He Gave Her His ArtGeorge Aye, designer, 32, and Sara Aye, design cons การแปล - He Gave Her His ArtGeorge Aye, designer, 32, and Sara Aye, design cons ไทย วิธีการพูด

He Gave Her His ArtGeorge Aye, desi

He Gave Her His Art

George Aye, designer, 32, and Sara Aye, design consultant, 29, Chicago, Ill.

He: It took about two months to plan my marriage proposal to Sara, my girlfriend of three and a half years. We’re both designers, and I wanted it to be something that would slowly reveal the words Will you marry me? When a coworker put me in touch with the owner of an art gallery, I decided to stage a fake art show.

Sara and George Aye
Photographed by Andrew Brusso
Sara and George Aye are together by design; he handcrafted his marriage proposal.
First I created it all with 3-D software. Then I made the letters for Will you marry me? out of foam core, using a laser cutter. I broke them into even smaller shapes, so there were about 60 pieces in all, and I stuck each one on its own piece of aluminum siding. The idea was to have the pieces at different heights, arranged seemingly randomly around the room. But if Sara stood in just one place, she could read my question.

I set up a video camera where Sara would be standing to make sure the letters lined up right; it took a full 40-hour workweek to arrange them. It was a nightmare! I really sweated. About a week before, I sent an e-mail to Sara and all our friends, saying, “There’s an artist, Serge Gandaora, who’s having a show on Friday called My Early Muir Owl.” I played with words: Serge Gandaora was an anagram of “George and Sara,” while My Early Muir Owl was a jumble of “Will you marry me?” The studio owner even enlisted an actor friend to play Serge during the show.

The day of the proposal, I texted a few friends, “This is a big day. I hope I don’t screw up.” I just wanted Sara to know how much I loved her.

She: At the gallery, after I’d chatted with people for a few minutes, George walked over and said, “My friend can introduce us to Serge.” Serge said his artwork was “all about the intersection of text and space.” I was thinking, I don’t see any text. But just to be polite, I said, “Oh, wow, that’s great!” Then Serge said, “If you look through these frames, you’ll see the world differently.”

Well, I saw these frames-like little rectangles-placed all around the room. I looked through one, but I just saw white pieces. Then George steered me toward a pair of frames, one at eye level and the other a couple of feet off the ground. The lower one was a vehicle for him to get on one knee! I looked through the frame, and after a second, I saw the word you. It was magical, appearing as if out of nowhere. I moved my head one degree and suddenly the whole thing just came together: Will you marry me?

The room had gone silent. Everybody was looking at me. I turned and saw George on one knee and I started to freak out. He was holding a ring, looking at me like, Well …?

And I said, “Of course I’ll marry you!”

It was amazing. I was crying, and I kind of fell against the wall. I remember thinking that he didn’t have to work so hard to persuade me. I would have said yes anyway!

They Spoke a Romance Language

Heather Pucheu, property clerk, 31, and Fabrice Pucheu, artist, 34, Spokane, Wash.

She: In my high school French class, there was a pen pal requirement. The matchups were completely random. When Fabrice and I started writing to each other, I told him about school, and he told me about his life in Léon, France, as a landscape artist. For the next eight years, we shared our lives on paper. We were able to be really honest and say things many people probably wouldn’t say to each other—there were no appearances to keep up. Each letter brought us closer than we’d been before, but I never expected anything but friendship. During these years, I dated, got married, got divorced, and dated a bit more. I continued writing to Fabrice.

Then 9/11 happened. It made me understand how short life is and that it could be taken away at any second. Fabrice and I really bared our souls after that, although I think we didn’t realize how much our relationship was changing.

When Fabrice came to visit in September 2002, I went to pick him up at the airport, saw him, and fell in love at first sight. I know it sounds hokey, but you never think it will happen until it happens to you. I just knew I was going to marry him. I was so happy to finally meet the person I had gotten to know so well as a friend—we had all of that groundwork laid already.

It was an easy transition to romance. I spoke a little French, and Fabrice spoke some English. We went on long walks and started this wonderful new chapter in our lives.

Now Fabrice is the cook in our family; I haven’t had to cook a single meal since we got married. His quiche Lorraine and paella are my favorites.

To this day, I still have all of Fabrice’s letters.

He: It was wonderful finally meeting Heather after knowing her long distance for so long. I just knew she was the one. After I got my visa and put all the paperwork behind me, she and I settled in Spokane together.

