Meng Hao looked a bit absent minded

Meng Hao looked a bit absent minded as he stood there. After a long time passed, he turned and looked over the Fourth Peak. As far as what the place had looked like when he first arrived, he couldn’t quite remember clearly.

Now, though, even though everything was in ruins, it was all familiar to him. Every little thing was something that existed in his memories, unforgettable.

He silently walked to the edge of the top portion of the Fourth Peak, to the place where he had first seen Ke Jiusi. He stood in the same place, his back to the First Peak, and gazed toward the Seventh Peak.

It wasn’t the first time he had stood here. Back in the First Plane, he had wondered what Ke Jiusi was looking at. Now that he stood here looking out in the same direction once again, he knew all too well.

“You were looking at Father Ke’s tomb.” In the Seventh Peak was a mountain valley where one of the most powerful experts in the history of the Demon Immortal Sect had been buried after he perished. It was none other than… Ke Yunhai.

Meng Hao looked away, and then began to walk down the Fourth Peak. All the various details weren’t exactly the same as they had been that year, but even still, Meng Hao was able to find places that he was familiar with.

As he walked, his face flickered with an expression of reminiscence. His heart felt heavy. He was like someone who had just awoken from a dream, a bit distracted, somewhat unsure of what was real and what was not.

The Fourth Peak was filled with ruins, and there were many areas that still had the restrictive spells from before. Just such a place suddenly appeared in front of Meng Hao. Gentle, warm light drifted out. It didn’t look like much, but if he ignored it, or tried to enter it without using the proper method, then it wouldn’t matter how powerful his fleshly body was, he would perish without a doubt.

The restrictive spell blocked Meng Hao’s path. On the other side was a narrow mountain path filled with corpses. Meng Hao was very familiar with this path; it was none other than the way that led to his Immortal’s cave on the Fourth Peak.

He stood outside the restrictive spell, his expression growing more complex. After a long moment, he closed his eyes. When he opened them, he lifted his right hand up and performed an ancient sealing incantation. Ghost images appeared, and he pressed out lightly up ahead of him.

There was no sound. The light of the seemingly eternal restrictive spell suddenly began to flicker rapidly. Gradually it grew thin, until finally, an opening appeared.

Meng Hao sighed, and stepped inside. A melancholy expression appeared on his face as he looked around at the corpses that littered the path. At the end of the path was the Immortal’s cave in which he had lived for so many months in the Second Plane.

The door to the Immortal’s cave was collapsed. The inside of the cave was empty, filled with dust. The Wooden Soldiers that Ke Yunhai had given him in the Second Plane were nowhere to be seen.

“Perhaps they don’t even exist anymore,” he thought to himself as he sat there in the Immortal’s cave. This was the spot he usually meditated in the Second Plane. From here he could see the sky and the lands. He sat there for a long time.

He knew that the other South Heaven Cultivators were using every method at their disposal, including methods gained in the Second Plane, to dig up treasures that remained in the Third Plane.

You could say that the Third Plane was like a Treasure Pavilion that had been broken open. Anyone who came here would be certain to have chances to acquire good fortune.

After a long time passed, Meng Hao finally stood up. He left what had once been his Immortal’s cave, and began to walk toward… Ke Yunhai’s Immortal’s cave.

There were now no restrictive spells here. All of them had been destroyed in the great war. In fact, the door of the Immortal’s cave hung in fragments. Except… the sight of the interior of the Immortal’s cave left Meng Hao gaping.

The layout of the Immortal’s cave looked exactly the same as he remembered it being from the Second Plane….

However, the entire place was untainted by even a speck of dust, as if someone came frequently to clean it.

Meng Hao stood there looking at the Immortal’s cave for a long time, almost as if he wasn’t even aware that time was passing by, and he had forgotten that this wasn’t the illusory Second Plane. Three days later, he finally clasped hands and bowed deeply.

