I have never been one for socializi

I have never been one for socializing and relationships. I wasn’t exactly a friendly person in the first place and those incidents only changed my attitude for the worse. Because of them, I closed myself up. I became a really private no-lifer who only danced and sang all day long. I didn’t have any friends nor was I close to any of my labelmates. I was a loner and I loved every minute and second of it. Everyone left me alone and everything was peaceful and calm—just the way I like things to be. But that was until she entered my life. She broke into my peaceful and calm life and messed things up. She was unique and full of surprises. She was just the type of person that I needed in my life.
I can still remember the first day we met from the back of my hand. I was so mean and nasty, but that didn’t faze her at all. In fact, she took in all my nastiness and treated me with a pure heart.
-//-
‘But Oppa! I’m sure I can do better next time. Please, oppa. Give me a chance!’ a crying girl pleaded with a fierce looking guy as she held onto a big pile of clothes while trembling in fear. Five other guys stood behind, their arms crossed as they shook their heads. As much as they wanted to help the poor girl out, they didn’t want to be on the receiving end of Junhyung’s wrath hence all they could do was to just make sure that Junhyung didn’t do anything more than scold the helper.
‘Do you think you deserve a chance?’ Junhyung asked the girl coldly as he glared at the girl. It was her first day at work and she already screwed up. If she couldn’t even get them the right clothes to change into, how was she going to do other, more important jobs? Junhyung knew that it was second nature for humans to make mistakes but there was always this mean side to him that jumped at every opportunity to insult any person. He wasn’t like this in the past, in fact he didn’t like being this way, but this mean side of him protected him. It was his defense.
‘Y-yes…’ the girl stuttered. That was obviously the wrong answer for Junhyung.
‘Well sorry to break that delusional bubble of yours, but HELL NO. YOU DON’T DESERVE A SECOND CHANCE! You know why? I, YONG JUNHYUNG, WANT HELPERS WHO ARE PERFECT. NO MISTAKES, NO NOTHING. AND YOU, OBVIOUSLY ARE IMPERFECT. SO, YES, YOU ARE FIRED!’ Junhyung fumed in anger as he pointed towards the exit. At his outburst, the girl hurriedly scrambled up and dashed for the door as pieces of clothes left a trail behind her.
‘By the way, return those clothes, will you? Don’t be a cheapskate!’ Junhyung shouted after her and slammed the door. Smirking, he clasped his hands together and returned his attention back to the members. They all had disapproving looks on their faces and it was pretty much obvious that they were displeased.
‘What?’ Junhyung asked innocently as he shrugged his shoulders. For a long while, nobody spoke but just stared at one another in absolute silence.
‘Junhyung-ah, when will you stop bullying the new workers? They have feelings too…’ Doojoon, the leader of Beast, a newly debuted rookie band, said tentatively.
‘Pssh. You know incompetent people like her would be detrimental to Cube. I seriously don’t understand why Manager hyung even hired her. She’s useless.’ Junhyung stated matter-of-factly. Hearing that, the five other boys sighed mentally. Junhyung was always like that, no matter how many times they tried to persuade him to change his ways, they weren’t successful. Junhyung was dead-stubborn.
‘Well then, let’s hope that Manager hyung won’t get angry with you. You just scared away the sixth worker that he had hired this month. And to add onto that fact, she isn’t just the helper for us, she was helping out 4Minute too.’ Kikwang stated.
‘I won’t count on that. Manager hyung will definitely flare up for sure.’
-//-
As expected by the five other members of Beast, the manager was indeed furious.
-//-
‘YAH YONG JUNHYUNG! HOW MANY MORE WORKERS DO YOU WANT TO FIRE? BESIDES, YOU DON’T HAVE A RIGHT TO FIRE THEM! IT’S ME WHO HIRED THEM SO I’M THE ONE WHO SHOULD BE FIRING THEM IF THERE’S EVEN A NEED TO!’ Manager hyung shouted as he slammed the table with his fist. The five other members all shrunk back in fear while Junhyung looked disinterested. Their manager has never been this angry before…
‘She was useless! She couldn’t even get us the right clothes. If she couldn’t even get something like this right, how is she going to complete the more important things?’ Junhyung listed out his points of argument mechanically.
‘SECOND CHANCE! HAVE YOU EVER HEARD THESE WORDS BEFORE? SECOND CHANCE!’ Beast’s manager shouted back again. He was going to have the last say this time, not Junhyung.
‘NOBODY DESERVES A SECOND CHANCE BECAUSE IN LIFE, WE ONLY HAVE ONE CHANCE. YOU EITHER BREAK IT OR MAKE IT.’ Junhyung stood up and shouted back. He had never liked being shouted at and he couldn’t help himself if his defenses were coming back up again.
‘NOT EVERYONE IN THIS WORLD CAN BE AS PERFECT AS YOU, JUNHYUNG. HELL, YOU ARE NOT EVEN PERFECT AT ALL!’ the manager shouted back. Afraid that their squabble might turn into a fistfight, the other members stepped in. Kikwang, Yoseob and Hyunseung went to Junhyung’s side while Doojoon and Dongwoon tried to calm the manager down.
‘Hyung, calm down. I’m sure Junhyung know his mistake. He won’t ever do this again, I guarantee.’ Doojoon negotiated. Junhyung, hearing that, wanted to talk back but before he could do so, Yoseob pinched his arm hard.
‘AHHHHHHHHHHHHHHH.’ Junhyung screamed in pain. The manager having heard that, but having completely no idea of what was going on, arched one eyebrow in confusion.
‘What did you say?’
‘Oh, he said YE-AHHHHHHHHHHHH. He agrees with Doojoon hyung, don’t you, Junhyung?’ Dongwoon asked. Before Junhyung could even attempt to retort back, Kikwang stepped on his foot, hard.
‘AHHHHHHHHHHHHHHHHH.’
‘Hear that? He obviously agrees.’ Dongwoon concluded as he patted the manager on the back. The manager, upon seeing this, smiled, pleased.
