1.In this paper, we analyze the fac

1.In this paper, we analyze the factors that contributed to such derivatives mismanagement and investigate which corporate
governance mechanisms failed in providing sufficient protection and monitoring to shareholders. We identify characteristics
that distinguish mismanaged companies from a matched control group.
First, we show that the disclosure of losses from derivatives contracts by 49 non-financial companies results in negative
abnormal results, for most companies. While this itself is not sufficient evidence of hedging failure, it is evidence of a sustained
destruction of shareholder value. Then, we use a probit cross-sectional model to compare the corporate governance structure
of companies with derivatives losses (treatment group) to matched companies. We establish a binary dependent variable
which assumes the value 1 for the companies in our sample that reported losses and 0 for the control group without losses.
Since we have a clearly defined event – the losses – the probit model is suitable to analyze which corporate governance
mechanisms and characteristics fail in preventing executives from engaging in value-destroying hedging strategies. It is
important to note that there are limits to the generalizability of our results due to possible sample selection. However, case
control methodology is the only possible approximation of a randomized experiment in this particular empirical setting.
Our results indicate that 10 out of 14 companies experience negative absolute returns one year after the incident, confirming
the long-term ramifications of financial mismanagement. We hand-collect data on qualitative indicators of corporate
governance, proxies for top management hubris, and other management characteristics such as the remuneration scheme
and the ownership stake of the management in the companies. We cannot disentangle the roles and dynamics between
different positions within the top management team (i.e. CEO, CFO) which is why the interpretation of our measures and
results is limited at the top management team level. Results of two econometric models based on probit panel data show
that skewed incentives for managers coupled with lax governance structure (especially a formal hedging policy and no
monitoring) contribute to companies’ mismanagement of hedging policies.
The present paper contributes to the current literature in two ways. First, it presents hard evidence on sustained value
destruction for speculating non-financial companies during the financial crisis through an event study. Second, it relates
these losses to corporate governance mechanisms and to contextual developments within affected companies. Several
authors have theorized about the relationship between agency theory and risk management (Sheedy, 1999; Wiseman and
Gomez-Mejia, 1998) but no research, to our knowledge, has attempted to empirically model agency predictors of corporate