He bowed for the dream. He bowed for the father during that lifetime. He bowed for having fully awoken from the dream.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม้งเฮาดู bit ขาดใจในขณะที่เขายืนอยู่ที่นั่น หลังจากที่เวลานานผ่านเขาหันมองไปที่สี่ยอด เท่าที่สิ่งที่สถานที่ที่ได้มองเหมือนตอนแรกที่เขามาถึงเขาไม่มากจำได้อย่างชัดเจน. แต่ในเวลานี้แม้ว่าทุกอย่างที่เป็นอยู่ในซากปรักหักพังมันเป็นทุกคนคุ้นเคยกับเขา ทุกสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นสิ่งที่อยู่ในความทรงจำของเขาที่น่าจดจำ. เขาเงียบ ๆ เดินไปที่ขอบของส่วนบนของสี่ยอดไปยังสถานที่ที่เขาเคยเห็นเป็นครั้งแรก Ke Jiusi เขายืนอยู่ในสถานที่เดียวกันเขากลับไปยังพีคครั้งที่หนึ่งและจ้องมองไปยังที่เจ็ดยอด. มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้ยืนอยู่ที่นี่ ย้อนกลับไปในเครื่องบินลำแรกที่เขาได้สงสัยในสิ่งที่ Ke Jiusi ถูกมองที่ ตอนนี้ที่เขายืนอยู่ที่นี่มองออกไปในทิศทางเดียวกันอีกครั้งหนึ่งที่เขารู้ว่าทั้งหมดเป็นอย่างดี. "คุณกำลังหาที่หลุมฝังศพพ่ออีตา." ในเจ็ดยอดเป็นภูเขาหุบเขาที่หนึ่งในผู้เชี่ยวชาญที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของ ปีศาจอมตะนิกายถูกฝังหลังจากที่เขาเสียชีวิต มันก็ไม่ใช่ใครอื่น ... Ke Yunhai. เม้งเฮามองออกไปและจากนั้นก็เริ่มที่จะเดินลงยอดที่สี่ ทุกรายละเอียดต่าง ๆ ที่ไม่ตรงเช่นเดียวกับพวกเขาได้รับในปีนั้น แต่แม้ยังคงเม้งเฮาก็สามารถที่จะหาสถานที่ที่เขาคุ้นเคยกับ. ขณะที่เขาเดินใบหน้าของเขา flickered กับการแสดงออกของความทรงจำ หัวใจของเขารู้สึกหนัก เขาเป็นเหมือนคนที่ได้ปลุกให้ตื่นขึ้นมาจากความฝันบิตฟุ้งซ่านค่อนข้างแน่ใจในสิ่งที่เป็นจริงและสิ่งที่ไม่ได้. ที่สี่ยอดก็เต็มไปด้วยซากปรักหักพังและมีหลายพื้นที่ที่ยังคงมีข้อ จำกัด จากคาถาก่อน เพียงแค่สถานที่ดังกล่าวก็ปรากฏในหน้าของเม้งเฮา อ่อนโยนอบอุ่นแสงลอยออกมา มันไม่ได้ดูชอบมาก แต่ถ้าเขาไม่สนใจมันหรือพยายามจะเข้าไปได้โดยไม่ต้องใช้วิธีการที่เหมาะสมแล้วมันจะไม่สำคัญว่าวิธีการที่มีประสิทธิภาพของร่างกายฝ่ายเนื้อหนังของเขาเขาจะพินาศโดยไม่ต้องสงสัย. คาถาเข้มงวดบล็อกเม้ง เส้นทางของงูเห่า ในอีกด้านหนึ่งเป็นภูเขาเส้นทางแคบ ๆ ที่เต็มไปด้วยซากศพ เม้งเฮาเป็นอย่างมากที่คุ้นเคยกับเส้นทางนี้; มันก็ไม่มีใครอื่นนอกจากวิธีการที่จะนำไปสู่ถ้ำอมตะของเขาเมื่อวันที่สี่ยอด. เขายืนอยู่นอกสะกดเข้มงวดการแสดงออกของเขาเจริญเติบโตที่ซับซ้อนมากขึ้น หลังจากช่วงเวลาที่นานเขาปิดตาของเขา เมื่อเขาเปิดพวกเขายกมือขวาของเขาขึ้นและดำเนินการปิดผนึกคาถาโบราณ ภาพผีปรากฏและเขากดออกมาเบา ๆ ขึ้นข้างหน้าของเขา. ไม่มีเสียงเป็น แสงของการสะกดเข้มงวดนิรันดร์ที่ดูเหมือนก็เริ่มที่จะสั่นไหวอย่างรวดเร็ว ค่อยๆเติบโตบางจนในที่สุดการเปิดปรากฏ. เม้งเฮาถอนหายใจและก้าวภายใน นิพจน์เศร้าปรากฏบนใบหน้าของเขาขณะที่เขามองไปรอบ ๆ ที่ศพที่เกลื่อนเส้นทาง ในตอนท้ายของเส้นทางที่ถูกถ้ำอมตะของที่เขาเคยอาศัยอยู่เป็นเวลาหลายเดือนในสองระนาบ. ประตูถ้ำอมตะของถูกยุบ ภายในถ้ำเป็นที่ว่างเปล่าที่เต็มไปด้วยฝุ่น ทหารไม้ที่ Ke Yunhai ให้เขาในสองเครื่องบินไม่มีที่ไหนเลยที่จะเห็น. "บางทีพวกเขาไม่ได้อยู่อีกต่อไป" เขาคิดกับตัวเองในขณะที่เขานั่งอยู่ที่นั่นในถ้ำของอมตะ นี่เป็นจุดที่เขามักจะครุ่นคิดในสองเครื่องบิน จากที่นี่เขาจะได้เห็นท้องฟ้าและแผ่นดิน เขานั่งอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน. เขารู้ว่าคนอื่น ๆ ใต้สวรรค์พรวนใช้ทุกวิธีในการกำจัดของพวกเขารวมถึงวิธีการที่ได้รับในครั้งที่สองเครื่องบินที่จะขุดสมบัติที่ยังคงอยู่ในสามเครื่องบิน. คุณอาจจะบอกว่าสามเครื่องบิน เป็นเหมือนสมบัติพาวิลเลี่ยนที่ได้รับการหักเปิด ทุกคนที่มาที่นี่จะมีบางอย่างที่จะมีโอกาสที่จะได้รับโชคดี. หลังจากที่เวลานานผ่านเม้งเฮาที่สุดก็ลุกขึ้นยืน เขาออกจากสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นถ้ำที่เป็นอมตะของเขาและเริ่มที่จะเดินไปยังถ้ำ ... Ke Yunhai อมตะของ. ขณะนี้มีข้อ จำกัด ไม่มีคาถาที่นี่ ทั้งหมดของพวกเขาได้ถูกทำลายในสงครามอันยิ่งใหญ่ ในความเป็นจริงประตูถ้ำอมตะที่แขวนอยู่ในเศษ ยกเว้น ... สายตาของการตกแต่งภายในของถ้ำอมตะของที่เหลือเม้งเฮาเหวอะ. รูปแบบของถ้ำอมตะมองเหมือนกับเขาจำได้ว่ามันจะมาจากสองเครื่องบิน ... . แต่สถานที่ทั้งหมดได้บริสุทธิ์โดยแม้จุดของฝุ่น เช่นถ้ามีคนมาบ่อยครั้งเพื่อทำความสะอาด. เม้งเฮายืนอยู่ที่นั่นมองไปที่ถ้ำอมตะสำหรับเป็นเวลานานเกือบจะเป็นถ้าเขาไม่ได้ตระหนักถึงเวลาที่ผ่านไปมาและเขาได้ลืมว่านี่ไม่ใช่ภาพลวงตา