“Activate the spell formation!”“All

“Activate the spell formation!”

“All Nascent Soul Cultivators, the time has come to make our move!”

Almost at the same moment in which all the Nascent Soul Cultivators in the seventh outpost were receiving the message of the two old men, Meng Hao was walking through the crowds in the middle of the outpost. He looked around at all the hustle and bustle, somewhat in a trance. Now that he thought about it, he had just emerged from more than a hundred years of secluded meditation.

“More than a hundred years….” He sighed softly. Memories slowly flooded up like the tide. Suddenly, he recalled all the familiar faces he had seen when he was fused with the Violet Sea.

He thought about that teardrop.

Filled with melancholy, he walked through the outpost until he was nearing its far edge. It was at this point that he suddenly stopped in place and looked up. For the first time in more than a hundred years… a tremor of anger ran through his body.

Up ahead of him, hanging from a rack… were more than fifty people.

More than fifty people. Many were gasping and on the verge of death. Half, though, were actually dead. Their corpses hung there, exposed to the elements, surrounded by an aura of death.

Their bodies were covered with scars and bruises. It was impossible to say how much torment they had endured. Those who hadn’t died wore vacant expressions, as if they were looking at something far, far away.

None of them emitted any wails or screams. All of them maintained silence.

One of the people was an old woman. Her face was wrinkled, her body withered and covered with lash marks, her hair pure white. She was clearly in very sore straits. However, if you looked closely, you could tell that when this woman had been young, she had been beautiful.

She gazed off into the distance, her eyes filled with despair. It was hard to tell what she was thinking. However, her heart clearly burned with an ever burning life force. It was as if her heart raged with incredible hatred.

A roaring sound filled Meng Hao’s mind, and an intense, unprecedented coldness filled his face, the likes of which hadn’t appeared for more than a hundred years. Even when facing the Black Bat, Meng Hao’s fury was nothing compared to the feeling he was experiencing now.

