Sebuah restoran di sudut kota Seoul

Sebuah restoran di sudut kota Seoul tampak sangat ramai siang itu. Seperti hari- hari biasanya restoran ini selalu dipenuhi pengunjung yang kebanyakan adalah pasangan kekasih. Di salah satu sudutnya terlihat seorang namja yang terus saja digoda oleh yoeja di dekatnya. Si namja kelihatan sangat tidak tertarik dengan yoeja itu, tapi dia tidak bisa berbuat apa- apa karena nyatanya si yoeja terlalu keras kepala.

“ Harus berapa kali aku menyadarkanmu Yoon Ae sshi, aku tidak bisa menerima cintamu. Sudah ada wanita lain dalam hidupku.......” Ucap si namja untuk yang kesekian kalinya,

“ Ani, aku tidak percaya. Tunjukkan dulu yoejachingumu itu baru aku percaya. ” Jawab Yoon Ae santai sambil melipat kedua tangannya di depan dada. Dia yakin Woo Young hanya berbohong.

Woo Young gelagapan menjawab tantangan Yoon Ae, berulang kali dia melengok ke luar dan sesekali melihat jam tangannya.

“ Bagaimana?? Apa dia bisa datang?? Atau seperti yang dulu- dulu, yoejachingumu sedang sibuk, sakit, banyak urusan, and bla...bla....bla....” Yoon Ae tersenyum melihat wajah gusar Woo Young. Bingo, sudah jelas Woo Young berbohong.

“ Tidak....... itu dia!!” Pekik Woo Young kegirangan menunjuk ke arah pintu. Seorang yoeja dengan tubuh tinggi semampai berjalan ke arah mereka.

Yoeja ini seperti model, kakinya sangat jenjang dengan kulit seputih susu. Rambut coklatnya digerai di bawah pundak jatuh sempurna dengan ikal gelombangnya. Baju, tas, sepatu semua yang terpasang di tubuhnya barang branded menunjukkan setinggi apa selera fashionnya.

Tepat setelah yoeja ini tiba di kursi Woo Young, dia langsung merangkul dan memeluk mesra namja bermata sipit ini.

“ Oppa, mianhae yo... aku tidak membuatmu menunggu lama kan??” Senyumnya yang manis diumbar memamerkan deretan gigi seputih mutiara dan sebuah lesung pipi tunggal di wajahnya.

“ Aniyo yoebo, aku tidak masalah menunggu lama asalkan bisa melihatmu......” Woo Young mengecup pelan pipi yoejachingunya. Kemudian dia berbalik menatap Yoon Ae yang saat ini terlihat kaget setengah mati. Matanya melebar, dan rahangnya bisa jatuh bila dia tak segera menaikkannya.

Woo Young berulang kali mengibas- ngibaskan tangannya di depan Yoo Ae.

“ Yoon Ae sshi kwencana?? Yoo Ae sshi??”

“ Siapa dia oppa??” Tanya yoejachingu Woo Young terlihat tidak senang. Dia memperhatikan Yoon Ae dari kepala sampai ujung kaki.

“ Ah dia teman dan kami tidak sengaja bertemu di depan tadi yoebo......” Ucap Woo Young sangat lembut berbeda sekali ketika dia berbicara dengan Yoon Ae, dingin dan kasar.

“ Ohh.... benarkah?? Ingat oppa, kita sudah bertunangan dan jangan coba bermain- main di belakangku ne??” Yoeja bermata indah itu meliuk- liukkan ucapannya, sangat manja terdengar di telinga siapapun. Terutama Yoon Ae, bila bisa pasti dia sudah memaki yoeja di sebelahnya karena telah berani bermanja- manja dengan Woo Young, pujaan hatinya.

“ Omo...... tentu saja Kang Sora, my sweety, kau harus percaya, oppamu tidak akan melakukan hal seperti itu.....” Jawab Woo Young sembari memegang tangan Sora. Membuat lagi- lagi gadis itu tersenyum bangga memamerkan kemesraan mereka pada Yoon Ae.

Yoon Ae tidak bisa lagi melihat lebihl ama kemesraan yang mereka tunjukkan. Hatinya sudah tercabik- cabik menyadari dia tidak lagi memiliki kesempatan mencintai Woo Young namja yang sudah menjadi sahabatnya selama bertahun- tahun itu.

“ Youngie....... sepertinya aku harus pergi, masih ada urusan lain yang menungguku........” Yoon Ae bahkan tidak kuasa memandang Woo Young, dia terus menundukkan kepalanya dan memilih pergi begitu saja.

Setelah Yoon Ae tak terlihat lagi Woo Young langsung menghela nafas berat dan menyandarkan tubuhnya di kursi. Dia mengeluarkan selembar cek dari saku kemejanya dan menyerahkan kertas itu pada Sora.

“ Ini sisa pembayarannya, terima kasih atas kerja samanya Sora sshi....” Kata Woo Young sopan. Kini Sora tidak lagi duduk di pangkuannya tapi berpindah ke tempat duduk di depan Woo Young.

“ Sama- sama, senang bisa bekerja sama denganmu Woo Young sshi, dan bila kau memerlukan bantuanku lagi jangan sungkan, ini kartu namaku......”

“ Tapi jujur saja Woo Young sshi, aku tidak merasa Yoon Ae sshi itu buruk. Sepertinya dia sangat mencintaimu, lalu kenapa kau menolak cintanya? Bukankah kalian sudah kenal sejak lama??” Sora bertanya tanpa sadar namun secepat itu pula dia menyesal karena tidak seharusnya dia ikut campur.

Sora mengibas- ngibaskan tangannya sambil tertawa aneh.....“ Ah...ha... kau tidak usah menjawabnya, seharusnya aku tidak bertanya seperti itu..”