เครื่องบินสอง สามวันต่อมาในที่สุดเขาก็พนมมือและโค้งคำนับ. เขาโค้งคำนับฝัน เขาโค้งคำนับให้กับพ่อในช่วงชีวิตที่ เขาโค้งคำนับสำหรับการปลุกให้ตื่นขึ้นอย่างเต็มที่จากความฝัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมิ่งฮ่าวมองบิตใจลอยขณะที่เขายืนอยู่ตรงนั้น หลังจากที่เวลานานผ่านไป เขาหันกลับไปมองเหนือยอดเขาที่สี่ เท่าที่สิ่งที่เกิดขึ้นได้เหมือนตอนที่เขามาถึง เขาก็จำไม่ค่อยได้ อย่างชัดเจนตอนนี้ แม้ว่า แม้ว่าทุกอย่างอยู่ในซากปรักหักพัง มันคุ้นเคยกับเขา ทุกสิ่งเล็ก ๆน้อย ๆเป็นสิ่งที่อยู่ในความทรงจำ ไม่รู้ลืมเขาเงียบ เดิน ไปที่ขอบของส่วนด้านบนของยอดเขาสี่ สถานที่ที่เขาได้เห็น เก๋ jiusi . เขายืนอยู่ในสถานที่เดียวกัน เขากลับมาถึงจุดสูงสุดก่อน และจ้องมองไปยังจุดสูงสุดที่เจ็ดนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้ยืนอยู่ที่นี่ กลับมาในระนาบแรก เขาสงสัยว่า เก๋ jiusi มอง . ตอนนี้เขายืนอยู่ที่นี่มองออกไปในทิศทางเดียวกันอีกครั้ง เขารู้ รู้ดีด้วย" คุณกำลังมองหาที่หลุมฝังศพพ่อเก๋ . " ในช่วงที่เจ็ดคือ หุบเขาภูเขาซึ่งเป็นหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของลัทธิปีศาจอมตะถูกฝังไว้ หลังจากที่เขาตายแล้ว ไม่ใช่ใครอื่น . . . เค่อหยุนไห่เมิ่งฮ่าวมองออกไป แล้วเริ่มเดินลงสูงสุด 4 ทั้งหมดต่าง ๆรายละเอียดไม่ได้ เหมือนกับที่พวกเขาได้รับในปีนั้น แต่ถึงอย่างนั้น เมิ่งฮ่าวก็สามารถที่จะหาสถานที่ที่เขาคุ้นเคยกับขณะที่เขาเดิน หน้าของเขาริบหรี่ลงกับการแสดงออกของความจํา หัวใจของเขารู้สึกหนัก เขาเหมือนคนที่เพิ่งตื่นจากความฝัน บิตสับสนค่อนข้างไม่แน่ใจในสิ่งที่เป็นความจริงและสิ่งที่ไม่ .ช่วงที่สี่ เต็มไปด้วยซากปรักหักพัง และมีหลายพื้นที่ ที่ยังคงมีคาถาที่เข้มงวด จากเมื่อก่อน แค่สถานที่ก็ปรากฏต่อหน้า เมิ่งฮ่าว อ่อนโยน อบอุ่น แสงลอยออกมา มันดูไม่เหมือนมาก แต่ถ้าเขาไม่สนใจมัน หรือพยายามที่จะเข้ามาได้โดยไม่ต้องใช้วิธีการที่เหมาะสม มันก็ไม่สำคัญว่าจะมีร่างกายเนื้อหนังของเขา เขาจะต้องพินาศโดยไม่ต้องสงสัยคาถาจำกัด เหม็ง เฮากั้นเส้นทาง ในด้านอื่น ๆเป็นภูเขาเส้นทางแคบๆที่เต็มไปด้วยซากศพ เมิ่งฮ่าวถูกมากคุ้นเคยกับเส้นทางนี้ ไม่ใช่ใครอื่น