His body trembled as his rage began to reach a pinnacle, a place where he could not control it. Coldness began to radiate off him in pulses. Ice appeared on the wooden planks beneath his feet, and enormous waves began to roll across the surface of the Violet Sea outside the outpost.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เปิดใช้การก่อตัวสะกด""ทั้งหมด Nascent เครื่องพรวนดินวิญญาณ เวลามีมาให้เราย้าย"เกือบขณะเดียวกันทั้งหมดที่ Nascent วิญญาณเครื่องพรวนดินในหน้าด่านเจ็ดได้รับข้อความของคนเก่าสอง เมงเฮาได้เดินผ่านฝูงชนตรงกลางหน้าด่าน เขามองไปรอบ ๆ ที่ทั้งหมดนี่ ค่อนข้างในความมึนงง ขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับมัน เขามีแค่โผล่ออกมาจากมากกว่าหนึ่งร้อยปีของการทำสมาธิที่เงียบสงบ"กว่าร้อยปี..." เขาถอนหายใจเบา ๆ ความทรงจำค่อย ๆ สะอาดขึ้นเช่นน้ำ ทันใดนั้น เขาเรียกใบหน้าที่คุ้นเคยทั้งหมดที่เขาได้เห็นเมื่อเขาถูกรวมเข้ากับทะเลสีม่วงเขาคิดว่า เกี่ยวกับว่าหยดน้ำตาเขาเต็มไป ด้วยความเศร้าโศก เดินผ่านหน้าด่านจนเขาถูกใกล้ขอบไกลของ มันเป็นจุดที่เขาก็หยุดในสถานที่ และมองขึ้น ครั้งแรกในกว่าร้อยปี...สั่นโกรธวิ่งผ่านร่างกายของเขาขึ้นข้างหน้าของเขา ห้อยลงมาจากชั้น...กว่าห้าสิบคนกว่าห้าสิบคน หลายคนได้หายใจเฮือกและ บนปากเหวแห่งความตาย ครึ่ง แม้ว่า ได้ตายจริง ศพของพวกเขาแขวน สัมผัสกับธาตุ ล้อมรอบ ด้วยกลิ่นอายแห่งความตายร่างกายถูกปกคลุม ด้วยรอยแผลเป็นและฟกช้ำ มันเป็นไปไม่ได้จะบอกว่า ทรมานเท่าใดพวกเขาก็ทน ผู้ตายไม่สวมแทนนิพจน์ ว่าพวกเขามองหาสิ่งที่ไกล ห่างไกลไม่มีพวกเขาจากการ wails หรือเสียงกรีดร้อง พวกเขารักษาความเงียบแม่เฒ่าคนหนึ่งได้ ใบหน้าของเธอคือรอยย่น ร่างกายของเธอเหี่ยว และปกคลุม ด้วยขนตามาร์ค ขาวบริสุทธิ์ของเธอผม เธอได้อย่างชัดเจนในช่องแคบที่เจ็บมาก อย่างไรก็ตาม ถ้าคุณมองอย่างใกล้ชิด คุณอาจจะบอกว่า เมื่อผู้หญิงคนนี้เป็นหนุ่ม เธอได้รับสวยงามเธอจ้องปิดเป็นระยะ ดวงตาของเธอเต็มไป ด้วยความสิ้นหวัง มันเป็นเรื่องยากที่จะบอกสิ่งที่เธอคิด อย่างไรก็ตาม หัวใจของเธอชัดเจนเขียน ด้วยพลังชีวิตเคยเขียน มันเป็นเหมือนหัวใจของเธอที่โหมกระหน่ำ ด้วยความเกลียดชังอย่างไม่น่าเชื่อเสียงคำรามเติม Meng ห้าวใจ และความหนาวเย็นที่รุนแรง ประวัติการณ์เต็มใบหน้าของเขา ชอบของที่ไม่ได้ปรากฏตัวขึ้นมากกว่าร้อยปี แม้ว่าจะหันหน้าไปทางค้างคาวดำ โกรธเมงเฮาก็มีอะไรเทียบกับความรู้สึกที่เขาประสบอยู่ร่างกายของเขา trembled ขณะที่ความโกรธของเขาเริ่มไปถึงจุดสุดยอด สถานที่เขาไม่สามารถควบคุมได้ ความหนาวเย็นเริ่มแผ่ออกเขาในกะพริบ น้ำแข็งปรากฏบนไม้ลับแลอยู่ใต้เท้าของเขา และคลื่นขนาดใหญ่เริ่มม้วนทั่วพื้นผิวของทะเลสีม่วงด้านนอกหน้าด่าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เปิดใช้งานก่อสะกด!" "ทั้งหมดตั้งไข่วิญญาณคราดพรวน, เวลาที่มีมาให้ย้ายของเรา!" เกือบจะในช่วงเวลาเดียวกันในปีที่ทุกคนที่พึ่งวิญญาณพรวนดินในด่านที่เจ็ดได้รับข้อความของผู้ชายสองคนเก่าเม้ง Hao กำลังเดินผ่านฝูงชนในช่วงกลางของด่านที่ เขามองไปรอบ ๆ ที่ทุกคนเร่งรีบและคึกคักค่อนข้างตกอยู่ในภวังค์ ตอนนี้ที่เขาคิดเกี่ยวกับมันเขาโผล่ออกมาเพียงแค่จากกว่าหนึ่งร้อยปีของการทำสมาธิที่เงียบสงบ. "กว่าร้อยปี ... ." เขาถอนหายใจเบา ๆ ความทรงจำที่ถูกน้ำท่วมอย่างช้า ๆ เหมือนน้ำขึ้นน้ำลง ทันใดนั้นเขาจำได้ว่าทุกใบหน้าที่คุ้นเคยที่เขาได้เห็นเมื่อเขาถูกผสมกับสีม่วงทะเล. เขาคิดเกี่ยวกับหยดน้ำตาที่. ที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศกที่เขาเดินผ่านด่านจนกว่าเขาจะได้ใกล้ขอบห่างไกลของมัน มันเป็นจุดที่เขาก็หยุดในสถานที่และเงยหน้าขึ้นมอง เป็นครั้งแรกในรอบกว่าหนึ่งร้อยปี ... สั่นสะเทือนของความโกรธวิ่งผ่านร่างกายของเขา. ขึ้นข้างหน้าของเขาห้อยลงมาจากชั้น ... เป็นมากกว่าห้าสิบคน. กว่าห้าสิบคน หลายคนอ้าปากค้างและอยู่บนปากเหวแห่งความตาย ครึ่ง แต่เป็นจริงที่ตายแล้ว ศพของพวกเขาแขวนมีสัมผัสกับองค์ประกอบรายล้อมไปด้วยกลิ่นอายของความตาย. ร่างกายของพวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยรอยแผลเป็นและแผล มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าทรมานมากที่พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมาน บรรดาผู้ที่ไม่เคยเสียชีวิตสวมแสดงออกว่างราวกับว่าพวกเขากำลังมองหาบางสิ่งบางอย่างที่ไกลออกไป. ไม่มีของพวกเขาปล่อยออกมาร้องไห้หรือกรีดร้องใด ๆ ทั้งหมดของพวกเขารักษาความเงียบ. หนึ่งของคนที่เป็นหญิงชรา ใบหน้าของเธอคือรอยย่นเหี่ยวร่างกายของเธอและปกคลุมด้วยเครื่องหมายขนตาผมของเธอสีขาวบริสุทธิ์ เธอเป็นอย่างชัดเจนในช่องแคบเจ็บมาก แต่ถ้าคุณมองอย่างใกล้ชิดคุณสามารถบอกได้ว่าเมื่อผู้หญิงคนนี้เคยเป็นหนุ่มเธอได้รับความสวยงาม. เธอจ้องมองออกไปในระยะทางที่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง มันเป็นเรื่องยากที่จะบอกว่าสิ่งที่เธอคิด แต่หัวใจของเธออย่างชัดเจนเผาที่มีพลังชีวิตที่เคยเผาไหม้ มันเป็นเหมือนกับว่าหัวใจของเธอโหมกระหน่ำด้วยความเกลียดชังอย่างไม่น่าเชื่อ. เสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความคิดเม้ง Hao และรุนแรงเป็นประวัติการณ์ความเย็นเต็มใบหน้าของเขาชอบของที่ไม่เคยปรากฏมานานกว่าร้อยปี แม้ในขณะที่หันหน้าไปทางสีดำค้างคาวโกรธเม้งเฮาก็ไม่มีอะไรเทียบกับความรู้สึกที่เขากำลังประสบอยู่ในขณะนี้. ร่างของเขาสั่นสะท้านเป็นความโกรธของเขาเริ่มที่จะถึงจุดสุดยอดเป็นสถานที่ที่เขาไม่สามารถควบคุมมันได้ ความหนาวเย็นเริ่มแผ่ออกเขาในพัลส์ น้ำแข็งที่ปรากฏบนแผ่นไม้ใต้เท้าของเขาและคลื่นมหาศาลเริ่มกลิ้งไปบนพื้นผิวของสีม่วงทะเลนอกด่าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ใช้คาถารูปแบบ "" วิญญาณที่พึ่งปลูก เวลาได้มาเพื่อให้เราย้าย ! "เกือบจะในเดียวกันเวลาที่ทั้งหมดวิญญาณที่พึ่งปลูกด่านที่เจ็ดได้รับข้อความของชายแก่ 2 คนเมิงเฮา เดินผ่านฝูงชนกลางด่านหน้า เขามองไปรอบ ๆที่ทุกคนเร่งรีบและคึกคัก , ค่อนข้างมึนงงไป ตอนนี้ เขาคิด เขาเพิ่งออกมาจากกว่าร้อยปีเดินสมาธิ" กว่าร้อยปี . . . . . . . " เขาถอนหายใจเบาๆ ความทรงจำค่อยๆท่วมขึ้นเหมือนกระแสน้ำ ทันใดนั้น เขาก็เรียกทุกคนคุ้นเคย ใบหน้าที่เขาได้เห็นเมื่อเขาถูกผสมกับเขียวทะเลเขาคิดว่าเรื่องที่หยดน้ำตา .ที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศก เขาเดินผ่านด่าน จนกระทั่งเขาใกล้ห่างขอบ มันเป็นที่จุดนี้ว่า เขาก็หยุดลงในสถานที่และเงยหน้าขึ้นมอง เป็นครั้งแรกในรอบกว่าร้อยปี . . . . . . . สั่นความโกรธแล่นผ่านร่างกายของเขาข้างหน้าเขา ลอยจากชั้น . . . . . . . มีมากกว่า 50 คนมากกว่า 50 คน หลายคน . . และใกล้จะตาย ครึ่ง แม้ว่าจริง ๆแล้ว ศพของพวกเขาแขวนอยู่ , สัมผัสกับองค์ประกอบ , ล้อมรอบไปด้วยกลิ่นอายของความตายร่างกายของพวกเขาถูกปกคลุมด้วยรอยแผลและรอยช้ำ . มันเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดเท่าไหร่ลงโทษพวกเขาทนได้ บรรดาผู้ที่ไม่ได้ตายใส่นิพจน์ว่างเปล่าราวกับว่าพวกเขามองสิ่งที่ไกลออกไปไม่มีของพวกเขาใด ๆหรือปล่อยออกมาระงมร้อง ทั้งหมดของพวกเขายังคงเงียบคนหนึ่งเป็นหญิงชรา ใบหน้าเหี่ยวย่น ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยรอยเหี่ยว และขนตา ผมสีขาวบริสุทธิ์ของเธอ เธออย่างชัดเจนในช่องแคบมากเจ็บ แต่ถ้าคุณมองอย่างใกล้ชิด , คุณสามารถบอกได้ว่า เมื่อผู้หญิงคนนี้เป็นเด็ก เธอได้สวยงามเธอจ้องมองออกไปไกล ดวงตาที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง มันก็ยากที่จะบอกได้ว่า เธอกำลังคิดอะไรอยู่ แต่หัวใจเธออย่างชัดเจน เคยไหม้เผาด้วยพลังแห่งชีวิต มันเหมือนกับว่าหัวใจเธอผ่านพ้นด้วยความเกลียดชังอย่างไม่น่าเชื่อเสียงคำรามของ เมิ่งฮ่าวเต็มใจ และรุนแรง , ความเย็นอย่างเต็มหน้า , ชอบของที่ยังไม่ได้ปรากฏมานานกว่าร้อยปี แม้เมื่อเผชิญหน้ากับค้างคาวดำ เหม็ง ฮ่าวโกรธก็เทียบไม่ได้กับความรู้สึกที่เขากำลังประสบอยู่ร่างกายของเขาสั่นสะท้านเมื่อความโกรธของเขาเริ่มที่จะถึงจุดสุดยอด สถานที่ที่เขาไม่สามารถควบคุมมันได้ ความหนาวเย็นเริ่มแผ่ออกไปในพัลส์ . น้ำแข็งที่ปรากฏบนไม้แผ่นกระดานใต้ฝ่าเท้า และคลื่นขนาดใหญ่เริ่มที่จะม้วนข้ามพื้นผิวของไวโอเล็ตทะเลนอกด่านหน้า