‘Well then, I suppose I can let this pass. But you’ll have another new helper instead. In fact, she’s just standing outside right now.’ He announced. Junhyung, realizing that he had lost, scowled in resentment and pain as he clutched his arm to his body.
‘Come on in, Sunny.’
The door opened to reveal a petite looking girl with huge eyes and long, luscious hair. She had on a pair of slim cut jeans and was wearing a white ‘Cheer You Up’ tee, hence further emphasizing on her the-girl-next-door type of look.
‘Annyeonghaseyo. Sunny Lee imnida! I hope to do my best here.’ Sunny introduced herself with a bright smile.
‘Pshh. Wait till she screws up. I will be sure to chase her away.’ Junhyung muttered under his breath. Optimistic people tend to irritate him a lot. He could never understand how one could be so full of positive energy when life itself was hell.
‘Junhyung-sshi, it won’t be that easy.’ Sunny said slyly with a wink. I’m sorry Junhyung-sshi, but I really need this job. It’s really important to me…
Is she challenging me? Junhyung thought. Smirking at her, he said ‘Oh yeah? Well then, let the game begin, shall we?’
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Author's Note:
Hello :D How was the first chapter? I don't know if it was confusing or not but the first two paragraphs are from Junhyung's point of view. I will be writing this story in such a way that it starts and ends with Junhyung's POV. Whereas the content of this story will be written in third person's point of view yeah (:
Please subscribe and leave a comment if you like this story (: Thanks and look forward to the next update! :D

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันไม่เคยได้รับให้สวย ๆ และความสัมพันธ์ ผมไม่ได้ว่าเป็นบุคคลแรก และเหตุการณ์เหล่านั้นเปลี่ยนแปลงทัศนคติของฉันสำหรับเลวเท่านั้น เนื่องจากพวกเขา ฉันปิดเองค่า เป็นการส่วนตัวจริง ๆ ไม่มี-lifer ที่เต้น และร้องตลอดทั้งวันเท่านั้น ไม่มีเพื่อน ไม่ถูกฉันใกล้กับของ labelmates ของฉัน ผมกับ loner และรักทุก ๆ นาทีและวินาทีของมัน คนซ้ายฉันคนเดียว และทุกอย่างก็ สะดวก — เพียงวิธีการชอบสิ่งที่ต้องการ แต่ที่ถูกจนเธอใส่ชีวิต เธอสลายเป็นชีวิตที่สงบ และเงียบสงบและ messed สิ่งของฉัน เธอเป็นเอกลักษณ์ และเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เธอเป็นเพียงชนิดของบุคคลที่ฉันต้องการในชีวิตของฉันนอกจากนี้ผมยังสามารถจำวันแรกที่เราพบจากด้านหลังของมือ ผมจึงช้า และน่ารังเกียจ แต่ที่ไม่ faze เธอเลย ในความเป็นจริง เธอเอาใน nastiness ของฉัน และรักษาฉัน ด้วยหัวใจบริสุทธิ์-//-' แต่ Oppa ผมมั่นใจว่า ผมทำดีครั้งต่อไป กรุณา oppa เปิดโอกาสให้ฉัน!' ผู้หญิง crying pleaded กับรุนแรงมองผู้ชายเธอจับไว้เสื้อผ้ากองใหญ่ขณะตะลึงงันในความกลัว 5 อื่น ๆ ผู้ชายยืนอยู่เบื้องหลัง แผ่นดินของพวกเขาข้ามพวกเขาจับหัวของพวกเขา เป็นมากที่พวกเขาต้องการช่วยสาวจนออก พวกเขาไม่ต้องการในการรับของของ Junhyung อาชญา จึงทั้งหมดพวกเขาสามารถทำได้เพื่อเพียงให้แน่ใจว่า Junhyung ไม่ได้ทำอะไร มากกว่าผู้ช่วยเหลือประชุมเพลิง'คุณคิดว่า คุณสมควรได้รับโอกาสหรือไม่' Junhyung ถามสาว coldly เขา glared ที่สาว มันเป็นวันที่ทำงานแรกของเธอ และเธอเมาแล้วค่า ถ้าเธอไม่สามารถแม้เข้าจะเปลี่ยนเป็นอาวุธ ว่าเธอไปทำงานอื่น ๆ สำคัญ Junhyung รู้ว่า มันเป็นธรรมชาติที่สองสำหรับมนุษย์ทำผิดพลาด แต่มีเสมอนี้หมายถึงด้านข้างของเขาไปในทุกโอกาสหยามบุคคลใด ๆ ไม่ได้เป็นเช่นนี้ในอดีต ในความเป็นจริงเขาไม่ต้องการวิธีนี้ แต่ฝั่งนี้หมายความว่าเขาป้องกันเขา ป้องกันเขาได้'Y-ใช่...' สาว stuttered แน่นอนที่เป็นคำตอบที่ถูกต้องสำหรับ Junhyung' ขอดีที่แตกฟองที่ไร้ของคุณ แต่หมายเลขนรก คุณไม่สมควรโอกาส คุณรู้ว่าทำไม ฉัน หยง JUNHYUNG ต้องการผู้ช่วยที่เหมาะ ไม่ผิดพลาด ไม่มีอะไร และ แน่นอนจะไม่สมบูรณ์ ดังนั้น ใช่ คุณจะยิง!' Junhyung fumed โกรธเป็นเขาชี้ทางออก เขา outburst หญิงสาวรีบแปลงค่า และเส้นประสำหรับประตูเป็นชิ้นส่วนของเสื้อผ้าด้านซ้ายทางข้างหลังเธอ' โดยวิธี ที่เสื้อผ้า เที่ยวกลับจะคุณ ไม่มี cheapskate !' Junhyung ตะโกนหลังจากเธอ และถาโถมประตู เขา smirking, clasped มือเข้าด้วยกัน และกลับมาสนใจกลับไปยังสมาชิก พวกเขาทั้งหมดมีลักษณะบนใบหน้าของเรา และก็สวยมากเห็นได้ชัดว่า พวกเขาเห็น'อย่างไร' Junhyung ถาม innocently เป็นเขายักไหล่ไหล่ของเขา ระยะยาว ไม่มีใครพูด แต่เพียงจ้องไปที่อื่นในสงัด' Junhyung-ah เมื่อจะหยุด bullying คนใหม่ พวกเขามีความรู้สึกเกินไป...' Doojoon ผู้นำของสัตว์ วงดนตรี มือใหม่ที่เพิ่งออกมาอย่างไม่แน่นอนกล่าว' Pssh คุณรู้ว่า คนไร้ความสามารถอย่างเธอจะเป็นผลดีกับ Cube ฉันอย่างจริงจังไม่เข้าใจทำไม hyung ผู้จัดการแม้ว่าจ้างเธอ เธอจะไม่ ' Junhyung ระบุธรรมดา ๆ ได้ยินที่ 5 อื่น ๆ เด็กชายถอนหายใจจิตใจ Junhyung ได้เสมอเช่นว่า ไม่ว่ากี่ครั้งที่พวกเขาพยายามชักชวนเขาเปลี่ยนวิธีของเขา พวกเขาไม่ประสบความสำเร็จ Junhyung ปากแข็งตายได้' ดี แล้ว หวังว่า hyung ผู้จัดการฝ่ายไม่รับโกรธกับคุณ คุณแค่กลัวไปหกผู้ปฏิบัติงานที่เขาได้จ้างเดือนนี้ เพิ่มเข้าสู่ความจริงนั้น เธอไม่เพียงช่วยเรา เธอถูกช่วยเหลือออก 4 นาทีไป ' Kikwang ระบุ' ฉันไม่นับในที่นี้ ผู้จัดการ hyung จะแน่นอนกริ้วแน่ '-//-ตามที่คาดไว้ โดยห้าสมาชิกอื่น ๆ ของสัตว์ ผู้จัดการรุนแรงแน่นอน-//-' JUNHYUNG หยง YAH จำนวนคนทำงานเพิ่มเติมที่คุณต้องการไฟ สำรอง คุณไม่มีสิทธิที่จะยิงพวกเขา เป็นฉันที่จ้างพวกเขาดังนั้นฉันเป็นผู้หนึ่งที่ควรจะยิงพวกเขาหากมีแม้จำเป็นต้อง !' ผู้จัดการ hyung ตะโกนเป็นเขาถาโถมตารางกับกำปั้นของเขา ห้าสมาชิกอื่น ๆ ทั้งหมด shrunk ในกลัวขณะ Junhyung มองสถาปัตยกรรม ผู้จัดการของพวกเขาไม่เคยโกรธนี้ก่อน..."เธอไร้ประโยชน์ เธอไม่ได้รับเราอาวุธ ถ้าเธอยังไม่ได้รับสิทธินี้เหมือน ว่าเธอกำลังจะทำในสิ่งที่สำคัญมากหรือไม่ ' Junhyung แสดงจุดของอาร์กิวเมนต์ของกลไก' โอกาสที่สอง คุณเคยได้ยินคำเหล่านี้ก่อน ประการที่สอง โอกาส!' ของสัตว์ผู้จัดการตะโกนกลับอีกครั้ง เขากำลังจะมีสุดท้ายกล่าวว่าขณะนี้ ไม่ Junhyung' ไม่มีใครสมควรโอกาสเนื่องจากในชีวิต เรามีเพียงโอกาสเดียวกัน คุณทำลายมัน หรือทำให้ ' Junhyung ลุกขึ้นยืน และตะโกนกลับ เขาไม่ได้ชอบถูกตะโกนที่ และเขาไม่สามารถช่วยตัวเองของเขาป้องกันได้กลับขึ้นมาอีก"ไม่ทุกคนในโลกนี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบเป็นคุณ JUNHYUNG นรก คุณจะไม่ได้สมบูรณ์แบบเลย!' ผู้จัดการตะโกนกลับ กลัวว่า การต่อปากต่อคำอาจเปิดเป็นแบบ fistfight ทำขั้นบันไดในการ Kikwang, Yoseob และ Hyunseung ไปด้านข้างของ Junhyung ขณะ Doojoon และ Dongwoon พยายามสงบผู้จัดการ' Hyung สงบลง ฉันแน่ใจ Junhyung ทราบความผิดของเขา เขาไม่เคยทำอีก รับประกัน ' Doojoon เจรจา Junhyung ได้ยิน ที่อยากเถียง แต่ก่อนเขาไม่ได้ Yoseob pinched แขนของเขายาก'AHHHHHHHHHHHHHHH' Junhyung กรีดร้องในความเจ็บปวด ผู้จัดการมีได้ยินว่า แต่มีทั้งความคิดของสิ่งเกิดขึ้น คิ้วมนหนึ่งที่สับสน"อะไรนะ"' โอ้ เขากล่าวว่า YE AHHHHHHHHHHHH เขาตกลงกับ Doojoon hyung ไหม Junhyung ?' Dongwoon ถาม ก่อน Junhyung แม้พยายามตอบโต้กลับไป Kikwang ก้าวของเท้า ยาก'AHHHHHHHHHHHHHHHHH'' ได้ยินว่า แน่นอนตกลงกัน ' Dongwoon สรุปเป็นเขา patted ผู้จัดการด้านหลัง ผู้จัดการ เมื่อเห็นข้อความนี้ ยิ้ม ยินดี' ดีแล้ว ฉันคิดว่า ฉันสามารถให้รหัสผ่านนี้ แต่คุณจะมีตัวช่วยใหม่ที่อื่นแทน ในความเป็นจริง เธอเป็นเพียงแค่ยืนอยู่นอกขณะนี้ ' เขาประกาศ Junhyung ตระหนักถึงว่า เขาได้หายไป scowled แค้นใจและความเจ็บปวดเขาคลัตช์แขนของเขาร่างกายเขา'โธ่ ซันนี่'ประตูเปิดเฉลยร่มที่สาวตาและผมยาว ฉ่ำ เธอได้ในบางคู่ตัดกางเกงยีนส์ และถูกสวมใส่สีขาวแบบ 'เชียร์คุณ Up' ที จึง เพิ่มเติมเน้นชนิดสาวถัดไปประตูเธอมอง' Annyeonghaseyo ซันนี่ลี imnida ฉันหวังว่าจะทำส่วนของฉัน.' ซันนี่แนะนำตัวเองพร้อมรอยยิ้มสดใส' Pshh. รอจนกว่าเธอสกรูขึ้น ผมจะได้ไล่เธอ ' Junhyung muttered ภายใต้ลมหายใจของเขา คนในเชิงบวกมักจะ ระคายเคืองเขามาก เขาไม่สามารถเข้าใจวิธีหนึ่งอาจเต็มบวกพลังงานเมื่อชีวิตตัวเอง นรก'Junhyung-sshi มันไม่ได้ว่าง่าย' ซันนี่กล่าวว่า ควัก ด้วยอด ฉันขออภัย Junhyung-sshi แต่ฉันจำเป็นจริง ๆ งานนี้ เป็นสิ่งสำคัญจริง ๆ สำหรับฉัน...เธอได้ท้าทายฉัน Junhyung คิด Smirking ที่เธอ เขากล่าวว่า ' Oh yes ดีแล้ว ให้เริ่มเกม จะเรา? "---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------หมายเหตุของผู้เขียน:สวัสดี:D เป็นบทแรกอย่างไร ฉันไม่รู้ว่า ถ้ามันเป็น ความสับสน หรือไม่แต่ย่อหน้าสองที่จากมุมมองของ Junhyung ผมจะได้เขียนเรื่องนี้ในลักษณะที่เริ่มต้น และสิ้นสุด ด้วยของ Junhyung POV ในขณะที่เนื้อหาของเรื่องนี้จะถูกเขียนในใช่มุมมองบุคคลที่สาม (:กรุณาสมัครสมาชิก และความคิดเห็นถ้าคุณชอบเรื่องนี้ (: ขอขอบคุณ และหวังว่าจะปรับปรุงถัดไป!: D

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันไม่เคยได้รับหนึ่งสำหรับสังคมและความสัมพันธ์ ผมไม่ได้ว่าเป็นคนเป็นมิตรในสถานที่แรกและเหตุการณ์เหล่านั้นเปลี่ยนแปลงเฉพาะทัศนคติของฉันที่เลวร้ายกว่า เพราะพวกเขาก็ปิดตัวเองขึ้น ฉันกลายเป็นส่วนตัวจริงๆไม่มี lifer ที่เต้นเท่านั้นและร้องเพลงตลอดทั้งวัน ฉันไม่ได้มีเพื่อนใด ๆ หรือผมปิดใด ๆ ของ labelmates ของฉัน ฉันเป็นไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดและฉันรักทุกนาทีและวินาทีของมัน ทุกคนทิ้งฉันอยู่คนเดียวและทุกอย่างที่เป็นความสงบสุขและความสงบเพียงแค่วิธีการที่ผมชอบสิ่งที่จะ แต่นั่นก็เป็นจนเธอเข้ามาในชีวิตของฉัน เธอบุกเข้าไปในชีวิตที่สงบสุขและความสงบของฉันและ messed ขึ้น เธอเป็นคนที่ไม่ซ้ำกันและเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เธอเป็นเพียงประเภทของบุคคลที่ฉันต้องการในชีวิตของฉัน.
ผมยังจำวันแรกที่เราพบจากด้านหลังของมือของฉัน ผมจึงหมายและน่ารังเกียจ แต่ที่ไม่เก้อเธอทั้งสิ้น ในความเป็นจริงที่เธอเอาในความสกปรกของฉันและรับการรักษาฉันด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์.
- // -
'แต่พี่! ฉันแน่ใจว่าฉันสามารถทำได้ดีขึ้นในครั้งต่อไป กรุณาพี่ ขอโอกาสให้ฉัน! หญิงสาวร้องไห้อ้อนวอนกับผู้ชายที่กำลังมองหาที่รุนแรงขณะที่เธอจัดขึ้นบนกองใหญ่ของเสื้อผ้าในขณะที่ตัวสั่นด้วยความกลัว ห้าคนอื่น ๆ ยืนอยู่ข้างหลังแขนของพวกเขาขณะที่พวกเขาเดินส่ายหัวของพวกเขา มากที่สุดเท่าที่พวกเขาต้องการที่จะช่วยให้สาวยากจนออกจากพวกเขาไม่ได้ต้องการที่จะเป็นที่สิ้นสุดรับการลงโทษของจุนฮยองด้วยเหตุนี้สิ่งที่พวกเขาไม่สามารถที่จะเพียงให้แน่ใจว่าจุนฮยองไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าด่าว่าผู้ช่วย.
' คุณคิดว่าคุณสมควรได้รับโอกาสได้หรือไม่ ' จุนฮยองถามหญิงสาวที่เย็นชาในขณะที่เขาจ้องหน้าหญิงสาว มันเป็นวันแรกของเธอในที่ทำงานและที่เธอเมาแล้ว ถ้าเธอไม่สามารถที่จะได้รับพวกเขาเสื้อผ้าที่เหมาะสมที่จะเปลี่ยนเป็นวิธีที่ถูกเธอจะทำอะไรอื่น ๆ งานสำคัญอีกหรือไม่ จุนฮยองรู้ว่ามันเป็นธรรมชาติที่สองสำหรับมนุษย์ที่จะทำผิด แต่ก็มีด้านนี้มักจะหมายถึงการที่เขารีบคว้าโอกาสที่จะดูถูกคนใดทุก เขาไม่ได้เช่นนี้ในอดีตในความเป็นจริงเขาไม่ชอบเป็นแบบนี้ แต่นี่หมายถึงด้านข้างของเขาปกป้องเขา มันเป็นการป้องกันของเขา.
