“Father!” His voice wasn’t very lou

“Father!” His voice wasn’t very loud, but it filled the entire Fourth Mountain. His eyes were wet. He wasn’t sure when, but at some point, he had thoroughly immersed himself into this ancient, illusory world. Ke Yunhai had appeared to fill a void of fatherly love that had existed in his heart since he was young.

That void was something that Meng Hao usually kept carefully hidden away. He did not want anyone to touch it, not even himself.

But then, Ke Yunhai had appeared in this ancient illusion, and that void… had been filled.

Meng Hao’s heart was being ripped into pieces. To him, Heaven and Earth had lost all color. An indescribable feeling surged over him; he felt like his body had been turned into a black hole that was consuming his soul and his life. His everything.

“Father….” Tears streamed down his face as he looked at the door of the Immortal’s cave. The death knell continued to echo about. It had now tolled nineteen times. Every bell toll caused a green beam of light to surround the Fourth Peak. Currently, nineteen glowing rings of light surrounded the mountain.

As the tears rolled down Meng Hao’s face to drop to the ground, the door to the Immortal’s cave began to open silently. Ke Yunhai’s exhausted voice could suddenly be heard from within.

“Don’t cry.”

Meng Hao’s head shot up immediately, and his body began to tremble. Without any hesitation, he rushed inside. The Immortal’s cave was dark, but he could still see Ke Yunhai sitting there cross-legged on his stone bed.

Ke Yunhai was even more ancient than before. He seemed to emanate an aura of complete decay. White nodes of light pulsated out from him; it seemed his body was currently in the processes of passing away into meditation.

As for the lamp next to him… the oil was exhausted and the lamp was dry. Its light was weak, as if the slightest wind could blow it out.

An enormous coffin rested off to the side, its surface carved with auspicious beasts. It seemed ordinary, but if you looked closely, you would be able to see how incredible it was.

“Jiusi, don’t cry….” he said hoarsely, looked at Meng Hao with a tender expression. “You’ve grown up. Daddy can’t stay with you forever. From now on, you’ll need to rely on yourself…. However, there is one last thing I can do for you. Before I pass away into meditation, I will give you the precious treasure of a lifetime, forged personally by me!”

The death knell outside had reached the fifty-seventh toll. When it reached ninety-nine, the soul would disperse. Along with the ninety-nine rings of light created by the bell tolls, it would return to Heaven and Earth, and enter the underworld….

——-

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"พ่อ!" เสียงของเขาไม่ได้ดังมาก แต่ก็เต็มไปด้วยภูเขาทั้งสี่ ดวงตาของเขาเปียก เขาไม่แน่ใจว่าเมื่อ แต่ในบางจุดที่เขาได้อย่างทั่วถึงแช่ตัวเองเข้าไปโบราณโลกเหลวไหลนี้ Ke Yunhai เคยปรากฏเพื่อเติมเต็มช่องว่างของความรักของพ่อที่มีอยู่ในหัวใจของเขาตั้งแต่เขายังเด็ก. เป็นโมฆะนั่นคือสิ่งที่เม้งเฮามักจะเก็บซ่อนไว้อย่างรอบคอบออกไป เขาไม่ได้ต้องการให้ใครสัมผัสมันไม่ได้ว่าตัวเอง. แต่แล้ว Ke Yunhai ได้ปรากฏอยู่ในภาพมายาโบราณนี้และถือเป็นโมฆะนั้น ... ได้รับการเติมเต็ม. หัวใจเม้งเฮาก็ถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ที่เขาว่าสวรรค์และโลกได้สูญเสียทุกสี ความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้เพิ่มขึ้นมากกว่าเขา; เขารู้สึกเหมือนร่างกายของเขาได้รับการกลายเป็นหลุมดำที่เสียจิตวิญญาณและชีวิตของเขา ทุกอย่างของเขา. "พ่อ ... ." น้ำตาสตรีมลงใบหน้าของเขาขณะที่เขามองที่ประตูถ้ำอมตะของ มรณะยังคงสะท้อนเกี่ยวกับ มันได้ดังกังวานตอนนี้เก้าครั้ง ทุกคนโทรระฆังที่เกิดลำแสงสีเขียวของแสงที่ล้อมรอบสี่ยอด ปัจจุบันแหวนเรืองแสงเก้าของแสงล้อมรอบภูเขา. ในฐานะที่เป็นน้ำตากลิ้งลงบนใบหน้าของเม้งเฮาส์ที่จะลดลงไปที่พื้นประตูไปสู่ถ้ำอมตะเริ่มเปิดอย่างเงียบ ๆ เสียงหมด Ke Yunhai อาจจู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงจากภายใน. "อย่าร้องไห้." หัวเม้งเฮาส์ยิงขึ้นทันทีและร่างกายของเขาเริ่มสั่น โดยไม่ลังเลใด ๆ ที่เขารีบวิ่งภายใน ถ้ำของอมตะมืด แต่เขาก็ยังสามารถมองเห็น Ke Yunhai นั่งไขว่ห้างอยู่บนเตียงของเขาหิน. Ke Yunhai โบราณก็ยิ่งมากขึ้นกว่าก่อน ดูเหมือนว่าเขาจะออกมากลิ่นอายของการสลายตัวสมบูรณ์ โหนดสีขาวของแสง pulsated ออกจากเขา มันดูเหมือนร่างกายของเขาเป็นอยู่ในปัจจุบันในกระบวนการของการส่งผ่านไปในการทำสมาธิ. ในฐานะที่เป็นโคมไฟที่ติดกับเขา ... น้ำมันได้หมดและหลอดไฟแห้ง แสงอ่อนแอเช่นถ้าลมน้อยสามารถเป่าออก. โลงศพวางมหาศาลออกไปด้านข้าง, พื้นผิวของมันแกะสลักด้วยสัตว์มงคล มันดูเหมือนธรรมดา แต่ถ้าคุณมองอย่างใกล้ชิดคุณจะสามารถที่จะดูว่าไม่น่าเชื่อว่ามันเป็น. "Jiusi ไม่ร้องไห้ ... ." เขากล่าวเสียงแหบมองที่เม้งเฮามีการแสดงออกอ่อนโยน "คุณได้เติบโตขึ้น พ่อไม่สามารถอยู่กับคุณตลอดไป จากนี้ไปคุณจะต้องพึ่งพาตัวเอง ... แต่มีสิ่งสุดท้ายที่ฉันสามารถทำเพื่อคุณ ก่อนที่ผมจะผ่านไปในการทำสมาธิผมจะให้คุณสมบัติล้ำค่าของชีวิตปลอมโดยส่วนตัวฉัน! " มรณะนอกมาถึงโทร 57 เมื่อมันไปถึงเก้าสิบเก้าวิญญาณจะแยกย้ายกันไป พร้อมกับเก้าสิบเก้าแหวนของแสงที่สร้างขึ้นโดยโทลเวย์เบลล์ก็จะกลับไปยังสวรรค์และโลกและป้อนนรก ... . ---