The religious figures Chaucer repre

The religious figures Chaucer represents in The Canterbury Tales all deviate in one way or another from what was traditionally expected of them. Generally, their conduct corresponds to common medieval stereotypes, but it is difficult to make any overall statement about Chaucer’s position because his narrator is so clearly biased toward some characters—the Monk, for example—and so clearly biased against others, such as the Pardoner. Additionally, the characters are not simply satirical versions of their roles; they are individuals and cannot simply be taken as typical of their professions.

The Monk, Prioress, and Friar were all members of the clerical estate. The Monk and the Prioress live in a monastery and a convent, respectively. Both are characterized as figures who seem to prefer the aristocratic to the devotional life. The Prioress’s bejeweled rosary seems more like a love token than something expressing her devotion to Christ, and her dainty mannerisms echo the advice given by Guillaume de Loris in the French romance Roman de la Rose, about how women could make themselves attractive to men. The Monk enjoys hunting, a pastime of the nobility, while he disdains study and confinement. The Friar was a member of an order of mendicants, who made their living by traveling around and begging, and accepting money to hear confession. Friars were often seen as threatening and had the reputation of being lecherous, as the Wife of Bath describes in the opening of her tale. The Summoner and the Friar are at each other’s throats so frequently in The Canterbury Tales because they were in fierce competition in Chaucer’s time—summoners, too, extorted money from people.

Overall, the narrator seems to harbor much more hostility for the ecclesiastical officials (the Summoner and the Pardoner) than he does for the clerics. For example, the Monk and the Pardoner possess several traits in common, but the narrator presents them in very different ways. The narrator remembers the shiny baldness of the Monk’s head, which suggests that the Monk may have ridden without a hood, but the narrator uses the fact that the Pardoner rides without a hood as proof of his shallow character. The Monk and the Pardoner both give their own opinions of themselves to the narrator—the narrator affirms the Monk’s words by repeating them, and his own response, but the narrator mocks the Pardoner for his opinion of himself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

