若是别的东西，她自然不会小气，不过这粥是南宫流云亲手熬煮，里面满满都是

若是别的东西，她自然不会小气，不过这粥是南宫流云亲手熬煮，里面满满都是他的心意，岂能与别人分享？

更何况，那个别人还是李瑶瑶这个情敌？

司徒溟看看李瑶瑶，又看看南宫流云，竟浅浅一笑，在李瑶瑶边上提袍子坐下。

“风雪中行了一日，果真有些累了，既然三师弟已经食用了，那这些粥可就便宜我们了。出门在外，能喝到热热的粥，还真是一种享受。”

司徒溟笑容清浅，却又带着一丝责备：“三师弟，这些本该是姑娘家做的活，你做，有失身份啊。”

说着，他的目光不紧不慢地瞟了苏落一眼。

苏落乃神女之后的身份，让他心生忌惮，又有一种说不出的厌恶。

这个司徒溟，这是在指桑骂槐呢吧？

苏落眉头微蹙，不过还未等她做出反应，南宫流云却已经出手了。

“噼啪！”

一道清脆的声音响起。

李瑶瑶手中那盛满了白粥的瓷碗竟然应声而裂。

白粥将她的粉色长裙溅起点点水渍，看起来狼狈极了。

李瑶瑶双眸难以置信地睁大！

三师兄竟然……竟然连一口粥都不给她喝了……呜呜……

李瑶瑶眼眶瞬间就红了，晶莹的泪花在眼眶中滚来滚去，泫然欲泣的模样，看起来可怜极了。

司徒溟倏然间站起来，他目光深邃而冰冷，对南宫流云怒目而视。

他浑身透着一股愤怒的火焰。

“南宫流云，你未免太过分了！”司徒溟一向是个温和的老好人，这还是第一次用这样严肃的语气责备南宫流云。

“二师兄，这事你别管。”南宫流云不悦地挑眉。

二师兄没有坏心，但却被蒙蔽了双眼，是非不分，南宫流云懒的跟他解释。

“二师兄，呜呜……你别管……这是我自己的事……”李瑶瑶哭的梨花带雨，好不惹人怜惜。

她这一哭，却将司徒溟的怜香惜玉之心彻底激起了。

司徒溟拉着李瑶瑶几步走到南宫流云面前，他的眼睛闪着刺骨冷芒：“南宫，你看清楚，她是瑶瑶，她才是跟你青梅竹马一起长大，可以将后背交给对方的亲人！现在你为了一个莫名其妙的女人，竟这样对瑶瑶，你简直……简直……不可理喻！”

南宫流云凤眸微眯，嘴角勾起一抹残酷无情的冷笑。

他虽然面带笑意，可是笑意却不达眼底，淡漠的瞳眸倒映着阴冷的寒光。

南宫流云缓缓将苏落放在地上，笑容温和，宠溺地紧了紧苏落的衣领，邪魅地挑眉：“乖乖站在原地，嗯？”