“ Tidak Sora sshi, kau benar . Tidak seharusnya aku membuat Yoon Ae sakit hati. “ Woo Young menerawang. Di dalam hati sebenarnya dia mencintai Yoon Ae, sudah sejak lama bahkan saat mereka masih sama- sama kecil. Tapi Woo Young tidak bisa berbuat apa- apa karena tidak lama lagi dia akan pergi.



Sora POV



Aku tinggalkan namja itu sendiri dalam lamunannya. Sepertinya dia mencintai gadis itu, tapi kenapa dia berbuat seperti ini? Aku tidak habis pikir, tapi sudahlah semua itu bukan urusanku.

Aku masih menyusuri jalanan saat ponselku bergetar,

Sepertinya tugas lagi, kali ini apa ya?

“ Ne, ada apa Hyukie??”

“ omo... pelankan suaramu, gendang telingaku bisa rusak, ne, ne, ne aku tahu.... aku akan segera kesana.......” Hyuk Jae terus saja mendikteku tentang misi apa yang harus aku lakukan selanjutnya. Dia salah satu rekan kerjaku, tugasnya mengomando teman- teman di lapangan tentang pekerjaan apa, dimana, dan bagaimana pekerjaan itu harus diselesaikan. Terkadang aku sebal dengan kebawelannya, tapi aku tidak pernah bisa marah padanya. Hyuk Jae selalu bisa membuatku tertawa ketika puncak kemarahanku hampir meledak, dia bisa mengubah suasana hatiku dengan cepat, entah bagaimana dia bisa melakukannya. Mungkin karena kami tumbuh dewasa bersama, jadi dia sudah sangat mengenalku. Hyuk Jae sudah menjadi teman, sahabat, rekan, bahkan kakak bagiku. Sangat lucu bila mengingat bagaimana pertama kali kami bertemu, hahahahaha......... dia tidak sengaja menabrakku membuat lolipop yang kupegang jatuh. Melihat lolipop pemberian ahjumma berlumuran tanah sontak aku menangis, tidak ada yang salah karena saat itu aku berusia lima tahun. Tapi apa yang dilakukan Hyuk Jae, bocah yang sudah berusia sembilan tahun itu ikut menangis dan malah lebih kencang daripada tangisanku, ingusnya jatuh kemana- mana. Aighoo..... hahahaha......... aku masih saja tidak bisa melupakan pengalaman itu, kami menangis saling beradu siapa yang paling keras sampai akhirnya ada ahjumma baik hati yang membelikan kami lolipop. Senang mendapat lolipop baru, Hyuk Jae menggandengku dan mengajakku bermain ayunan. Mulai saat itu, kami berteman dan tidak pernah terpisahkan.

Sebuah mobil fan melintas di depanku, aku langsung masuk ke dalam dan disambut oleh beberapa rekanku yang lain.

“ Berapa lama waktumu Sora??”

“ Tiga puluh menit.....”

“ Apa??? Setengah jam?? Dan sekarang kau masih di sini?? Apa mungkin??” Sena terus bertanya meski tangannya sibuk membantuku berganti baju.

“ Tidak ada yang tidak mungkin bagi Kang Sora, tenanglah Lee Sena.... aku bisa melakukannya.....” Aku sudah selesai mengganti penyamaranku untuk tugas selanjutnya. Kini aku harus menjadi petugas reparasi dan menyelinap ke sebuah perumahan elit di kawasan Gangnam. Kubetulkan letak topiku untuk menyembunyikan rambutku yang panjang.

Melewati gerbang dan beberapa penjaga bukan kendala bagiku.

Sampailah aku di sebuah rumah yang sangat besar, bahkan aku tidak bisa mengira- ngira berapa luas tanah rumah ini karena terlalu besarnya.

Seorang ahjumma mengantarku menuju sebuah kamar, “ ini kamar yang harus kau ganti lampunya anak muda, hati- hati jangan menyentuh barang- barang lainnya. Kerjakan dengan cepat sebelum tuan muda datang, dia tidak akan suka melihat orang lain masuk ke dalam kamarnya.....” Owh Ahjumma ini bawel sekali, aku hanya mengangguk mendengar setiap ucapan yang meluncur dari mulutnya. Tidak cukupkah aku mendengar kebawelan Hyuk Jae dan kini si ahjumma.

“ Aku tidak mengerti kenapa tuan besar repot- repot memanggil petugas pengganti lampu sendiri?? ah sudahlah......” aku masih bisa mendengar ahjumma ini bergumam saat dia berjalan keluar kamar. Aku langsung cepat- cepat mengganti lampu dan segera turun dari tangga lipat yang menopang berat tubuhku. Bukan mengganti lampu misiku yang sebenarnya, ini hanya taktik agar aku bisa mengambil sesuatu yang diperintahkan oleh klien kami. Hyuk Jae bilang aku harus mencari sebuah kotak kayu dan mengambil isi di dalamnya. Pertama- tama aku memeriksa semua laci, satu persatu kubuka laci- laci itu namun tak ada tanda- tanda benda yang kucari. Pencarianku berlanjut di sekitar tempat tidur, tapi di sini juga tidak ada.

Saat sibuk mencari mataku tak sengaja melihat sebuah foto dalam bingkai,” Kurasa dia pemilik kamar ini...... mmm....... tidak begitu buruk, tapi ada apa dengan ekspresinya ini?? oohh...... kaku sekali.....” kuambil bingkai foto itu mencoba mengamatinya lebih dekat, wajahnya tirus dengan dagu yang kokoh dan hidung mancung. Rambut coklatnya tertata rapi dengan gaya rambut masa kini. Tapi kurasa benar- benar ada yang salah dengan ekspresinya, sepertinya dia sedang menahan sesuatu? Apakah dia ingin buang angin dengan wajah seperti itu??