The religious figures Chaucer represents in The Canterbury Tales all deviate in one way or another from what was traditionally expected of them. Generally, their conduct corresponds to common medieval stereotypes, but it is difficult to make any overall statement about Chaucer’s position because his narrator is so clearly biased toward some characters—the Monk, for example—and so clearly biased against others, such as the Pardoner. Additionally, the characters are not simply satirical versions of their roles; they are individuals and cannot simply be taken as typical of their professions.พระ Prioress และไฟรอาร์มีสมาชิกทั้งหมดของอสังหาริมทรัพย์เสมียน พระสงฆ์และ Prioress ที่อาศัยอยู่ในอาวาสและคอนแวนต์ ตามลำดับ ทั้งสองมีลักษณะเป็นตัวเลขที่ดูเหมือนจะต้องการรูปเพื่อชีวิต devotional อาวประดับด้วยเพชรพลอยของ Prioress ดูเหมือนมากกว่าเช่นโทเคนรักบางสิ่งบางอย่างที่แสดงออกถึงความจงรักภักดีของพระเยซูคริสต์ และคำแนะนำกำหนดความโรแมนติกฝรั่งเศสโรมันเดอลาโรส เกี่ยวกับว่าผู้หญิงสามารถทำให้ตัวเองดึงดูดใจชายยุกกีโยมเดอลิงสะท้อนบุคลิกของเธออร่อย พระสงฆ์แห่งนี้ล่าสัตว์ งานอดิเรกของขุนนาง ในขณะที่เขา disdains ศึกษาและเข้า ไฟรอาร์เป็นสมาชิกของใบสั่งของ mendicants ที่ทำกินอยู่ โดยทั่งอ้อน และเงินฟังสารภาพยอมรับ ภราดาได้มักจะเห็นเป็นการคุกคาม และมีชื่อเสียงเป็น lecherous เป็นภรรยาน้ำอธิบายในการเปิดเรื่องของเธอ Summoner ที่และไฟรอาร์ในของผู้อื่นลำคอดังนั้นในแคนเตอร์บรี เพราะในการแข่งขันที่รุนแรงในเวลาของ Chaucer — summoners เกินไป extorted เงินจากประชาชนOverall, the narrator seems to harbor much more hostility for the ecclesiastical officials (the Summoner and the Pardoner) than he does for the clerics. For example, the Monk and the Pardoner possess several traits in common, but the narrator presents them in very different ways. The narrator remembers the shiny baldness of the Monk’s head, which suggests that the Monk may have ridden without a hood, but the narrator uses the fact that the Pardoner rides without a hood as proof of his shallow character. The Monk and the Pardoner both give their own opinions of themselves to the narrator—the narrator affirms the Monk’s words by repeating them, and his own response, but the narrator mocks the Pardoner for his opinion of himself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวเลขทางศาสนาชอเซอร์เป็นตัวแทนในอังกฤษนิทานทั้งหมดเบี่ยงเบนในหรืออีกวิธีหนึ่งจากสิ่งที่คาดหวังของพวกเขาแบบดั้งเดิม โดยทั่วไปแล้วการปฏิบัติของพวกเขาสอดคล้องกับแบบแผนในยุคกลางที่พบบ่อย แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะทำให้คำสั่งโดยรวมใด ๆ เกี่ยวกับตำแหน่งของชอเซอร์เพราะบรรยายของเขาจะลำเอียงอย่างชัดเจนไปยังบางตัวอักษรที่พระภิกษุสงฆ์เช่นและลำเอียงอย่างชัดเจนเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ เช่น Pardoner . นอกจากนี้ตัวอักษรไม่ได้เพียงแค่รุ่นเหน็บแนมของบทบาทของพวกเขา; พวกเขาเป็นบุคคลและไม่สามารถนำมาเป็นปกติของอาชีพของพวกเขา. พระชีและคริสตศาสนาที่เป็นสมาชิกทั้งหมดของพระอสังหาริมทรัพย์ พระภิกษุสงฆ์และชีอยู่ในวัดและคอนแวนต์ตามลำดับ ทั้งสองมีลักษณะเป็นตัวเลขที่ดูเหมือนจะชอบของชนชั้นสูงที่จะมีชีวิตที่สักการะบูชา ลูกประคำประดับด้วยเพชรพลอยชีดูเหมือนมากขึ้นเช่นเป็นสัญลักษณ์ความรักมากกว่าสิ่งที่แสดงความจงรักภักดีของเธอเพื่อพระคริสต์และกิริยาท่าทางโอชะของเธอสะท้อนคำแนะนำที่ได้รับจากกีโยมเดอนางอายในความโรแมนติกฝรั่งเศสโรมันเดอลาโรสเกี่ยวกับวิธีการที่ผู้หญิงจะทำให้ตัวเองมีเสน่ห์กับผู้ชาย พระภิกษุสงฆ์สนุกกับการล่าสัตว์งานอดิเรกของขุนนางในขณะที่เขา disdains การศึกษาและการคุมขัง คริสตศาสนาเป็นสมาชิกของคำสั่งของขอทานที่ทำให้ชีวิตของพวกเขาโดยการเดินทางไปรอบ ๆ และขอทานและยอมรับเงินที่จะได้ยินคำสารภาพ พระคริสต์ได้เห็นมักจะเป็นอันตรายถึงและมีชื่อเสียงของการเป็นกิเลสที่เป็นภรรยาของบา ธ อธิบายในการเปิดของเรื่องเธอ ซัมและคริสตศาสนาอยู่ที่ลำคอของแต่ละคนเพื่อให้บ่อยในอังกฤษนิทานเพราะพวกเขาในการแข่งขันที่รุนแรงในชอเซอร์เป็นเวลาซัมมอนเนอร์เกินไปกรรโชกเงินจากคน. โดยรวม, เล่าเรื่องที่ดูเหมือนว่าจะปิดบังความเกลียดชังมากขึ้นสำหรับเจ้าหน้าที่ของคณะสงฆ์ ( และเรียกร้อง Pardoner) กว่าที่เขาไม่ให้บวช ตัวอย่างเช่นพระภิกษุสงฆ์และ Pardoner มีลักษณะหลายอย่างที่เหมือนกัน แต่ผู้บรรยายนำเสนอพวกเขาในรูปแบบที่แตกต่างกันมาก บรรยายจำศีรษะล้านเงาของหัวพระซึ่งแสดงให้เห็นว่าอาจจะมีพระภิกษุสงฆ์โดยไม่ต้องขี่เครื่องดูดควัน แต่ผู้บรรยายใช้ความจริงที่ว่า Pardoner ขี่โดยไม่ต้องดูดควันเป็นหลักฐานของตัวละครตื้นของเขา พระภิกษุสงฆ์และ Pardoner ทั้งให้ความเห็นของตัวเองของตัวเองเพื่อเล่าเรื่องที่เล่ายืนยันคำพูดของพระภิกษุสงฆ์โดยการทำซ้ำพวกเขาและการตอบสนองของเขาเอง แต่ผู้บรรยาย mocks Pardoner การแสดงความเห็นของเขาในตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศาสนาหมายถึงตัวเลขชอเซอร์ใน Canterbury Tales ทั้งหมดเบี่ยงเบนในหรืออีกวิธีหนึ่งที่ถูกผ้าคาดของพวกเขา โดยทั่วไปปฏิบัติสอดคล้องกับแบบแผนโบราณทั่วไป แต่มันเป็นเรื่องยากที่จะทำให้งบรวมใด ๆ เกี่ยวกับตำแหน่งของชอเซอร์เล่าเรื่องของเขาให้ชัดเจน เพราะอคติที่มีต่ออักขระบางพระตัวอย่างและเห็นได้ชัดว่าลำเอียงต่อผู้อื่น เช่น อภัย . นอกจากนี้ ตัวละครจะไม่เพียงแค่เสียดสีรุ่นของบทบาทของพวกเขา พวกเขาเป็นบุคคลและไม่เพียง แต่จะถ่ายเป็นปกติของอาชีพของพวกเขา .

