laughed: “Of course it's to help you get the clan treasure earlier, and become the Clan Master!”

The two looked at each other for a while, and then began to laugh at the same time.

……………………………………

It was only until nightfall that Su Ling'er finally arrived back to the Grandwake Clan. On the entire journey back, she had been completely spaced-out. She was unwilling to believe what Su Haoran had said, but that nightmarish voice continued to swim in her mind, making her unable to forget it.

Big Brother Yun Che would not not come for me, right…

No! Big Brother Yun Che would definitely not lie to me… He's so nice to me, and when he looks at me, his gaze is as warm as the bamboo forest's moonlight.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยังคง ครอบคลุมหูของเธอ Su Ling'er วิ่งไกลเข้าป่าไผ่สดชื่น และอาจจะได้ยินเสียงลมของเธอร้องไห้ปราบปราม"ทำไมเป็น Su Hengshan สาวที่นี่" ไม่ไกลจาก Su Haoren หลัง เป็นวัยกลางคนสวมชุดดำเดินผ่าน มันเป็นจริง Su Hengyue"ละเว้นเธอ" ปรเมธ Su ลวกม้วนริมฝีปากของเขาเขาเปิดรอบ: "ผมได้ยินว่า คุณมีสิ่งที่สำคัญที่จะบอกฉัน มันคืออะไร""มีปัญญาดีของปรเมธ วิธีคุณไม่สามารถจะเดาออก" Su Hengyue รวย ๆ หัวเราะ: "แน่นอนว่าจะช่วยให้คุณได้รับสมบัติกองทัพก่อนหน้านี้ และเป็นกองทัพหลัก"ทั้งสองมองกันในขณะ แล้ว เริ่มหัวเราะในเวลาเดียวกัน……………………………………จนถึงมืดที่ Su Ling'er มาแล้วกองทัพ Grandwake ไป ได้ ด้านหลังเดิน เธอได้อย่างสมบูรณ์ spaced-out เธอก็ไม่ยอมเชื่ออะไรปรเมธ Su ได้กล่าว แต่ว่าเสียงกับยังคงว่ายน้ำในใจของเธอ ให้เธอไม่สามารถลืมมันChe ยุนพี่ใหญ่จะไม่ได้มาสำหรับฉัน ขวา...ไม่ใช่! พี่ใหญ่ยุน Che จะแน่นอนไม่โกหกฉัน... เขาอยู่ไกลกับฉัน และเมื่อเขามองไปที่ฉัน สายตาของเขาจะอบอุ่นแสงจันทร์ของป่าไผ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยังคงครอบคลุมหูของเธอซู Ling'er วิ่งหนีไปไกลเข้าไปในป่าไผ่สดชื่นและเสียงลมของร้องไห้ปราบปรามของเธออาจจะได้ยิน.

"ทำไมเป็นซู Hengshan ของสาวน้อยที่นี่?" ไม่ไกลจากด้านหลังซู Haoren ซึ่งเป็นระดับกลาง อายุในชุดสีดำเดินไป มันเป็นความจริงซู Hengyue!

"ไม่สนใจเธอ." ซู Haoran ลวกขดริมฝีปากของเขาในขณะที่เขาหันไปรอบ ๆ "ผมได้ยินมาว่าคุณมีสิ่งที่สำคัญที่จะบอกฉัน มันคืออะไร "?

" ด้วยปัญญาที่ดี Haoran ของวิธีการที่คุณอาจจะไม่สามารถที่จะคาดเดาออก? "ซู Hengyue รางหัวเราะ:" แน่นอนมันจะช่วยให้คุณได้รับสมบัติตระกูลก่อนหน้านี้และกลายเป็นตระกูล Master "

ทั้งสอง มองหน้ากันในขณะที่และจากนั้นก็เริ่มที่จะหัวเราะในเวลาเดียวกัน.

..........................................

มันเป็นเพียงจนดึกที่ซู Ling'er ที่สุดก็มาถึงกลับไปแซ่ Grandwake ในการเดินทางทั้งหลังเธอได้รับการเว้นระยะห่างอย่างสมบูรณ์ออก เธอก็เต็มใจที่จะเชื่อในสิ่งที่ซู Haoran ได้กล่าวว่า แต่ที่น่าหวาดเสียวเสียงยังคงว่ายน้ำในใจของเธอทำให้เธอไม่สามารถลืมมัน.

บราเดอร์บิ๊กยุนเจ๊จะไม่ได้มาสำหรับฉันขวา ...

ไม่มี! บิ๊กบราเธอ Yun เจ๊แน่นอนจะไม่โกหกฉัน ... เขาจึงดีกับฉันและเมื่อเขามองมาที่ฉันจ้องมองเขาเป็นอบอุ่นเหมือนแสงจันทร์ป่าไผ่ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยังครอบคลุมหู ซู ling"er วิ่งไกลเข้าไปในป่าไผ่ที่สดชื่น และเสียงลมของหล่อนหยุดร้องไห้อาจจะได้ยิน" ทำไมซู Hengshan เด็กผู้หญิงที่นี่ " ไม่ไกลจากซู haoren อยู่ด้านหลัง , วัยกลางคนในชุดดำเดินมากกว่า จริงๆแล้วมันคือ ซู hengyue !" เฉยๆ " ซู haoran ลวกม้วนริมฝีปากของเขาขณะที่เขาหันไปรอบ ๆ " ผมได้ยินว่าคุณมีอะไรสำคัญจะบอก มันคืออะไร ? "" haoran ดีปัญญา , คุณจะไม่สามารถที่จะเดาออก " ซู hengyue แผ่วเบาหัวเราะ : " แน่นอนมันจะช่วยให้คุณได้รับสมบัติตระกูลก่อนหน้านี้ และกลายเป็นหัวหน้าเผ่า ! "ทั้งสองมองหน้ากันสักพัก แล้วเริ่มหัวเราะได้ในเวลาเดียวกัน..........................................มันเป็นเพียงจนกระทั่งพลบค่ำที่ซู ling"er ในที่สุดมาถึงตระกูล grandwake . ในการเดินทางทั้งหมดกลับ เธอถูกเว้นระยะห่างออกมา เธอไม่เต็มใจที่จะเชื่อว่าสิ่งที่ ซู haoran ได้กล่าวว่า แต่ที่น่าขนหัวลุก เสียงยังคงว่ายน้ำต่อไปในจิตใจของเธอ ทำให้เธอไม่สามารถที่จะลืมมันได้พี่ใหญ่ยุนเชก็ไม่ได้มาหาฉัน ใช่ . . . . . . .ไม่ ! พี่ใหญ่ยุนเชก็ไม่โกหกผม . . . . . . . เขาช่างดีกับฉัน และเขาก็มองฉัน สายตาของเขาช่างอบอุ่นราวกับไม้ไผ่ป่าแสงจันทร์