The blood-covered Changyang Hu stoo

The blood-covered Changyang Hu stood on the side, staring in a daze at the Jian Chen constantly moving about like a demon, causing the students to cry out in shock. At the moment, his mind had already completely ground to a halt; he had already completely lost his cognitive abilities.

At that moment, the dozens of students had already all fallen to the ground. Their ashen faces were filled with pain, and their originally perfectly clean and tidy uniforms were now torn all over the place. Each tear was dripping with blood, dying their entire uniforms crimson. Moreover, that white light continuously flashed over their bodies, quickly increasing the number of wounds on their bodies. From their upper torso down to their legs, their entire bodies were covered with frightening wounds. Their blood flowed like rivers out from their injuries, and they quickly began to look like they were made of blood.

Jian Chen circled the students at high speeds. The Light Wind Sword in Jian Chen’s hand slashed at their bodies continuously, causing splashes of blood and torn pieces of clothing to fly out in the air.

Changyang Hu’s injuries greatly affected Jian Chen’s emotions. Although Jian Chen didn’t kill these dozens of students, he would definitely not let them go lightly. If these people weren’t attending the same school as Jian Chen was, and if Jian Chen wasn’t worried about stirring trouble within their families, he would definitely end their lives without hesitation.

“Senior Changyang Xiang Tian, please have mercy, please have mercy on us. We won’t dare to to do this ever again.”

“Senior Changyang Xiang Tian, please let us go this time. We won’t ever do it again”

Finally, the people could no longer endure the torture, and had begun to beg for mercy. As soon as one person began to cry out, the others all started to plead for their lives as well. However, a few of the more temperamental people were still gritting their teeth and holding themselves back. They had also considered running, but both their legs and arms were currently sporting terrifying wounds. The slightest movement caused them to bite down in pain. There was no way they could run; at the least, they didn’t have the willpower to endure such an intense pain.

Jian Chen ceased his movements. His expression was cold and indifferent; he didn’t have a hint of blush on his cheeks, and his breathing was calm. However, the Light Wind Sword in his hand was dripping with fresh blood.

Jian Chen’s body was as tall and straight as a mountain, immovable in his spot. His eyes flashed coldly as if they seemed to be able to pierce through one’s soul. He slowly swept his gaze across the dozen students lying on the ground and said, “I can let you guys go, but you have to answer this, who injured my older brother?”

“It’s Lord Cheng, Luo Jian, and Ka Di Yun….”

“Right, it was those three that had injured Changyang Hu….”

“Changyang Hu was wounded by those three; we didn’t do anything at all.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

