CHAPTER I Part 1 THE EARLY MARRIED

CHAPTER I Part 1 THE EARLY MARRIED LIFE OF THE MORELS
"THE BOTTOMS" succeeded to "Hell Row". Hell Row was a block of thatched, bulging
cottages that stood by the brookside on Greenhill Lane.

There lived the colliers who worked in the little gin-pits two fields away.

The brook ran under the alder trees, scarcely soiled by these small mines, whose
coal was drawn to the surface by donkeys that plodded wearily in a circle round a
gin.

And all over the countryside were these same pits, some of which had been worked in
the time of Charles II, the few colliers and the donkeys burrowing down like ants
into the earth, making queer mounds and
little black places among the corn-fields and the meadows.

And the cottages of these coal-miners, in blocks and pairs here and there, together
with odd farms and homes of the stockingers, straying over the parish,
formed the village of Bestwood.

Then, some sixty years ago, a sudden change took place, gin-pits were elbowed aside by
the large mines of the financiers. The coal and iron field of Nottinghamshire
and Derbyshire was discovered.

Carston, Waite and Co. appeared. Amid tremendous excitement, Lord Palmerston
formally opened the company's first mine at Spinney Park, on the edge of Sherwood
Forest.

About this time the notorious Hell Row, which through growing old had acquired an
evil reputation, was burned down, and much dirt was cleansed away.

Carston, Waite & Co. found they had struck on a good thing, so, down the valleys of
the brooks from Selby and Nuttall, new mines were sunk, until soon there were six
pits working.

From Nuttall, high up on the sandstone among the woods, the railway ran, past the
ruined priory of the Carthusians and past Robin Hood's Well, down to Spinney Park,
then on to Minton, a large mine among corn-
fields; from Minton across the farmlands of the valleyside to Bunker's Hill, branching
off there, and running north to Beggarlee and Selby, that looks over at Crich and the
hills of Derbyshire: six mines like black
studs on the countryside, linked by a loop of fine chain, the railway.

To accommodate the regiments of miners, Carston, Waite and Co. built the Squares,
great quadrangles of dwellings on the hillside of Bestwood, and then, in the
brook valley, on the site of Hell Row, they erected the Bottoms.

The Bottoms consisted of six blocks of miners' dwellings, two rows of three, like
the dots on a blank-six domino, and twelve houses in a block.

This double row of dwellings sat at the foot of the rather sharp slope from
Bestwood, and looked out, from the attic windows at least, on the slow climb of the
valley towards Selby.

The houses themselves were substantial and very decent.

One could walk all round, seeing little front gardens with auriculas and saxifrage
in the shadow of the bottom block, sweet- williams and pinks in the sunny top block;
seeing neat front windows, little porches,
little privet hedges, and dormer windows for the attics.

But that was outside; that was the view on to the uninhabited parlours of all the
colliers' wives.

The dwelling-room, the kitchen, was at the back of the house, facing inward between
the blocks, looking at a scrubby back garden, and then at the ash-pits.

And between the rows, between the long lines of ash-pits, went the alley, where
the children played and the women gossiped and the men smoked.

So, the actual conditions of living in the Bottoms, that was so well built and that
looked so nice, were quite unsavoury because people must live in the kitchen,
and the kitchens opened on to that nasty alley of ash-pits.

Mrs. Morel was not anxious to move into the Bottoms, which was already twelve years old
and on the downward path, when she descended to it from Bestwood.

But it was the best she could do.

Moreover, she had an end house in one of the top blocks, and thus had only one
neighbour; on the other side an extra strip of garden.

And, having an end house, she enjoyed a kind of aristocracy among the other women
of the "between" houses, because her rent was five shillings and sixpence instead of
five shillings a week.

But this superiority in station was not much consolation to Mrs. Morel.

She was thirty-one years old, and had been married eight years.

A rather small woman, of delicate mould but resolute bearing, she shrank a little from
the first contact with the Bottoms women. She came down in the July, and in the
September expected her third baby.

Her husband was a miner. They had only been in their new home three
weeks when the wakes, or fair, began. Morel, she knew, was sure to make a holiday
of it.

He went off early on the Monday morning, the day of the fair.

The two children were highly excited.

William, a boy of seven, fled off immediately after breakfast, to prowl round
the wakes ground, leaving Annie, who was only five, to whine all morning to go also.

Mrs. Morel did her work.

She scarcely knew her neighbours yet, and knew no one with whom to trust the little
girl. So she promised to take her to the wakes
after dinner.

William appeared at half-past twelve. He was a very active lad, fair-haired,
freckled, with a touch of the Dane or Norwegian about him.

"Can I have my dinner, mother?" he cried, rushing in with his cap on.

"'Cause it begins at half-past one, the man says so."
"You can have your dinner as soon as it's done," replied the mother.

"Isn't it done?" he cried, his blue eyes staring at her in indignation.

"Then I'm goin' be-out it."
"You'll do nothing of the sort. It will be done in five minutes.

It is only half-past twelve." "They'll be beginnin'," the boy half cried,
half shouted.

"You won't die if they do," said the mother.

"Besides, it's only half-past twelve, so you've a full hour."
The lad began hastily to lay the table, and directly the three sat down.


