“With the Soul Divergence Incantati

“With the Soul Divergence Incantation, you can cultivate an undying soul. Unfortunately, the difficulty level is too high for you…. However, this coffin can help you to cultivate the art. With it, even should great calamity arise, you… can continue to live!”

He only spoke a few sentences, but even that left Ke Yunhai gasping for breath. His face was pale, and the white nodes of light flying around him grew more dense. They circulated around his body, making it look almost like a glowing halo surrounded him.

He looked kindly at Meng Hao, his gaze filled with doting kindness and the reluctance to part. And love…. He feared the child he left behind might be bullied, might be lonely or taciturn.

Meng Hao bit his lip as he kneeled wordlessly in front of Ke Yunhai, tears flowing.

“There’s no need to cry,” said Ke Yunhai. “If men cry too much in our day and age, then their Dao becomes unstable. Come here, kid….” He raised a shaky hand, and Meng Hao, tears dripping, walked forward to stand in front of him.

Ke Yunhai’s hand, covered with so many wrinkles, gently patted Meng Hao’s head.

“You’ve grown up….”

“Dad….” Meng Hao looked at the pervasive death aura, and withered Ke Yunhai, and his heart felt as if it were tearing into pieces. His body trembled as his heart suddenly filled with the intense sensation that his father was about to leave him.

He… had long since taken Ke Yunhai to be his own father.

“Everyone dies eventually, that is something we can’t change. Lord Li returned the mandate to the masses. I am a Paragon of the First Heaven, I must respect that decision….”

“Why?” murmured Meng Hao, the tears pouring down. “Why do you have to respect it!? We Cultivators practice cultivation to gain eternal life, don’t we? What’s the point in abandoning eternal life?!”

Ke Yunhai was silent for a moment before raising his head. His gaze seemed to penetrate out of the Immortal’s cave to some distant place in the future. The death knell outside had reached the sixty-ninth toll. The sound of it echoed out endlessly.

“We Cultivators don’t just practice cultivation to gain eternal life. No, we pursue the Dao…. For those who strive after the Dao, life is a morning and death is an evening. For those who seek the Dao, when evening comes, of what use is longing…?” Ke Yunhai lowered his head to look at Meng Hao.

