Unfortunately,mitochondrial DNA has

Unfortunately,mitochondrial DNA has been opted for in systematic and phylogenetic research . Unfortunately, however, the preserved vertebrates in natural history museums do not have allied tissue samples for DNA study since they were collected prior to the molecular revolution in systematic biology, and also collectors during those periods did not opt to preserve tissue samples parallel to preserved voucher specimens
(2,3). Molecular systematists were thus left with the option of trying to recover usable DNA from the preserved specimens, particularly for evolutionary studies. Th e ability to extract, amplify, and sequence DNA from various preserved specimens has opened the possibility of using museum specimens to address questions pertaining to molecular evolution and genetic understanding of various species(4).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อับ ยลดีเอ็นเอได้ถูกเลือกสำหรับในการวิจัยอย่างเป็นระบบ และ phylogenetic แต่ อย่างไรก็ตาม สัตว์มีกระดูกสันหลังที่เก็บรักษาไว้ในพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติไม่มีตัวอย่างเนื้อเยื่อพันธมิตรเพื่อศึกษาดีเอ็นเอตั้งแต่พวกเขาถูกรวบรวมก่อนการปฏิวัติระบบชีววิทยาโมเลกุล และยัง สะสมในช่วงระยะเวลาดังกล่าวได้ไม่เลือกเก็บตัวอย่างเนื้อเยื่อขนานสำคัญเก็บรักษาไว้อย่าง(2, 3) . systematists โมเลกุลได้จึงเหลือตัวเลือกในการพยายามกู้คืนการใช้ดีเอ็นเอจากตัวอย่างเก็บรักษาไว้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการศึกษาวิวัฒนาการ Th e สามารถแยก ขยาย และลำดับดีเอ็นเอจากตัวอย่างการรักษาต่าง ๆ ได้เปิดใช้อย่างพิพิธภัณฑ์อยู่ถามเกี่ยวกับวิวัฒนาการระดับโมเลกุลและพันธุกรรมความเข้าใจต่าง ๆ species(4)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่น่าเสียดายที่ยลดีเอ็นเอได้รับการเลือกใช้สำหรับในการวิจัยระบบและวิวัฒนาการ แต่น่าเสียดายที่ตัวอย่างเนื้อเยื่ออย่างไรก็ตามสัตว์มีกระดูกสันหลังที่เก็บรักษาไว้ในพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติไม่ได้มีลักษณะคล้ายกันสำหรับการศึกษาดีเอ็นเอตั้งแต่พวกเขาได้ถูกเก็บรวบรวมก่อนที่จะมีการปฏิวัติโมเลกุลในทางชีววิทยาระบบและยังสะสมในช่วงระยะเวลาดังกล่าวไม่ได้เลือกที่จะรักษาตัวอย่างเนื้อเยื่อขนานไปกับบัตรกำนัลเก็บรักษาไว้ ตัวอย่าง
(2,3) systematists โมเลกุลจึงถูกทิ้งให้อยู่กับตัวเลือกของการพยายามที่จะกู้คืนดีเอ็นเอสามารถใช้งานได้จากตัวอย่างที่เก็บรักษาไว้โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการศึกษาวิวัฒนาการ ความสามารถใน E th เพื่อดึงขยายและลำดับดีเอ็นเอจากตัวอย่างที่เก็บรักษาไว้ต่าง ๆ ได้เปิดความเป็นไปได้ของการใช้พิพิธภัณฑ์ตัวอย่างที่จะตอบคำถามเกี่ยวกับการวิวัฒนาการในระดับโมเลกุลและความเข้าใจทางพันธุกรรมของสิ่งมีชีวิตต่างๆ (4)