“ Iya, dia memang benar- benar sangat kaku, apa ini bisa disebut senyuman?? Aigoo.......ckckckckck.....” Pikiranku jadi melayang kemana- mana. Segera kuletakkan kembali bingkai foto itu di tempat asalnya saat tanganku tanpa sengaja menyenggol sesuatu. Untung saja benda itu tidak jatuh.

Sebuah kotak kayu terletak di belakang foto itu......

“ Ah...... ini yang kucari, kenapa aku tidak melihatnya tadi.. aneh..............” Pekikku pelan, segera kuambil kotak itu kemudian membukanya, pasti isinya benda sangat berharga karena klien kami sangat ingin mendapatkannya.

Begitu membuka dan melihat isi di dalamnya aku benar- benar di buat tercengang, aku sangat syok bukan karen

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ร้านมุมของโซลดูแน่นมากวันนั้น วันดังกล่าวมักจะเสมอราย มีผู้เข้าชมที่ส่วนใหญ่เป็นคู่รักกัน ในมุมใดมุมหนึ่งดูนัมซึ่งยังคงเป็น seduced โดย yoeja ในบริเวณใกล้เคียง ซีนัมดู yoeja ไม่สนใจมันมาก แต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้เนื่องจากในความเป็นจริง yoeja ปากแข็งเกินไป "จำนวนครั้งควร menyadarkanmu จินเกสท์ Ae sshi ฉัน ฉันไม่สามารถยอมรับความรักของคุณ มีผู้หญิงอื่นในชีวิต..." ซีกล่าวว่า สำหรับนัมเวลา umpteenth "เอนิ ผมไม่เชื่อว่ามัน ดูใช้ได้ yoejachingumu นี้เป็นของใหม่ผมเชื่อว่า "แอะจินเกสท์ตอบกลับที่ผ่อนคลายขณะพับมือหน้าอก เธอแน่ใจวูยังเพียงนี้ วู gelagapan หนุ่มตอบท้าทายจินเกสท์ Ae ซ้ำ ๆ เธอ melengok นอกและบางครั้งมองที่มือของเขา "อย่างไร ที่เขาสามารถมา?? หรือไม่ว่างเช่นครั้งครั้งแรก yoejachingumu ป่วย หลายเรื่อง และก้าว... bla... bla..." ยิ้มหน้า Ae จินเกสท์ Huff วูยัง Bingo ได้ชัดเกี้ยวพานหนุ่มโกหก "ไม่......ที่มา!! " ปลุกหนุ่มเกี้ยวพาน ecstatically ชี้ไปทางประตู Yoeja กับ semampai สูงเดินต่อพวกเขา Yoeja นี้เป็นแบบจำลอง ขาของเธอระดับมากกับผิวขาวเป็นน้ำนม ผม digerai Coklatnya ใต้ไหล่ตกอย่างกับหยิกเซิร์ฟ เสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า ที่ทั้งหมดติดบนร่างกายของเขาแสดงตราสินค้าแฟชั่นอะไรสูงรส ขวาหลังจาก yoeja มาถึงที่นั่งของหนุ่มสาวเกี้ยวพาน เธอทันทีกอด แล้วกอดมันขอบ sipit นัม lovey-dovey " Oppa, mianhae ยอ...จะไม่ให้คุณรอนานทาง?? " รอยยิ้มของเธอจะหวานฟันแถวสีขาวไข่มุก diumbar แสดงและลักยิ้มเดียวบนใบหน้าของเขา " Aniyo yoebo มีปัญหาตราบใดที่การรอคอยที่ยาวนานได้เห็นคุณ......" วูยังจูบเบา ๆ บน yoejachingunya แก้ม แล้ว เขาเปิดรอบพร้อม ณปัจจุบันจินเกสท์ Ae ดู startled ครึ่งตาย ตา widened และขากรรไกรสามารถลดลงเมื่อเธอทันทีไม่สามารถเพิ่มมวล วูยังซ้ำ wagging ngibaskan มือหน้า Ae อยู่ "จินเกสท์ Ae sshi kwencana ?? Ae อยู่ sshi ??" "ที่เขา oppa ?? " Yoejachingu ธันยาวูยังดูไม่มีความสุข เขาสังเกตเห็นจินเกสท์ Ae ตั้งแต่หัวจรดเท้า "อา เขาเป็นเพื่อน และเราบังเอิญได้พบหน้า yoebo สุดท้าย......" กล่าวว่าวูยังแตกต่างกันมากนุ่มเมื่อเมื่อเขาพูดกับจินเกสท์ Ae เย็น และหยาบ "แหม...จริง ๆ ?? จำ oppa เราได้หมั้น และไม่พยายามเล่นรอบข้างหลังมุ? " Yoeja ตาสวยงามสีสัน liukkan utterance มากเสียเสียงในหูของใคร โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อจินเกสท์ Ae สามารถแน่นอน เขาได้รับ yoeja บ ๆ อยู่เขาสำหรับมีกว่าเสีย bermanja โดยหนุ่มเกี้ยวพาน สถานที่ชื่นชอบของหัวใจของเขา "โอโม......ของหลักสูตรแกง Sora กวาดของฉัน คุณต้องเชื่อ oppamu จะทำสิ่งใด..." รับผิดชอบในการจับมือในขณะที่วูสาว Sora ทำสาวยิ้มภูมิใจ flaunting จินเกสท์ Ae kemesraan ของพวกเขาอีกครั้ง จินเกสท์ Ae จะไม่เห็น lebihl kemesraan เว็บที่จะชี้ให้เห็น หัวใจของการขาดการสวยจริง เขาไม่มีโอกาสที่จะรักหนุ่มวูนัมซึ่งเป็นเพื่อนของเขามาหลายปี " Youngie......