Meng Hao was a bit closer to the ca

Meng Hao was a bit closer to the cauldron, however, and was the first to meet the blast of Time wind. His vision continued on a bit longer.

He saw the massive bronze cauldron continuing to rise up. The lightning falling from the red sky began to merge together. It was impossible to tell how many lightning bolts congregated to form a gigantic spear. It looked like a tooth surrounded by fields of lightning that shot down toward the cauldron.

A boom echoed out and the giant bronze cauldron trembled. A massive crack split down through it. It rose no more, and instead fell down. It slammed into the ground, and then another voice sounded out. It seemed to sigh.

“You are unwilling to let me take this cauldron from this place. Then… I will lay in rest here forever, waiting for the day on which you fall.”

It was at this point that the vision faded from Meng Hao’s eyes. He took a deep breath and then lifted his head to look at the cauldron. As of now, the mist and the crack caused by it, were disappearing.

An anxious expression appeared on Han Bei’s face. Not hesitating in the slightest, she shot forward, flying toward the crack. Without a word, the rest of the group followed, their eyes flickering.

Meng Hao flew along with them as they headed at top speed toward the crack. As soon as he entered the cauldron, Meng Hao felt the copper mirror in his bag of the Cosmos growing hot.

Now was not the time to examine it, though. Meng Hao entered the cauldron to find himself in a world of lightning and thunder.

The inside of the cauldron was a space of several tens of thousands of meters in size. It was completely filled with crashing lightning, almost like a river. The light created by so much lightning was as blinding as sunlight.

However, there was no time for the group to gaze at the world within the cauldron. From within their midst, a blood-curdling scream rose up.

