Several factors contributed to the

Several factors contributed to the evolution of rocksteady into reggae in the late 1960s. The emigration of key musical arrangers Jackie Mittoo and Lynn Taitt — and the upgrading of Jamaican studio technology — had a marked effect on the sound and style of the recordings. Bass patterns became more complex and increasingly dominated the arrangements, and the piano gave way to the electric organ. Other developments included horns fading farther into the background; the introduction of a scratchier, more percussive rhythm guitar; the addition of African-style hand drumming, and a more precise, intricate and aggressive drumming style. The use of a vocal-free or lead instrument-free dub or B-side "version" became popular in Jamaica – most notably U-Roy deejaying over Treasure Isle rhythms (made by King Tubby).

By the late 1960s, the Rastafari movement became more popular in Jamaica and rocksteady became less popular.[7] Many reggae songs became focused less on romance and more on black consciousness, politics and protest. The release of the 1972 film The Harder They Come and the rise of Jamaican superstar Bob Marley brought reggae to an international level that rocksteady never reached. Although rocksteady was a short-lived phase of Jamaican popular music, it was hugely influential on reggae, dub and dancehall. Many bass lines originally created for rocksteady songs continue to be used in contemporary Jamaican music, such as the rhythm from "Never Let Go" by Slim Smith (sometimes known as the answer rhythm) and the Hi-Fashion rhythm from "Bobby Bobylon" by Freddie McGregor.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัจจัยหลายส่วนการวิวัฒนาการของผ้าขี้ริ้วเป็นเร็กเก้ในปลายคริสต์ทศวรรษ 1960 อพยพของคีย์ดนตรี arrangers Jackie Mittoo และลินน์ Taitt — และการอัพเกรดเทคโนโลยีจาเมกาสตูดิโอ — มีผลทำเครื่องหมายในเสียงและรูปแบบของการบันทึก ลายเบสกลายเป็นซับซ้อนมากขึ้น และมากขึ้นครอบงำการจัด และเปียโนให้วิธีอวัยวะไฟฟ้า พัฒนาอื่น ๆ รวมแตรซีดจางให้เป็นพื้นหลัง การแนะนำของ scratchier จังหวะเพิ่มจังหวะกีตาร์ การเพิ่มสไตล์แอฟริกันมือกลอง และรูปแบบกลองที่แม่นยำมากขึ้น ซับซ้อน และก้าวร้าว การใช้เสียง หรือระยะฟรีดนตรี dub หรือบีไซด์ "รุ่น" กลายเป็นที่นิยมในจาเมกา – ขุนนาง U Roy deejaying ผ่านจังหวะ Treasure Isle (ทำ โดยกษัตริย์ทับ)โดยช่วงปลายปี 1960 ขบวนการที่เป็นที่นิยมมากในจาเมกา และผ้าขี้ริ้วกลายเป็นที่นิยมน้อย [7 เพลงเร็กเก้]เป็น โรแมนติกบนเน้นน้อยและเติมสติดำ การเมือง และการประท้วง รุ่นของฟิล์ม 1972 หนักขึ้นมาและการเพิ่มขึ้นของจาเมกาซูเปอร์สตาร์ระดับนานาชาตินำมาเร็กเก้ Bob Marley ที่ผ้าขี้ริ้วไม่ถึง ถึงแม้ว่าผ้าขี้ริ้วเป็นระยะเป็นช่วงสั้น ๆ ของเพลงยอดนิยมที่ชาวเกาะจาเมกา มันก็มีอิทธิพลสูงในเร็กเก้ dub และแดนซ์ฮอลล์ หลายเสียงเบสที่สร้างเพลงผ้าขี้ริ้วยังคงถูกใช้ในร่วมสมัยเพลงชาวเกาะจาเมกา เช่นจังหวะจากไม่ให้ไป " โดยสมิธบาง (บางครั้งเรียกว่าจังหวะตอบ) และจังหวะสูงแฟชั่นจาก"Bobby Bobylon"โดยเฟรดดี้แมคเกรเกอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีหลายปัจจัยที่มีส่วนทำให้วิวัฒนาการของผ้าขี้ริ้วลงเร้กเก้ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 อพยพของผู้จัดดนตรีแจ๊คกี้ที่สำคัญ Mittoo และลินน์ Taitt - และการอัพเกรดเทคโนโลยีสตูดิโอจาเมกา - มีผลการทำเครื่องหมายบนเสียงและรูปแบบของการบันทึก รูปแบบเบสกลายเป็นความซับซ้อนมากขึ้นและโดดเด่นมากขึ้นการเตรียมการและเปียโนวิธีที่จะทำให้อวัยวะไฟฟ้า การพัฒนาอื่น ๆ รวมถึงแตรซีดจางไกลออกไปเป็นพื้นหลัง; การแนะนำของ scratchier กีตาร์จังหวะมากขึ้น นอกเหนือจากแอฟริกันสไตล์มือกลองและแม่นยำมากขึ้นซับซ้อนและก้าวร้าวสไตล์การตีกลอง การใช้เสียงฟรีหรือนำเครื่องมือฟรีพากย์หรือ B-ด้าน "รุ่น" กลายเป็นที่นิยมในจาไมก้า -. สะดุดตาที่สุด U-รอย deejaying กว่าจังหวะเทรเชอร์เกาะ (ทำโดยกษัตริย์อ้วน)

ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1960 การเคลื่อนไหว Rastafari กลายเป็นที่นิยมมากขึ้นในจาไมก้าและผ้าขี้ริ้วกลายเป็นที่นิยมน้อย. [7] เพลงเร้กเก้หลายจดจ่อน้อยในความโรแมนติกและอื่น ๆ บนสติดำ, การเมืองและการประท้วง การเปิดตัวของภาพยนตร์เรื่อง 1972 ยากพวกเขามาและการเพิ่มขึ้นของซูเปอร์สตาจาเมกา Bob Marley นำเร้กเก้ให้อยู่ในระดับระหว่างประเทศที่ผ้าขี้ริ้วไม่สามารถเอื้อมถึง แม้ว่าผ้าขี้ริ้วเป็นระยะสั้น ๆ ของเพลงยอดนิยมจาเมกาก็เป็นผู้มีอิทธิพลอย่างมหาศาลในเร้กเก้พากย์และ dancehall เส้นเสียงเบสที่สร้างขึ้นสำหรับเพลงผ้าขี้ริ้วยังคงถูกนำมาใช้ในจาเมกาเพลงร่วมสมัยเช่นจังหวะจาก "Never Let Go" โดยบางสมิ ธ (บางครั้งเรียกว่าจังหวะคำตอบ) และจังหวะ Hi-แฟชั่นจาก "บ๊อบบี้ Bobylon" โดย เฟรดดี้เกรเกอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายปัจจัยสนับสนุนการวิวัฒนาการของ Rocksteady เป็นเร้กเก้ในปลายทศวรรษที่ 1960 . การอพยพของครูดนตรี คีย์และ Jackie mittoo ลินน์ taitt - และการอัพเกรดเทคโนโลยี - สตูดิโอจาเมกามีเครื่องหมายมีผลต่อเสียงและสไตล์ของการบันทึก ลายเบสก็ซับซ้อนมากขึ้นและมากขึ้นครอบงำการจัดเรียง และเปียโน ให้วิธีออร์แกนไฟฟ้า การพัฒนาอื่น ๆรวม เขาเลือนหายไปไกลลงในพื้นหลัง ; เบื้องต้นของ scratchier จังหวะจังหวะกีตาร์ , มากขึ้น ; นอกเหนือจากมือสไตล์แอฟริกันกลอง และแม่นยำมากขึ้น ซับซ้อน และก้าวร้าวกลองสไตล์ ใช้เป็นอุปกรณ์นำทางเสียงฟรีหรือฟรีพากย์หรือ b " รุ่น " กลายเป็นที่นิยมในจาเมกา และที่สะดุดตาที่สุด u-roy deejaying กว่าสมบัติเกาะจังหวะ ( ทำโดยกษัตริย์หมูอ้วน )โดยปลายทศวรรษที่ 1960 , ขบวนการราสตาฟารีกลายเป็นที่นิยมมากขึ้นในจาเมกาและผ้าขี้ริ้วกลายเป็นที่นิยมน้อยลง [ 7 ] หลายเพลงกลายเป็นเร้กเก้น้อยเน้นความโรแมนติกและเพิ่มเติมในจิตสำนึก การเมืองและการประท้วง การเปิดตัวของ 1972 ฟิล์มยากที่พวกเขามา และการเพิ่มขึ้นของบ็อบ มาร์เลย์เร้กเก้จาไมก้า ซุปเปอร์สตาร์ มาเป็นระดับสากลที่ Rocksteady ไม่เคยถึง แม้ว่า Rocksteady คือระยะที่สั้น ๆของดนตรียอดนิยมจาเมกา มันมีอิทธิพลเป็นอันมากต่อเร็กเก้แดนซ์ฮอลล์พากย์ , และ . สายเบสมากมายที่สร้างไว้ในตอนแรก Rocksteady เพลงยังคงถูกใช้ในเพลงจาเมการ่วมสมัย เช่น จังหวะ จาก " ไม่ปล่อย " โดย สลิม สมิธ ( บางครั้งเรียกว่าจังหวะตอบ ) และไฮแฟชั่นจังหวะจาก " บ๊อบบี้ bobylon " โดย Freddie McGregor