มีไป ยังมีกิจการอื่น ๆ ที่กำลังรอสำหรับผมเหมือนกัน... " ไม่ได้มองหนุ่มวูพลังงานของ Ae จินเกสท์ เขาลงเขาใหญ่ และยังเลือกไป หลังจากจินเกสท์ Ae ที่มองไม่เห็น อีกยังวูทันที heaved ลมหนัก แล้วคัดสรรร่างกายบนเก้าอี้ตัว เขาดึงแผ่นเช็คออกจากกระเป๋าเสื้อของเขา และยื่นกระดาษใน Sora "ชำระเงินที่เหลือนี้ ขอบคุณสำหรับ sshi Sora ความร่วมมือของคุณ..." เกี้ยวพานคำหนุ่มสุภาพ ตอนนี้ Sora ไม่นั่งบนตักของเขา ได้ย้ายไปนั่งหน้ายังวู "เท่า ๆ กัน จะได้ร่วมงานกับหนุ่มวู sshi และคุณ bantuanku อย่าลังเลอีกต่อไป นี้บัตรชื่อของฉัน......""แต่จะ ซื่อสัตย์ยังวู sshi ไม่รู้สึก sshi จินเกสท์ Ae ที่ดี เขาดูเหมือนว่าจะรักคุณมาก แล้วทำไมคุณไม่รักเขาหรือไม่ ไม่ได้พวกคุณรู้อยู่แล้วตั้งแต่นาน" Sora ขอรับ แต่ทันทีที่ เขาขอ เพราะเขาไม่ได้เข้าแทรกแซง Sora ngibaskan-wagging มือขณะหัวเราะเลย.... " อา...ฮา...คุณไม่ต้องตอบมัน ฉันไม่ควรถามคำถามเช่นนั้น " "Sshi Sora ไม่ คุณขวา ทำจินเกสท์ Ae heartache ควรไม่ "วูหนุ่มในฝัน ในความเป็นจริงเธอรักจินเกสท์ Ae แล้วเป็นเวลานานแม้ว่าจะยังเล็กเท่านั้น แต่วูยังไม่สามารถทำอะไรได้อีกต่อไปจะไป Sora POV ฝากนัมเองใน lamunannya ดูเหมือนเธอรัก แต่ทำไมไม่ได้เขาทำเช่นนี้ ไม่ได้คิด แต่จิตใจที่ไม่เคยเป็นไม่ ฉันเดินไปตามถนนเมื่อโทรศัพท์ของฉัน สั่นสะเทือน ดูเหมือนงานอีก นี้เวลาอะไร "มุ Hyukie อะไร??" "โอโม... pelankan ของเสียง กลองสามารถทำลายหูของฉัน ne, ne, ne ที่ฉันรู้...ฉันจะเดินทางเร็ว ๆ นี้..." แจ Hyuk ยังคง mendikteku เกี่ยวกับภารกิจอะไรฉันควรทำต่อไป เขาเป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมงาน เพื่อนสั่งงานของเขาในด้านการทำงานของอะไร ที่ และวิธีการทำงานถูกต้องทำให้เสร็จ บางครั้งฉันเกลียดกับ kebawelannya แต่ไม่ได้โกรธที่เขา แจ Hyuk อยู่เสมอจะทำให้ฉันหัวเราะเมื่อจุดสูงสุดของความโกรธของฉันขยายเกือบ เขาสามารถเปลี่ยนอารมณ์ของฉันได้อย่างรวดเร็ว อย่างใด เขาสามารถทำได้ บางที เพราะเราเติบโตมาด้วยกัน ดังนั้นเขาได้ mengenalku มาก แจ Hyuk เป็น เพื่อน เพื่อน เพื่อนร่วม งาน แม้แต่พี่ชายผม ตลกมากเมื่อนึกถึงว่า ครั้งแรกที่เราพบ hahahahaha.........เขาไม่ตั้งใจสร้างขนมอมยิ้ม menabrakku kupegang อยู่ ดูขนมอมยิ้มสีดินของ ahjumma ฉับพลันที่ให้สิทธิแก่ข้า ไม่มีอะไรที่ไม่ถูกต้องเนื่องจากที่ ผมอายุ 5 ปี แต่ไรแจ Hyuk ผู้ชายมีแล้ว 9 ปีเข้าร่วม ในน้ำตา และยังเพราะกว่า tangisanku, ingusnya อยู่ที่ไหน-ที่ Aighoo.... hahahaha.........ฉันยังไม่ลืมว่า ประสบการณ์ เราร้องไห้คุณพบกันที่ดังที่สุดจนสุดท้าย มี good-natured ahjumma ซื้อ lollipops ของเรา ได้ ดีใจมีขนมอมยิ้มใหม่ แจ Hyuk และ menggandengku เอาฉันเล่นสวิง จากจุดนั้นบน เรากลายเป็น เพื่อน และไม่แยก ของพัดลมรถผ่านด้านหน้าของฉัน ฉันทันทีไปลง และได้รับการต้อนรับของ rekanku อื่น ๆ "นานแค่ไหนจะเวลา Sora" "สามสิบนาที..." "มันคืออะไร ครึ่งชั่วโมง?? และตอนนี้ คุณอยู่ที่นี่ยัง?? อะไรได้หรือไม่?" เก็บไว้ถามเสนาว่ามือไม่ว่างช่วยฉันเปลี่ยนเสื้อผ้า "ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้สำหรับแกง Sora สงบลงลีเสนา...