熊妈妈盯着紫色的花儿，轻轻地说：“莫非，这花儿有神奇的功能？”熊孩子看

熊妈妈盯着紫色的花儿，轻轻地说：“莫非，这花儿有神奇的功能？”熊孩子看见小小的熊妈妈一下子又变了回来，正在吃惊，所以，他根本没有听见熊妈妈在说什么。熊妈妈生气地说：“喂喂喂，我说的话你听见了吗？哎呀，真是越大越不听话了。小时候，妈妈抱着你，你那个大眼睛呀，一动也不动地看着妈妈，耳朵竖得高高的，一动不动地听妈妈说话。”熊孩子看见妈妈说起自己小时候的事，就知道妈妈伤心了。他笑嘻嘻地给妈妈赔着笑脸，说：“亲爱的妈妈，你说，我在听呢。”熊妈妈举着那朵紫色的花儿说：“我看呀，这朵花恐怕会给人带来坏运气，不如我们丢掉吧！“熊孩子说：“好啊，我来丢！”熊孩子接过妈妈手里的花儿，向远处扔去。那朵轻飘飘的花，突然有了重量似的，呼啸着飞了出去。熊孩子惊呆了。他有时候，会去湖边用石块打水漂。刚才他扔出去的花儿，好像在水上漂浮的石块一样，在空中一起一伏的，最后落在了地上。熊妈妈有点儿害怕，这样的花朵，要是被别人捡去，那还会发生什么可怕的事儿啊。所以，熊妈妈尖叫着说：“熊宝宝，去，快去，把它埋了。”熊孩子一蹦一跳地向花儿跑去，一边跑，一边想：“妈妈是不是有点小题大做了？不就是一朵花嘛，一朵花能带来什么坏运啊。妈妈的变小又变大，说不定是个巧合，和这朵花没关系呢。”可是，当他来到地上的花儿的面前时，他又呆住了。他看见，那朵花像蒲公英一样，好像刚刚才从地里冒出来，才刚刚盛开一样。花茎插进了土里，花瓣张开着，紧紧地贴在大地上，就像一张笑脸，冲着熊孩子笑。这时，熊妈妈走了过来。熊妈妈惊奇地说：“啊，这是刚才那朵花吗？怎么像它原来就长在这里似的。是你扔出去的花吗？”熊妈妈的眼睛本来就很大，她一吃惊，眼睛就显得更大了。熊孩子说：“是啊，我的眼睛一刻也没离开过。错不了。”熊孩子用手捧土，一点一点把花朵埋住了。他又找来几块大石头，把花朵压在下面。熊妈妈哈哈大笑，她觉得熊孩子真聪明。熊孩子的聪明，有时候会大大出乎她的意料，而且会让她产生一种自豪感。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

熊妈妈盯着紫色的花儿，轻轻地说：“莫非，这花儿有神奇的功能？”

熊孩子看见小小的熊妈妈一下子又变了回来，正在吃惊，所以，他根本没有听见熊妈妈在说什么。

熊妈妈生气地说：“喂喂喂，我说的话你听见了吗？哎呀，真是越大越不听话了。小时候，妈妈抱着你，你那个大眼睛呀，一动也不动地看着妈妈，耳朵竖得高高的，一动不动地听妈妈说话。”

熊孩子看见妈妈说起自己小时候的事，就知道妈妈伤心了。他笑嘻嘻地给妈妈赔着笑脸，说：“亲爱的妈妈，你说，我在听呢。”

熊妈妈举着那朵紫色的花儿说：“我看呀，这朵花恐怕会给人带来坏运气，不如我们丢掉吧！“

熊孩子说：“好啊，我来丢！”

熊孩子接过妈妈手里的花儿，向远处扔去。那朵轻飘飘的花，突然有了重量似的，呼啸着飞了出去。

熊孩子惊呆了。

他有时候，会去湖边用石块打水漂。刚才他扔出去的花儿，好像在水上漂浮的石块一样，在空中一起一伏的，最后落在了地上。

熊妈妈有点儿害怕，这样的花朵，要是被别人捡去，那还会发生什么可怕的事儿啊。所以，熊妈妈尖叫着说：“熊宝宝，去，快去，把它埋了。”

熊孩子一蹦一跳地向花儿跑去，一边跑，一边想：“妈妈是不是有点小题大做了？不就是一朵花嘛，一朵花能带来什么坏运啊。妈妈的变小又变大，说不定是个巧合，和这朵花没关系呢。”

可是，当他来到地上的花儿的面前时，他又呆住了。他看见，那朵花像蒲公英一样，好像刚刚才从地里冒出来，才刚刚盛开一样。花茎插进了土里，花瓣张开着，紧紧地贴在大地上，就像一张笑脸，冲着熊孩子笑。

