“กะเหรี่ยง” เดิมเป็นคำที่คนมอญใช้เร

“กะเหรี่ยง” เดิมเป็นคำที่คนมอญใช้เรียกกลุ่มคนที่อยู่ในพื้นที่ป่าเขา (คือพรมแดนประเทศไทย-พม่า) ปัจจุบันเรียกว่า กะเหรี่ยงโปว์ เรียกตัวเองว่า“เกอะญา”
“กะหร่าง” เป็นคำที่ใช้เรียกลุ่มคนเดียวกัน แต่มีลักษณะต่างไปด้วยภาษาและการแต่งกาย ซึ่งก็คือกะเหรี่ยงสะกอ ที่มักเรียกตัวเองว่า “เกอะญอ”
คำว่า “เกอะญา” นี้เอง ที่นักวิชาการคิดว่าได้เพี้ยนกลายเป็นคำว่า karyan ซึ่งเป็นคำพม่าโบราณที่ใช้เรียกเหมารวมกลุ่มคนทั้ง 2 กลุ่ม ซึ่งเพี้ยนกลายเป็นคำที่หลากหลายตามกลุ่มคนที่ใช้ภาษาต่างกันในเวลาต่อมา สรุปได้ดังนี้
“กะเหรี่ยง” ซึ่งเป็นคำที่คนมอญใช้เรียกกะเหรี่ยงสะกอ และคนไทยใช้เรียกกะเหรี่ยงทั้ง 2 กลุ่ม
“กะหร่าง” ซึ่งเป็นคำที่คนมอญใช้เรียกกะเหรี่ยงโปว์
“คะหยิ่น” ซึ่งเป็นคำที่คนพม่าใช้เรียกกะเหรี่ยงทั้ง 2 กลุ่ม โดยมีนัยของความป่าเถื่อนซ่อนอยู่ด้วย
“ยาง” ซึ่งเป็นคำที่คนพูดภาษาไตทางตอนเหนือและคนไทยภาคเหนือ (คนเมือง) ใช้เรียกกะเหรี่ยงทั้ง 2 กลุ่มและอาจกล่าวได้ว่ามีนัยของความล้าหลังอยู่
ในยุคสมัยใหม่ได้มีการแยกชนกลุ่มน้อยต่างๆ และเรียกอย่างเหมารวมว่า “กะเหรี่ยง” มักจะมาพร้อมทัศนคติในแง่ลบ เช่น ความล้าหลัง ความป่าเถื่อน การศึกษาต่ำ
ดังนั้นชาวสะกอจึงได้รณรงค์ให้เรียกกลุ่มตนว่า “ปกาเกอะญอ” แปลว่าคนป่าหรือผู้อาศัยอยู่ในป่า ซึ่งบ่งบอกถึงความมีศักดิ์ศรี แต่ชื่อดังกล่าวกลับไม่ได้รับการยอมรับจากชาวโปว์ ซึ่งเรียกตนเองว่า “โพล่ง”
ท้ายที่สุด เมื่อมีการเรียกรวมกลุ่มใหญ่ที่มีทั้งสะกอและโปว์ เพื่อสร้างจิตสำนึกชาติพันธุ์ สร้างความเข้มแข็งและเพิ่มอำนาจต่อรองกับภาครัฐ จึงได้มีการนำเอาคำว่า“กะเหรี่ยง” กลับมาใช้อีกครั้งในการตั้งชื่อองค์กรและขบวนการเคลื่อนไหวต่างๆ ดังนี้
“กะเหรี่ยง” คือ คำที่ใช้เรียกรวมกลุ่มชาติพันธุ์ทั้ง 2 กลุ่ม คือ สะกอและโปว์ โดยมีนัยเชิงลบเล็กน้อย
“ปกาเกอะญอ” คือ คำที่กลุ่มกะเหรี่ยงสะกอใช้เรียกตนเอง และบุคคลภายนอกใช้เรียกที่สุภาพกว่า “กะเหรี่ยง เผ่าสะกอ”
“โพล่ง” คือคำที่กลุ่มกะเหรี่ยงโปว์ใช้เรียกตนเอง และบุคคลภายนอกใช้เรียกที่สุภาพกว่า “กะเหรี่ยง เผ่าโปว์”
กะเหรี่ยงเผ่าสะกอ หรือ กะเหรี่ยง หรือ ปกาเกอะญอ นั้น อาศัยอยู่ทางภาคเหนือของเมืองไทย มีภาษาตระกูลทิเบต-พม่า
กะเหรี่ยงเผ่าโปว์ หรือ กะหร่าง หรือ โพล่ง นั้น อาศัยอยู่ตะเข็บชายแดนแถว เพชรบุรี กาญจนบุรี ประจวบคีรีขันธ์
แต่ถึงแม้จะเป็นกะเหรี่ยง แต่ทั้ง 2 เผ่านี้ ก็มีการแต่งตัวคนละแบบ และพูดคนละภาษา จึงไม่ควรนำมาเหมารวมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

“凯伦”一词一人。原称那些在森林泰国-缅甸边境（凯伦）。目前为自称“哲学问题”。
“卡朗”一词使用同样的人学习但这是不同的语言和服饰斯高凯伦经常自称为“
%的问题。”“哲学问题”。这个词的学者认为这一karyan成为缅甸古代人叫เหมารวมกลุ่ม2组这是一句不同，根据使用不同语言的人在稍后的时间。“凯伦”这一句话叫斯高凯伦一人。人和集团都叫凯伦2
“卡朗”这一句话，一人叫凯伦。
“คะหยิ่น”一词称呼缅甸凯伦2两组通过隐藏的意义
破坏