They were eating batter-pudding and jam, when the boy jumped off his chair and stood
perfectly stiff.

Some distance away could be heard the first small braying of a merry-go-round, and the
tooting of a horn. His face quivered as he looked at his
mother.

"I told you!" he said, running to the dresser for his cap.

"Take your pudding in your hand--and it's only five past one, so you were wrong--you
haven't got your twopence," cried the mother in a breath.

The boy came back, bitterly disappointed, for his twopence, then went off without a
word. "I want to go, I want to go," said Annie,
beginning to cry.

"Well, and you shall go, whining, wizzening little stick!" said the mother.

And later in the afternoon she trudged up the hill under the tall hedge with her
child.

The hay was gathered from the fields, and cattle were turned on to the eddish.

It was warm, peaceful. Mrs. Morel did not like the wakes.

There were two sets of horses, one going by steam, one pulled round by a pony; three
organs were grinding, and there came odd cracks of pistol-shots, fearful screeching
of the cocoanut man's rattle, shouts of the
Aunt Sally man, screeches from the peep- show lady.

The mother perceived her son gazing enraptured outside the Lion Wallace booth,
at the pictures of this famous lion that had killed a negro and maimed for life two
white men.

She left him alone, and went to get Annie a spin of toffee.

Presently the lad stood in front of her, wildly excited.

"You never said you was coming--isn't the' a lot of things?--that lion's killed three
men--I've spent my tuppence--an' look here."
He pulled from his pocket two egg-cups, with pink moss-roses on them.

"I got these from that stall where y'ave ter get them marbles in them holes.

An' I got these two in two goes-'aepenny a go-they've got moss-roses on, look here.

I wanted these." She knew he wanted them for her.

"H'm!" she said, pleased.

"They ARE pretty!" "Shall you carry 'em, 'cause I'm frightened
o' breakin' 'em?"
He was tipful of excitement now she had come, led her about the ground, showed her
everything.

Then, at the peep-show, she explained the pictures, in a sort of story, to which he
listened as if spellbound. He would not leave her.

All the time he stuck close to her, bristling with a small boy's pride of her.

For no other woman looked such a lady as she did, in her little black bonnet and her
cloak.

She smiled when she saw women she knew. When she was tired she said to her son:
"Well, are you coming now, or later?" "Are you goin' a'ready?" he cried, his face
full of reproach.

"Already? It is past four, I know."
"What are you goin' a'ready for?" he lamented.

"You needn't come if you don't want," she said.

And she went slowly away with her little girl, whilst her son stood watching her,
cut to the heart to let her go, and yet unable to leave the wakes.

As she crossed the open ground in front of the Moon and Stars she heard men shouting,
and smelled the beer, and hurried a little, thinking her husband was probably in the
bar.

At about half-past six her son came home, tired now, rather pale, and somewhat
wretched. He was miserable, though he did not know
it, because he had let her go alone.

Since she had gone, he had not enjoyed his wakes.

"Has my dad been?" he asked. "No," said the mother.

"He's helping to wait at the Moon and Stars.

I seed him through that black tin stuff wi' holes in, on the window, wi' his sleeves
rolled up."
"Ha!" exclaimed the mother shortly. "He's got no money.

An' he'll be satisfied if he gets his 'lowance, whether they give him more or
not."
When the light was fading, and Mrs. Morel could see no more to sew, she rose and went
to the door.

Everywhere was the sound of excitement, the restlessness of the holiday, that at last
infected her. She went out into the side garden.

Women were coming home from the wakes, the children hugging a white lamb with green
legs, or a wooden horse. Occasionally a man lurched past, almost as
full as he could carry.

Sometimes a good husband came along with his family, peacefully.

But usually the women

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 1 เริ่มต้นชีวิตสมรสของ MORELS ส่วนฉัน
"พื้น"สำเร็จ "นรกแถว" นรกแถวถูกบล็อกมุง ปูด
คอทเทจที่ยืน โดยบรุบนกรีนฮิลล์เลน

มีอาศัยอยู่แห่งนี้ก็ที่ทำงานในฟิลด์น้อยกินห่วงสองไป

ลำธารวิ่งใต้ต้น alder แทบ soiled โดยเหมืองขนาดเล็กเหล่านี้ ซึ่ง
ถ่านหินออกสู่พื้นผิว โดยมหาดเล็กที่ plodded งานในวงรอบ
กิน

ทั่วชนบทหลุมเดียวกันนี้ ซึ่งมีการทำงานใน
เวลาของชาร์ลส์ II แห่งนี้ก็ไม่กี่และมหาดเล็ก burrowing ลงเช่นมด
ในโลก ทำ mounds แปลก ๆ และ
น้อยดำสถานฟิลด์ข้าวโพดและโดวส์

และกระท่อมของเหมืองถ่านหินเหล่านี้, ในบล็อกและโน่น คู่กัน
ฟาร์มคี่และบ้านของ stockingers, straying ผ่านแพริช,
เกิดขึ้นหมู่บ้านของ Bestwood

