Jian Chen quickly moved through the

Jian Chen quickly moved through the grass, the Light Wind Sword had already become a streak of white light. He slashed out with his sword at a rapid speed in several directions, his swordplay fast yet sharp.

Following Jian Chen’s quick movements, the wind scattered dry leaves into the air, fluttering around Jian Chen like gentle dancing butterflies.

And at this moment, Jian Chen’s swordplay suddenly changed. Although his sword techniques were still fast, but with every stab he made with his sword, the air whistled and left an afterimage that no ordinary person would be able to see easily.

A moment after, the rapidly dancing sword in Jian Chen’s hand suddenly stopped. But despite after such a long period of intense exercise, he did not even look out of breath and was instead still breathing normally.

And at the same time, Jian Chen finally stopped his wild dance, the leaves that were all previously flying around him disintegrated into powder and scattered onto the ground. Only a few leaves were left completely intact, but written on some of them was the word “Sword”. Although the size was different on each of them, it was written clearly and covered the entire area on each leaf. Although, there were some other leaves with the word “Sword” on it that had missing strokes, being either unclear or incomplete.

If anyone else saw this sight, then they would surely be amazed to the point of having to pick up their jaw from the ground. This scene was far too astonishing to believe since the leaves had been floating wildly through the air and even weaved with other leaves at random intervals. Just focusing on one leaf amid the mess of them, constantly changing positions in the air would definitely cause a person to become dizzy. It would had been even more impossible to think that someone had been able to clearly write the word “Sword” on any of them.

Most importantly, the leaves were very fragile and liable to break upon the gentlest of touch. To use a sword to achieve such a feat without leaving a single trace of a tear, was as difficult as ascending to the heavens.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฉินเจียนได้อย่างรวดเร็วย้ายผ่านหญ้า ดาบแสงลมแล้วกลายเป็น อับแสงสีขาว เขาเฉือนออกดาบด้วยความเร็วอย่างรวดเร็วในหลายทิศทาง ดาบของเขาอย่างรวดเร็วได้คมชัดต่อเฉินเจียนเคลื่อนไหวรวดเร็ว ใบไม้แห้งลมกระจายไปในอากาศ กระพือรอบเฉินเจียนเช่นผีเสื้อเต้นเบา ๆและในขณะนี้ ดาบเฉินเจียนก็เปลี่ยนแปลง แต่เทคนิคดาบของเขาได้อย่างรวดเร็วยังคง แทงทุกเขาทำดาบ อากาศผิวปาก และซ้าย afterimage การที่ คนที่ไม่สามัญจะสามารถดูได้อย่างง่ายดายช่วงหลัง ดาบเต้นอย่างรวดเร็วในมือของเจี้ยนเฉินหยุดก็ แต่แม้หลังดังกล่าวเป็นเวลานานออกกำลังกายที่รุนแรง เขาก็ยังดูไม่ออกจากลมหายใจ และถูกแทนยังคงหายใจตามปกติและในเวลาเดียวกัน เฉินเจียนก็หยุดเต้นรำเขาป่า ใบที่ได้ทั้งหมดก่อนหน้านี้บินรอบเขาชำรุดทรุดโทรมเป็นผง และกระจายอยู่บนพื้นดิน เพียงไม่กี่ใบถูกทิ้งอย่างสมบูรณ์เหมือนเดิม แต่บางคนเขียนเป็นคำว่า "ดาบ" แม้ว่าขนาดแตกต่างกันในแต่ละของพวกเขา มันถูกเขียนอย่างชัดเจน และครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดในแต่ละใบ แม้ว่าจะ มีบางใบอื่น ๆ ด้วยคำว่า "ดาบ" บน มันหายไปที่ลูบคลำ การไม่ชัดเจน หรือไม่สมบูรณ์ถ้าใครเห็นสายตานี้ แล้วพวกเขาก็จะประหลาดใจถึงจุดต้องเลือกขากรรไกรของพวกเขาจากพื้นดิน ฉากนี้น่าอัศจรรย์เกินไปเชื่อว่าเนื่องจากใบได้รับน้ำอย่างดุเดือดผ่านอากาศ และแม้กระทั่งถักใบอื่น ๆ สุ่มช่วงเวลาได้ เพียงเน้นใบหนึ่งท่ามกลางความยุ่งเหยิงของพวกเขา ในอากาศที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาจะแน่นอนทำให้คนกลายเป็นวิงเวียน มันจะเป็นไปไม่ได้คิดว่า มีคนเคยเขียนคำว่า "ดาบ" บนใด ๆ ของพวกเขาอย่างชัดเจนมากยิ่งขึ้นสำคัญที่สุด ใบเปราะบางมาก และต้องชำระเมื่อรุ่นใหม่ล่าสุดจากการสัมผัสการพักผ่อน ใช้ดาบเพื่อให้บรรลุความสำเร็จอันโดยไม่ทิ้งร่องรอยของน้ำตา เดียวได้ยากเช่นเรียงสวรรค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจี้ยนเฉินรีบเดินผ่านหญ้าแสงลมดาบได้กลายเป็นแนวของแสงสีขาว เขาเฉือนออกมาพร้อมกับดาบของเขาที่ความเร็วอย่างรวดเร็วในหลายทิศทาง, ฟันดาบอย่างรวดเร็วของเขายังคม.

หลังจากการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเจี้ยนเฉินลมกระจายใบไม้แห้งในอากาศกระพือรอบเจี้ยนเฉินเหมือนผีเสื้อเต้นอ่อนโยน.

และในขณะนี้เจี้ยน ฟันดาบของเฉินเปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหัน แม้ว่าเทคนิคดาบของเขาก็ยังคงได้อย่างรวดเร็ว แต่มีแทงเขาทำด้วยดาบของเขาทุกอากาศผิวปากและซ้าย afterimage ว่าไม่มีคนธรรมดาจะสามารถมองเห็นได้อย่างง่ายดาย.

สักครู่หลังจากนั้นดาบเต้นรำอย่างรวดเร็วในมือเจี้ยนเฉินหยุดกึก . แต่แม้จะมีหลังจากนั้นเป็นระยะเวลานานของการออกกำลังกายที่รุนแรงเขาไม่แม้แต่จะมองออกจากลมหายใจและถูกแทนยังมีลมหายใจได้ตามปกติ.

และในเวลาเดียวกันเจี้ยนเฉินก็หยุดเต้นรำป่าเขาใบที่ได้รับก่อนหน้านี้ทั้งหมดที่บินรอบ ๆ ตัวเขาชำรุดทรุดโทรม เป็นผงและกระจายอยู่บนพื้นดิน เพียงไม่กี่ใบถูกทิ้งไว้เหมือนเดิมสมบูรณ์ แต่เขียนในบางส่วนของพวกเขาคือคำว่า "ดาบ" แม้ว่าขนาดที่แตกต่างกันในแต่ละของพวกเขาได้มีการเขียนไว้อย่างชัดเจนและครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดในแต่ละใบ แม้ว่าจะมีบางใบอื่น ๆ ที่มีคำว่า "ดาบ" ในนั้นที่ได้หายไปจังหวะเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ชัดเจนหรือไม่สมบูรณ์.

ถ้าคนอื่นเห็นสายตานี้แล้วพวกเขาก็จะต้องประหลาดใจไปยังจุดที่มีการรับขากรรไกรของพวกเขาจาก พื้นดิน. ฉากนี้ก็ยังห่างไกลที่น่าอัศจรรย์มากเกินไปที่จะเชื่อว่าตั้งแต่ใบที่ได้รับการลอยลำพองผ่านอากาศและแม้กระทั่งการทอที่มีใบอื่น ๆ ในช่วงเวลาที่สุ่ม เพียงมุ่งเน้นไปที่ใบหนึ่งท่ามกลางระเบียบของพวกเขามีการเปลี่ยนแปลงตำแหน่งในอากาศแน่นอนจะทำให้คนที่จะกลายเป็นวิงเวียน มันจะได้รับเป็นไปไม่ได้มากขึ้นที่จะคิดว่าคนที่ได้รับสามารถที่จะเขียนให้ชัดเจนคำว่า "ดาบ" ใด ๆ ของพวกเขา.

สิ่งสำคัญที่สุดคือใบมีความเปราะบางและมีแนวโน้มที่จะทำลายเมื่อนุ่มนวลจากการสัมผัส ที่จะใช้ดาบเพื่อให้บรรลุความสำเร็จดังกล่าวโดยไม่ต้องออกร่องรอยของน้ำตาก็เป็นเรื่องยากที่จะขึ้นไปชั้นฟ้าทั้งหลาย