The Li woman was the last to enter. The instant she did, a bolt of lightning descended with incredible speed. It slammed into her. She screamed as her body was transformed into flying ash. Even her bag of holding was incinerated into nothingness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมงเฮาอยู่ใกล้ถึงจุดหมายปลายทาง อย่างไรก็ตาม และเป็นครั้งแรกกับการระเบิดของลมเวลา วิสัยทัศน์ของเขายังคงอยู่บิตอีกต่อไปเขาเห็นหม้อสำริดขนาดใหญ่การขึ้นต่อไป สายฟ้าที่ตกลงมาจากท้องฟ้าสีแดงเริ่มที่จะผสานเข้าด้วยกัน ไม่สามารถบอกจำนวนฟ้าผ่าสกรูชุมนุมแบบหอกยักษ์ มันดูเหมือนฟันที่ล้อมรอบ ด้วยทุ่งสายฟ้าที่ยิงไปยังจุดหมายปลายทางบูมดังก้องออก และหม้อน้ำทองแดงยักษ์ trembled รอยแตกขนาดใหญ่แยกลงผ่านมัน เพิ่มขึ้นไม่มาก และตกลงแทน มันน้อยลงไปพื้น แล้ว อีกเสียงไพเราะออก เหมือนถอนหายใจ"คุณไม่ให้ฉันใช้หม้อใบนี้จากสถานที่แห่งนี้ จากนั้น... ฉันจะวางในส่วนที่เหลือที่นี่ตลอดไป รอวันที่คุณตก"มันเป็นที่จุดนี้ว่า วิสัยทัศน์ที่จางหายไปจากสายตาเมงเฮา เขาเอาหายใจลึก ๆ และยกศีรษะของเขามองไปที่จุดหมายปลายทางแล้ว ณ ขณะนี้ ทะเลหมอกและรอยแตกที่เกิดจากมัน ถูกหายไปนิพจน์ที่กังวลปรากฏบนใบหน้าของเป่ยฮั่น ไม่อย่าลังเลใจในการน้อย เธอยิงไปข้างหน้า บินไปทางแตก โดยไม่คำ ส่วนเหลือของกลุ่มตาม กระพริบตาเฮา เมงบินพร้อมกับพวกเขาพวกเขามุ่งที่ความเร็วสูงสุดต่อการ crack ทันทีที่เขาป้อนจุดหมายปลายทาง เมงเฮารู้สึกกระจกทองแดงในถุงของจักรวาลเติบโตร้อนของเขาตอนนี้ ได้เวลาตรวจสอบมัน แม้ว่า เมงเฮาป้อนจุดหมายปลายทางเพื่อค้นหาตัวเองในโลกของฟ้าผ่าและฟ้าร้องภายในจุดหมายปลายทางคือ พื้นที่ของหลายหมื่นเมตรขนาด มันสมบูรณ์เต็มไป ด้วยความล้มเหลวของฟ้าผ่า เกือบเหมือนแม่น้ำ แสงที่สร้างฟ้าผ่ามากถูกมองเป็นเป็นแสงแดดอย่างไรก็ตาม ก็ไม่มีเวลาสำหรับกลุ่มจ้องตาโลกภายในจุดหมายปลายทาง จากภายในใจของพวกเขา โหยหวนกรี๊ดลุกขึ้นผู้หญิง Li เป็นสุดท้ายที่ป้อน ทันทีที่เธอได้ สายฟ้าลงมา ด้วยความเร็วเหลือเชื่อ มันถาโถมเข้าไปในเธอ เธอกรีดร้องขณะที่ร่างกายของเธอแปรสภาพเถ้าบิน แม้กระเป๋าของถือของเธอถูกเผาลงในความว่างเปล่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม้งเฮาเป็นบิตใกล้ชิดกับหม้อน้ำอย่างไรและเป็นคนแรกที่ตอบสนองการระเบิดของเวลาลม วิสัยทัศน์ของเขาอย่างต่อเนื่องในอีกนิด. เขาเห็นหม้อบรอนซ์ขนาดใหญ่อย่างต่อเนื่องจะลุกขึ้น ฟ้าผ่าที่ตกลงมาจากท้องฟ้าสีแดงเริ่มที่จะรวมกัน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าสายฟ้าจำนวนมากชุมนุมในรูปแบบหอกยักษ์ มันดูเหมือนฟันที่ล้อมรอบด้วยทุ่งฟ้าผ่าที่ยิงลงไปหม้อ. บูมสะท้อนออกมาและหม้อน้ำบรอนซ์ยักษ์กลัวจนตัวสั่น แตกขนาดใหญ่ผ่าผ่านมัน มันเพิ่มขึ้นไม่มากและแทนที่จะล้มลง มันกระแทกเข้ากับพื้นดินและจากนั้นอีกเสียงหนึ่งฟังออก มันดูเหมือนจะถอนหายใจ. "คุณจะไม่เต็มใจที่จะให้ฉันใช้หม้อนี้จากสถานที่แห่งนี้ จากนั้น ... เราจะวางในส่วนที่เหลือที่นี่ตลอดไปรอวันที่คุณตก. " มันเป็นที่จุดนี้ว่าวิสัยทัศน์จางหายไปจากสายตาของเม้งเฮาส์ เขาเอาหายใจลึก ๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมองไปที่หม้อน้ำ ณ ตอนนี้หมอกและรอยแตกที่เกิดจากมันได้หายไป. สีหน้ากังวลปรากฏบนใบหน้าของฮันบวร์ก ไม่ลังเลใจในน้อยเธอยิงไปข้างหน้าการบินที่บินไปยังร้าว โดยไม่ต้องคำ, ส่วนที่เหลือของกลุ่มที่ใช้สายตาของพวกเขาริบหรี่. เม้งเฮาบินพร้อมกับพวกเขาขณะที่พวกเขามุ่งหน้าไปที่ความเร็วสูงสุดต่อการแตก ทันทีที่เขาเข้าไปในหม้อเม้งเฮารู้สึกกระจกทองแดงในกระเป๋าของเขาของคอสมอสที่เติบโตร้อน. ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะตรวจสอบมันแม้ว่า เม้งเฮาป้อนหม้อน้ำพบว่าตัวเองอยู่ในโลกของฟ้าผ่าและฟ้าร้อง. ภายในหม้อเป็นพื้นที่หลายหมื่นหลายพันเมตรขนาด มันก็สมบูรณ์เต็มไปด้วย crashing ฟ้าผ่าเกือบเหมือนแม่น้ำ แสงที่สร้างขึ้นโดยฟ้าผ่ามากเป็นแสนเป็นแสงแดด. แต่มีเวลาสำหรับกลุ่มที่จะจ้องมองที่โลกภายในหม้อไม่มี จากภายในท่ามกลางเสียงกรีดร้องของเลือดทำให้ตกใจลุกขึ้น. หญิงหลี่เป็นคนสุดท้ายที่จะเข้าสู่ ทันทีที่เธอได้เป็นสายฟ้าลงมาด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ มันเป็นของเธอกระแทก เธอกรีดร้องขณะที่ร่างกายของเธอก็กลายเป็นเถ้าบิน แม้แต่กระเป๋าถือของเธอถูกเผาลงไปในความว่างเปล่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมิ่งฮ่าวเป็นบิตที่ใกล้ชิดกับหม้อ , อย่างไรก็ตาม , และเป็นครั้งแรกเพื่อตอบสนองเสียงของลม เวลา วิสัยทัศน์ของเขาต่ออีกนิดนะเขาเห็นหม้อทองเหลืองขนาดใหญ่อย่างต่อเนื่องเพื่อลุกขึ้น สายฟ้าที่ตกลงมาจากท้องฟ้าสีแดงเริ่มที่จะผสานเข้าด้วยกัน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกจํานวนฟ้าผ่า bolts ชุมนุมฟอร์มหอกขนาดยักษ์ มันดูเหมือนฟันล้อมรอบด้วยทุ่งนาของสายฟ้าที่ยิงต่อหม้อบูมสะท้อนออกหม้อและบรอนซ์ยักษ์สั่นสะท้าน รอยแตกร้าวขนาดใหญ่แยกลงผ่าน มันเพิ่มขึ้นอีก แทนที่จะลดลง มันกระแทกพื้น แล้วเสียงอีกเสียงออก มันดูเหมือนจะถอนหายใจ" นายไม่อยากให้ฉันเอาหม้อนี้จากสถานที่นี้ แล้ว . . . . . . . ผมจะนอนพักที่นี่ตลอดไป รอวันที่คุณล้มลง . "มันเป็นที่จุดนี้ว่า วิสัยทัศน์ของ เมิ่งฮ่าว เลือนหายไปจากสายตา เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วยกหัวขึ้นมองหม้อ เพราะตอนนี้ หมอก และรอยร้าวที่เกิดจากมัน ก็หายไปสีหน้ากังวลปรากฏบนใบหน้าของฮันเบ . ไม่ลังเลในสุด เธอยิงไปข้างหน้า บินต่อแตก โดยไม่ต้องพูดอะไร กลุ่มที่เหลือตาม ตาระยิบระยับเมิ่งเฮ่าบินพร้อมกับพวกเขาพวกเขาไปที่ความเร็วสูงสุดต่อแตก ทันทีที่เขาป้อนน้องเมิงเฮารู้สึกว่ากระจกทองแดง ในกระเป๋าของจักรวาลเติบโตร้อนแรงตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะตรวจสอบมัน เมิ่งฮ่าวเข้าหม้อที่จะพบตัวเองในโลกของฟ้าผ่าและฟ้าร้องด้านในของหม้อเป็นเนื้อที่หลายสิบหลายพันเมตรขนาด มันเต็มไปด้วยเสียงฟ้าผ่า , เกือบจะเหมือนแม่น้ำ แสงที่สร้างโดยฟ้าผ่ามาก เช่น ตาบอด เป็นแสงแดดแต่ไม่มีเวลาให้กลุ่มที่จะเฝ้ามองโลกภายในหม้อ ในท่ามกลางของพวกเขา เลือดข้นขึ้น กรี๊ด ลุกขึ้น .นางหลี่ เป็นคนสุดท้ายที่เข้ามา ทันทีที่เธอทำ สายฟ้าจากฟ้าผ่า ลงมาด้วยความเร็วเหลือเชื่อ มันกระแทกใส่เธอ เธอกรีดร้องเมื่อร่างของเธอถูกเปลี่ยนเป็นบินแอช แม้แต่กระเป๋าถือถูกเผาลงในความว่างเปล่า