hedging losses.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.กระดาษนี้ เราวิเคราะห์ปัจจัยที่การจัดการไม่ดีเช่นอนุพันธ์ และตรวจสอบซึ่งองค์กรกลไกการกำกับดูแลกิจการที่ล้มเหลวในการตรวจสอบผู้ถือหุ้น และให้ความคุ้มครองที่เพียงพอ เราระบุลักษณะที่แยกบริษัท mismanaged จากกลุ่มควบคุมตรงกันครั้งแรก เราแสดงว่า การเปิดเผยของการขาดทุนจากตราสารอนุพันธ์สัญญา โดยบริษัทเงิน 49 ผลลัพธ์ในแง่ลบผลผิดปกติ สำหรับบริษัทส่วนใหญ่ ขณะนี้ตัวเองไม่ใช่หลักฐานที่เพียงพอเพื่อความล้มเหลว เป็นหลักฐานของความยั่งยืนทำลายของมูลค่าหุ้น จากนั้น เราใช้แบบจำลองหน้าตัด probit เปรียบเทียบโครงสร้างการกำกับดูแลกิจการของบริษัทที่มีขาดทุนอนุพันธ์ (กลุ่มรักษา) ให้ตรงกับบริษัท เราสร้างตัวแปรขึ้นอยู่กับไบนารีซึ่งอนุมานค่า 1 สำหรับบริษัทในตัวอย่างของเราที่รายงานขาดทุนและ 0 สำหรับกลุ่มควบคุมโดยไม่ขาดทุนเนื่องจากเรามีเหตุการณ์ที่ชัดเจน –ขาดทุน – แบบจำลอง probit เพื่อวิเคราะห์กิจการที่เหมาะสมกลไกและลักษณะล้มเหลวในการป้องกันไม่ให้ผู้บริหารในการทำลายค่าเสี่ยงกลยุทธ์ มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่า มีจำกัด generalizability ของผลลัพธ์เนื่องจากการเลือกตัวอย่างได้ อย่างไรก็ตาม กรณีวิธีการควบคุมประมาณเท่าของการทดลองแบบสุ่มในการตั้งค่านี้เชิงประจักษ์ได้ผลลัพธ์ของเราระบุประสบการณ์บริษัท 10 จาก 14 ที่สัมบูรณ์ลบกลับหนึ่งปีหลังจากเหตุการณ์ ยืนยันสุดระยะยาวของการจัดการไม่ดี เรามือเก็บข้อมูลในตัวชี้วัดเชิงคุณภาพของบริษัทกำกับดูแลกิจการ พร็อกซีสำหรับการจัดการด้านบน hubris และลักษณะการจัดการอื่น ๆ เช่นระบบค่าตอบแทนและถือหุ้นเป็นเจ้าของการบริหารจัดการในบริษัท เราไม่สามารถ disentangle บทบาทและ dynamics ระหว่างแตกต่างกันตำแหน่งภายในทีมผู้บริหารระดับสูง (เช่น CEO, CFO) ซึ่งเป็นการตีความของมาตรการของเรา และผลถูกจำกัดในระดับทีมผู้บริหารระดับสูง แสดงผลลัพธ์ของสองคำรุ่นอิง probit แผงข้อมูลที่บิดเบือนแรงจูงใจสำหรับผู้บริหารควบคู่ไปกับ lax โครงสร้าง (โดยเฉพาะอย่างยิ่งนโยบายทางการเสี่ยงและไม่มีการตรวจสอบ) ทำให้บริษัทจัดการไม่ดีของนโยบายป้องกันความเสี่ยงกระดาษปัจจุบันก่อให้เกิดวรรณกรรมปัจจุบันสองวิธี ครั้งแรก มันนำเสนอหลักฐานยากค่าบำรุงทำลายบริษัทเงินหนังสือฯ ในระหว่างวิกฤตการณ์ทางการเงินผ่านการศึกษาเหตุการณ์ ที่สอง เกี่ยวข้องเหล่านี้ขาดกลไกการกำกับดูแล และพัฒนาตามบริบทภายในบริษัทได้รับผลกระทบ หลายผู้เขียนมีมหาเศรษฐีเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างหน่วยงานความเสี่ยงและทฤษฎีการจัดการ (Sheedy, 1999 ไวส์แมน และโกเมซ-Mejia, 1998) แต่การวิจัยไม่ เพื่อความรู้ของเรา พยายามเชิงประสบการณ์ด้วยแบบจำลองทำนายหน่วยงานขององค์กรเสี่ยงขาดทุน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.In บทความนี้เราจะวิเคราะห์ปัจจัยที่มีส่วนร่วมในการปรับตัวของสัญญาซื้อขายล่วงหน้าดังกล่าวและตรวจสอบซึ่งองค์กร
กลไกการกำกับดูแลกิจการที่ล้มเหลวในการให้การป้องกันที่เพียงพอและการตรวจสอบของผู้ถือหุ้น เราระบุลักษณะ
ที่แตกต่าง บริษัท mismanaged จากกลุ่มควบคุมจับคู่.
ครั้งแรกที่เราแสดงให้เห็นว่าการเปิดเผยข้อมูลของการสูญเสียจากสัญญาซื้อขายล่วงหน้าโดย 49 บริษัท ที่ไม่ใช่สถาบันการเงินผลในเชิงลบ
ผลผิดปกติสำหรับ บริษัท ส่วนใหญ่ ขณะนี้ตัวเองไม่ได้หลักฐานที่เพียงพอของการป้องกันความเสี่ยงกับความล้มเหลวมันเป็นหลักฐานของความยั่งยืน
การทำลายของมูลค่าผู้ถือหุ้น จากนั้นเราจะใช้ probit หน้าตัดรูปแบบเพื่อเปรียบเทียบโครงสร้างการกำกับดูแลกิจการ
ของ บริษัท ที่มีการสูญเสียอนุพันธ์ (กลุ่มการรักษา) ให้กับ บริษัท จับคู่ เราสร้างขึ้นอยู่กับตัวแปรไบนารี
ซึ่งถือว่าคุ้มค่า 1 สำหรับ บริษัท ในกลุ่มตัวอย่างของเราที่รายงานการสูญเสียและ 0 กลุ่มควบคุมโดยไม่มีการสูญเสีย.