“Death and life are not important to me. Without Lord Li, your father would have long since died countless times over…. I do not fear death. The only thing I am uneasy about… is you….” Ke Yunhai tousled Meng Hao’s hair. He was already running very low on energy, but his eyes were filled with kindness, and an increasingly strong doting indulgence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"พร้อมปลุกเสก Divergence ของวิญญาณ คุณสามารถปลูกฝังจิตวิญญาณที่เป็นอมตะ อับ ระดับความยากสูงเกินไปสำหรับคุณ... อย่างไรก็ตาม โลงศพนี้สามารถช่วยให้คุณปลูกฝังศิลปะ กับมัน แม้ควรภาวนาดีเกิด คุณ...สามารถดำเนินชีวิต! "เขาพูดไม่กี่ประโยคเท่านั้น แต่ก็เหลือหยุนไห่ Ke gasping สำหรับลมหายใจ ใบหน้าของเขาซีด และโหนขาวแสงบินรอบเขาเติบโตหนาแน่นมากขึ้น จะหมุนเวียนไปรอบร่างกายของเขา ทำให้มีลักษณะเกือบจะเหมือนรัศมีเรืองแสงล้อมรอบเขาดูโปรดที่เมงเฮา สายตาของเขาเต็มไป ด้วยความเมตตาหลงใหลได้ปลื้มและกระอักกระอ่วนใจในส่วนหนึ่ง และรัก... เขากลัวเด็กเขาทิ้งอาจจะรังแก อาจจะเหงา หรือขรึมอย่างประหลาดเมงเฮาบิตริมฝีปากของเขาเขา kneeled wordlessly หน้าของหยุนไห่ Ke น้ำตาไหล"ไม่จำเป็นต้องร้องไห้ กล่าวว่า หยุนไห่ Ke "ถ้าผู้ชายร้องไห้มากเกินไปในวันและอายุของเรา แล้วดาวของพวกเขาจะไม่เสถียร มาที่นี่ เด็ก..." เขายกมือสั่น และเมงเฮา น้ำตาหยด เดินไปข้างหน้าให้ขาหน้าเขาKe หยุนไห่มือ มีริ้วรอยมากมาย เบา ๆ โรคกลัวหัวเมงเฮา"คุณได้เติบโตขึ้น... ""พ่อ..." เฮา เมงมองออร่าตายแพร่หลาย และเหี่ยวหยุนไห่ Ke และหัวใจของเขารู้สึกว่ามันถูกฉีกขาดเป็นชิ้น ร่างกายของเขา trembled เป็นหัวใจของเขาก็เต็มไป ด้วยความรู้สึกรุนแรงที่พ่อของเขาจะ ออกจากเขาเขา...มียาวตั้งแต่นำหยุนไห่ Ke จะ พ่อของเขาเอง"ทุกคนตายในที่สุด นั่นคือสิ่งที่เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลง พระเจ้าหลี่กลับข้อบังคับเพื่อมวลชน ผมพารากอนสวรรค์ครั้งแรก ผมต้องเคารพการตัดสินใจว่า...""ทำไม" murmured เมงเฮา น้ำตาราด "ทำไมคุณต้องเคารพมัน เราเครื่องพรวนดินปฏิบัติการเพาะปลูกจะได้รับชีวิตนิรันดร์ อย่าเรา มีอะไรเป็นจุดที่ละทิ้งชีวิตนิรันดร์!"คือหยุนไห่ Ke เงียบครู่หนึ่งก่อนยกศีรษะของเขา สายตาของเขาดูเหมือนจะ เจาะออกจากถ้ำของอมตะบางสถานที่ห่างไกลในอนาคต Knell ตายภายนอกได้ถึงหกสิบเก้าโทร เสียงของมันดังก้องออกมาไม่รู้จบ"เราเครื่องพรวนดินไม่เพียงปฏิบัติการเพาะปลูกจะได้รับชีวิตนิรันดร์ ไม่ เราติดตามดาว... สำหรับผู้ที่มุ่งมั่นหลังจากดาว ชีวิตเช้า และยามเย็นเป็น สำหรับผู้ที่แสวงหาดาว ตอนกลาง ของใช้สิ่งปรารถนา... " หยุนไห่ Ke ลงศีรษะของเขาไปดูที่เมงเฮา"ความตายและชีวิตไม่ได้สำคัญสำหรับฉัน โดยพระเจ้าหลี่ คุณพ่อก็นานตั้งแต่ตายครั้งนับไม่ถ้วนผ่าน... ผมไม่กลัวตาย สิ่งเดียวที่ฉันไม่สบายใจเกี่ยวกับ...