The blood-covered Changyang Hu stood on the side, staring in a daze at the Jian Chen constantly moving about like a demon, causing the students to cry out in shock. At the moment, his mind had already completely ground to a halt; he had already completely lost his cognitive abilities.At that moment, the dozens of students had already all fallen to the ground. Their ashen faces were filled with pain, and their originally perfectly clean and tidy uniforms were now torn all over the place. Each tear was dripping with blood, dying their entire uniforms crimson. Moreover, that white light continuously flashed over their bodies, quickly increasing the number of wounds on their bodies. From their upper torso down to their legs, their entire bodies were covered with frightening wounds. Their blood flowed like rivers out from their injuries, and they quickly began to look like they were made of blood.Jian Chen circled the students at high speeds. The Light Wind Sword in Jian Chen’s hand slashed at their bodies continuously, causing splashes of blood and torn pieces of clothing to fly out in the air.Changyang Hu’s injuries greatly affected Jian Chen’s emotions. Although Jian Chen didn’t kill these dozens of students, he would definitely not let them go lightly. If these people weren’t attending the same school as Jian Chen was, and if Jian Chen wasn’t worried about stirring trouble within their families, he would definitely end their lives without hesitation."อาวุโส Changyang เซียงเทียน มีความเมตตากรุณา โปรดปรานีเรา เราจะไม่กล้าไปทำอีก ""อาวุโส Changyang เซียงเทียน โปรดแจ้งให้เราไปครั้งนี้ เราไม่เคยทำมันอีกครั้ง"สุดท้าย คนไม่สามารถทนทรมาน และก็เริ่มที่จะร้องขอความเมตตา เป็นคนเริ่มที่จะร้องไห้ออกมา ทุกคนเริ่มอ้อนสำหรับชีวิตของพวกเขาเช่นกัน อย่างไรก็ตาม กี่คนมาก temperamental ยังคง gritting ฟันของพวกเขา และถือตัวเองอีก พวกเขายังพิจารณาทำงาน แต่ทั้งขาและแขนของพวกเขาได้ในขณะนี้กีฬาแผลน่ากลัว การเคลื่อนไหวน้อยทำให้เกิดการกัดลงในความเจ็บปวด ก็ไม่มีทางที่พวกเขาสามารถเรียกใช้ น้อย พวกเขาไม่มีจิตตานุภาพดังกล่าวเป็นความเจ็บปวดที่รุนแรงเพื่อเฉินเจียนหยุดเคลื่อนไหวของเขา นิพจน์ของเขาก็เย็น และไม่ แยแส เขาไม่มีคำใบ้ของบลัชบนแก้มของเขา และการหายใจของเขาก็สงบ อย่างไรก็ตาม แสงลมดาบในมือของเขาถูกแหมะ ด้วยเลือดสดร่างกายของเฉินเจียนถูกสูง และตรง เป็น ภูเขา อสังหาริมทรัพย์ในจุดของเขา ตาประกายจ้างงานว่าพวกเขาดูเหมือนจะสามารถเจาะผ่านวิญญาณของ เขากวาดสายตาของเขาผ่านนักเรียนโหลนอนบนพื้นอย่างช้า ๆ และกล่าว ว่า "ฉันสามารถให้คุณผู้ชายไป แต่คุณต้องตอบนี้ ผู้ได้รับบาดเจ็บของพี่""มันเป็นพระเจ้าเฉิง Luo เจียน และ Ka Di Yun...""ขวา มันเป็นที่สามที่ได้รับบาดเจ็บหู Changyang..."“Changyang Hu was wounded by those three; we didn’t do anything at all.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครอบคลุมเลือด Changyang Hu ยืนอยู่บนฝั่งจ้องมองในความงุนงงที่เจี้ยนเฉินอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับการเคลื่อนย้ายเหมือนปีศาจทำให้นักเรียนที่จะร้องไห้ออกมาด้วยความตกใจ ในขณะที่ความคิดของเขามีอยู่แล้วพื้นดินอย่างสมบูรณ์เพื่อหยุด; เขาได้อยู่แล้วหายไปอย่างสมบูรณ์องค์ความรู้ความสามารถของเขา.

ในขณะที่หลายสิบของนักเรียนได้แล้วทั้งหมดลดลงไปที่พื้น ใบหน้าขาวซีดของพวกเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและเครื่องแบบเดิมได้อย่างสมบูรณ์แบบสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อยของพวกเขาถูกฉีกขาดขณะนี้ทั่วทุกสถานที่ แต่ละฉีกขาดหยดเลือดตายเครื่องแบบของพวกเขาทั้งสีแดงเข้ม นอกจากนี้ที่แสงสีขาวประกายอย่างต่อเนื่องกว่าร่างกายของพวกเขาได้อย่างรวดเร็วเพิ่มจำนวนของบาดแผลบนร่างกายของพวกเขา จากลำตัวท่อนบนของพวกเขาลงไปที่ขาของพวกเขาร่างกายทั้งหมดของพวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยบาดแผลน่ากลัว เลือดของพวกเขาเหมือนแม่น้ำไหลออกมาจากการบาดเจ็บของพวกเขาและพวกเขาได้อย่างรวดเร็วเริ่มให้มีลักษณะเหมือนที่พวกเขาทำเลือด.

เจี้ยนเฉินวงกลมนักเรียนที่ความเร็วสูง แสงลมดาบในมือเจี้ยนเฉินเฉือนที่ร่างกายของพวกเขาอย่างต่อเนื่องทำให้เกิดการกระเด็นของเลือดและเศษเสื้อผ้าที่จะบินออกไปในอากาศ.