เนื่องจากเรามีเหตุการณ์ที่กำหนดไว้อย่างชัดเจน - การสูญเสีย - รุ่น probit มีความเหมาะสมในการวิเคราะห์ซึ่งการกำกับดูแลกิจการ
กลไกและลักษณะล้มเหลวในการป้องกันผู้บริหารจากการมีส่วนร่วมในการป้องกันความเสี่ยงค่ากลยุทธ์ทำลาย มันเป็น
สิ่งสำคัญที่จะทราบว่ามีข้อ จำกัด generalizability ผลลัพธ์ของเราเนื่องจากการเลือกตัวอย่างที่เป็นไปได้ อย่างไรก็ตามกรณี
วิธีการควบคุมเป็นเพียงการประมาณที่เป็นไปได้ของการทดลองแบบสุ่มในการตั้งค่านี้โดยเฉพาะเชิงประจักษ์.
ผลของเราแสดงให้เห็นว่า 10 จาก 14 บริษัท ที่ได้สัมผัสกับผลตอบแทนที่แน่นอนเชิงลบหนึ่งปีหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นยืนยันการ
มีเครือข่ายในระยะยาวของการปรับตัวทางการเงิน เรามือรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับตัวชี้วัดคุณภาพขององค์กร
กำกับดูแลผู้รับมอบฉันทะสำหรับโอหังผู้บริหารระดับสูงและลักษณะการจัดการอื่น ๆ เช่นโครงการค่าตอบแทน
และถือหุ้นของผู้บริหารใน บริษัท เราไม่สามารถคลี่คลายบทบาทและการเปลี่ยนแปลงระหว่าง
ตำแหน่งที่แตกต่างกันภายในทีมผู้บริหารระดับสูง (เช่น CEO, CFO) ซึ่งเป็นเหตุผลที่การตีความของมาตรการของเราและ
ผลจะถูก จำกัด ในระดับทีมผู้บริหารระดับสูง ผลการค้นหาของทั้งสองแบบจำลองทางคณิตศาสตร์อยู่บนพื้นฐานของข้อมูลที่แสดงแผง probit
ว่าเบ้แรงจูงใจสำหรับผู้บริหารควบคู่ไปกับโครงสร้างการกำกับดูแลหละหลวม (โดยเฉพาะนโยบายการป้องกันความเสี่ยงอย่างเป็นทางการและไม่มี
การตรวจสอบ) นำไปสู่การปรับตัวของ บริษัท นโยบายป้องกันความเสี่ยง.
กระดาษในปัจจุบันก่อให้เกิดวรรณคดีปัจจุบันในสอง วิธี ครั้งแรกที่จะนำเสนอหลักฐานยากมูลค่าอย่างยั่งยืน
ทำลายสำหรับเก็งกำไร บริษัท ที่ไม่ใช่สถาบันการเงินในช่วงวิกฤตทางการเงินที่ผ่านการศึกษาเหตุการณ์ ประการที่สองจะเกี่ยวข้องกับ
การสูญเสียเหล่านี้เพื่อให้กลไกการกำกับดูแลกิจการและการพัฒนาตามบริบทภายใน บริษัท ได้รับผลกระทบ หลาย
ผู้เขียนทฤษฎีเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างทฤษฎีและหน่วยงานการบริหารความเสี่ยง (Sheedy 1999; ผู้วิเศษและ
โกเมซ-เจีย, 1998) แต่ไม่มีการวิจัยเพื่อความรู้ของเราได้พยายามที่จะสังเกตุตัวแทนรุ่นทำนายขององค์กร
การสูญเสียการป้องกันความเสี่ยง