I am still painting landscapes. When people tell me my artwork is beautiful, I do not question why. I know the reason: My wife inspires me.
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
เขาให้เธอศิลปะของเขาจอร์จอาย ออกแบบ 32 และซาร่าอาย ที่ปรึกษา 29 ชิคาโก Ill. การออกแบบเขา: ใช้เวลาประมาณสองเดือนเพื่อวางแผนข้อเสนอของฉันแต่งงานกับซาร่า แฟนสาม และครึ่งปี เราทั้งนักออกแบบ และฉันต้องการให้ บางสิ่งบางอย่างที่จะช้าเปิดเผยคำจะคุณแต่งงานกับฉัน เมื่อเพื่อนร่วมงานใส่ฉันติดต่อกับเจ้าของอาร์ตแกลเลอรี่ ฉันตัดสินใจกับเวทีการแสดงศิลปะปลอมซาร่าและจอร์จอาย ถ่ายภาพ โดยแอนดรู Brussoซาร่าและจอร์จอายอยู่ด้วยกัน โดยการออกแบบ เขา handcrafted ข้อเสนอแต่งงานของเขาครั้งแรก ผมสร้างพร้อมซอฟต์แวร์ 3 มิติ แล้วทำตัวอักษรสำหรับจะคุณแต่งงานกับฉันไหม จากแกนโฟม ใช้เครื่องตัดเลเซอร์ ผมยากจนพวกเขาเป็นรูปร่างแม้แต่น้อย มีประมาณ 60 ชิ้นใน และติดอยู่แต่ละคนบนตัวเอง siding อลูมิเนียม ความคิดคือการ มีชิ้นส่วนที่ความสูงต่าง ๆ รอบ ๆ ดูเหมือนสุ่มห้อง แต่ถ้าซาร่าอยู่ในเดียว เธอสามารถอ่านคำถามของฉันตั้งกล้องวิดีโอที่ซาร่าจะยืนอยู่เพื่อตรวจสอบให้แน่ใจว่าตัวอักษรที่เรียงกันขวา ใช้ workweek เต็ม 40 ชั่วโมงเพื่อจัด มันเป็นฝันร้าย ฉันจริง ๆ sweated เกี่ยวกับสัปดาห์ก่อน ฉันส่งอีเมซาร่าและเพื่อนทั้งหมดของเรา บอกว่า, "มีศิลปิน Serge Gandaora ที่มีการแสดงในวันศุกร์ที่เรียกว่านกฮูก Muir ต้นของฉัน" ผมเล่นกับคำ: Serge Gandaora อยู่คำสลับอักษรของ "จอร์จและซาร่า ในขณะที่นกฮูก Muir ก่อนฉันเป็น jumble ของ"จะคุณแต่งงานกับฉันหรือ " เจ้าของสตูดิโอแม้แซเพื่อนนักแสดงที่เล่น Serge ระหว่างการแสดงวันที่ของข้อเสนอ ฉัน texted เพื่อนกี่ "นี้ถือเป็นวันสำคัญ ฉันหวังว่า ฉันไม่สกรูขึ้น" ฉันเพียงอยากให้ซาร่ารู้ว่าฉันรักเธอเธอ: แกลเลอรี่ หลังจากที่ฉันได้ chatted กับคนกี่นาที จอร์จเดินผ่าน และกล่าว ว่า "เพื่อนสามารถแนะนำเราให้ Serge" Serge กล่าวว่า งานศิลปะของเขาคือ "เรื่อง การแยกข้อความและพื้นที่" ผมคิด ฉันไม่เห็นข้อความใด ๆ แต่เพียงเพื่อจะสุภาพ ผม พูด "Oh ว้าว ที่ดี" แล้ว Serge กล่าวว่า "ถ้าคุณมองไปที่เฟรมเหล่านี้ คุณจะเห็นโลกแตก"ดี ผมเห็นเหมือนเฟรมเหล่านี้น้อยสี่เหลี่ยมวางรอบห้อง ผมมองผ่านหนึ่ง แต่เพียงเห็นชิ้นสีขาว แล้ว จอร์จ steered ฉันไปทางคู่เฟรม หนึ่งในระดับสายตา และอีกสองสามฟุตจากพื้นดิน ต่ำกว่าหนึ่งคือ รถสำหรับเขาที่จะได้รับบนเข่า ช็อปปิ้งผ่านเฟรม และหลังจากที่สอง ฉันเห็นคำที่คุณ มันขลัง ปรากฏเป็นถ้างาม ช้าไประดับหนึ่งหัวของฉัน และก็สิ่งทั้งหมดเพิ่งเข้ามาร่วมกัน: คุณจะแต่งงานฉันห้องพักก็หายไปเงียบ ทุกคนถูกมองที่ฉัน ฉันเปิด และเห็นจอร์จบนเข่า และผมเริ่มประหลาดออก เขาได้จับแหวน มองที่ฉันชอบ ดี...