แล้ว หกสิบปีผ่านมา การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันเกิดขึ้น ห่วงกินอยู่แออัดกันโดย
เหมืองแร่ขนาดใหญ่ของแหล่ง ถ่านหินและเหล็กด้านนอตทิงแฮมเชอร์
และค้นพบดาร์บีเชอร์

Carston, Waite และ บริษัทปรากฏ ท่ามกลางความตื่นเต้นอย่างมาก พระพาลเมอร์สตัน
เปิดอย่างเป็นทางการของบริษัทแรกฉัน Spinney พาร์ค บนขอบของ Sherwood
ป่า

เรื่องนี้เวลาอื้อฉาวนรกแถว ซึ่งผ่านการเจริญเติบโตอายุได้มาการ
ชื่อเสียงชั่วร้าย ถูกเขียนลง และสกปรกมากถูกชำระออกไป

Carston บริษัท& Waite พบพวกเขาได้หลงในสิ่งที่ดี ดังนั้น ลงหุบเขาของ
บรู๊คส์ Selby และ Nuttall เหมืองใหม่ถูกจม จนเร็ว ๆ นี้มี 6
หลุมทำงาน

จาก Nuttall สูงค่าบนหินทรายระหว่างป่า รถไฟวิ่ง อดีต
เจ๊งไพรออรี Carthusians การ และ อดีตโรบินฮูด ดี ลงไปที่สวน Spinney,
แล้วระบบ Minton ขนาดใหญ่เหมืองระหว่างข้าวโพด -
ฟิลด์ จาก Minton ทั่วถีของ valleyside การของบังเกอร์ฮิลล์ สาขา
ปิดมี และทำงานอยู่เหนือ Beggarlee และ Selby ที่ดูผ่านที่ Crich และ
ของดาร์บีเชอร์: เหมือง 6 ชอบดำ
studs ในชนบท เชื่อมโยง โดยการวนของดีเชน รถไฟ

เพื่อรองรับ regiments ปฏิบัติ Carston, Waite และ บริษัทสร้างสี่เหลี่ยม,
quadrangles ดีของอยู่บนเนินเขา ของ Bestwood แล้ว ใน
หุบเขาลำธาร, บนไซต์ของแถวนรก พวกเขาเกร็งพื้น

พื้นประกอบด้วยอยู่เนอร์ส สองแถว สามหกช่วงเช่น
จุดโดมิโนว่าง 6 และ 12 บ้านในบล็อก

เสาร์แถวคู่นี้อยู่ที่เท้าของลาดค่อนข้างคมจาก
Bestwood และมองออก จาก windows ถังห้องใต้หลังคาที่ในการช้าปีนของ
เลย์ไปทาง Selby

บ้านตัวเองได้ดีมาก และพบได้

สามารถทางเดินทั้งหมดรอบ เห็นสวนด้านหน้าเล็กน้อยด้วย auriculas และ saxifrage
ในบล็อกด้านล่าง วิ ลเลียมส์หวาน และสีชมพูในบล็อกด้านซันนี่
เห็นหน้าเรียบร้อย windows, porches น้อย,
น้อยประเมินค่าเฮดจ์ privet และ windows หน้าต่างหลังคาสำหรับ attics

แต่ที่ภายนอก ที่ได้ดูไปแกงยังทั้งหมด
ภรรยาแห่งนี้ก็

ปีติห้องพัก ห้องครัว ถูกทางบ้าน หันหน้าเข้าข้างในระหว่าง
บล็อก มอง ที่หลังสวน scrubby แล้ว ที่เถ้า-หลุม

และระหว่างแถว ระหว่างบรรทัดยาวของเถ้าแก่ เดินทาง ที่
เล่นเด็กผู้หญิง gossiped และรมควันคน

ดังนั้น, สภาพจริงของชีวิตในบาง ที่สร้างดีและ
ดูสะอาด ถูกมาก unsavoury เพราะคนต้องอยู่ในห้องครัว,
และครัวแบบเปิดไปยังซอยที่น่ารังเกียจของเถ้า-หลุม

นางริกโมเรลไม่กังวลที่จะย้ายไปบาง ซึ่งเป็นแล้ว 12 ปี
และ บนเส้น ทางลง เมื่อเธอสืบเชื้อสายไปจาก Bestwood

แต่ก็ดีสุดที่เธอสามารถ do.

นอกจากนี้ เธอมีบ้านสิ้นสุดของบล็อกด้านบน และมีเพียงหนึ่ง
เพื่อนบ้าน อีกข้างเป็นแถบพิเศษของสวน

และ มีบ้านสิ้นสุด เธอแบบเก่า ๆ ผู้หญิงอื่น ๆ
ของ "ระหว่าง" บ้าน เนื่องจากเธอเช่า shillings ห้าและ sixpence แทน
shillings 5 สัปดาห์

แต่ปมนี้ในสถานีไม่มากปลอบโยนให้นางริกโมเรล

เธอถูกหนึ่งสามสิบปี และมีการแต่งงาน 8 ปี

หญิงค่อนข้างเล็ก แม่พิมพ์ที่ละเอียดอ่อนแต่เด็ดเรือง นาง shrank เล็กน้อยจาก
การติดต่อครั้งแรกกับหญิงพื้น เธอลงมา ในเดือนกรกฎาคมนี้ และในการ
กันยายนคาดว่าเธอสามเด็ก.

