The happiness was because of finall

The happiness was because of finally being able to find its Master. The frustration was because it was never able to eat until being full recently, and was depressed because it had been unable to find Meng Hao. All of these feelings leaked out into the massive roar.

“Shut up and get over here,” chided Meng Hao.

The enormous Wild Giant immediately quieted down and stepped over to Meng Hao’s side, as obedient as a kitten. It carefully avoided all of the other neo-demons and then squatted down next to Meng Hao.

Its face was filled with happiness as well as obedience. This caused the minds of everyone present to reel. Everything seemed to be happening opposite to expectation, and it caused their minds to be complete blanks.

Moments ago, the Wild Giant had been filled with incomparable mania. Now, however, it was clearly very obedient, and not the least bit ferocious. In fact, it really looked as if it had just found its master.

The ease with which it squatted down seemed to come from force of habit, as if it had done so many times in front of Meng Hao.

All of this caused a complete silence to fill the air. Wu Chen stared. Wu Hai panted. Wu Ling gaped.

As for Gu La’s Third apprentice, the young man, he simply was incapable of reconciling the image of the frenzied, man-eating Wild Giant that even his Master was careful around, with the obedient, puppy-like thing that he saw just now. His mind reeled, and he suddenly had the feeling that this Wild Giant… was not his Master’s after all, but instead belonged to this Grandmaster Meng whom he had never seen before.

“I let my Wild Giant roam free in this area, and you called it here to attack me?” said Meng Hao, looking at the young man with an expression that was a smile, and also not a smile.

The young man opened his mouth, but his brain was empty. He couldn’t think of anything to say. Everything that had happened had turned his mind and heart inside out. However, it was at this moment that seven or eight beams of prismatic light appeared off in the distance. In the lead was none other than Gu La, a look of dignity covering his face as he shot booming through the air. Immediately, the young man came to his senses. He looked up into the air with a look of excitement.