และฉันกล่าวว่า "แน่นอนฉันจะแต่งงาน กับคุณ"ก็ตื่นตาตื่นใจ ฉันได้ร้องไห้ และชนิดของฉันตกกำแพง ผมจำได้ว่า ความคิดที่ไม่ต้องทำงานหนักเพื่อโน้มน้าวใจฉัน ผมจะได้พูดใช่หรือพวกเขาพูดภาษาโรมานซ์เฮ Pucheu คุณสมบัติพนักงาน 31 และ Fabrice Pucheu ศิลปิน 34, Spokane, Wash.เธอ: ในชั้นของฉันภาษาฝรั่งเศสมัธยม มีความต้องการปากกา pal Matchups สมบูรณ์ได้ เมื่อ Fabrice และเริ่มต้นเขียนกัน ฉันบอกเขาเกี่ยวกับโรงเรียน และเขาบอกฉันเกี่ยวกับชีวิตใน Léon ฝรั่งเศส เป็นศิลปินแนวนอน แปดปีถัดไป เราร่วมชีวิตบนกระดาษ เรามีความสามารถซื่อสัตย์จริง และพูดสิ่งที่หลายคนอาจจะไม่พูดกัน — มีนัดไม่มีการเก็บค่า แต่ละตัวอักษรนำเราใกล้กว่าเราได้ก่อน แต่ไม่เคยคิดอะไรแต่มิตรภาพ ในช่วงปีนี้ ฉันลง ได้แต่งงาน ได้หย่า กลงเล็กน้อย ผมยังคงเขียนไป Fabriceแล้ว 9/11 เกิดขึ้น มันทำให้ฉันเข้าใจ ว่าชีวิตสั้น และ ว่ามันสามารถนำมาเก็บที่สองใด ๆ Fabrice และจริง ๆ bared จิตวิญญาณหลังจากนั้น แต่ฉันคิดว่า เราไม่ทราบว่าความสัมพันธ์ของเราเปลี่ยนแปลงเมื่อ Fabrice มาเยี่ยมในเดือน 2002 กันยายน ผมก็ไปรับเขาที่สนามบิน เห็นเขา และรักที่ตา ฉันรู้ว่า เสียง hokey แต่คุณไม่เคยคิดว่า มันจะเกิดขึ้นจนกระทั่งมันเกิดขึ้นกับคุณ เพียงแค่ฉันรู้ว่า ฉันกำลังจะแต่งงานกับเขา ผมมีความสุขดังนั้นเพื่อตอบสนองคนที่ฉันได้รับรู้ดีเป็นเพื่อนสุดท้าย — เรามีทั้งส่วนที่วางอยู่แล้วการเปลี่ยนแปลงง่ายโรแมนติกได้ ฉันพูดภาษาฝรั่งเศสเล็กน้อย และ Fabrice พูดภาษาอังกฤษ เราไปเดินที่ยาว และเริ่มต้นบทใหม่ที่ยอดเยี่ยมนี้ในชีวิตของเราตอนนี้ Fabrice เป็นอาหารในครอบครัวของเรา ผมยังไม่มีการปรุงอาหารมื้อเดียวเนื่องจากเราได้แต่งงาน ลอร์แรนน์อาหารฝรั่งเศสชนิดหนึ่งและ paella ของเขาเป็นรายการโปรดของฉันถึงวันนี้ ฉันยังมีทุกตัวอักษรของ Fabriceเขา: มันมาก ๆ สุดท้าย ประชุมเฮหลังจากรู้เธอไกลสำหรับนาน ฉันเพียงรู้ว่า เธอเป็นหนึ่ง หลังจากได้รับวีซ่าของฉัน และนำเอกสารทั้งหมดหลังฉัน เธอและแล้วใน Spokane กันผมก็ยังวาดภาพภูมิทัศน์ เมื่อคนบอกงานศิลปะของฉันมีความสวยงาม ผมถามทำไม ผมรู้เหตุผล: ภรรยาแรงบันดาลใจผม
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
He Gave Her His Art