'Y ใช่ ... ผู้หญิงคนนั้นพูดติดอ่าง ที่เห็นได้ชัดว่าคำตอบที่ถูกต้องสำหรับจุนฮยอง.
'ดีเสียใจที่จะทำลายฟองที่หลงผิดของคุณ แต่ HELL NO คุณไม่สมควรได้รับโอกาสครั้งที่สอง! คุณรู้ว่าทำไม? ฉันยงจุนฮยอง, ต้องการผู้ช่วยที่มีความสมบูรณ์แบบ ไม่มีความผิดพลาดไม่มีอะไรไม่มี และคุณเห็นได้ชัดว่าไม่สมบูรณ์ ดังนั้นใช่คุณเป็น FIRED! จุนฮยอง fumed ความโกรธในขณะที่เขาชี้ไปที่ทางออก ที่ระเบิดของเขาหญิงสาวรีบตะกายขึ้นและประประตูเป็นชิ้นส่วนของเสื้อผ้าที่เหลือเส้นทางที่อยู่เบื้องหลังของเธอ.
'โดยวิธีการที่เสื้อผ้าเหล่านั้นกลับมาคุณจะ? อย่า cheapskate กัน! ' จุนฮยองตะโกนหลังจากที่เธอและปิดประตู แสยะยิ้มที่มุมเขากุมมือของเขาเข้าด้วยกันและกลับมาความสนใจของเขากลับไปยังสมาชิก พวกเขาทั้งหมดมีไม่เห็นลักษณะที่ปรากฏบนใบหน้าของพวกเขาและมันก็สวยมากเห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่พอใจ.
'อะไร' จุนฮยองถามบริสุทธิ์ใจในขณะที่เขายักไหล่ของเขา สำหรับในขณะที่ระยะเวลาที่ไม่มีใครพูด แต่เพียงจ้องที่อีกคนหนึ่งที่อยู่ในความเงียบแน่นอน.
'จุนฮยองอาเมื่อคุณจะหยุดการข่มขู่คนงานใหม่ได้หรือไม่ พวกเขามีความรู้สึกมากเกินไป ... ดูจุนผู้นำของสัตว์เดรัจฉานวงดนตรีมือใหม่ที่เพิ่งออกมากล่าวว่าแน่นอน.
'Pssh คุณจะรู้ว่าคนที่ไร้ความสามารถอย่างเธอจะเป็นอันตรายต่อลูกบาศก์ ฉันอย่างจริงจังไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ผู้จัดการของเธอแม้จะได้รับการว่าจ้าง เธอเป็นคนที่ไร้ประโยชน์. จุนฮยองกล่าวว่าเรื่องของหลักความจริง ได้ยินว่าห้าเด็กคนอื่น ๆ ถอนหายใจจิตใจ จุนฮยองอยู่เสมอเช่นเดียวกับที่ไม่ว่ากี่ครั้งที่พวกเขาพยายามที่จะชักชวนให้เขาเปลี่ยนวิธีการของเขาพวกเขาไม่ประสบความสำเร็จ จุนฮยองเป็นตายปากแข็ง.
'ถ้าอย่างนั้นเรามาหวังว่าผู้จัดการพี่จะไม่ได้โกรธกับคุณ คุณเพียงแค่กลัวไปหกคนงานที่เขาได้รับการว่าจ้างในเดือนนี้ และจะเพิ่มขึ้นไปบนความจริงที่ว่าเธอไม่ได้เป็นเพียงผู้ช่วยสำหรับเราเธอก็ช่วยออก 4Minute เกินไป. กีกวังกล่าวว่า.
"ผมจะไม่นับว่า ผู้จัดการพี่แน่นอนจะลุกเป็นไฟขึ้นแน่นอน.
- // -
เป็นที่คาดหวังจากห้าสมาชิกคนอื่น ๆ ของสัตว์ผู้จัดการโกรธแน่นอน.
- // -
'ยงจุนฮยองย่ะ! กี่คนงานมากกว่าที่คุณต้องการที่จะยิง? นอกจากนี้คุณไม่ได้มีสิทธิที่จะยิงพวกเขา! IT'S ME ใครจ้างพวกเขาดังนั้นฉันคือคนที่ควรจะยิงพวกเขาถ้ามีจำเป็นต้องมี! ผู้จัดการพี่ตะโกนในขณะที่เขากระแทกตารางที่มีกำปั้นของเขา ห้าสมาชิกคนอื่น ๆ หดกลับมาอยู่ในความหวาดกลัวในขณะที่จุนฮยองมองไม่สนใจ ผู้จัดการของพวกเขาไม่เคยโกรธก่อนหน้านี้ ...
'เธอเป็นคนที่ไร้ประโยชน์! เธอไม่สามารถที่จะได้รับเราเสื้อผ้าที่เหมาะสม ถ้าเธอไม่สามารถที่จะได้รับสิ่งที่ต้องการสิทธินี้เป็นวิธีที่เธอจะไปดำเนินการในสิ่งที่สำคัญมากขึ้น? จุนฮยองจดทะเบียนออกจากคะแนนของเขาของการโต้แย้งโดยอัตโนมัติ.
'โอกาสครั้งที่สอง! ได้ที่คุณเคยได้ยินคำพูดเหล่านี้มาก่อนหรือไม่ โอกาสครั้งที่สอง!' ผู้จัดการสัตว์ตะโกนกลับมาอีกครั้ง เขาเป็นคนที่จะต้องพูดสุดท้ายเวลานี้ไม่ได้จุนฮยอง.
'ไม่มีใครสมควรได้รับโอกาสครั้งที่สองเพราะในชีวิตเรามีเพียงหนึ่งโอกาส คุณจะทำลายมันหรือทำให้. จุนฮยองลุกขึ้นยืนและตะโกนกลับ เขาไม่เคยชอบถูกตะโกนใส่และเขาไม่สามารถช่วยตัวเองหากการป้องกันของเขากำลังจะกลับมาอีกครั้ง.