这时，熊妈妈走了过来。

熊妈妈惊奇地说：“啊，这是刚才那朵花吗？怎么像它原来就长在这里似的。是你扔出去的花吗？”

ดวงตาของแม่หมีที่ดีอยู่แล้วเธอประหลาดใจตาดูใหญ่

เด็กหมีกล่าวว่า: "ใช่อาตาของฉันไม่เคยทิ้งช่วงเวลาที่ไม่สามารถไปอย่างผิดปกติ .." หมีกับดินถือเด็กฝังขึ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วยดอกไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ เขาได้รับคัดเลือกเป็นก้อนหินขนาดใหญ่ไม่กี่ใส่ดอกไม้ภายใต้ความกดดัน

แม่หมีหัวเราะเธอรู้สึกเด็กหมีมาร์ทจริงๆ เด็กหมีฉลาดบางครั้งไกลเกินความคาดหวังของเธอและจะทำให้เธอรู้สึกของความภาคภูมิใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม่หมีจ้องที่ดอกไม้สีม่วงเบาๆกล่าวว่า: "ไม่มี, ดอกไม้นี้มีฟังก์ชั่นที่มีมนต์ขลัง?" "

เด็กหมีเห็นแม่หมีน้อยเปลี่ยนกลับมาก็ประหลาดใจเพื่อให้เขาไม่ได้ยินสิ่งที่แม่หมีกล่าวว่า

แม่หมีกล่าวว่า "อาหารผมบอกว่าคุณได้ยิน?" อ๊ะใหญ่กว่าการไม่เชื่อฟังมากขึ้น เมื่อฉันเป็นเด็กแม่ของฉันถือคุณ, ตาขนาดใหญ่ของคุณ, การเคลื่อนไหวยังไม่ได้ย้ายไปมองไปที่แม่, หูยกสูงที่จะฟังแม่. "

เมื่อหมีเห็นแม่ของเขาพูดคุยเกี่ยวกับวัยเด็กของเธอ, เขารู้ว่าแม่ของเขาเป็นที่น่าเศร้า. เขายิ้มที่แม่ของเขาและยิ้มโดยกล่าวว่า "คุณแม่ที่รักคุณพูดว่าฉันฟัง" "

แม่หมีถือขึ้นดอกไม้สีม่วงกล่าวว่า "ผมเห็นดอกไม้นี้กลัวที่จะนำโชคร้ายให้กับคนให้เราสูญเสียมัน" "

หมีกล่าวว่า "โอเคฉันจะโยนมันออกไป!" "

หมีเอาดอกไม้ในมือแม่ของเขาและโยนมันลงไปในระยะไกล ดอกไม้ลอย, จู่ๆก็มีน้ำหนัก, ผิวปากออก.

เด็กหมีถูก stun

บางครั้งเขาจะไปทะเลสาบและลอยด้วยหิน ดอกไม้ที่เขาโยนออกมาเพียงตอนนี้เช่นหินลอยอยู่บนน้ำลดลงด้วยกันในอากาศและตกลงไปที่พื้นดิน

แม่หมีเป็นเพียงเล็กน้อยกลัวดอกไม้ดังกล่าวถ้าคนอื่นหยิบขึ้นมาแล้วสิ่งที่จะเกิดขึ้นที่น่ากลัว ah ดังนั้นแม่แบก screamed: "หมีเด็กไปไปฝังมัน ." "

เด็กหมีกระโดดกับดอกไม้ในขณะที่การทำงานในขณะที่คิดว่า "แม่ไม่ยุ่งยากเล็กน้อย?" มันไม่ได้เป็นดอกไม้ดอกไม้สามารถนำโชคไม่ดีใดๆ แม่ได้รับเล็กและใหญ่, บางทีอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญ, และดอกไม้นี้มีอะไรจะทำอย่างไรกับมัน. "

แต่เมื่อเขามาที่ดอกไม้บนพื้นดิน, เขาก็ stun อีกครั้ง. เขาเห็นว่าดอกไม้, เหมือนดอกแดนดิไล, เพิ่งโผล่ออกมาจากพื้นดินและมีเพียงแค่. ก้านดอกไม้ถูกแทรกลงในแผ่นดินกลีบถูกเปิดและยึดติดกับแผ่นดินอย่างแน่นหนาเช่นใบหน้ายิ้มยิ้มที่เด็กหมี

ในเวลานี้, หมีแม่มามากกว่า.