เป็น..." หยุนไห่ Ke ยุ่งผมเมงเฮา เขาได้กำลังทำงานต่ำมากพลังงาน แต่ตาของเขาเต็มไป ด้วยความเมตตา และปลดปล่อย doting แข็งแกร่งมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ด้วยจิตวิญญาณ Divergence คาถาคุณสามารถปลูกฝังจิตวิญญาณอมตะ แต่น่าเสียดายที่ระดับความยากลำบากที่สูงเกินไปสำหรับคุณ ... แต่โลงศพนี้จะช่วยให้คุณที่จะปลูกฝังศิลปะ กับมันแม้ภัยพิบัติที่ดีควรจะเกิดขึ้น ... คุณยังคงสามารถมีชีวิตอยู่! " เขาพูดเพียงไม่กี่ประโยค แต่แม้ที่เหลือ Ke Yunhai gasping สำหรับการหายใจ ใบหน้าของเขาซีดและโหนดสีขาวของแสงที่บินรอบ ๆ ตัวเขาเติบโตหนาแน่นมากขึ้น พวกเขาหมุนเวียนทั่วร่างกายของเขาทำให้มันดูเกือบจะเหมือนรัศมีเรืองแสงล้อมรอบเขา. เขามองความกรุณาที่เม้งเฮาสายตาของเขาเต็มไปด้วยความเมตตาทุ่มเทและไม่เต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่ง และรัก…. เขากลัวว่าเด็กที่เขาทิ้งไว้ข้างหลังอาจจะรังแกอาจจะเหงาหรือขรึม. เม้งเฮากัดริมฝีปากของเขาในขณะที่เขาคุกเข่าคอแข็งในด้านหน้าของ Ke Yunhai น้ำตาไหล. "ไม่มีความจำเป็นที่จะร้องไห้เป็น" Ke Yunhai กล่าวว่า "ถ้าผู้ชายร้องไห้มากเกินไปในวันและอายุของเราแล้วดาวของพวกเขาจะไม่เสถียร มาที่นี่เด็ก ... . "เขายกมือสั่นคลอนและเม้งเฮาน้ำตาหยดเดินไปข้างหน้าจะยืนอยู่ตรงหน้าเขา. มือ Ke Yunhai ของปกคลุมไปด้วยริ้วรอยจำนวนมากดังนั้นเบา ๆ ตบหัวเม้งเฮาส์. " คุณได้เติบโตขึ้น ขึ้น ... . " " พ่อ ... . "เม้งเฮามองที่กลิ่นอายความตายที่แพร่หลายและเหี่ยวไป Ke Yunhai และหัวใจของเขารู้สึกราวกับว่ามันถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ร่างกายของเขาสั่นสะท้านเป็นหัวใจของเขาทันใดนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกรุนแรงที่พ่อของเขาเป็นเรื่องเกี่ยวกับการปล่อยให้เขา. เขา ... มีความยาวตั้งแต่ถ่าย Ke Yunhai จะเป็นพ่อของเขาเอง. "ทุกคนตายในที่สุดที่เป็นสิ่งที่เราไม่สามารถเปลี่ยน พระเจ้าหลี่กลับอาณัติเพื่อมวลชน ฉันเป็นแบบอย่างที่ดีของสวรรค์ครั้งแรกผมต้องเคารพในการตัดสินใจว่า ... . " " ทำไม? "ท่านบ่นเม้งเฮาน้ำตาไหลลง "ทำไมคุณต้องเคารพมัน !? เราปฏิบัติพรวนดินการเพาะปลูกจะได้รับชีวิตนิรันดร์เราไม่? สิ่งที่จุดทิ้งในชีวิตนิรันด ?! "การKe Yunhai ก็เงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะเพิ่มหัวของเขา สายตาของเขาดูเหมือนจะทะลุออกมาจากถ้ำอมตะของบางสถานที่ที่ห่างไกลในอนาคต มรณะนอกมาถึงโทร 69 เสียงของมันสะท้อนออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด. "เราพรวนดินไม่เพียงแค่ฝึกการเพาะปลูกจะได้รับชีวิตนิรันดร์ ไม่มีเราไล่ตามดาว ... สำหรับผู้ที่มุ่งมั่นหลังจากที่ดาวชีวิตคือตอนเช้าและความตายเป็นตอนเย็น สำหรับผู้ที่แสวงหาเชียงดาวเมื่อถึงเวลาเย็นของสิ่งที่ใช้เป็นความปรารถนา ... ? "Ke Yunhai ลดลงหัวของเขาไปดูที่เม้งเฮา. " ความตายและชีวิตไม่ได้สำคัญกับผม โดยไม่ต้องลอร์ดลี่คุณพ่อของคุณจะมีความยาวตั้งแต่เสียชีวิตนับครั้งไม่ถ้วนกว่า ... ฉันไม่กลัวความตาย สิ่งเดียวที่ผมไม่สบายใจเกี่ยวกับ ... คือคุณ ... . "Ke Yunhai กระเซิงผมเม้งเฮาส์ เขาเป็นคนที่ทำงานอยู่แล้วต่ำมากในเรื่องพลังงาน แต่สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเมตตาและความเมตตาทุ่มเทที่แข็งแกร่งมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ด้วยจิตวิญญาณ divergence คาถา คุณสามารถปลูกฝังวิญญาณอมตะ . แต่ระดับความยากสูงเกินไปสำหรับคุณ . . . . . . . อย่างไรก็ตาม โลงศพนี้สามารถช่วยคุณในการสร้างศิลปะ กับมันก็ควรจะดีภัยพิบัติเกิดขึ้น คุณ . . . . . . . จะมีชีวิตอยู่ต่อไป ! "เขาพูดเพียงไม่กี่ประโยค แต่ที่เหลือเค่อหยุนไห่หายใจหอบ ใบหน้าของเขาซีดขาวและจุดของแสงที่บินรอบ ๆตัวเขาเริ่มหนาแน่นมากขึ้น พวกเขาสร้างขึ้นรอบ ๆตัวของเขา ทำให้มันดูคล้ายรัศมีเรืองแสงล้อมรอบเขาเขาดูอ่อนโยนที่เมิงเฮา สายตาของเขาเต็มไปด้วยความทุ่มเทและไม่เต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่ง และความรัก . . . . . . . เค้ากลัวเด็กที่เขาทิ้งไว้ข้างหลังอาจจะกลั่นแกล้ง จะเหงา หรือเงียบขรึมเมิ่งเฮ่ากัดริมฝีปากของเขาในขณะที่เขาคุกเข่าแต่หน้าเค่อหยุนไห่ น้ำตาไหล" ไม่ต้องร้อง " เค่อหยุนไห่ " ถ้าผู้ชายร้องไห้มากเกินไป ในวันและอายุของเรา แล้วดาวของพวกเขากลายเป็นไม่เสถียร มานี่ ไอ้หนู . . . . . . . " เขายก มือสั่น และ เมิ่งฮ่าว น้ำตาหยด เดินออกมายืนตรงหน้าเขาเคอหยวนไห่มือเหี่ยวย่นมาก ค่อยๆ ตบหัว เมิ่งฮ่าว" พี่โต . . . . . . . "" พ่อ . . . . . . . " เมิ่งฮ่าวมองกลิ่นอายความตายแพร่หลายและเหี่ยวไปเค่อหยุนไห่ และหัวใจของเขาก็รู้สึกเหมือนถูกฉีกเป็นชิ้นๆ ร่างกายของเขาสั่นสะท้านหัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกที่รุนแรงที่พ่อของเขากำลังจะทิ้งเขาเขา . . . . . . . เคยถ่ายเค่อหยุนไห่เป็นพ่อของตัวเอง" ทุกคนตายในที่สุด ว่าเป็นสิ่งที่เราเปลี่ยนแปลงไม่ได้ ใต้เท้าหลี่กลับอาณัติเพื่อฝูง ฉันเป็นพารากอนแห่งสวรรค์แรก ผมต้องเคารพการตัดสินใจนั้น . . . . . . . "" ทำไม ? " บ่น เมิ่งฮ่าว น้ำตาจะไหลลงมา " ทำไมคุณต้องเคารพมัน ? เราปลูกการปลูกการปฏิบัติที่จะได้รับชีวิตนิรันดร์ , เราไม่ ? อะไรคือจุดสำคัญในการทิ้งชีวิตนิรันดร์ ! "เค่อหยุนไห่ก็เงียบไปอึดใจหนึ่งก่อนที่จะเพิ่มหัว สายตาของเขาดูเหมือนจะเจาะออกมาจากถ้ำของอมตะบางสถานที่ไกลในอนาคต ความตายลางร้ายภายนอกได้ถึงหกสิบเก้า โทร . เสียงมันดังก้องออกไปไม่รู้จบ" เราไม่เพียง แต่การปฏิบัติการเพาะปลูกเพื่อจะได้ชีวิตนิรันดร์ ไม่ เราติดตามดาว . . . . . . . สำหรับผู้ที่มุ่งมั่นหลังดาว ชีวิตและความตายเป็นเช้าเย็น สำหรับผู้ที่แสวงหาธรรมะเมื่อตอนเย็นมา ใช้อะไรคิด . . . . . . . ? " เค่อหยุนไห่ก้มหัวมองเมิ่งเฮ่า" ความตายและชีวิตไม่ได้สำคัญกับผม โดยพระเจ้าหลี่ พ่อเธอคงยาวตั้งแต่ตายนับไม่ถ้วนครั้ง . . . . . . . ผมไม่กลัวตาย สิ่งเดียวที่ผมไม่สบายใจ . . . . . . . คุณ . . . . . . . " เค่อหยุนไห่ญาติโกโหติกาของเมิ่งเฮ่าของผม เขากำลังวิ่งน้อยมากกับพลังงาน แต่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเมตตา และมีที่แข็งแกร่งมากขึ้นและปล่อยตัว