'ไม่ทุกคนในโลกนี้สามารถที่สมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่คุณ, จุนฮยอง นรกคุณจะไม่ได้สมบูรณ์แบบยิ่งที่ทุกคน! ' ผู้จัดการตะโกนกลับ กลัวว่าทะเลาะกันของพวกเขาอาจกลายเป็น fistfight ที่สมาชิกคนอื่น ๆ ก้าวเข้ามา. กีกวัง, ฮยอนซึงและโยซอบไปด้านจุนฮยองในขณะที่ดูจุนและดงอุนพยายามที่จะสงบผู้จัดการลง.
'พี่สงบลง ฉันแน่ใจว่าจุนฮยองรู้ว่าผิดพลาดของเขา เขาจะไม่เคยทำเช่นนี้อีกครั้งผมกล้ารับประกัน. ดูจุนการเจรจาต่อรอง จุนฮยอง, ได้ยินว่าอยากจะพูดคุยกลับมา แต่ก่อนที่เขาจะทำเช่นนั้นโยซอบบีบแขนของเขาอย่างหนัก.
'AHHHHHHHHHHHHHHH. จุนฮยองกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ผู้จัดการเมื่อได้ยินว่า แต่มีความคิดที่สมบูรณ์ของสิ่งที่เกิดขึ้นโค้งคิ้วหนึ่งในความสับสน.
'คุณพูดว่าอะไร?'
'โอ้เขากล่าวว่า YE-AHHHHHHHHHHHH เขาเห็นด้วยกับดูจุนฮยองไม่คุณจุนฮยอง? ดงอุนถาม ก่อนที่จุนฮยองยังสามารถพยายามที่จะย้อนกลับมากีกวางเหยียบเท้าของเขายาก.
'AHHHHHHHHHHHHHHHHH.'
'ได้ยินว่า? เห็นได้ชัดว่าเขาเห็นด้วย. ดงอุนได้ข้อสรุปในขณะที่เขาตบผู้จัดการด้านหลัง ผู้จัดการเมื่อเห็นนี้ยิ้มยินดี.
'ถ้าอย่างนั้นฉันคิดว่าฉันสามารถปล่อยให้ผ่านไปนี้ แต่คุณจะมีผู้ช่วยใหม่อื่นแทน ในความเป็นจริงเธอเป็นเพียงแค่ยืนอยู่ข้างนอกในขณะนี้. เขาบอกว่า จุนฮยองตระหนักว่าเขาได้สูญเสีย, ทำหน้าบึ้งในความไม่พอใจและความเจ็บปวดในขณะที่เขากำแขนของเขาให้กับร่างกายของเขา.
'มาในซันนี่.
ประตูเปิดออกเผยให้เห็นหญิงสาวที่มองด้วยตาเล็กกระทัดรัดขนาดใหญ่และยาวผมฉ่ำ เธอมีคู่ของกางเกงยีนส์ตัดบางและได้รับการสวมใส่สีขาว 'เชียร์ You Up' ทีจึงเน้นการต่อไปของเธอสาวหน้าประตูชนิดของดู.
'Annyeonghaseyo ซันนี่ลี imnida! ฉันหวังว่าจะทำดีที่สุดของฉันที่นี่. ซันนี่แนะนำตัวเองพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส.
'Pshh รอจนกว่าเธอกรูขึ้น ผมจะต้องแน่ใจว่าจะไล่เธอออกไป. จุนฮยองพึมพำภายใต้ลมหายใจของเขา คนที่มองโลกในแง่มีแนวโน้มที่จะทำให้ระคายเคืองเขามาก เขาไม่เคยเข้าใจวิธีการหนึ่งที่อาจจะเต็มไปด้วยพลังงานบวกเมื่อชีวิตตัวเองเป็นนรก.
'จุนฮยองดีโอมันจะไม่ง่าย. ซันนี่กล่าวว่ามีเลศนัยพริบ ฉันขอโทษจุนฮยองดีโอ แต่ผมต้องการจริงๆงานนี้ มันเป็นสิ่งสำคัญมากที่จะฉัน ...
คือเธอที่ท้าทายฉัน? จุนฮยองคิด แสยะยิ้มที่มุมที่เธอเขาบอกว่า "Oh yeah? ถ้าอย่างนั้นให้เกมเริ่มจะ หมายเหตุ: สวัสดี: D วิธีการคือบทแรก? ผมไม่ทราบว่ามันเป็นความสับสนหรือไม่ แต่แรกสองย่อหน้าจากจุดจุนฮยองในมุมมองของ ผมจะเขียนเรื่องนี้ในลักษณะที่ว่ามันจะเริ่มต้นและจบลงด้วย POV ของจุนฮยอง ในขณะที่เนื้อหาของเรื่องนี้จะถูกเขียนในประเด็นบุคคลที่สามในมุมมองของใช่ (: กรุณาสมัครและแสดงความคิดเห็นถ้าคุณชอบเรื่องนี้ (: ขอบคุณและหวังว่าจะปรับปรุงต่อไป!: D

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเคยเป็นหนึ่งในการเข้าสังคม และความสัมพันธ์ ผมไม่ใช่มิตร บุคคลในสถานที่แรกและเหตุการณ์เหล่านั้นได้เปลี่ยนทัศนคติของฉันแย่ลงได้ เพราะพวกเขา ฉันปิดตัวเองไว้ ฉันกลายเป็นส่วนบุคคลจริงๆไม่มีจำคุกตลอดชีวิตที่เต้นและร้องเพลงได้ทั้งวัน ผมไม่มีเพื่อน และไม่ได้ปิดใด ๆของ labelmates ของฉันผมเป็นพวกชอบอยู่คนเดียว และผมรักทุกนาทีและทุกวินาทีเลย ทุกคนทิ้งผมไว้คนเดียว และทุกอย่างสงบ และสงบอย่างที่ฉันชอบอะไรที่เป็น แต่นั่นคือจนกว่าเธอเข้ามาในชีวิตของฉัน เธอบุกเข้าไปในที่สงบและใจเย็น ชีวิต และ เรื่องยุ่งๆ ของฉัน เธอไม่เหมือนใครและเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เธอเป็นคนประเภทที่ฉันต้องการในชีวิตของฉัน .