สามีของเธอได้เป็นคนขุดแร่ พวกเขาได้รับเท่านั้นในสามบ้านใหม่ของพวกเขา
สัปดาห์เมื่อกลับ การงาน เริ่ม ริกโมเรล รู้ ถูกใจให้วันหยุด
ของมัน

เขาออกไปตั้งแต่เมื่อเช้าวันจันทร์ วันของแฟร์

เด็กสองคนตื่นเต้นมากด้วย

วิลเลียม เด็กของเจ็ด หนีออกทันทีหลังจากอาหารเช้า ยุ่มย่ามตลอด
การกลับดิน แอนนี่ ผู้มีห้า ออกจาก อ้อนเช้าทั้งหมดไปยัง

นางริกโมเรลได้งานเธอ

เธอแทบรู้ว่าเพื่อนของเธอยัง และรู้ว่าไม่มีใครต้องการความน่าเชื่อถือน้อย
สาว เพื่อเธอสัญญาว่า จะพาเธอไปกลับ
หลังมื้อเย็น

วิลเลียมปรากฏที่สิบสองครึ่ง เขาลาดคึกคัก fair-haired,
freckled ด้วยการสัมผัสของชาวเดนมาร์กนอร์เวย์เกี่ยวกับเขาด้วย

"ได้ฉันอาหาร แม่? " เขาร้อง วิ่ง ด้วยหมวกของเขาบน

"'Cause เริ่มที่ครึ่ง ชายคนนั้นกล่าวว่า ดังนั้น"
"คุณสามารถมีอาหารเย็นของคุณทันทีที่มีทำ ตอบแม่

"ไม่ได้ทำ "เขาร้อง ตาสีฟ้าจ้องเธอใน indignation

"แล้วผมก็ goin' จะออกมัน"
"คุณจะทำอะไรในการเรียงลำดับ จะเกิดขึ้นใน 5 นาที

มีเพียงสิบสองครึ่ง " "พวกเขาจะเป็น beginnin' เด็กครึ่งร้อง,
ครึ่งตะโกนได้

"คุณจะไม่ตายถ้าทำ กล่าวว่า แม่ได้

"นอกเหนือจาก มันเท่าครึ่งทเวลฟ์ เพื่อให้คุณแบบเต็มชั่วโมงได้"
ลาดเริ่มรีบวางตาราง และโดยตรงทั้งสามนั่งลงได้


จะได้กินพุดดิ้งแป้งและแยม เมื่อเด็กไปปิดของเขา และยืน
สมบูรณ์แข็งได้

บางระยะห่างอาจจะได้ยินแรกเล็ก braying ของเป็น merry-go-roundและ
ติงบรอดเวย์ของแตร Quivered ใบหน้าของเขาขณะที่เขามองเขา
แม่

"ฉันบอกคุณ" เขากล่าวว่า ทำให้การแต่งตัวสำหรับฟิลด์เขา

"นำพุดดิ้งของคุณในมือของคุณ — และเป็นห้าเลยหนึ่ง เพื่อให้คุณมีความผิด - คุณ
ไม่ได้ของ twopence, " ร้องแม่ในลมหายใจเป็น

เด็กมาหลัง พิรี้พิไรผิดหวัง สำหรับ twopence ของเขา แล้วออกไปโดยไม่เป็น
คำ "ผมอยากไป อยากไป"กล่าวว่า แอนนี่,
เริ่มร้องไห้

" ดี และคุณจะไป whining, wizzening ติดน้อย! "กล่าวว่า แม่.

ในตอนบ่ายที่เธอ trudged ขึ้นเขาภายใต้ป้องกันสูงกับเธอ
เด็ก

เฮย์ถูกรวบรวมจากฟิลด์ และวัวถูกเปิดเพื่อ eddish

ก็อบอุ่น สงบ นางริกโมเรลไม่ชอบกลับ

มีสองชุดของม้า หนึ่งไป โดยไอน้ำ หนึ่งดึงรอบ โดยม้า สาม
อวัยวะถูกบด และมีมาแปลกรอยแตกของภาพปืน ร้องเสียงกรี๊ดน่ากลัว
ของ cocoanut คนของสั่น shouts ของ
คน Aunt Sally, screeches จากเลดี้แสดง peep

แม่มองเห็นลูกชายของเธอพร้อมทำให้ปิติยินดีนอกบูธสิงห์ Wallace,
ที่ภาพของสิงโตนี้มีชื่อเสียงที่ได้ฆ่าเป็น negro และ maimed ชีวิตสอง
ขาวผู้ชาย

เธอเหลือเขาคนเดียว และไปรับแอนนี่หมุนของกรอบ

ปัจจุบันลาดที่ยืนตรงหน้า อาละวาดตื่นเต้น

"คุณไม่ว่า คุณกำลัง - ไม่ ' สิ่งต่าง ๆ มากมาย? -สิงโตนั้นของตายสาม
ผู้ชาย - ฉันใช้ของฉัน tuppence - an' ที่นี่ได้"
เขาดึงมาจากเขากระเป๋าสองไข่ถ้วย ด้วยมอสส์กุหลาบสีชมพูนั้น

"ผมเหล่านี้จากคอกที่ที่เธอ y'ave เข้าลูกหินในหลุม

An' ผมไปสองในสองเหล่านี้-'aepenny ไป-จะได้กุหลาบมอสส์บน ดูที่นี่

อยากเหล่านี้ " เธอรู้ว่า เขาต้องการพวกเขา her.