苏落眼眸有些复杂。

以她对南宫流云的了解，这厮现在是真的生气了。

往往他越是懒洋洋，越是温文尔雅，爆发起来才越发可怕。

“南宫……”苏落拉着他的手。

司徒溟一看就实力不凡，而且他们本是同门，兄弟相残的戏码，搁谁身上都不是好事。

苏落有些郁闷。难道她还真的是红颜祸水？

“乖，要相信，你的男人天下无敌，没人伤的了他。”南宫流云笑容温和醉人，如同三月的樱花，璀璨绚烂。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าบางสิ่งบางอย่าง เธอไม่ได้หมายความ แต่มันต้มที่บ้าน โดย nangong เมฆต้มภายในกระเป๋าทั้งหมดของหัวใจของเขา และสามารถใช้ร่วมกับผู้อื่น นอกจากนี้ อยู่ลีโย วอนยาวคู่แข่ง หมิงหลี่ยาวยาว แล้วที่วัดเมฆ ตื้นรอยยิ้ม ลียอ ได้รับรางวัลล้ำค่าเสื้อนั่งลงบนขอบ "บรรทัดวันในหิมะ เหนื่อยมาก ขณะที่น้องสามกินข้าว แล้วต้มมีราคาถูกสำหรับเรา ออกจากบ้าน สามารถดื่มข้าวต้มร้อน มีความสุข ” หมิงยิ้มตื้น แต่การตำหนิ: "สามหนุ่ม นี้เป็นหญิงสาวทำสด คุณ ข้างใต้ ” พูด ครอบคลุมดวงตาของเขาเหลือบมองที่โซเวียตตกตา ฟ้องตัวหลังจากการตกเป็นเทวี ทำให้เขากลัว และพูดคุยความขยะแขยง หมิง มันถูกชี้ไปที่ฉัน บางซื่อตรงคิ้วไมโคร CU แต่ไม่ได้รอการตอบสนองของเธอ วัดเมฆแล้วขาย "แตก ” เสียงที่ไพเราะ ลีโย วอนมีค่ามือเต็มไป ด้วยเครื่องเคลือบขาวชามต้มตกแตกแม้ ข้าวต้มของเธอเริ่มแต่งตัวสีชมพูที่สาดน้ำคราบ ดูไม่สวยงามมาก ลีโย วอนตากว้างรอบ ๆ มีค่า อาวุโสสาม...... แม้แต่เครื่องดื่มของต้มสำหรับเธอ...... ครวญเพลง...... ลีโย ชนะยาวขณะโคจรในสีแดง วาม ด้วยน้ำตาในดวงตาของฉันม้วนการม้วน คิดก้อน และดูดี หมิงตกใจลุกขึ้นยืน ดวงตาของเขาได้ลึก และ เย็น แกลริงที่วัดเมฆ 他浑身透着一股愤怒的火焰。 “南宫流云，你未免太过分了！”司徒溟一向是个温和的老好人，这还是第一次用这样严肃的语气责备南宫流云。 “二师兄，这事你别管。”南宫流云不悦地挑眉。 二师兄没有坏心，但却被蒙蔽了双眼，是非不分，南宫流云懒的跟他解释。 “二师兄，呜呜……你别管……这是我自己的事……”李瑶瑶哭的梨花带雨，好不惹人怜惜。 她这一哭，却将司徒溟的怜香惜玉之心彻底激起了。 司徒溟拉着李瑶瑶几步走到南宫流云面前，他的眼睛闪着刺骨冷芒：“南宫，你看清楚，她是瑶瑶，她才是跟你青梅竹马一起长大，可以将后背交给对方的亲人！现在你为了一个莫名其妙的女人，竟这样对瑶瑶，你简直……简直……不可理喻！” 南宫流云凤眸微眯，嘴角勾起一抹残酷无情的冷笑。 他虽然面带笑意，可是笑意却不达眼底，淡漠的瞳眸倒映着阴冷的寒光。 南宫流云缓缓将苏落放在地上，笑容温和，宠溺地紧了紧苏落的衣领，邪魅地挑眉：“乖乖站在原地，嗯？” 苏落眼眸有些复杂。 以她对南宫流云的了解，这厮现在是真的生气了。 往往他越是懒洋洋，越是温文尔雅，爆发起来才越发可怕。 “南宫……”苏落拉着他的手。 งความสามารถอย่างรวดเร็ว แต่พวกเขาเป็นกลุ่ม ละคร fratricidal วางที่ไม่ได้เป็นสิ่งที่ดี บางซื่ออยู่ค่อนข้างหดหู่ คือเธอจริง ๆ สวยไซเรนมา "ดี ให้แน่ใจว่า คนของคุณอยู่ยงคงกระพัน ไม่ทำร้ายเขา "วัดเมฆอ่อนรอยยิ้ม ในมีนาคมของซากุระ ดอกไม้ฤดูร้อนที่สดใสทำให้มึนเมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หากสิ่งอื่นใดเธอจะตามธรรมชาติไม่ตระหนี่ แต่โจ๊กนี้จะสุกส่วนตัวเมฆพระราชวังซึ่งเต็มไปด้วยความคิดของเขาว่าเราสามารถใช้ร่วมกับคนอื่น ๆ ? มีอะไรมากกว่าที่คนอื่น ๆ หรือหลี่ Yaoyao คู่แข่งนี้หรือไม่? จวร์ต Liyao เหยาหมิงมองมองเมฆพระราชวังรอยยิ้มตื้นจริงยกขอบของเสื้อคลุม Li Yaoyao นั่งลง "ธนาคารหิมะของวันที่เหนื่อยมากและตั้งแต่สามหนุ่มได้รับการกินและที่เหล่านี้อาจโจ๊กที่ถูกกว่าสำหรับเรา. ห่างจากบ้านโจ๊กดื่มร้อนจริงๆมันเป็นความสุข." รอยยิ้มจวร์ตทะเล