พระตำแหน่งอธิการิณี และนักบวชที่มีสมาชิกทั้งหมดของอสังหาริมทรัพย์สมณะ พระกับตำแหน่งอธิการิณีอาศัยอยู่ในวัดและโบสถ์ ตามลำดับทั้งสองมีลักษณะเป็นตัวเลขที่ดูเหมือนจะชอบของชนชั้นสูงในการอุทิศชีวิต . ของตำแหน่งอธิการิณีประดับด้วยเพชรพลอยประคำ เหมือนดั่งความรัก token มากกว่าสิ่งแสดงเธออุทิศตัวเพื่อพระคริสต์และกิริยาท่าทางอันบอบบางของเธอสะท้อนคำแนะนำที่ได้รับจากกีโยมเดอ เขื่องในฝรั่งเศสโรแมนติกโรมันเดอลาโรส ว่าผู้หญิงสามารถทำให้ตัวเองมีเสน่ห์ต่อผู้ชาย หลวงพ่อชอบล่าสัตว์งานอดิเรกของขุนนาง ในขณะที่เขาก็ไม่ชอบเรียนและการจำกัด บาทหลวงเป็นสมาชิกของคำสั่งของ mendicants คนที่ทำให้ชีวิตของพวกเขาโดยการเดินทางรอบนี้ และยอมรับเงินที่ได้ยินคำสารภาพ friars มักจะถูกมองว่าเป็นการคุกคามและมีชื่อเสียงของการเป็นกิเลส เป็นภรรยาของอ่างอาบน้ำ กล่าวถึงในการเปิดเรื่องราวของเธอการเรียกร้องและนักบวชอยู่ในคอของแต่ละคนดังนั้นบ่อยครั้งในตำนานเก็นจิ เพราะพวกเขาอยู่ในการแข่งขันที่รุนแรงในเวลาชอเซอร์ Summoners , เกินไป , รีดไถเงินจากคน

โดยรวมเล่าเรื่องเหมือนท่าเรือมากขึ้นมีเจ้าหน้าที่ของศาสนา ( Summoner และอภัย ) มากกว่าเขาสำหรับ บวช . ตัวอย่างเช่นพระและอภัยมีหลายลักษณะที่เหมือนกัน แต่ผู้บรรยายนำเสนอพวกเขาในวิธีที่แตกต่างกันมาก เล่าว่ามีศีรษะเงาของพระเศียร ซึ่งบ่งบอกว่า พระอาจจะขี่ม้าโดยไม่ต้องดูดควัน แต่ผู้บรรยายใช้ข้อเท็จจริงว่าอภัยขี่โดยไม่ต้องดูดควันเป็นหลักฐานของตัวละครตื้นของเขาพระ และ อภัย ทั้งให้ตนเอง ความคิดเห็นของตนเองเพื่อเล่าเรื่องเล่ายืนยัน คำพูดของพระ โดยการทำซ้ำ และการตอบสนองของเขาเอง แต่เล่าเรื่องล้อเลียนที่อภัยสำหรับความเห็นของเขาเอง