สามารถทำได้..." ฉันเสร็จแล้วแทนที่ penyamaranku สำหรับงานต่อไป ตอนนี้ฉันต้องเป็น สงครามเสมียน และเล็ดรอดเข้าไปในพื้นที่บ้านยอดแกง เค้า topiku Kubetulkan ซ่อนผมที่ยาว ผ่านประตู และของยามไม่เป็นอุปสรรคต่อการ และเมื่อฉันอยู่ในบ้านใหญ่มาก แม้ไม่คิดว่า ngira ที่ดินตั้งบ้านนี้เนื่องจากมีมากเกินไป Ahjumma การขับรถฉันห้อง, "ห้องนี้ควรคุณแสงแทนเด็ก ความระมัดระวังไม่สัมผัสรายการอื่น ๆ ทำได้อย่างรวดเร็วก่อนที่หนุ่มต้นกำลัง เขาไม่อยากเห็นคนอื่น ๆ ในห้อง... " Owh Ahjumma นี้ captious เมื่อ เพียง nodded คำทักทายได้ยินทุกภาพนิ่งจากปากของเขา ผมได้ยินไม่ quibbling แจ Hyuk และตอนนี้ ahjumma "ผมไม่เข้าใจทำไมนายใหญ่รบกวนเรียกเจ้าหน้าที่แทนไฟหน้าเอง?? อา never mind... "ฉันสามารถยังคงได้ยินนี้ ahjumma muttering ขณะที่เขาเดินออกจากห้อง ฉันทันทีอย่างรวดเร็วแทนไฟและขวาลงบันไดพับที่รักษาน้ำหนักของร่างกายของฉัน แทนการแทน misiku โคมไฟ นี้เป็นเพียงพลอยเพื่อให้สามารถนำสิ่งที่ถูกสั่ง โดยลูกค้าของเรา แจ Hyuk กล่าวว่า ฉันจะพบกล่องไม้ และจะออกเนื้อหาในนั้น ทามะก่อนผมเช็คเอาท์ทุกลิ้นชัก ลิ้นชักลิ้นชักหนึ่ง kubuka แต่ไม่มีร่องรอยของวัตถุที่ฉันมี Pencarianku รุนแรงรอบเตียง แต่ที่นี่มีจะไม่ ขณะกำลังหาตาบังเอิญเห็นรูปถ่ายในเฟรม, "ผมคิดว่า เขาเป็นเจ้าของห้องนี้...... mmm......เพื่อไม่ให้เสีย แต่มันคืออะไรกับนิพจน์นี้ oohh...แข็ง...เมื่อ... "ผมเอากรอบรูปพยายามดูใกล้ หน้ายางด้วยทนคาง และจมูกสูง ผม Coklatnya ที่เตรียม ด้วยลักษณะผมวันนี้ แต่ผมคิดว่า มีจริง ๆ เป็นนิพจน์ของเธอ มันดูเหมือนว่าเธอกำลังจับบางอย่าง เขาไม่ต้องการลมขึ้นกับใบหน้าเช่นนั้น?? "ใช่ เขาเป็นจริง ๆ จริง ๆ จริง ๆ แข็ง อะไรมันสามารถเรียกรอยยิ้ม Aigoo...... ckckckckck.... " ใจกระเซอะกระเซิงอื่น ๆ -ที่ เฮ็มกลับเร็ว ๆ นี้รูปภาพกรอบมันเลิศกำเนิดเมื่อมือตั้งใจ nudged บางสิ่งบางอย่าง โชคดีจะได้ไม่ตก กล่องไม้อยู่ด้านหลังภาพที่...... "อา......นี่คือสิ่งที่ฉันขอ ว่าฉันไม่เห็น... แปลก... " Pekikku ช้า เร็วฉันเอากล่องเปิด แล้วก็ เนื้อหาของวัตถุมีคุณค่ามากเนื่องจากลูกค้าของเรามีความกระตือรือร้นที่จะทำ เพื่อเปิด และดูเนื้อหาในนั้นจริงทำ ฉันช็อคมาก dumbfounded กะเหรี่ยงไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ร้านอาหารในมุมของกรุงโซลดูเหมือนแออัดมากในวันนั้น วันดังกล่าวมักจะร้านนี้อยู่เสมอเต็มรูปแบบของผู้เข้าชมซึ่งส่วนใหญ่เป็นคนรัก ในมุมหนึ่งมีลักษณะ Namja ที่เก็บไว้ล่อลวงโดย yoeja ในบริเวณใกล้เคียง Namja ดูเหมือนความสนใจมากใน yoeja แต่เธอไม่สามารถทำอะไรเพราะในความเป็นจริง yoeja ปากแข็งเกินไป. "กี่ครั้งที่ฉันตื่นนอนคุณยุนเอ sshi ผมไม่สามารถยอมรับความรักของคุณ มีผู้หญิงคนหนึ่งที่มีอยู่แล้วในชีวิตของฉันอีก ....... "กล่าวว่า Namja สำหรับที่เท่าไรไม่ทราบเวลา" แอนนี่ผมไม่เชื่อว่ามัน รายการใหม่ Yoejachingumu แรกที่ผมไว้วางใจ "คำตอบยุนเอผ่อนคลายในขณะที่เธอพับแขนของเธอบนหน้าอกของเธอ เขาวูหนุ่มเชื่อว่าเพียงแค่โกหก. วูยุนหนุ่มแอะ gelagapan ความท้าทายที่อยู่ซ้ำ ๆ เขา melengok นอกและบางครั้งก็มองไปที่นาฬิกาของเขา. "อะไร ?? สิ่งที่เขาสามารถมา ?? หรือเป็นครั้งแรกแรก yoejachingumu ไม่ว่างป่วยกิจการจำนวนมากและ blah blah ... blah .... .... "ยุนเอยิ้มที่ใบหน้าโกรธวูหนุ่ม บิงโกก็เป็นที่ชัดเจนวูหนุ่มโกหก. "ไม่มี ....... ที่มัน !!" กรีดร้องด้วยความดีใจวูหนุ่มชี้ไปที่ประตู Yoeja ที่มีร่างกายผอมเดินต่อพวกเขา. Yoeja นี้เป็นรูปแบบขาของเขาเป็นระดับมากกับผิวเป็นสีขาวนม ผมสีน้ำตาล Digerai ด้านล่างไหล่ลดลงอย่างสมบูรณ์แบบด้วยคลื่นหยิก เสื้อผ้า, กระเป๋า, รองเท้าติดอยู่กับร่างกายของเขาตราสินค้าแสดงให้เห็นว่ารสแฟชั่นสูง. หลังจาก yoeja หนุ่มวูนี้เข้ามาอยู่ในเก้าอี้ทันทีที่เขาโอบกอดและกอด Namja ที่ใกล้ชิดนี้เอียงตา. "พี่ mianhae โย ... ไม่ได้ทำ รอนานเหมาะสม ?? "รอยยิ้มหวาน diumbar แสดงฟันไข่มุกสีขาวและลักยิ้มเดียวกับเธอใบหน้า." yoebo Aniyo ผมไม่ได้เรื่องตราบใดที่รอคอยมานานที่จะเห็นคุณ ...... "จูบวูหนุ่มที่แก้มเบา ๆ yoejachingunya จากนั้นเขาก็หันไปยุนเอซึ่งขณะนี้ดูตกใจ ดวงตาของเธอกว้างขึ้นและขากรรไกรของเธอลดลงเมื่อเขาอาจไม่ได้ทันทียกมัน. วูหนุ่มซ้ำกระดิกมือของเขาในด้านหน้าของเอยู. "ยุนเอ sshi kwencana ?? Ae ยู sshi ?? "" ใครคือพี่เขา ?? "ถามวูหนุ่ม yoejachingu ดูไม่มีความสุข เขาสังเกตเห็นยุนแอะตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า. "อาเขาเป็นเพื่อนและเราเกิดขึ้นเพื่อตอบสนองความที่ด้านหน้าเป็น yoebo ...... " วูหนุ่มอ่อนแตกต่างกันมากในครั้งเดียวเมื่อเขาได้พูดคุยกับยุนเอกล่าวว่าอากาศหนาวเย็นและหยาบ. "โอ๋ .... จริงเหรอ ?? โปรดจำไว้ว่าพี่เรามีส่วนร่วมอยู่แล้วและไม่ได้พยายามที่จะเล่นเกมหลังนะ ?? "Yoeja ตามัน meliuk- คำ liukkan มากใจแตกฟังในหูของทุกคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งยุนแอะเมื่อเขาจะต้องได้รับการสาปแช่ง yoeja ข้างเขาสำหรับความกล้าหาญ bermanja- นิสัยเสียกับวูหนุ่มไอดอลของเขา. "โอโม ...... แน่นอนคังโซระสวีทตี้ของฉันคุณต้องเชื่อว่า oppamu จะไม่ทำ สิ่งที่ต้องการที่ ..... "คำตอบวูหนุ่มโซระในขณะที่ถืออยู่ในมือ การสร้างอีกครั้งที่เธอยิ้มอย่างภาคภูมิใจแสดงปิดความรักของพวกเขาใน Ae ยุน, ยุนแอะไม่สามารถดู lebihl รักอะที่พวกเขาแสดงให้เห็นว่า หัวใจของเขาได้รับการฉีกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยตระหนักว่าเขาไม่ได้มีโอกาสที่จะรักหนุ่มวู Namja ที่ได้กลายเป็นเพื่อนของเขาเป็นเวลาหลายปี. "Youngie ....... ดูเหมือนว่าฉันจะต้องไปยังมีเรื่องอื่น ๆ ที่รอ ..... ... "อำนาจ Ae ยุนไม่ได้มองแม้ในวูหนุ่มเธอเก็บเธอก้มศีรษะและเลือกที่จะไปกับมัน. หลังจากที่ไม่สามารถมองเห็น Ae ยุนวูหนุ่มถอนหายใจโดยตรงและโน้มตัวกลับมาอยู่ในเก้าอี้ของเขา เขาออกตรวจสอบจากกระเป๋าเสื้อของเขาและส่งมอบกระดาษที่โซระ. "การชำระเงินที่เหลือนี้ขอขอบคุณสำหรับความร่วมมือของคุณ .... sshi โซระ" วูหนุ่มสุภาพกล่าวว่า ตอนนี้โซระไม่ได้นั่งอยู่บนตักของเขา แต่ย้ายไปนั่งอยู่ในด้านหน้าของวูหนุ่ม. "พอ ๆ กันความยินดีที่จะทำงานร่วมกับคุณวูหนุ่ม sshi และถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือของฉันอีกครั้งโปรดอย่าลังเลที่นี้เป็นการ์ดของฉัน ...... " "แต่จะซื่อสัตย์วูหนุ่ม sshi ผมไม่รู้สึกว่าไม่ดี sshi ยุนแอะ ดูเหมือนว่าเขารักคุณแล้วทำไมคุณปฏิเสธความรักของเขา? คุณไม่ได้รู้จักกันมาเป็นเวลานาน ?? "โซระถามโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เพียงอย่างรวดเร็วเขารู้สึกเสียใจเพราะเธอจะต้องไม่รบกวน. โซระกระดิกมือของเขาในขณะที่หัวเราะแปลก ..... " อ่า ... ฮ่า ... คุณทำไม่ได้ ต้องตอบมันฉันไม่ควรจะถามคำถามเช่นว่า .. "" ไม่ Sora sshi คุณขวา ฉันไม่ควรจะทำให้ยุนแอะเจ็บ "วูหนุ่มในฝัน ในหัวใจที่แท้จริงที่เขารักยุนเอมีความยาวตั้งแต่แม้ว่าพวกเขาจะมีขนาดเล็กพอ ๆ กัน แต่วูหนุ่มไม่สามารถทำอะไรเพราะมันไม่นานก่อนที่เขาจะไป. โซระ POV ฉันออกจาก Namja ตัวเองในภวังค์ ดูเหมือนว่าเขารักเธอ แต่ทำไมเขาทำเช่นนี้? ผมไม่เชื่อว่ามัน แต่ไม่เคยคิดทั้งหมดที่ไม่ได้เป็นปัญหาของฉัน. ฉันยังคงเดินถนนเมื่อโทรศัพท์มือถือของฉันสั่นสะเทือน, ดูเหมือนว่างานอีกครั้งสิ่งนี้หรือไม่? "Ne สิ่ง Hyukie ??" "omo ... ให้เสียงของคุณลงแก้วหูของฉันได้รับความเสียหาย , ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ .... ฉันรู้ว่าฉันจะอยู่ที่นั่น ....... "ฮยอกแจเก็บไว้ mendikteku เกี่ยวกับภารกิจสิ่งที่ฉันควรจะทำอย่างไรต่อไป เขาเป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมงานเพื่อนหน้าที่ผู้บังคับบัญชาในด้านการจ้างงานอะไรที่ไหนและวิธีการทำงานควรจะแล้วเสร็จ บางครั้งฉันรำคาญกับ kebawelannya แต่ฉันไม่เคยได้รับบ้าที่เขา ฮยอกแจก็สามารถทำให้ฉันหัวเราะเมื่อจุดสูงสุดของความโกรธของฉันเกือบจะระเบิดเขาสามารถเปลี่ยนอารมณ์ของฉันได้อย่างรวดเร็วอย่างใดเธอสามารถทำมันได้ อาจจะเป็นเพราะเราเติบโตมาด้วยกันเพื่อให้เขารู้ว่าจริงๆแล้วฉัน แจฮยอกได้กลายเป็นเพื่อน, เพื่อนร่วมงานและพี่ชายแม้กระทั่งกับผม ตลกมากที่จะจำวิธีการที่เราพบกันครั้งแรก hahahahaha ......... เธอชนตั้งใจในการทำอมยิ้มอยู่ในมือของฉันในฤดูใบไม้ร่วง เห็นให้อมยิ้ม ahjumma ที่ดินครอบคลุมในฉีกขาดฉันร้องไห้มีอะไรที่ไม่ถูกต้องเพราะในเวลาที่ฉันอายุได้ห้าขวบ แต่สิ่งที่ทำฮยอกแจเด็กที่มีเก้าปีถูกร้องไห้และได้เร็วขึ้นกว่าน้ำตา, ตกน้ำมูก kemana- ที่ Aighoo ..... ฮ่า ๆ ๆ ......... ฉันยังคงไม่สามารถลืมประสบการณ์ที่เราร้องไห้มากที่สุดที่ปะทะกันเสียงดังจนในที่สุดมี ahjumma ชนิดที่ซื้อเราอมยิ้ม มีความสุขที่จะมีอมยิ้มใหม่ฮยอกแจใช้มือของฉันและขอให้ผมเล่นแกว่ง ต่อจากนั้นเราเป็นเพื่อนและไม่เคยแยกจากกัน. รถแฟนผ่านหน้าฉันฉันรีบเดินภายในและได้รับการต้อนรับโดยบางส่วนของเพื่อนร่วมงานของฉันอื่น ๆ . "เท่าไหร่เวลาที่โซระของคุณ ??" "สามสิบนาที ..... " " อะไร ??? ครึ่งชั่วโมง ?? และตอนนี้คุณยังอยู่ที่นี่ ?? มันเป็นไปได้ ?? "เสนาอย่างต่อเนื่องที่จะถามถึงแม้ว่ามือของเขากำลังยุ่งอยู่กับการช่วยให้ฉันได้รับการสวมใส่." ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้สำหรับคังโซระสงบลีเสนา .... ฉันสามารถทำ ..... "ผมได้ดำเนินการเสร็จสิ้นการเปลี่ยนฝาครอบของฉันไปงานต่อไป ตอนนี้ผมได้รับเจ้าหน้าที่ของการซ่อมแซมและแอบเข้าไปในที่อยู่อาศัยของชนชั้นสูงในพื้นที่กังนัม Kubetulkan อยู่หมวกของฉันที่จะซ่อนผมยาว. ผ่านประตูและยามบางคนไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับฉัน. มาถึงที่ฉันในบ้านหลังใหญ่มากแม้ think- ฉันไม่สามารถคิดออกว่าที่ดินมากบ้านหลังนี้เพราะมันเป็นความสำคัญมากเกินไป. ahjumma นำฉันไปที่ห้องพัก "ห้องนี้คุณควรเปลี่ยนหลอดไฟเด็กหนุ่มที่ต้องระวังไม่ให้สัมผัสรายการอื่น ๆ มันทำอย่างรวดเร็วก่อนที่ต้นแบบหนุ่มมาเขาจะไม่ชอบที่จะเห็นคนอื่นได้รับเข้ามาในห้องของเขา ..... "นี่ Ahjumma OWH จู้จี้ทั้งหมดฉันเพียงแค่พยักหน้าในทุกคำพูดที่ออกมาจากปากของเขา ไม่พอที่ฉันได้ยินพูดคลุมเครือฮยอกแจและตอนนี้ ahjumma. "ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้นแบบที่ดีรำคาญเรียกแทนหลอดเจ้าหน้าที่อำนวยความสะดวกของตัวเอง ?? อาไม่เคยคิด ...... "ผมยังสามารถได้ยินเสียงพึมพำ ahjumma นี้ขณะที่เขาเดินออกไปจากห้อง ฉันรีบทันทีเพื่อเปลี่ยนหลอดไฟและทันทีที่ปรับตัวลดลงจากบันไดพับที่มีน้ำหนักของร่างกายของฉัน ภารกิจของฉันไม่ได้ที่จะเปลี่ยนหลอดไฟที่เกิดขึ้นจริงนี้เป็นเพียงกลยุทธ์เพื่อที่ฉันจะนำสิ่งที่ได้รับคำสั่งจากลูกค้าของเรา แจฮยอกบอกว่าผมควรมองหากล่องไม้และเรียกเนื้อหาในนั้น แรกของทั้งหมดที่ฉันจะตรวจสอบลิ้นชักทั้งหมดหนึ่งโดยหนึ่งผมเปิดลิ้นชัก แต่มีสัญญาณว่าฉันกำลังมองหาวัตถุใด ๆ การค้นหาของฉันยังคงรอบ ๆ เตียง แต่ที่นี่มีมากเกินไป. เมื่อสายตามองยุ่งบังเอิญเห็นภาพในกรอบ "ผมคิดว่าเขาเป็นเจ้าของห้องพักนี้ ...... mmm ....... ไม่ได้เลวร้าย แต่สิ่งที่มีการแสดงออกนี้ ?? oohh แข็ง ...... ..... "ผมเอากรอบรูปพยายามที่จะสังเกตอย่างใกล้ชิดผอมแห้งใบหน้าของเขามีคางที่แข็งแกร่งและจมูกแหลม ผมสีน้ำตาลเรียบร้อยตัดทรงผมในวันนี้ แต่ผมคิดว่าจริงๆไม่มีอะไรผิดปกติกับการแสดงออกเช่นเขาถืออะไร? ถ้าเขาต้องการที่จะกำจัดของลมที่มีใบหน้าเช่นนั้น ?? "ใช่เขาเป็นจริงเข้มงวดมากสิ่งที่สามารถเรียกรอยยิ้ม ?? ckckckckck ไออิกู ....... ..... "ใจของฉันลอย kemana- เพื่อที่ เร็ว ๆ นี้ผมใส่กรอบกลับมาอยู่ในสถานที่เดิมของมันเมื่อมือของฉันตั้งใจสะกิดบางสิ่งบางอย่าง โชคดีที่มันไม่ตก. กล่องไม้ตั้งอยู่ด้านหลังภาพ ...... "อา ...... นี้ฉันแสวงหาทำไมฉันไม่เห็นมันก่อนหน้านี้ .. แปลก ......... ..... "ฉันร้องไห้เบา ๆ ทันทีที่ผมเอากล่องถูกเปิดแล้วเนื้อหาของสิ่งที่มีคุณค่ามากอย่างแน่นอนเพราะลูกค้าของเรามีความกระตือรือร้นที่จะได้รับมัน. ดังนั้นการเปิดและดูเนื้อหาในนั้นผมทำตะลึงผมตกใจไม่กะเหรี่ยง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