ตื้น แต่กับคำใบ้ของความอับอาย ". สามหนุ่มซึ่งควรจะเป็นหญิงสาวที่จะทำสดคุณ demeaning อา" จากนั้นสายตาของเขามองสบายลงโซเวียต ซูจะลดลงหลังจากที่ตัวตนของเทพธิดาเพื่อว่าเขาอาจจะรู้สึกกลัวมีความรังเกียจสุดจะพรรณนา จวร์ตหมิงนี้เป็นยกตนข่มท่านใช่มั้ย? ซู Weicu ฤดูใบไม้ร่วงคิ้ว แต่ไม่รอให้เธอตอบสนอง แต่เมฆพระราชวังถูกยิง "แตก!" เสียงฟังชัด มือหลี่ Yaoyao ของชามที่เต็มรูปแบบของโจ๊กชนจริงและเสีย โจ๊กความเสียหายจากน้ำสาดชุดสีชมพูเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอมันดูน่าอึดอัดมาก ตาลี่ Yaoyao กว้างขึ้นในการปฏิเสธศรัทธา! สามพี่น้องจริง ...... ไม่ได้โจ๊กไม่ได้ให้น้ำดื่ม ...... ...... ครวญเพลงของเธอตาลี่ Yaoyao สีแดงทันทีวาววับด้วยน้ำตากลิ้งในสายตาร้องไห้กับการปรากฏตัว Yuqi ดูน่าสงสารมาก . หมิงจู่ผลักระหว่างจวร์ตยืนขึ้นดวงตาของเขาลึกและเย็นเมฆแสงจ้าของพระราชวัง เขาปกคลุมไปด้วยร่องรอยของเปลวไฟความโกรธ "วังเมฆคุณจะมากเกินไป!" จ๊วร์ตทะเลได้เสมอเป็นคนดีอ่อนโยนนี้เป็นครั้งแรกที่ตำหนิเมฆพระราชวังด้วยเช่นน้ำเสียงขึงขัง "สองพี่น้องสิ่งเหล่านี้คุณไม่สามารถควบคุม." วังเมฆไม่พอใจคิ้ว พี่น้องทั้งสองคนไม่ได้มีจิตใจที่ไม่ดี แต่เป็นคนตาบอด, ถูกและผิดเมฆขี้เกียจพระราชวังอธิบายให้เขาฟัง "พี่ชายสองคนไม่ต้องกังวล ...... ...... ครวญเพลงนี้เป็นเรื่องของตัวเอง ...... " หลี่ Yaoyao ฝนร้องไห้ลูกแพร์จริงๆมักสงสาร เธอร้องไห้นี้ทำให้หัวใจจ๊วร์ตหมิง Lianxiangxiyu กระตุ้นอย่างทั่วถึง จวร์ตดึงหมิงหลี่ Yaoyao เดินไม่กี่ขั้นตอนในด้านหน้าของเมฆพระราชวังดวงตาของเขาส่องสว่างที่มีกัด Lengmang: "พระราชวังที่คุณเห็นเธอเป็น Yaoyao เธอเป็นเด็กเติบโตขึ้นมากับคุณคุณสามารถจ่ายคืน เพื่อคนที่รักแต่ละอื่น ๆ ! ตอนนี้คุณอย่างใดสำหรับผู้หญิงเพื่อที่จะจริง Yaoyao คุณก็เพียงแค่ ...... ...... ไร้สาระ! " พระราชวังฮเมฆตาตาบอดไมโครปากทำให้เกิดการสัมผัสของเยาะเย้ยโหดร้าย แม้ว่าเขาจะต้องเผชิญด้วยรอยยิ้ม แต่ยิ้มไม่ถึงดวงตาที่หนาวเย็นและไม่แยแส Tongmou สะท้อนให้เห็นถึงความหนาวเย็น พระราชวังเมฆช้าลงสหภาพโซเวียตบนพื้นดินที่รอยยิ้มอ่อนโยนรัดกุม Chongni ซูคอล้ม Xiemei คิ้ว "ที่จะยืนยังคง ah?" ตาซูออกค่อนข้างซับซ้อน ความเข้าใจของเธอพระราชวังเมฆ Zhesi ในขณะนี้คือโกรธจริงๆ เขามักจะขี้เกียจมากขึ้นอ่อนโยนมากขึ้นก็คือการระบาดของโรคที่น่ากลัวมากขึ้น "วัง ...... " ซูเอาออกมือของเขา จวร์ตทะเลเพื่อดูความแข็งแรงเป็นพิเศษและพวกเขามีของประตูเดียวกันละคร fratricidal ที่จะทำให้ร่างกายไม่ได้เป็นสิ่งที่ดี ซูตกค่อนข้างหดหู่ เธอเป็นจริงรากของปัญหาหรือไม่ "ดีที่คุณต้องการที่จะเชื่อว่าคนของคุณอยู่ยงคงกระพันไม่มีใครทำร้ายเขา." เมฆพระราชวังรอยยิ้มอ่อนโยนที่ทำให้มึนเมาเช่นดอกซากุระในเดือนมีนาคมพราวงดงาม