ผมยังจำวันแรกที่เราเจอกัน จากด้านหลังของมือ ฉันมันใจร้าย และขม แต่นั่นไม่ได้ก่อกวนเธอ ในความเป็นจริง เธอเอาทุกความขุ่นเคืองและรักษา ด้วยจิตใจที่บริสุทธิ์
- / / -
แต่พี่ ผมแน่ใจว่าผมสามารถที่จะทำให้ดีขึ้นในครั้งต่อไป ครับ พี่ ให้โอกาสชั้นเถอะนะ ' ผู้หญิงที่ร้องไห้วิงวอนดุดูผู้ชายเธอกอดกองใหญ่ของเสื้อผ้าในขณะที่ตัวสั่นด้วยความกลัวห้าคนยืนอยู่ข้างหลัง แขนของพวกเขาข้ามพวกเขาส่ายศีรษะของพวกเขา เท่าที่พวกเขาต้องการเพื่อช่วยให้ผู้หญิงที่น่าสงสารออก พวกเขาไม่ได้ต้องการที่จะได้รับเมื่อสิ้นสุดการรับของโทสะ จุนฮยองก็เพราะทั้งหมดที่พวกเขาทำคือเพื่อให้แน่ใจว่าจุนฮยองไม่ได้ทำอะไรมากกว่าตำหนิผู้ช่วย .
' คุณคิดว่าคุณสมควรได้รับโอกาส ' จุนฮยองถามหญิงสาวอย่างเย็นชา เขาจ้องมองหญิงสาวมันเป็นวันแรกของเธอในที่ทำงานแล้วหล่อนพลาด ถ้าเธอไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน แล้วเธอจะทำอย่างอื่น งานสำคัญกว่า จุนฮยองรู้ว่ามันเป็นธรรมชาติที่สองสำหรับมนุษย์ที่จะทำผิด แต่มันมักจะหมายถึงด้านนี้กับเขา ที่เพิ่มขึ้นในทุกโอกาสที่จะดูถูกใคร เขาไม่เหมือนในอดีตในความเป็นจริงเขาไม่ได้เป็นแบบนี้ แต่นี้หมายถึงข้างเขา ปกป้องเขา มันคือการป้องกันของเขา .
'y-yes . . . " หญิงสาวติดอ่าง นั่นคือสิ่งที่เห็นได้ชัดว่าคำตอบผิดให้จุนฮยอง .
'well ขอโทษที่หลงผิด แตกฟองของคุณ แต่ไม่นะ คุณไม่สมควรได้รับโอกาสครั้งที่สอง ! คุณรู้มั้ยว่าทำไม ? ผม ยง จุนฮยอง ต้องการผู้ช่วยที่สมบูรณ์แบบ ไม่มีพลาด ไม่มี และคุณก็จะไม่สมบูรณ์ ใช่ คุณถูกไล่ออก ' จุนฮยองฟูมในความโกรธเขาชี้ไปที่ทางออก ที่โวยวายของเขา หญิงสาวรีบตะกายขึ้นและเลือกประตูเป็นชิ้นส่วนของเสื้อผ้าที่ทิ้งร่องรอยไว้ข้างหลังเธอ
'by วิธี คืนเสื้อผ้าเหล่านั้นคุณจะ ? อย่าขี้งก ! ' จุนฮยองตะโกนหลังจากที่เธอกระแทกประตู smirking ,เขากุมมือกัน และกลับมาสนใจของเขากลับมาให้สมาชิก พวกเขาทั้งหมดมีความไม่เห็นด้วยมีลักษณะบนใบหน้าของพวกเขาและมันก็สวยมาก เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่พอใจ
'what ? ' จุนฮยองถามอย่างใสซื่อ เขายักไหล่บ่า มานาน ไม่มีใครพูด แต่แค่จ้องกันในความเงียบ .
'junhyung-ah เมื่อไหร่คุณจะหยุดแกล้งพนักงานใหม่ ?พวกเขามีความรู้สึกเหมือนกัน . . . " ดูจุน หัวหน้าวง BEAST เพิ่งเปิดตัวน้องใหม่วงกล่าวว่าแน่นอน .
'pssh . คุณก็รู้ คนไร้ความสามารถ เหมือนเธอจะเป็นอันตราย ต่อก้อน ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ผู้จัดการถึงกับจ้างเธอ เธอไม่มีประโยชน์ " จุนฮยองกล่าวเรื่องของ factly . ฟังว่า ห้าๆ เด็กชายถอนหายใจ ใจ จุนฮยองอยู่แบบนั้นไม่ว่ากี่ครั้งที่พวกเขาพยายามที่จะชักชวนให้เขาเปลี่ยนวิธีการของเขา , พวกเขาไม่ประสบความสำเร็จ จุนฮยองตายไปดื้อ
'well แล้ว หวังว่าพี่ผู้จัดการจะโกรธคุณ คุณกลัวว่าเขาได้จ้างคนงานหกเดือนนี้ และเพิ่มลงในข้อนั้น เธอไม่ได้แค่ช่วยให้เรา เธอช่วยออก 4minute ด้วย '
กีกล่าว' ผมจะไม่นับที่ พี่ผู้จัดการจะต้องกริ้วแน่ '
- / / -
อย่างที่คาดไว้ โดย 5 สมาชิกอื่น ๆของสัตว์ ผู้จัดการถูกโกรธ .
- / / -
'yah ยงจุนฮยอง ! มีคนงานกี่คนคุณต้องการไฟ นอกจากนี้ คุณไม่มีสิทธิที่จะยิงพวกเขา ! ฉันเป็นคนจ้างพวกเขาดังนั้นฉันควรเป็นคนที่ต้องยิงพวกเขาถ้ามันเป็นต้อง !' พี่ผู้จัดการตะโกนขณะที่เขากระแทกโต๊ะด้วยหมัดของเขา 5 สมาชิกทั้งหมดหดตื่นกลัวในขณะที่จุนฮยองดูไม่น่าสนใจเท่าไหร่ ผู้จัดการของพวกเขาไม่เคยโมโหขนาดนี้มาก่อน . . . . . . .