"H'm " เธอบอก ยินดีด้วย

"พวกเขาจะสวย" "จะคุณมี 'em, 'cause ผมกลัว
โอ breakin' 'em ? "
กำลัง tipful ของที่นี่ตอนนี้เธอได้มา นำเธอเกี่ยวกับพื้นดิน พบเธอ
ทุกอย่าง

แล้ว ที่ถ้ำ เธออธิบายรูปภาพ ในการเรียงลำดับของเรื่อง ที่เขา
ฟังว่าหลงใหล เขาจะไม่ลา her.

เวลาเขาติดอยู่ใกล้เธอ เต็มไป ด้วยความภาคภูมิใจของเด็กเล็กของ her.

สำหรับผู้หญิงไม่มอง สุภาพสตรีดังกล่าวเป็น เธอไม่ได้ เธอบาสเตียบอนเนต์สีดำเล็กน้อยและเธอ
เสื้อคลุม

เธอยิ้มเมื่อเขาเห็นผู้หญิงเขารู้ เมื่อเธอเหนื่อย เธอว่า ลูกชายของเธอ:
"ดี คุณมาตอนนี้ หรือในภายหลัง""มีคุณ goin' a'ready "เขาร้อง หน้าที่
เต็มประณาม

" Already ได้สี่ ฉันรู้ว่า "
"สิ่งคุณ goin' a'ready สำหรับ "เขา lamented

"คุณไม่จำเป็นต้องมาถ้าคุณไม่ต้องการ เธอกล่าว

และเธอออกไปอย่างช้า ๆ กับสาวน้อยของเธอ ในขณะที่ลูกชายยืนชมนาง,
ตัดใจให้เธอไป และยังสามารถปล่อยตัวกลับ

เธอเดินข้ามพื้นเปิดหน้าของดวงจันทร์ และดาวเธอได้ยินผู้ชายตะโกน,
และกลิ่นเบียร์ และรีบน้อย คิดว่า สามีก็คงใน
แถบ

ที่เกี่ยวกับหกครึ่ง ลูกชายของเธอมาบ้าน เหนื่อยขณะนี้ ค่อนข้าง ซีด และค่อนข้าง
wretched พระองค์เอง แม้ว่าเขาไม่รู้
,เนื่องจากเขามีให้เธอไปคนเดียว

เนื่องจากเธอก็หายไป เขามีไม่ความสุขของเขากลับ

"พ่อของฉันได้" เขาถามขึ้น "ไม่ กล่าวว่า แม่

" เขาช่วยเหลือในการรอที่ดวงจันทร์และดาว

ฉันเมล็ดเขาผ่านที่ดำกระป๋องสิ่งอินเตอร์ ' หลุม หน้าต่าง อินเตอร์ ' แขนเขา
สะสม up. "
"ฮา "ทางหลุดรอดแม่ในไม่ช้า "เขามีเงินไม่

' เขาจะพอใจถ้าเขาได้รับเขา ' lowance ว่าพวกเขาให้เขาเพิ่มเติม หรือ
ไม่"
เมื่อแสงถูกเฟด และนาง ริกโมเรลอาจดูไม่ได้เย็บ เธอโรส และไป
ไปประตู

เลยมีเสียงตื่นเต้น อาการของวันหยุด ที่ที่ล่าสุด
ติดเธอ เธอออกไปเป็นสวนด้านใน

มาผู้หญิงหน้าแรกจากการกลับ เด็กกอดแกะสีขาวกับสีเขียว
ขา หรือม้าไม้ บางคน lurched อดีต เกือบเป็น
เต็ม ตามที่เขาสามารถดำเนินการ

บางครั้งสามีดีมาพร้อมกับครอบครัวของเขา สงบ

แต่โดยปกติแล้วผู้หญิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 1 ส่วนที่ 1 ชีวิตแต่งงานของมอเรล
" พื้น " สำเร็จ " แถว " นรก แถวมันเป็นบล็อกของมุง โหนก
กระท่อมที่ยืนอยู่ที่ Brookside บนกรีนฮิลเลน

มีชีวิตอยู่ Colliers ที่ทำงานในน้อยจินหลุมสองช่องห่าง

ลำธารวิ่งภายใต้อายุต้นไม้ ไม่เปรอะเปื้อนด้วยเหมืองขนาดเล็กเหล่านี้ซึ่ง
ถ่านหินถูกวาดให้ผิวด้วยลาที่ plodded แกร่วเป็นวงกลมรอบ
จิน

และทั่วชนบทเป็นหลุมเดียวกันนี้ ซึ่งเคยทำงานใน
เวลาของชาร์ลส์ ii , Colliers น้อยและลาซ่อนลงเหมือนมด
เข้าสู่โลก ทำให้กองเกย์และ
สถานที่สีดำเล็ก ๆท่ามกลางไร่ข้าวโพด และทุ่งหญ้า .