ทางที่นำไปสู่ถ้ำของเขาเป็นอมตะอยู่บนยอดเขาที่สี่เขายืนอยู่นอกสะกดจำกัด เติบโตที่ซับซ้อนมากขึ้นการแสดงออกของเขา หลังจากช่วงเวลาที่ยาวนาน เขาปิดตาของเขา เมื่อเขาเปิดมัน เขายกพระหัตถ์ขวาขึ้นและทำการปิดผนึกโบราณ คาถา ภาพผีโผล่มา แล้วก็กดออกเบาๆ อยู่ข้างหน้าเขาไม่มีเสียง แสงของเวทย์มนต์ที่เข้มงวดที่ดูเหมือนนิรันดร์ก็เริ่มสั่นอย่างรวดเร็ว ค่อยๆ ค่อยๆ บางลง จนในที่สุด การปรากฏเมิ่งเฮ่าถอนหายใจ ก้าวเข้าไป สีหน้าเศร้าปรากฏบนใบหน้าของเขา เขาดูที่ศพที่ทิ้งกระจุยกระจายเส้นทาง ที่จุดสิ้นสุดของเส้นทางคือเป็นอมตะ ถ้ำที่อาศัยมาได้หลายเดือนแล้วในระนาบที่สองประตูถ้ำของอมตะถูกถล่ม ภายในถ้ำนั้นว่างเปล่า เต็มไปด้วยฝุ่น ทหารไม้ที่เค่อหยุนไห่มีเขาในเครื่องบินลำที่สอง ไหนเลยที่จะเห็น" บางทีพวกเขาไม่ได้มีอยู่อีกต่อไป " เขาคิดกับตัวเองขณะที่เขานั่งอยู่ในถ้ำของอมตะ นี้คือจุดที่เขามักจะนั่งสมาธิอยู่ในระนาบที่สอง จากที่นี่ เขาจะได้เห็นท้องฟ้าและดินแดน เขานั่งอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานานเขารู้ว่าเกษตรกรอื่น ๆสวรรค์ใต้ใช้ทุกวิธีในการกำจัดของพวกเขา รวมทั้งวิธีการได้รับในระนาบที่สอง ไปขุดสมบัติที่ยังคงอยู่ในเครื่องบิน 3คุณอาจพูดได้ว่า เครื่องบินที่สามเป็นเหมือนสมบัติศาลาที่เคยแตกเปิด ทุกคนที่มาที่นี่จะต้องมีโอกาสที่จะได้รับโชคดีหลังจากที่เวลานานผ่านไป เมิ่งฮ่าวก็ลุกขึ้นยืน เขาทิ้งสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นถ้ำของเขาเป็นอมตะ และเริ่มเดินต่อ . . . . . . . เคอหยวนไห่อมตะของถ้ำมีแล้วไม่เข้มงวด สกิลนี้ ทั้งหมดของพวกเขาถูกทำลายในสงครามโลก . ในความเป็นจริง ประตูถ้ำของอมตะแขวนในเศษ ยกเว้น . . . . . . . สายตาของภายในถ้ำเป็นอมตะแล้ว เมิ่งฮ่าวเว่อ .รูปแบบของถ้ำเป็นอมตะ ดูเหมือนเขาจะยังจำมันได้จาก . . . . . . . เครื่องบินลำที่สองอย่างไรก็ตาม ทั้งร้านถูกบริสุทธิ์ แม้แต่ฝุ่น ราวกับมีใครมาบ่อย ทําความสะอาดเมิ่งเฮ่ายืนมองเป็นอมตะถ้ำมานาน เกือบจะเป็นถ้าเขาไม่ได้ตระหนักว่าเวลาผ่านไปแล้ว และเขาก็ลืมไปแล้วว่า นี่ไม่ใช่เครื่องบินลำที่สอง ลวงตา 3 วันต่อมา และในที่สุดเขาก็ประสานมือคำนับอย่างสุดซึ้งเขาก้มศีรษะเพื่อความฝัน เขาโค้งให้พ่อในชีวิต เขาก้มศีรษะให้เต็มตื่นจากความฝัน