และแล้วหล่อนก็ไร้ประโยชน์ ! เธอไม่สามารถแม้แต่จะหาเสื้อผ้าที่เหมาะสม ถ้าเธอไม่ได้รับอะไรแบบนี้ แล้วเธอจะให้สิ่งที่สำคัญที่สุด ?' จุนฮยองอยู่ออก เขาจุดของการโต้แย้งทาง .
'second โอกาส ! คุณเคยได้ยินคำเหล่านี้ก่อน โอกาสครั้งที่สอง ! ผู้จัดการของสัตว์ก็ตะโกนกลับมา เขาจะต้องล่าสุดบอกว่า เวลา นี้ไม่ใช่จุนฮยอง .
'nobody สมควรได้รับโอกาสที่สอง เพราะในชีวิต เรามีแค่โอกาสเดียว คุณจะหยุดมันหรือให้มัน " จุนฮยองลุกขึ้นยืนและตะโกนกลับเขาไม่เคยชอบถูกตะโกนใส่ และเขาไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ถ้าการป้องกันของเขาจะกลับมาอีกครั้ง
'not ทุกคนในโลกนี้จะดีอย่างที่คุณจุนฮยอง . นรก , คุณไม่เหมาะเลย ' ผู้จัดการตะโกนกลับมา กลัวว่า การทะเลาะกันของพวกเขาอาจจะกลายเป็นการต่อสู้ สมาชิกอื่นเข้ามา กีกวัง ,โยซอบ และ ฮยอนซึงไปข้างจุนฮยองในขณะที่ซานฟรานซิสโก และ Dongwoon พยายามสงบผู้จัดการลง
'hyung ใจเย็น ฉันแน่ใจว่าจุนฮยองรู้ว่าเขาทำพลาด เขาจะไม่ทำแบบนี้อีก ข้ารับประกัน ' โดยเจรจา จุนฮยองได้ยินอย่างนั้น อยากคุยกลับ แต่ก่อนที่เขาจะทำเช่นนั้น โยซอบหยิกแขนเขาอย่างจัง 'ahhhhhhhhhhhhhhh
' จุนฮยองกรีดร้องอย่างเจ็บปวดผู้จัดการได้ยินแบบนั้น แต่ต้องไม่มีความคิดของสิ่งที่เกิดขึ้น , คิ้วโค้งหนึ่งในความสับสน
'what คุณพูด ? '
' โอ เขาบอกว่า ye-ahhhhhhhhhhhh . เขาเห็นด้วยกับพี่ดูจุน อย่าคุณจุนฮยอง ? ' Dongwoon ถาม ก่อนที่จุนฮยองจะพยายามที่จะตอบโต้กลับ กีกวังเหยียบเท้าเขาอย่างจัง 'ahhhhhhhhhhhhhhhhh
'
'hear ? เห็นได้ชัดว่าเขาเห็นด้วย' Dongwoon สรุปตามที่เขา patted ผู้จัดการที่ด้านหลัง ผู้จัดการ เมื่อเห็นเช่นนี้ ยิ้ม . . .
'well แล้ว ฉันคิดว่า ฉันสามารถปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไป แต่คุณจะได้ผู้ช่วยใหม่แทน ในความเป็นจริง เธอยืนอยู่ข้างนอกตอนนี้ ' ประกาศว่าเขา . จุนฮยองตระหนักว่าเขาได้หายไปในความแค้นและความเจ็บปวดที่เขาหน้าบึ้งกุมแขนของเขาร่างกายของเขา .
มาใน Sunny '
.ประตูเปิดออกเผยเห็นดวงตาขนาดใหญ่และสาวน้อยร่างเล็ก ผมยาวฉ่ำ เธอสวมกางเกงยีนส์ตัดบางและใส่สีขาว ' ให้กำลังใจ ' ตี๋จึงเพิ่มเติม เน้นให้เธอสาวประตูถัดไปชนิดของดู . .
'annyeonghaseyo . ซันนี่ ลี imnida ! ฉันหวังว่าจะทำให้ดีที่สุดที่นี่ ' ซันนี่ก็แนะนำตัวเองด้วยรอยยิ้มที่สดใส
'pshh . รอจนกว่าเธอพัง .ผมจะไล่เธอไป ' จุนฮยองพึมพำในปากของเขา มองโลกในแง่ดี ผู้คนมีแนวโน้มที่จะรบกวนเขามาก เขาไม่มีทางเข้าใจวิธีหนึ่งสามารถให้เต็มรูปแบบของพลังงานในเชิงบวกเมื่อชีวิตตัวเองเป็นนรก .
'junhyung-sshi มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก ' ซันนี่ก็พร้อมเลย ฉันขอโทษ จุนฮยองครับ แต่ผมต้องการงานนี้ มันสำคัญสำหรับฉันจริง ๆ . . . . . . .
เธอท้าฉันเหรอ ?จุนฮยองคิด smirking เธอ เขากล่าวว่า ' โอ้ ใช่ ? เอาล่ะ เรามาเริ่มเกมกันดีกว่าไหม '
หมายเหตุ ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เขียน :
สวัสดีค่ะ : D แล้วเป็นบทแรกผมไม่รู้ว่ามันเป็นความสับสนหรือไม่ แต่สองย่อหน้าแรกจากจุนฮยองเป็นจุดของมุมมอง ผมจะเขียนเรื่องนี้ในลักษณะที่เริ่มต้นและสิ้นสุดกับจุนฮยองเป็น POV . ส่วนเนื้อหาของเรื่องนี้จะถูกเขียนในจุดที่คนที่สามดูครับ ( :
กรุณาสมัครสมาชิกและได้แสดงความคิดเห็นถ้าคุณชอบเรื่องนี้ ( : ขอบคุณและหวังว่าจะได้ปรับปรุงต่อไป : D