และกระท่อมของคนงานเหมืองเหล่านี้ในบล็อกและคู่มาด้วยกัน
กับฟาร์มที่แปลกและที่อยู่อาศัยของ stockingers กระเจิงกว่า , ตําบล ,
ก่อตั้งหมู่บ้าน Bestwood

แล้วก็มีหกสิบปีมาแล้ว การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันเกิดขึ้น , หลุมจินเป็นหักศอกไว้โดย
เหมืองขนาดใหญ่ของนายทุนเงินกู้ . ถ่านหิน และเหล็กของน็อตติงแฮมและฟิลด์ Derbyshire ค้นพบ


carston Waite , และ บริษัท ที่ปรากฏท่ามกลางความตื่นเต้นอย่างมาก ลอร์ด Palmerston
อย่างเป็นทางการเปิดของ บริษัท แรกของฉันที่สปินนีย์พาร์ค บนขอบของป่าเชอร์วู้ด
.

เรื่องนี้เวลาแถวนรกฉาวโฉ่ซึ่งผ่านการเติบโตเก่าได้รับการ
ชื่อเสียงชั่วร้ายถูกเผาลงและสกปรกมาก ก็หายไป carston เวต&

, บริษัท พบว่าพวกเขาหลงในสิ่งที่ดี ดังนั้น ลงหุบเขา
ลำธารจาก Selby Nutrient agar และเหมืองใหม่ถูกจม จนกระทั่งเร็วๆนี้มีหกหลุมทำงาน


จาก Nutrient agar , สูงบนหินทรายท่ามกลางป่า รถไฟวิ่งผ่าน
ทำลายวัดของคาร์ทูเชียนและอดีตของโรบินฮูด ก็ลงให้สปินนีย์ปาร์ค ,
จากนั้นเมื่อมินตัน , ขนาดใหญ่ของฉันระหว่างข้าวโพด -
ทุ่งนาจาก Minton ทั่วผืนดินของ valleyside บังเกอร์ของฮิลล์ , กิ่ง
ไปและวิ่งไปทางเหนือและ beggarlee Selby ที่ดูดีกว่าที่ crich และ
เนินคัมเบรีย : หกเหมืองชอบสีดำ studs
ในชนบท เชื่อมโยงด้วยห่วงของโซ่ ได้รถไฟ

เพื่อรองรับทหารของเหมือง carston Waite , และ บริษัท สร้างสี่เหลี่ยม
จัตุรัสสุดยอดที่พักบนเนินเขาของเบสท์วูด จากนั้น ใน
ลำธารหุบเขาบนเว็บไซต์ของแถวนรก พวกเขาสร้างขึ้นเหนือ

พื้นประกอบด้วย 6 บล็อกของคนงานเหมืองที่อาศัย สองแถวสาม เช่น
จุดบนเปล่าหกเกมโดมิโน และสิบสองบ้านในบล็อก

แถวคู่ของบ้านนั่งอยู่ที่เท้าของความลาดชันค่อนข้างคม จาก
เบสวู๊ด และมองออกไปจากหน้าต่างห้องใต้หลังคา อย่างน้อย เมื่อปีนช้าของหุบเขาใน Selby
.

บ้านที่ตัวเองอยู่มากและเหมาะสมมาก

หนึ่งสามารถเดินรอบๆ เห็นสวนด้านหน้าเล็กๆ และ auriculas saxifrage
ในเงาของตึกด้านล่าง หวาน - วิลเลียมส์และสีชมพูในบล็อกด้านบนแดด ;
เห็นหน้าต่างเรียบร้อยด้านหน้าเล็กน้อย Porches
ป้องกันความเสี่ยง privet น้อยและ Dormer หน้าต่างสำหรับ ห้องใต้หลังคา

แต่ที่เป็นภายนอกนั่นเป็นภาพที่ยังลุกโพลงอยู่ทุก
Colliers ' ภรรยา

ห้อง เรือนครัว อยู่ด้านหลังของบ้าน หันเข้าด้านในระหว่าง
บล็อก ดูเตี้ยไปสวนแล้วที่แอชหลุม

และระหว่างแถวระหว่าง สายยาวของหลุมขี้เถ้า ไปซอยที่
เด็กเล่นและผู้หญิง gossiped และคนสูบ

ดังนั้นเงื่อนไขที่เกิดขึ้นจริงที่อาศัยอยู่ในพื้นที่เป็นอย่างดีสร้างและ
ก็ดูดี ค่อนข้างน่ารังเกียจ เพราะคนต้องอยู่ในครัว มีครัวเปิดและ
ในตรอกสกปรกหลุมขี้เถ้า

คุณนายโมเรลไม่กังวลที่จะย้ายเข้าไปในพื้นที่แล้ว
เก่า 12 ปี บนเส้นทางลง เมื่อเธอลงมาจาก Bestwood .