“Master, save me!!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสุขเป็น เพราะในที่สุด ความสามารถในการค้นหาหลักการ เสียงเพราะไม่เคยได้กินจนเต็มเพิ่งถูก และหดหู่ เพราะมันเป็นไม่พบเมงเฮา ทั้งหมดของความรู้สึกเหล่านี้รั่วไหลออกมาเป็นเสียงคำรามครั้งใหญ่"หุบ และได้รับมากกว่าที่นี่ ได้ติเตียนเฮาเมงยักษ์ป่ามหาศาลทันที quieted ลง และก้าวผ่านไปข้างเมงเฮา เป็นลูกแมว มันหลีกเลี่ยงอื่นนีโอปีศาจทั้งหมด และ squatted ลงถัดจากเฮาเมงใบหน้าของมันก็เต็มไป ด้วยความสุขเช่นเดียวกับการเชื่อฟัง นี้เกิดจากจิตใจของทุกคนที่อยู่ในการม้วน ทุกอย่างดูเหมือนจะเกิดขึ้นตรงข้ามกับความคาดหวัง และมันเกิดจากจิตใจของพวกเขาจะ ทำให้ช่องว่างช่วงเวลาที่ผ่านมา ป่ายักษ์ได้รับเต็มไป ด้วยใครบ้า ตอนนี้ อย่างไรก็ตาม มันก็ชัดเจนมากเชื่อฟัง และอย่างน้อยบิตดุร้าย ในความเป็นจริง มันจริง ๆ ดูเหมือนว่ามันเพิ่งได้พบหลักการง่ายซึ่งมัน squatted ลงดูเหมือนจะ มาจากนิสัยของแรง ว่ามันทำหลาย ๆ ครั้งหน้าเฮาเมงทั้งหมดนี้เกิดจากความเงียบที่สมบูรณ์เพื่อเติมอากาศ เฉินอู๋จ้อง Wu Hai panted อู๋ลิงดำขณะที่สำหรับฝึกงานสามที่กูลา ชายหนุ่ม เขาเพียงแค่ไม่สามารถกระทบภาพลักษณ์ของความบ้าคลั่ง man-eating ป่ายักษ์ที่แม้แต่เจ้านายของเขาระมัดระวังรอบ กับสิ่งเชื่อฟัง ลูกสุนัขเหมือน ที่เขาเห็นตอนนี้ ท่องจิต และเขาก็มีความรู้สึกที่นี้ป่ายักษ์...ถูกไม่ของโทของเขาหลังจากที่ทุก แต่แทนที่จะเป็นเมง Grandmaster นี้ที่เขาเคยเห็นมาก่อน"ฉันให้ฉันยักษ์ป่าเตร่ฟรีบริเวณนี้ และคุณเรียกว่าที่นี่เพื่อโจมตีฉัน" กล่าวว่า เมงเฮา กำลังดูหนุ่มกับนิพจน์ที่รอยยิ้ม และรอยยิ้มชายหนุ่มเปิดปากของเขา แต่สมองของเขาก็ว่างเปล่า เขาไม่คิดอะไรจะพูด ทุกอย่างที่เกิดได้เปิดใจและหัวใจของเขาภายในออก อย่างไรก็ตาม มันเป็นช่วงที่คานเจ็ด หรือแปดของเดอะวันแสงปรากฏออกในระยะ เวลา ในการทำถูกไม่ใช่กูลา ดูเกียรติครอบคลุมใบหน้าของเขาขณะที่เขายิงเฟื่องฟูผ่านอากาศอื่น ทันที หนุ่มที่มาพร้อมกับความรู้สึกของเขา เขามองขึ้นไปในอากาศ ด้วยการมองการเมือง"หลัก" ข้า!!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสุขเป็นเพราะในที่สุดก็สามารถที่จะหาปริญญาโทของมัน แห้วเป็นเพราะมันไม่สามารถที่จะกินจนถูกเต็มเร็ว ๆ นี้และก็มีความสุขเพราะมันได้รับไม่สามารถหาเม้งเฮา ทั้งหมดของความรู้สึกเหล่านี้รั่วไหลออกไปแผดเสียงขนาดใหญ่. "ปิดขึ้นและได้รับมากกว่าที่นี่" ดุเม้งเฮา. มหาศาลป่ายักษ์ทันทีเงียบลงและก้าวข้ามไปอีกฟากเม้งเฮาฯ ตามที่เชื่อฟังเป็นลูกแมว มันหลีกเลี่ยงที่จะทั้งหมดของนีโอปีศาจอื่น ๆ แล้วนั่งลงข้างเม้งเฮา. ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขเช่นเดียวกับการเชื่อฟังคำสั่ง เรื่องนี้เกิดขึ้นในใจของทุกคนในปัจจุบันไปรีล ทุกอย่างดูเหมือนจะเกิดขึ้นตรงข้ามกับความคาดหวังและมันจะทำให้เกิดจิตใจของพวกเขาจะเป็นช่องว่างที่สมบูรณ์. ช่วงเวลาที่ผ่านมาป่ายักษ์ได้รับเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งที่เปรียบมิได้ ตอนนี้ แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเชื่อฟังมากและไม่บิตอย่างรุนแรง ในความเป็นจริงจริงๆมันดูราวกับว่ามันเพิ่งพบเจ้านายของมัน. ความสะดวกในการที่จะก้มลงดูเหมือนจะมาจากแรงนิสัยราวกับว่ามันเคยทำมาแล้วหลายครั้งในด้านหน้าของเม้งเฮา. ทั้งหมดนี้ก่อให้เกิดความสมบูรณ์ ความเงียบในการเติมอากาศ อู๋เฉินจ้อง วูไห่ panted วูหลิงอ้าปากค้าง. ในฐานะที่เป็นเด็กฝึกงานที่สาม