A ร้านอาหาร ดิ sudut โกตาโซลตัมปะก์ sangat ระไม้เซียง itu . ชอบวัน - วันโดยปกติร้านอาหารนี้ selalu dipenuhi pengunjung ยางที่เกิดคือ pasangan kekasih . ดิ พี่หนึ่ง sudutnya terlihat ผู้ทําให้ยางยังคงคนเดียว digoda โดย yoeja di dekatnya . จังหวัดที่ให้ kelihatan sangat tertarik กับ yoeja ,แต่เขาไม่ bisa berbuat อาภา - อาภา จึง nyatanya ศรี yoeja มากเกินไป keras kepala .

" ฉันควรจะเบราปา กาลี menyadarkanmu ยุนเอ ชิ ฉันไม่ bisa menerima cintamu . ผู้หญิงนอนใน hidupku Sudah เอด้า . . . . . . . " ucap ศรีให้เพื่อให้ยาง kalinya kesekian , ว

" ฉันไม่ percaya . tunjukkan dulu yoejachingumu ITU ใหม่ฉัน percaya ." ลำลอง jawab ยุนเอ sambil melipat เกอดูวา tangannya di depan ดาด้า เขายักอินวูยองเท่านั้น berbohong .

วูยอง gelagapan menjawab Tantangan ยุนเอ มีการร้องขอซ้ํากาลีวัน melengok คีลัวร์แดน sesekali เห็นแยม tangannya .

" วิธีการ ? ? ในวันที่ bisa ดาตัง ? ? หรือมันเป็นยาง dulu - dulu yoejachingumu จะ sibuk sakit , , , หลาย urusan และบลาบลาบลา . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ." ยุนเอ tersenyum เห็น wajah gusar วูยอง บิงโก , Sudah jelas วูยอง berbohong .

" ไม่ . . . . . . . คือ เขา ! ! ! ! " pekik วูยอง kegirangan menunjuk Ke เส้นทางปินตู . คนที่แต่งตัว yoeja กับ tubuh ตติ semampai เดิน Ke เส้นทางพวกเขา .

yoeja นี้เป็นรูปแบบ kakinya sangat jenjang กับรา seputih ซูซู แรมบุต coklatnya digerai di ด้านล่าง pundak jatuh sempurna กับ ikal gelombangnya .baju , กระเป๋าถือ , รองเท้าทั้งหมดยาง terpasang di tubuhnya บารังตรา menunjukkan setinggi อาภา selera fashionnya .

ขวาหลังจาก yoeja INI อายุรเวทตี้ที่นั่งวูยอง , เธอ langsung merangkul แดน memeluk mesra ให้ bermata sipit INI พี่คะ

" mianhae โย่ . . . . . . . ฉัน membuatmu menunggu ลามะที่ญี่ปุ่น ? ?