แต่มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เธอทำได้

นอกจากนี้เธอมีจุดจบบ้านในหนึ่งในบล็อกด้านบน , และดังนั้นจึงมีเพียงหนึ่ง
เพื่อนบ้าน ; ในด้านอื่น ๆเสริมแถบสวน

และเมื่อสิ้นสุดบ้าน เธอชอบชนิดของชนชั้นสูงในหมู่ผู้หญิงอื่น
ของ " ระหว่าง " บ้านเพราะเช่าของเธอและห้าเพนนีเพนนีแทน

5 ชิลลิ่งต่อสัปดาห์แต่ปมนี้ สถานีไม่ชมเชยมากคุณนายโมเรล .

เธอสามสิบเอ็ดปี และเคยแต่งงานแปดปี

ผู้หญิงเล็ก ๆ ค่อนข้าง ละเอียดอ่อน แม่พิมพ์ แต่เรืองเด็ดเดี่ยว เธอหดตัวเล็กน้อยจาก
แรกติดต่อกับกางเกงผู้หญิง เธอลงมาในเดือนกรกฎาคม และกันยายน คาดว่าที่รัก
3

สามีของเธอเป็นคนขุดแร่พวกเขาได้รับเฉพาะในบ้านใหม่ของพวกเขาสาม
สัปดาห์เมื่อตื่นขึ้นมา หรืองานก็เริ่มขึ้น โมเรล เธอรู้ว่าเพื่อให้วันหยุดของมัน


เขาออกไปในเช้าวันจันทร์ วันงาน

เด็กสองคนตื่นเต้นอย่างมาก

วิลเลี่ยม เด็กเจ็ด หนีออกไปทันทีหลังจากอาหารเช้า เพื่อตระเวนรอบ
กลับพื้นดิน ทิ้งแอนนี่ ที่มีอายุเพียงห้าอ้อนวอนทุกเช้าเพื่อไปยัง

คุณนายโมเรลแล้วเธอทำงาน

เธอแทบรู้จักเพื่อนบ้านของเธอเลย และรู้ว่าไม่มีใครที่เชื่อใจสาวน้อย

เธอสัญญาว่าจะพาเธอไปปลุก

หลังจากอาหารเย็น วิลเลี่ยม ปรากฏครึ่งที่ผ่านมา 12 เขาเป็นเด็กหนุ่มที่มีผมใช้งานมาก , ยุติธรรม , กระ
กับสัมผัสของเดนมาร์กหรือนอร์เวย์เลย

" ผมกินข้าว แม่ของฉัน ? เขาร้องไห้ในการวิ่งของเขากับหมวก

" เพราะมันเริ่มต้นที่ที่ผ่านมาครึ่งหนึ่ง เขากล่าวว่าดังนั้น . "
" คุณสามารถมีอาหารเย็นเสร็จแล้ว " แม่ตอบ

" ไม่ได้ทำ " ? เขาร้องไห้ ดวงตาสีฟ้าของเขามองเธอในความโกรธเคือง

" ฉันกำลังจะออกไปแล้ว "
" คุณจะทำแบบนั้นหรอก ก็จะเสร็จใน 5 นาที

มันเป็นเพียงครึ่งที่ผ่านมาสิบสอง " " พวกเขาจะ beginnin ' " เด็กชายครึ่งร้อง
ครึ่งตะโกน

" คุณจะตายถ้าพวกเขากล่าวว่า " แม่

" อีกอย่าง มันก็แค่ครึ่งที่ผ่านมาสิบสองชั่วโมงเต็ม เพื่อให้คุณได้ "
น้องเริ่มรีบจัดโต๊ะ และตรงสามนั่ง


ก็กินแป้งพุดดิ้ง และแยม เมื่อเด็กคนนั้นกระโดดลงมาจากเก้าอี้ของเขาและยืนแข็งอย่างสมบูรณ์


บางระยะห่างอาจจะได้ยินครั้งแรกขนาดเล็ก braying ของม้าหมุนและ
tooting ของฮอร์น ใบหน้าของเขา quivered เขามองแม่ของเขา


" ฉันบอกคุณ ! เขาบอกว่า วิ่งไปแต่งตัวสำหรับหมวกของเขา . . . . . .

" เอาพุดดิ้งของคุณในมือของคุณ . . . และมันเพียงห้าที่ผ่านมา ดังนั้นคุณคิดผิด . . . . . คุณ
ไม่ได้มีจำนวนสองเพนนีของคุณ " ร้องไห้แม่ในลมหายใจ

เด็กกลับมา หวังขมขื่นสำหรับจำนวนสองเพนนีของเขา จากนั้นก็เดินออกไปโดยไม่
คำ” ฉันอยากไป ฉันอยากไป" บอกว่า แอนนี่
เริ่มร้อง . . . . . .

" เอ่อ แล้วคุณไป ครวญคราง wizzening เล็กน้อยติด ! บอกว่าแม่

และต่อมาในช่วงบ่ายเธอ trudged ขึ้นเนินเขาภายใต้ความเสี่ยงสูงกับลูก
.

ฟางได้มาจากไร่และวัวถูกเปิดไป eddish

มันอบอุ่น เงียบสงบ คุณนายโมเรลไม่ชอบตื่น . . .