George Aye, designer, 32, and Sara Aye, design consultant, 29, Chicago, Ill.

He: It took about two months to plan my marriage proposal to Sara, my girlfriend of three and a half years. We’re both designers, and I wanted it to be something that would slowly reveal the words Will you marry me? When a coworker put me in touch with the owner of an art gallery, I decided to stage a fake art show.

Sara and George Aye
Photographed by Andrew Brusso
Sara and George Aye are together by design; he handcrafted his marriage proposal.
First I created it all with 3-D software. Then I made the letters for Will you marry me? out of foam core, using a laser cutter. I broke them into even smaller shapes, so there were about 60 pieces in all, and I stuck each one on its own piece of aluminum siding. The idea was to have the pieces at different heights, arranged seemingly randomly around the room. But if Sara stood in just one place, she could read my question.

I set up a video camera where Sara would be standing to make sure the letters lined up right; it took a full 40-hour workweek to arrange them. It was a nightmare! I really sweated. About a week before, I sent an e-mail to Sara and all our friends, saying, “There’s an artist, Serge Gandaora, who’s having a show on Friday called My Early Muir Owl.” I played with words: Serge Gandaora was an anagram of “George and Sara,” while My Early Muir Owl was a jumble of “Will you marry me?” The studio owner even enlisted an actor friend to play Serge during the show.

The day of the proposal, I texted a few friends, “This is a big day. I hope I don’t screw up.” I just wanted Sara to know how much I loved her.

She: At the gallery, after I’d chatted with people for a few minutes, George walked over and said, “My friend can introduce us to Serge.” Serge said his artwork was “all about the intersection of text and space.” I was thinking, I don’t see any text. But just to be polite, I said, “Oh, wow, that’s great!” Then Serge said, “If you look through these frames, you’ll see the world differently.”

Well, I saw these frames-like little rectangles-placed all around the room. I looked through one, but I just saw white pieces. Then George steered me toward a pair of frames, one at eye level and the other a couple of feet off the ground. The lower one was a vehicle for him to get on one knee! I looked through the frame, and after a second, I saw the word you. It was magical, appearing as if out of nowhere. I moved my head one degree and suddenly the whole thing just came together: Will you marry me?

The room had gone silent. Everybody was looking at me. I turned and saw George on one knee and I started to freak out. He was holding a ring, looking at me like, Well …?

And I said, “Of course I’ll marry you!”

It was amazing. I was crying, and I kind of fell against the wall. I remember thinking that he didn’t have to work so hard to persuade me. I would have said yes anyway!

They Spoke a Romance Language

Heather Pucheu, property clerk, 31, and Fabrice Pucheu, artist, 34, Spokane, Wash.

She: In my high school French class, there was a pen pal requirement. The matchups were completely random. When Fabrice and I started writing to each other, I told him about school, and he told me about his life in Léon, France, as a landscape artist. For the next eight years, we shared our lives on paper. We were able to be really honest and say things many people probably wouldn’t say to each other—there were no appearances to keep up. Each letter brought us closer than we’d been before, but I never expected anything but friendship. During these years, I dated, got married, got divorced, and dated a bit more. I continued writing to Fabrice.

Then 9/11 happened. It made me understand how short life is and that it could be taken away at any second. Fabrice and I really bared our souls after that, although I think we didn’t realize how much our relationship was changing.

When Fabrice came to visit in September 2002, I went to pick him up at the airport, saw him, and fell in love at first sight. I know it sounds hokey, but you never think it will happen until it happens to you. I just knew I was going to marry him. I was so happy to finally meet the person I had gotten to know so well as a friend—we had all of that groundwork laid already.

It was an easy transition to romance. I spoke a little French, and Fabrice spoke some English. We went on long walks and started this wonderful new chapter in our lives.

Now Fabrice is the cook in our family; I haven’t had to cook a single meal since we got married. His quiche Lorraine and paella are my favorites.

To this day, I still have all of Fabrice’s letters.

He: It was wonderful finally meeting Heather after knowing her long distance for so long. I just knew she was the one. After I got my visa and put all the paperwork behind me, she and I settled in Spokane together.

I am still painting landscapes. When people tell me my artwork is beautiful, I do not question why. I know the reason: My wife inspires me.
การแปล กรุณารอสักครู่..
 
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2024 I Love Translation. All reserved.

E-mail: