Meanwhile, back on the Bridge of Im

Meanwhile, back on the Bridge of Immortality, the countless dots of light were beginning to fade away. The lights that represented Han Shan and his wife gradually disappeared.

Meng Hao’s eyes gleamed with understanding as he realized that the reason he had awoken was most likely… because of Han Shan.

Although he couldn’t be absolutely certain what had led to this state of clarity, Meng Hao couldn’t help but ponder how it might be useful to him in the Primordial Demon Immortal Plane. In any case… there couldn’t be a downside. In fact, now that he was clear-headed, he was sure that there must be a way to use this opportunity to get an advantage.

“If I can seize some unique opportunity, I might be able to get ahead. Perhaps this simple awakening of mind with have a big influence on other matters.” Meng Hao’s eyes gleamed as the river of stars passed the Bridge of Immortality and then shot out into the star-studded sky behind it.

As it passed into this region of the starry sky, an intense roaring sound echoed out. Meng Hao’s body shook, completely beyond his control, and the entire river of stars trembled. He slammed into countless motes of dust, although none of them harmed him in the slightest.

Ignoring the fact that he couldn’t control his own body, Meng Hao fixed his eyes up ahead.

He could just barely make out what was happening. Apparently, as it entered this particular area, the river of stars had slammed into an invisible barrier, causing everything to shake as if it were sustaining an attack.

At the same time, Meng Hao could sense that the river of stars… had actually slammed through the barrier, almost as if it had entered into another world.

When that happened, Meng Hao noticed that all of the dust motes around him suddenly stopped moving. Even he was suddenly motionless. Outside of the river of stars, a variety of bright colors could be seen shining.

What was strangest of all to him, while he was stuck in this state of motionlessness, a woman had appeared off to the right, although he had no idea when exactly it had happened.

She wore a long, blue gown, and was quite pretty. Her eyes were closed, and her features were so delicate it seemed as if a gentle breeze could shatter her. In addition, she seemed to be filled with a certain coldness.

This woman was unfamiliar. Meng Hao looked at her for a moment, then glanced away toward the colorful lights outside. Time passed. The river of stars was motionless, and yet somehow, Meng Hao felt the sensation of movement.

He pondered this point for a while as he looked around at this world of silence. After a bit of time passed, he suddenly came to an understanding. The river of stars wasn’t moving. What was moving… was Time!

Time was moving. Not forward, but rather, in reverse! Time… was moving backward!

This discovery caused Meng Hao’s mind to tremble. As he looked at the brightly colored lights, he suddenly had the intense premonition that if he could gain enlightenment regarding this strange place, he would have a much more profound understanding of Time, as well as matters relating to the usage and branding of Time treasures.

He also knew that such an opportunity… was exceedingly rare.

After much time passed, Meng Hao’s mind grew blank as he immersed himself in enlightenment regarding the reversal of Time. By combining this new information with what he had observed regarding the changes to Time in the Realm of the Bridge Ruins, his understanding grew deeper.

Suddenly, the river of stars shook again. Again it felt as if it had struck up against some invisible obstacle. After passing through, Meng Hao suddenly caught sight of a shocking world!

In the same instant in which he caught sight of the world, all the dust motes and fragments of light within the river of stars trembled. The movement suddenly caused the closed-eyed woman off to the right to bump into Meng Hao.

Meng Hao’s head, his face, was suddenly touching something very soft…. A delicate aroma washed over his face.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะเดียวกัน กลับบนที่สะพานของความเป็นอมตะ จุดนับไม่ถ้วนของแสงก็เริ่มจางหาย ไฟที่แสดงฮั่นชานและภรรยาของเขาค่อย ๆ หายไปเมงเฮาตา gleamed ด้วยความเข้าใจที่เขาตระหนักว่า เขามี awoken เหตุผลมัก...เนื่องจากฮันซานแม้ว่าเขาไม่ได้จริง ๆ อะไรบางอย่างได้นำไปสู่สถานะของความคมชัด เมงเฮาไม่ช่วย แต่ไตร่ตรองว่า มันอาจเป็นประโยชน์กับเขาในระนาบแรกปีศาจอมตะ ในกรณีใด ๆ...ไม่ทาน ในความเป็นจริง ขณะที่พระองค์ชัดเจน เขาก็แน่ใจว่า มีวิธีที่จะใช้โอกาสนี้จะได้รับพิจารณาเป็นพิเศษ"ถ้าฉันสามารถยึดบางโอกาส ฉันอาจได้รับล่วงหน้า ทีนี้ตื่นง่ายใจมีผลต่อในเรื่องอื่นๆ" เมงเฮาตา gleamed เป็นแม่ของดาวผ่านสะพานความเป็นอมตะ และถ่ายออกสู่ท้องฟ้ามาอยู่เบื้องหลังในขณะที่มันผ่านเข้ามาในภูมิภาคนี้ของดาวบนท้องฟ้า ความรุนแรงคำรามเสียงดังก้องออก รักร่างกายเมงเฮา สมบูรณ์อยู่นอกเหนือการควบคุมของเขา และแม่น้ำทั้งหมดของดาว trembled เขาถาโถมเข้าใน motes นับไม่ถ้วนของฝุ่น แม้ว่าไม่มีพวกเขาทำลายเขาในน้อยที่สุดละเว้นความจริงที่ว่า เขาไม่สามารถควบคุมร่างกายของเขาเอง เมงเฮาคงตาขึ้นไปข้างหน้านอกจากนี้เขาก็แทบจะทำให้ออกสิ่งที่เกิดขึ้น เห็นได้ชัด เนื่องจากถูกป้อนซา แม่ของดาวมีถาโถมเข้าในอุปสรรคมองไม่เห็น ทำให้สั่นเป็นถ้ามันถูกค้ำจุนการโจมตีทุกอย่างในเวลาเดียวกัน เฮาเมงสามารถรู้สึกที่แม่ของดาว...มีถาโถมผ่านอุปสรรค จริงเกือบเป็นถ้ามันได้ป้อนเข้าไปในโลกอื่นที่เกิดขึ้น เฮาเมงพบว่า motes ฝุ่นรอบ ๆ ตัวเขาทั้งหมดก็หยุดเคลื่อนไหว แม้เขาก็นิ่งอย่างฉับพลัน นอกแม่น้ำดาว หลากหลายสีสดใสอาจจะเห็นมันไหนที่แปลกประหลาดของเขา ในขณะที่เขาติดอยู่ในสถานะของ motionlessness ผู้หญิงได้ปรากฏออกทางขวา แม้ว่าเขามีความคิดเมื่อว่ามันเกิดเธอสวมเสื้อยาว สีฟ้า และก็สวยมาก ปิดดวงตาของเธอ และคุณสมบัติของเธอบอบบางเหมือนว่า ลมอาจแตกเธอนี้ นอกจากนี้ เธอดูเหมือนจะเต็มไป ด้วยความหนาวเย็นแน่นอนผู้หญิงคนนี้ไม่คุ้นเคยได้ เฮา เมงมองดูที่เธอครู่ แล้ว glanced ออกไปสู่แสงไฟสีสันภายนอก เวลาที่ผ่านไป แม่ของดาวนิ่ง และยัง อย่างใด เมงเฮารู้สึกความรู้สึกของการเคลื่อนไหวเขา pondered จุดนี้ในขณะเขามองรอบโลกนี้ความเงียบ หลังจากที่บิตของเวลาผ่านไป เขาก็มาเข้าใจ แม่ของดาวไม่เคลื่อนไหว อะไรคือการเคลื่อนย้าย...เวลาเวลาเคลื่อนไหวได้ ส่งต่อ แต่ค่อนข้างจะ ในกลับ เวลา...คือการเคลื่อนย้ายย้อนหลังค้นพบนี้เกิดจากจิตใจเมงห้าวสั่นเครือ ขณะที่เขามองไฟสีสดใส เขาก็มีลางสังหรณ์รุนแรงที่ว่า ถ้าเขาสามารถได้ตรัสรู้เรื่องนี้สถานที่แปลก เขาจะมีความเข้าใจที่ลึกซึ้งมากขึ้นของเวลา เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการใช้งาน และแบรนด์ของสมบัติครั้งเขายังรู้ว่าโอกาสเช่นนั้น...ก็หายากเหลือเกินหลังจากเวลาผ่านไป ใจเมงเฮาขึ้นเปล่าเขาแช่ตัวเองในการตรัสรู้เกี่ยวกับการย้อนกลับของเวลา โดยการรวมข้อมูลใหม่กับสิ่งที่เขาได้สังเกตเห็นเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงเวลาในขอบเขตของสะพานซาก ความเข้าใจของเขาเติบโตลึกทันใดนั้น แม่ของดาวส่ายอีก อีกครั้ง ก็รู้สึกประหนึ่งว่าได้ชนกับอุปสรรคบางอย่างมองไม่เห็น หลังจากผ่าน เมงเฮาก็จับสายตาของโลกน่าตกใจในทันทีเหมือนกันซึ่งเขาจับสายตาของโลก motes ฝุ่นและเศษของแสงภายในแม่น้ำของดาวทั้งหมด trembled การเคลื่อนไหวก็เกิดผู้หญิงปิดตาปิดไปทางขวาสู่เฮาเมงเมงเฮาหัว ใบหน้าของเขา ก็ได้สัมผัสสิ่งนุ่มมาก... หอมละเอียดอ่อนล้างทั่วใบหน้าของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะเดียวกันกลับมาอยู่บนสะพานอมตะจุดนับไม่ถ้วนของแสงเป็นจุดเริ่มต้นที่จะจางหายไป ไฟที่เป็นตัวแทนของฮันฉานและภรรยาของเขาค่อยๆหายไป. ตาเม้งเฮาส์ gleamed ด้วยความเข้าใจในขณะที่เขาตระหนักว่าเหตุผลที่ทำให้เขาได้ถูกปลุกให้ตื่นเป็นไปได้มากที่สุด ... เพราะฮันฉาน. แม้ว่าเขาจะไม่สามารถบางอย่างสิ่งที่ได้นำไปสู่รัฐนี้ ความชัดเจนเม้ง Hao ไม่สามารถช่วย แต่ไตร่ตรองว่ามันอาจจะเป็นประโยชน์กับเขาในลำดับปีศาจอมตะเครื่องบิน ในกรณีใด ๆ ... ก็จะไม่มีข้อเสีย ในความเป็นจริงตอนนี้ที่เขาเป็นที่ชัดเจนหัวเขาแน่ใจว่าจะต้องมีวิธีการที่จะใช้โอกาสนี้ที่จะได้รับการพิจารณาเป็นพิเศษก. "ถ้าผมสามารถคว้าโอกาสที่ไม่ซ้ำกันบางอย่างผมอาจจะสามารถที่จะได้รับก่อน บางทีนี่อาจจะตื่นง่ายของจิตใจที่มีมีอิทธิพลอย่างมากต่อเรื่องอื่น ๆ . "ตาเม้งเฮาส์ gleamed เป็นแม่น้ำของดาวผ่านสะพานแห่งความเป็นอมตะแล้วยิงออกสู่ท้องฟ้าดาวเรียงรายอยู่เบื้องหลังมัน. ขณะที่มันผ่านเข้ามาในภูมิภาคนี้ ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว, เสียงคำรามรุนแรงสะท้อนออกมา ร่างกายของเม้งเฮาส่ายสมบูรณ์อยู่นอกเหนือการควบคุมของเขาและแม่น้ำทั้งหมดของดาวกลัวจนตัวสั่น เขากระแทกเข้า motes นับไม่ถ้วนของฝุ่นละอองแม้จะไม่มีของพวกเขาทำร้ายเขาในน้อย. ปฏิเสธความจริงที่ว่าเขาไม่สามารถควบคุมร่างกายของเขาเองเม้งเฮาคงที่ดวงตาของเขาขึ้นข้างหน้า. เขาอาจจะเพิ่งทำออกมาว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นได้ชัดว่าในขณะที่มันเข้ามาในพื้นที่นี้โดยเฉพาะแม่น้ำของดาวได้กระแทกเข้ากับกำแพงที่มองไม่เห็นที่ก่อให้เกิดทุกอย่างที่จะเขย่าราวกับว่ามันได้รับการค้ำจุนการโจมตี. ในเวลาเดียวกัน, เม้งเฮาอาจรู้สึกว่าแม่น้ำของดวงดาว ... ได้กระแทกจริง ผ่านอุปสรรคเกือบราวกับว่ามันได้เข้ามาในโลกอีก. ที่เกิดขึ้นเมื่อเม้งเฮาสังเกตเห็นว่าทั้งหมดของ motes ฝุ่นรอบ ๆ ตัวเขาก็หยุดการเคลื่อนย้าย แม้เขาก็นิ่งอย่างกระทันหัน ด้านนอกของแม่น้ำของดาว, ความหลากหลายของสีสดใสอาจจะเห็นส่องแสง. อะไรคือสิ่งที่แปลกประหลาดของเขาในขณะที่เขาติดอยู่ในสถานะของ motionlessness นี้ผู้หญิงคนหนึ่งได้ปรากฏออกไปทางขวาแม้ว่าเขาจะมีความคิดเมื่อ ว่ามันได้เกิดขึ้น. เธอสวมยาวชุดสีฟ้าและเป็นคนน่ารักมากทีเดียว ดวงตาของเธอถูกปิดและคุณสมบัติของเธอเป็นที่ละเอียดอ่อนเพื่อให้มันดูราวกับว่าสายลมอ่อนโยนสามารถสลายของเธอ นอกจากนี้เธอดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความหนาวเย็นบาง. ผู้หญิงคนนี้ไม่คุ้นเคย เม้งเฮามองที่เธออยู่ครู่หนึ่งแล้วมองออกไปที่มีต่อไฟที่มีสีสันนอก เวลาผ่านไป. แม่น้ำเป็นดาวนิ่งและยังอย่างใดเม้งเฮารู้สึกความรู้สึกของการเคลื่อนไหว. เขาครุ่นคิดถึงจุดนี้ในขณะที่ในขณะที่เขามองไปรอบ ๆ โลกของความเงียบนี้ หลังจากที่บิตของเวลาผ่านไปเขาก็มาปรับความเข้าใจ แม่น้ำของดาวไม่ได้ย้าย สิ่งที่กำลังจะย้ายไป ... เป็นเวลาที่! เวลาถูกย้าย ไม่ไปข้างหน้า แต่ในสิ่งที่ตรงกันข้าม! เวลา ... กำลังจะย้ายไปข้างหลัง! ค้นพบครั้งนี้เกิดจากความคิดของเม้งเฮาสั่น ในขณะที่เขามองไปที่ไฟสีสดใสจู่ ๆ เขาก็มีลางสังหรณ์ที่รุนแรงว่าถ้าเขาจะได้รับการตรัสรู้เกี่ยวกับสถานที่แปลก ๆ นี้เขาจะมีความเข้าใจที่ลึกซึ้งมากขึ้นตลอดเวลาเช่นเดียวกับเรื่องที่เกี่ยวกับการใช้งานและการสร้างแบรนด์ของสมบัติเวลา . นอกจากนี้เขายังรู้ว่าโอกาสดังกล่าว ... ก็ยากเหลือเกิน. หลังจากที่เวลาผ่านไปมากจิตใจเม้งเฮาเติบโตว่างเปล่าในขณะที่เขาหมกมุ่นกับตัวเองในการตรัสรู้เกี่ยวกับการพลิกกลับของเวลา โดยการรวมข้อมูลใหม่นี้กับสิ่งที่เขาได้ตั้งข้อสังเกตเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงที่จะเวลาในขอบเขตของซากปรักหักพังสะพานความเข้าใจของเขาเติบโตลึก. ทันใดนั้นแม่น้ำของดาวส่ายอีกครั้ง อีกครั้งก็รู้สึกราวกับว่ามันได้หลงขึ้นกับบางส่วนอุปสรรคที่มองไม่เห็น หลังจากผ่านเม้งเฮาจู่ ๆ ก็จับสายตาของโลกที่น่าตกใจ! ในทันทีเหมือนกันในการที่เขาจับสายตาของโลกทั้งหมด motes ฝุ่นและเศษของแสงภายในแม่น้ำของดาวกลัวจนตัวสั่น การเคลื่อนไหวอย่างฉับพลันที่เกิดจากหญิงที่ปิดตาออกไปทางขวาชนเม้งเฮา. หัวเม้ง Hao ของใบหน้าของเขาก็ถูกสัมผัสสิ่งที่อ่อนนุ่มมาก ... กลิ่นหอมอ่อนล้างให้ทั่วใบหน้าของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะเดียวกันกลับบนสะพานอมตะ จุดที่นับไม่ถ้วนของแสงเริ่มจางหายไป ไฟแทนฮันซานและภรรยาของเขาค่อยๆหายไปเหม็ง เฮาตาแสงสว่างกับความเข้าใจที่เขาตระหนักว่าเหตุผลที่เขาก็ฟื้นขึ้นมาเป็นโอกาสที่สุด . . . . . เพราะ ฮันซันแม้ว่าเขาไม่สามารถให้แน่ใจว่าได้ทำให้สถานะของความชัดเจนนี้ เมิ่งฮ่าวไม่สามารถช่วย แต่คิดว่ามันอาจจะมีประโยชน์กับเขาในกลุ่มปีศาจอมตะเครื่องบิน ในกรณีใด ๆ . . . . . . . คงไม่มีข้อเสีย ในความเป็นจริง ตอนนี้เขาก็เคลียร์ไป เขามั่นใจว่าต้องมีวิธีการที่จะใช้โอกาสนี้ จะได้รับการพิจารณาเป็นพิเศษ" ถ้าฉันสามารถคว้าบางโอกาส ผมอาจจะสามารถที่จะได้รับล่วงหน้า บางทีนี้ง่ายกระตุ้นของจิตใจที่มีอิทธิพลมากในเรื่องอื่น ๆ . " เมิ่งฮ่าวตาแสงสว่างเป็นแม่น้ำแห่งดวงดาวผ่านสะพานอมตะ แล้วยิงออกไปเป็นดาวประดับฟ้าที่อยู่เบื้องหลังมันมันผ่านเข้าไปในเขตของท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวนี้ เสียงเข้มคำรามดังก้องออกมา ร่างของเมิ่งฮ่าวก็สมบูรณ์นอกเหนือการควบคุมของเขา และแม่น้ำทั้งหมดของดาวที่สั่นสะท้าน เขากระแทกเข้าไปที่นับไม่ถ้วนโมตส์ของฝุ่น แม้ว่าจะไม่มีใครทำร้ายเขาเลยแม้แต่น้อยละเลยความจริงที่ว่าเขาไม่สามารถควบคุมร่างกายของเขาเอง เมิ่งฮ่าวตรึงสายตาของเขาไว้ก่อนเขาอาจเพิ่งจะทำให้สิ่งที่เกิดขึ้น เห็นได้ชัดว่ามันเข้ามาในบริเวณนี้โดยเฉพาะ ธารดาวก็ต้องเจออุปสรรคที่มองไม่เห็น ทำให้ทุกอย่างที่จะเขย่าเหมือนสนับสนุนการโจมตีในเวลาเดียวกัน เมิ่งฮ่าวรู้สึกว่าน้ำของดาว . . . . . . . จริง ๆแล้วมันต้องผ่านอุปสรรค เกือบเป็นถ้ามันเข้ามาสู่อีกโลกหนึ่งเมื่อมันเกิดขึ้น เมิ่งเฮ่าสังเกตเห็นว่าทั้งหมดของฝุ่นโมตส์ รอบตัวเขาก็หยุดเคลื่อนไหว แม้แต่เขาก็หยุดนิ่งทันที ด้านนอกของแม่น้ำแห่งดวงดาว , ความหลากหลายของสีที่สดใสอาจจะเห็นแสงมีอะไรแปลกๆ ของพวกเขา ในขณะที่เขาอยู่ในสถานะของความนิ่งนี้ ผู้หญิงมาออกทางด้านขวา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเกิดขึ้นเธอสวมเสื้อยาวสีฟ้า และค่อนข้างสวย ตาเธอปิดสนิท และคุณลักษณะของเธออย่างอ่อนช้อย เหมือนสายลมที่อ่อนโยน จะทำให้เธอ นอกจากนี้ เธอดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความเย็นบางอย่าง .ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่คุ้นเคย เมิ่งฮ่าวมองเธอครู่หนึ่ง แล้วมองออกไปทางไฟที่มีสีสันภายนอก เวลาผ่านไป แม่น้ำแห่งดวงดาวอยู่นิ่งแต่อย่างใด เมิ่งฮ่าวรู้สึกความรู้สึกของการเคลื่อนไหวเขาคิดถึงจุดนี้ สักพักก็มองไปรอบ ๆที่โลกแห่งความเงียบ หลังจากที่บิตของเวลาที่ผ่านไป เขาก็เข้าใจมัน แม่น้ำแห่งดวงดาวไม่ได้ย้าย สิ่งที่ถูกย้าย . . . . . . . คือเวลาเวลาย้ายบ้าน ไม่ใช่ข้างหน้า แต่ในทางตรงกันข้าม ! เวลา . . . . . . . ย้ายไปข้างหลัง !การค้นพบนี้ทำให้เมิงเฮา ใจ สั่น เมื่อมองไปที่สีสดใสไฟ จู่ๆ เขาก็กลัวว่าถ้าเขาสามารถได้รับการรุนแรงเกี่ยวกับสถานที่นี้แปลก เขาจะได้เข้าใจลึกซึ้งมากขึ้นของเวลา ตลอดจนเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการใช้และการสร้างตราสินค้าของสมบัติที่เวลาเขาก็รู้ว่าโอกาสแบบนี้ . . . . . . หายากเหลือเกิน .หลังจากที่เวลาผ่านไป จิตใจก็เปล่าเหม็ง เฮาเขาแช่ตัวเองในการตรัสรู้เกี่ยวกับการย้อนกลับของเวลา โดยการรวมข้อมูลใหม่นี้ด้วยสิ่งที่เขามีข้อสังเกตเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงเวลาใน realm ของสะพานพัง ความเข้าใจของเขาเติบโตขึ้นทันใดนั้น น้ำดาวส่ายหน้าอีกครั้ง อีกครั้งมันรู้สึกราวกับว่ามันมีขีดขึ้นมาต่อบางคนมองไม่เห็นสิ่งกีดขวาง หลังจากการผ่านเมิ่งฮ่าวก็จับสายตาของโลกที่น่าตกใจ !ในเดียวกันทันที ซึ่งเขาเห็นโลกทั้งหมด , ฝุ่นโมตส์และการกระจายตัวของแสงภายในแม่น้ำดาวสั่นสะท้าน การเคลื่อนไหวก็ทำให้ปิดตาผู้หญิงไปขวาไปชน เมิ่งฮ่าวก็เมิงเฮา ศีรษะ ใบหน้าของเขาก็สัมผัสบางสิ่งที่นุ่มมาก . . . . . . . กลิ่นหอมละเอียดอ่อน ล้างให้ทั่วใบหน้าของเขา