บาดเจ็บ Changyang หูของผลกระทบอย่างมากอารมณ์เจี้ยนเฉิน แม้ว่าเจี้ยนเฉินไม่ได้ฆ่าหลายสิบเหล่านักเรียนที่เขาจะแน่นอนไม่ให้พวกเขาไปเบา ๆ ถ้าคนเหล่านี้ไม่ได้เข้าเรียนในโรงเรียนเดียวกับเจี้ยนเฉินเป็นและถ้าเจี้ยนเฉินก็ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับปัญหากวนภายในครอบครัวของพวกเขาแน่นอนเขาจะจบชีวิตของพวกเขาโดยไม่ลังเล.

"อาวุโส Changyang Xiang Tian กรุณามีความเมตตากรุณา มีความเมตตากับเรา เราจะไม่กล้าที่จะทำเช่นนี้เคยอีกครั้ง. "

" อาวุโส Changyang Xiang Tian โปรดแจ้งให้เราไปครั้งนี้ เราจะไม่เคยทำมันอีกครั้ง "

สุดท้ายคนไม่สามารถที่จะทนทรมานและก็เริ่มที่จะขอความเมตตา เร็วที่สุดเท่าที่คนคนหนึ่งเริ่มที่จะร้องไห้ออกมาคนอื่น ๆ ทั้งหมดที่ตั้งขึ้นเพื่อวอนขอชีวิตของพวกเขาได้เป็นอย่างดี แต่ไม่กี่คนเจ้าอารมณ์มากขึ้นก็ยังคง gritting ฟันของพวกเขาและถือตัวเองกลับ พวกเขาถือว่ายังทำงานอยู่ แต่ทั้งขาและแขนของพวกเขาในขณะนี้ได้รับการกีฬาบาดแผลน่ากลัว เคลื่อนไหวน้อยทำให้พวกเขาที่จะกัดลงในความเจ็บปวด ไม่มีทางที่พวกเขาจะทำงานไม่ได้; อย่างน้อยพวกเขาไม่ได้มีจิตตานุภาพที่จะทนเช่นอาการปวดที่รุนแรง.

เจี้ยนเฉินหยุดการเคลื่อนไหวของเขา การแสดงออกของเขาเป็นที่หนาวเย็นและไม่แยแส; เขาไม่ได้มีคำใบ้ของอายบนแก้มของเขาและการหายใจของเขาคือความสงบ แต่แสงลมดาบในมือของเขาถูกหยดเลือดสด.

ร่างกายเจี้ยนเฉินเป็นสูงและตรงเป็นภูเขาอสังหาริมทรัพย์ในจุดของเขา ประกายตาของเขาอย่างเย็นชาราวกับว่าพวกเขาดูเหมือนจะเป็นความสามารถในการทะลุจิตวิญญาณของคน ๆ หนึ่ง เขาค่อย ๆ กวาดสายตาของเขาข้ามนักเรียนโหลนอนอยู่บนพื้นดินและกล่าวว่า "ผมสามารถปล่อยให้พวกคุณไป แต่คุณจะต้องตอบนี้ผู้ที่ได้รับบาดเจ็บพี่ชายของฉัน"

"มันเป็นพระเจ้าเฉิง Luo เจี้ยนและกาดิยุน . ... "

" ตอนนี้มันเป็นทั้งสามที่ได้รับบาดเจ็บ Changyang Hu ... . "