Gu ลาชายหนุ่มเขาก็คือความสามารถในการกลับมาคืนดีภาพของคลั่งกินคนป่ายักษ์ว่าแม้โทของเขาระวังรอบ ๆ ด้วยความเชื่อฟังลูกสุนัขเหมือนสิ่งที่เขา เห็นเพียงแค่ตอนนี้ จิตใจของเขาท่องและเขาก็มีความรู้สึกที่ว่านี้ป่ายักษ์ ... ไม่ได้โทของเขาหลังจากทั้งหมด แต่แทนที่จะเป็นนี้แกรนด์มาสเตอร์เม้งซึ่งเขาไม่เคยเห็นมาก่อน. "ฉันปล่อยให้ป่ายักษ์ของฉันเดินเตร่ฟรีในพื้นที่นี้และคุณ เรียกมันว่าที่นี่เพื่อโจมตีผม? "เม้งเฮากล่าวว่ามองไปที่ชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีการแสดงออกที่เป็นรอยยิ้มและยังไม่ได้รอยยิ้ม. ชายหนุ่มอ้าปากของเขา แต่สมองของเขาเป็นที่ว่างเปล่า เขาไม่ได้คิดอะไรจะพูด ทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้หันจิตใจและหัวใจของเขาภายในออก แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่เจ็ดหรือแปดลำแสง Prismatic ปรากฏอยู่ห่างออก ในการเป็นผู้นำไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก Gu ลาลักษณ์ของศักดิ์ศรีครอบคลุมใบหน้าของเขาในขณะที่เขายิงเฟื่องฟูผ่านอากาศ ทันทีที่ชายหนุ่มคนหนึ่งมาถึงความรู้สึกของเขา เขามองขึ้นไปในอากาศด้วยรูปลักษณ์ของความตื่นเต้น. "Master, ช่วยฉัน !!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสุข เพราะในที่สุดก็สามารถหาเจ้านายของมัน เสียงก็เพราะมันไม่เคยที่จะกินจนกว่าจะเต็มเมื่อเร็ว ๆนี้และคับ เพราะมันได้รับไม่สามารถค้นหาเมิ่งเฮ่า ทั้งหมดของความรู้สึกเหล่านี้รั่วไหลออกมาคำรามขนาดใหญ่" หุบปากแล้วมานี่ " ดุ เมิ่งฮ่าวยักษ์ป่ามหาศาลเงียบลงทันที และก้าวไปข้าง เมิ่งฮ่าวเป็นเชื่องเป็นลูกแมว อย่างระมัดระวังหลีกเลี่ยงทั้งหมดของปีศาจตนอื่น นีโอ แล้วก้มลงไปข้างๆ เมิ่งฮ่าวใบหน้าอันเต็มไปด้วยความสุข ตลอดจนการเชื่อฟัง นี้เกิดจากจิตใจของทุกคนที่เสนอให้รีล ทุกอย่างดูเหมือนจะเกิดขึ้นตรงข้ามกับความคาดหวัง และทำให้จิตใจของพวกเขาคือช่องว่างที่สมบูรณ์ช่วงเวลาที่ผ่านมา ยักษ์ป่าได้รับการเต็มไปด้วยความคลุ้มคลั่ง . ตอนนี้ แต่มันชัดเจนมากเชื่อฟังและไม่โหดซักหน่อย ในความเป็นจริง , มันดูราวกับว่ามันเพิ่งเจอเจ้านายของมันความสะดวกกับที่ก้มลงไปดู จะมาจากแรงเคยชิน ถ้าได้ทำแล้วหลายครั้งในหน้าเมิ่งเฮ่าทั้งหมดนี้ทำให้เกิดความเงียบที่สมบูรณ์เพื่อเติมอากาศ อู๋เฉินจ้องมอง . Wu Hai ออกมาสั่นแฮกๆ . วู่หลิง gaped .สำหรับลูกศิษย์คนที่กูลา ชายหนุ่ม เขาเพียงไม่สามารถยอมรับภาพลักษณ์ของคลั่ง , มนุษย์กินป่ายักษ์ที่เจ้านายของเขาก็ระวังๆด้วยเชื่อฟัง , ลูกสุนัข เหมือนสิ่งที่เขาเห็นในตอนนี้ จิตใจของเขา reeled และจู่ๆ เขาก็มีความรู้สึกว่า ยักษ์นี้ . . . . . . . ป่าไม่โทของเขาหลังจากทั้งหมด แต่แทนที่จะเป็นของนี้นายท่านเมิงที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน" ผมให้ยักษ์ป่าของฉันเที่ยวอิสระในพื้นที่นี้และคุณเรียกมันมาโจมตีฉัน " บอกว่า เมิง หาว มองชายหนุ่มด้วยสีหน้าที่ยิ้มและไม่ยิ้มชายหนุ่มเปิดปาก แต่สมองของเขาว่างเปล่า เขาไม่สามารถคิดอะไรที่จะพูด ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นได้ทำให้เขาจิตใจข้างใน แต่ในขณะนี้ว่า เจ็ด หรือ แปด คานของแสงจากแท่งปริซึมปรากฏอยู่ลิบ ๆ ในบทนำจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก กู ลา ดูสง่างามครอบคลุมใบหน้าของเขาขณะที่เขายิงเฟื่องฟูผ่านอากาศ ทันที ชายหนุ่มรู้ทันความคิดของเขา เขามองขึ้นไปในอากาศ มีลักษณะของความตื่นเต้น" อาจารย์ ช่วยผมด้วย ! "