แม่หมีกล่าวว่าในความประหลาดใจ, "อา, เป็นดอกไม้เพียงตอนนี้?" มันเป็นเหมือนที่มันเติบโตที่นี่ คุณโยนดอกไม้ออกไปหรือเปล่า "

ตาแม่หมีใหญ่แล้วและเมื่อเธอประหลาดใจตาของเธอใหญ่ขึ้น

หมีกล่าวว่า "ใช่ตาของฉันไม่ได้ทิ้งไว้สักครู่" ฉันไม่สามารถทำมันได้ "เด็กหมีถือแผ่นดินโลกด้วยมือของเขาและฝังดอกไม้เล็กน้อยโดยเล็กๆน้อยๆ. เขาพบหินก้อนใหญ่และกดดอกไม้ข้างใต้

แม่หมีหัวเราะเธอคิดว่าเด็กหมีเป็นสมาร์ทจริงๆ ฉลาดของเด็กบางครั้งอาจทำให้เธอประหลาดใจและมันทำให้เธอรู้สึกภูมิใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม่หมีจ้องมองดอกไม้สีม่วงและพูดเบาๆว่าไม่มีอะไรที่น่าตื่นตาตื่นใจ
ลูกหมีตกใจที่เห็นแม่หมีน้อยเปลี่ยนกลับมาทันทีเขาไม่ได้ยินสิ่งที่แม่หมีพูด
แม่หมีพูดอย่างโกรธๆเฮ้เฮ้คุณได้ยินที่ฉันพูดไหม พระเจ้ามันใหญ่กว่าและดื้อรั้นมากขึ้น เมื่อคุณเป็นเด็กแม่กอดคุณตาใหญ่ของคุณอ่ายังไม่ได้ย้ายไปมองแม่หูยืนสูงไม่ไหวติงฟังแม่พูด
เด็กหมีรู้ว่าแม่เสียใจเมื่อเขาเห็นแม่พูดเกี่ยวกับวัยเด็กของเธอ เขายิ้มและขอโทษแม่ของเขาด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่าแม่ที่รักคุณบอกว่าผมฟังอยู่
แม่หมีถือดอกไม้สีม่วงและกล่าวว่าฉันคิดว่ามันอาจจะโชคร้ายสำหรับเราที่จะสูญเสียมัน ”
เด็กหมีบอกว่าโอเคผมจะโยนมันทิ้ง
ลูกหมีเอาดอกไม้ในมือของแม่และโยนมันออกไป ดอกไม้ที่กำลังเดินอยู่ก็มีน้ำหนักและบินออกไป
เด็กหมีตกใจ
บางครั้งเขาไปที่ทะเลสาบเพื่อตีน้ำกับหิน ดอกไม้ที่เขาโยนออกไปเหมือนหินที่ลอยอยู่บนน้ำเพิ่มขึ้นและลดลงในท้องฟ้าและในที่สุดก็ล้มลงกับพื้น
แม่หมีค่อนข้างกลัวว่าสิ่งที่น่ากลัวจะเกิดขึ้นถ้าคนอื่นเลือกดอกไม้ ดังนั้นแม่หมีกรีดร้องว่าลูกหมีไปไปฝังมัน
หมีเด็กวิ่งขึ้นและลงดอกไม้และสงสัยว่าถ้าแม่เป็นบิตของปัญหาเล็กๆน้อยๆ มันไม่ได้เป็นเพียงดอกไม้ที่สามารถนำโชคร้าย แม่ของฉันเติบโตเล็กและใหญ่ขึ้นมันอาจจะบังเอิญมันไม่สำคัญหรอก
แต่เมื่อเขามาถึงดอกไม้บนโลกเขาหยุดอีกครั้ง เขาเห็นดอกไม้เหมือนดอกแดนดิไลอันราวกับว่ามันเพิ่งออกมาจากพื้นดิน ก้านดอกไม้แทรกลงในดินกลีบเปิดติดอย่างใกล้ชิดกับพื้นดินเหมือนรอยยิ้มที่หมีเด็กยิ้ม
แล้วแม่หมีมา
แม่หมีพูดด้วยความประหลาดใจโอ้นี่เป็นดอกไม้ที่เพิ่งเกิดขึ้น ทำไมมันถึงได้เติบโตขึ้นที่นี่ นั่นคือดอกไม้ที่คุณโยนออกไป
แม่หมีมีตาใหญ่มากเธอดูใหญ่ขึ้นเมื่อเธอแปลกใจ
เด็กหมีกล่าวว่าใช่ตาของฉันไม่ได้หายไปสักครู่ ไม่ผิดหรอก หมีเด็กฝังดอกไม้ทีละน้อยด้วยดินในมือของเขา เขาหยิบก้อนหินขนาดใหญ่และกดดอกไม้ด้านล่าง
แม่หมีคำรามด้วยเสียงหัวเราะเธอคิดว่าหมีเด็กฉลาด หมีเด็กฉลาดบางครั้งก็เกินความคาดหวังของเธอและทำให้เธอภูมิใจ