มีสองชุดของม้า หนึ่งไปโดยไอน้ำรอบหนึ่งดึงโดยม้า ; 3
อวัยวะถูกบดและมีรอยแตกมาแปลกภาพปืนพก น่ากลัว . . .
ของด้วยมะพร้าวของ ผู้ชายตะโกนของ
ป้าแซลลี่คนที่ส่งเสียงแสบแก้วหูจาก Peep - แสดงหญิง

แม่ของลูกชายของเธอจ้องังนอกสิงโต
วอลเลซ บูธ ที่ภาพของสิงโตที่มีชื่อเสียงที่เคยฆ่าโกรและพิการตลอดชีวิต 2


ผู้ชายสีขาวเธอทิ้งเขาไว้คนเดียว และไปเอาแอนนี่สปินของทอฟฟี่

ปัจจุบันเด็กนั้นยืนอยู่ตรงหน้าเธออย่างตื่นเต้น

" คุณเคยบอกว่าคุณมา ไม่ใช่ ' เรื่องอะไร ? -- สิงโตฆ่า 3
. . . ผมใช้เวลาสองเพนนี . . . ' นี่ "
เขาดึงจากกระเป๋าของเขาสองถ้วยไข่ กับ กุหลาบมอสส์สีชมพูนั้น

" ฉันได้ไอ้นี่จากแผงลอยที่ y'ave เธอเอาลูกหินในหลุม

' ฉันได้รับเหล่านี้สองสองไป - 'aepenny ไปพวกเขาได้มอสกุหลาบบนหน่อยครับ

ผมอยากเหล่านี้ " เธอว่าเขาต้องการให้เธอ

" H ! " เธอบอกว่า . . .

" จะสวย ! " คุณจะแบกมัน เพราะฉันกลัว
O ' Breakin ' ' em ?
เขา tipful ตื่นเต้นตอนนี้เธอมา ทำให้เธอพื้นดินพบทุกสิ่งที่เธอ


แล้วที่แอบดูเธออธิบายภาพในเรื่อง ซึ่งเขา
ฟังราวกับต้องมนตร์ เขาจะไม่ปล่อยให้เธอ

ตลอดเวลาที่เขาอยู่ใกล้ชิดกับเธอ อัศจรรย์กับเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ เป็นความภาคภูมิใจของแม่

ไม่มีผู้หญิงคนอื่นมองเป็นผู้หญิงที่เธอทำ ในหมวกสีดำเล็ก ๆของเธอและเสื้อคลุมของเธอ


เธอยิ้มเมื่อเธอได้เห็นผู้หญิงที่เธอรู้จัก เมื่อเธอเหนื่อย เธอกล่าวว่า ลูกชายของเธอ :
" แล้วคุณจะมาตอนนี้หรือในภายหลัง" เธอจะ a'ready ? " เขาร้องไห้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความ


" แล้วเหรอ มันคืออดีตสี่ ฉันรู้ "
" คุณมีอะไร a'ready Goin ' ? " เขาเสียใจ

" คุณไม่ต้องมาถ้าคุณไม่ต้องการ , " เธอกล่าว .

และเธอก็เดินจากไปช้าๆ กับลูกสาวของเธอ ขณะที่ลูกชายของเธอที่ยืนดูเธอ
เชือดเฉือนใจให้เธอไป แต่ไม่ได้ให้ตื่น . . .

ขณะที่เธอเดินข้ามสนามเปิดในด้านหน้าของดวงจันทร์และดาว เธอได้ยินเสียงคนตะโกน
และกลิ่นเบียร์ และรีบนิดหน่อย คิดว่าสามีคง
บาร์

ประมาณครึ่งที่ผ่านมาหกลูกชายกลับมาบ้าน เหนื่อยตอนนี้ ค่อนข้างซีด และค่อนข้าง
อนาถ เขากำลังทุกข์ แม้เขาจะไม่ได้รู้
, เพราะเขาได้ปล่อยเธออยู่คนเดียว

ตั้งแต่เธอได้ตายไปแล้ว เขาไม่ได้ชอบ
ตื่นของเขา
" พ่อ ? " " เขาถาม ไม่ , " กล่าวว่าแม่

" เขาช่วยไปรอที่ดวงจันทร์และดาว

ผมเมล็ดเขาผ่านเรื่องดีบุกดำวี ' หลุมใน หน้าต่าง วีของเขารีดแขน
.
" ฮา " อย่างแม่เร็ว ๆ นี้ " เขาไม่มีเงิน

' เขาจะพอใจถ้าเขาได้รับของเขา ' lowance ไม่ว่าจะให้เขาอีกหรือ "

ไม่ เมื่อแสงนั้นจางหายไป และนางโมเรลเห็นไม่เย็บ เธอลุกขึ้นและเดินไปที่ประตู


ทุกที่เป็นเสียงของความตื่นเต้น , ความกระวนกระวายของวันหยุด ที่ในที่สุด
เธอติดเชื้อ เธอออกไปข้างสวน ผู้หญิง

กลับบ้านจากตื่นขึ้นมา เด็กกอดขาลูกแกะสีขาวกับสีเขียว
หรือไม้ม้า บางครั้งผู้ชายร้องที่ผ่านมาเกือบเต็ม ตามที่เขาสามารถแบก
.

บางครั้งสามีที่ดีที่มาพร้อมกับครอบครัวของเขาอย่างสงบ

แต่โดยปกติแล้ว ผู้หญิง