" Changyang Hu ได้รับบาดเจ็บจากบรรดาสาม; เราไม่ได้ทำอะไรเลย. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โชกเลือด changyang ฮูยืนอยู่บนฝั่ง จ้องเหม่อลอยที่เจี้ยนเฉินอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับการย้ายเหมือนปีศาจ ทำให้นักเรียนร้องตกใจ ตอนนี้จิตใจของเขาได้สมบูรณ์พื้นเพื่อหยุด เขาได้สูญเสียความสามารถในการรับรู้ของเขาในช่วงเวลาที่หลายสิบของนักเรียนได้ทั้งหมดลดลงไปที่พื้นดิน ใบหน้าซีดเผือดของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด และสมบูรณ์ สะอาด และเป็นระเบียบเดิมเครื่องแบบ ตอนนี้ขาดหมด แต่ละหยดก็หยดเลือด ตายทั้งเครื่องแบบสีแดงเข้ม นอกจากนี้ที่แสงสีขาวประกายอย่างต่อเนื่องกว่าร่างกายของพวกเขาได้อย่างรวดเร็วเพิ่มจำนวนบาดแผลบนร่างกายของพวกเขา จากด้านบนลำตัวลงไปถึงขาของร่างกายทั้งหมดของพวกเขาถูกปกคลุมด้วยแผลน่ากลัว เลือดของเขาไหลเหมือนแม่น้ำจากการบาดเจ็บของพวกเขาและพวกเขาก็เริ่มที่จะมีลักษณะเหมือนพวกเขาถูกให้เลือดเจี้ยนเฉินวงกลมนักเรียนที่ความเร็วสูง ลมแสง ดาบในมือของเจี้ยนเฉินฟันร่างกายของพวกเขาอย่างต่อเนื่อง ก่อให้เกิดการกระเด็นของเลือดและขาดชิ้นส่วนของเสื้อผ้าที่จะบินไปในอากาศผลกระทบของการบาดเจ็บของ changyang Hu เจี้ยนเฉิน อารมณ์ แม้ว่า เจี้ยนเฉินไม่ได้ฆ่าเหล่านี้หลายสิบคน เขาจะไม่ปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ ถ้าคนพวกนี้ไม่ได้เรียนโรงเรียนเดียวกับเจี้ยนเฉินเจี้ยนเฉิน และถ้าไม่ห่วงสร้างปัญหาในครอบครัว เขาจะต้องจบชีวิตของพวกเขาโดยไม่ลังเล" รุ่นพี่ changyang เซียงเทียน โปรดเมตตาด้วย โปรดเมตตาเรา เราไม่กล้าทำแบบนี้อีก "" รุ่นพี่ changyang เซี่ยง เทียน กรุณาปล่อยพวกเราไปในครั้งนี้ พวกเราจะไม่ทำมันอีกแล้วสุดท้าย ประชาชนไม่สามารถอดทนต่อการทรมาน และได้เริ่มที่จะขอความเมตตา ทันทีที่คนเริ่มร้องไห้ออกมา คนอื่นๆ ก็เริ่มที่จะร้องขอชีวิตได้เป็นอย่างดี อย่างไรก็ตาม ไม่กี่ของคนอารมณ์แปรปรวนมากขึ้นยัง gritting ฟันของพวกเขาและถือตัวเองกลับมา ก็ถือว่าใช้ได้ แต่ทั้งขาและแขนมีแผลน่ากลัวในกีฬา การเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยเกิดจากการกัดลงไปในความเจ็บปวด ไม่มีทางที่พวกเขาจะเรียก ; อย่างน้อยพวกเขาไม่ได้มีความมุ่งมั่นอดทนเช่นรุนแรง เจ็บปวดเจี้ยนเฉินหยุดการเคลื่อนไหวของเขา เขาทำสีหน้าเย็นชาและเฉยเมย เขาไม่ได้มีคำใบ้ของสีแดงเรื่อบนแก้มของเขาและการหายใจของเขาก็สงบ แต่ดาบลมไฟในมือของเขาคือหยดเลือดสดร่างของเจี้ยนเฉินเป็นภูเขาสูงและตรงเป็นอสังหาริมทรัพย์ในจุดของเขา ตาของเขาเป็นประกายอย่างเย็นชา ถ้าพวกเขาดูเหมือนจะสามารถเจาะผ่านหนึ่งของจิตวิญญาณ เค้าค่อยๆ กวาดสายตาของเขาผ่านนักเรียนโหลนอนบนพื้นดิน และกล่าวว่า " ผมจะปล่อยให้พวกคุณไป แต่คุณจะต้องตอบคำถามนี้ ที่ทำร้ายพี่ชายของผม "" มันเป็นพระเจ้าเฉิง , Luo เจี้ยน และ กา ดิ ยุน . . . . . . . "" ใช่ มันเป็นคนที่สามที่ได้รับบาดเจ็บ changyang ฮู . . . . . . . "" changyang โฮได้รับบาดเจ็บ 3 คน เราไม่ได้ทำอะไรเลย "