Meng Hao landed just outside the re

Meng Hao landed just outside the restrictive spells and looked at Ke Yunhai’s tomb silently. An indeterminable amount of time passed. Tears rolled down his face.

After a long time, he kneeled down and gently knocked his head against the ground three times as he kowtowed to Ke Yunhai’s tomb.

Then he looked up and murmured, “Thank you, sir. You’re not really my father, but in that ancient illusion, you allowed me to feel the love of a father. You allowed me to be your son during that life.” Finally, he stood up and turned around. He no longer felt melancholy, but rather, his face glowed with the unswerving determination of a Cultivator.

As of this moment, Meng Hao was now fully awakened from the dream!

“Come on out,” he said lightly. “You’ve been waiting for a while now. If you don’t reveal yourself, then I’ll just leave.”

As his voice echoed about, a completely ordinary area not too far off suddenly began to ripple and distort. A woman appeared. She was… incredibly beautiful, with bright eyes, and a way of moving that exuded feminine charm. It was none other than Zhixiang.

“I guessed that you would come here to offer your respects to Ke Yunhai,” she said with a smile. “Waiting here saved me a bit of effort in tracking you down.”

Meng Hao didn’t respond, but looked toward the area behind the Seventh Peak. Past the graveyard was the area that previously had been enveloped by boundless mists. Now, though, there was no mist to be seen whatsoever.

The two enormous statues were also gone. The only thing visible was an enormous bright shield that shot up from within the ground and emanated an imperceptible glow.

This was a restrictive spell that covered a massive area. It might seem ordinary, but it was powerful enough to eradicate Immortals!

The area it protected was so important that the restrictive spell was fearsomely powerful even down to this day. In fact… throughout all the years in which the Primordial Demon Immortal Plane had been opened, no one had ever been able to enter the area beyond.

That was a truly forbidden area! No one was allowed to enter inside. Anyone who tried to do so ended up dead.

“Let’s go,” said Meng Hao coolly. As he began to move forward, Zhixiang smiled and then sped off into the air with him.

As they shot forward, Zhixiang felt a bit proud of herself. Back in the Second Plane, when they traveled this same path, she had been filled with incredible excitement. Now that they were in the Third Plane, she was sure that she wasn’t the only one to be feeling excited.

Thinking about this caused Zhixiang to smile. She increased her speed, passing up Meng Hao. He watched her as she passed, but didn’t say anything.

The two of them proceeded on in that way, moving at top speed until they reached the glowing restrictive spell shield. This was actually the same location where the statues and the door of swords had been located previously.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฮา เมงที่ดินนอกคาถาจำกัด และมองไปที่สุสานของหยุนไห่ Ke อยู่เบื้องหลัง จำนวนเวลา indeterminable ผ่านไป น้ำตากลิ้งลงใบหน้าของเขาหลังจากเวลานาน เขา kneeled ลง และค่อย ๆ เคาะศีรษะกับพื้นสามครั้ง ตามเขา kowtowed ไปสุสานของหยุนไห่ Keแล้วเขามองขึ้น และ "การขอบคุณ ครับ murmured คุณไม่ได้จริง ๆ พ่อของฉัน แต่ในภาพลวงตาที่โบราณ คุณช่วยให้ฉันสามารถรู้สึกถึงความรักของพ่อ คุณได้ให้ผมเป็นลูกชายของคุณในช่วงชีวิตนั้น" ในที่สุด เขายืนขึ้น และหันไปรอบ ๆ เขาไม่รู้สึกว่าความเศร้าโศก แต่ค่อนข้าง ใบหน้าของเขาสวมที่เกษตรกรกำหนด unswervingณ ช่วงเวลานี้ เมงเฮาถูกตอนนี้เต็มปลุกให้ตื่นขึ้นจากความฝัน"มาออกใน, " เขากล่าวเบา ๆ "คุณรอในขณะนี้ ถ้าคุณไม่เปิดเผยตัวเอง แล้วฉันจะเพียงปล่อยให้"เป็นเสียงของเขาพูดย้ำเกี่ยวกับ บริเวณสามัญอย่างสมบูรณ์ไม่เกินไปหน่อยก็เริ่มกระเพื่อม และบิดเบือน ผู้หญิงที่ปรากฏ ...เธอสวยอย่างไม่น่าเชื่อ ดวง และวิธีการย้ายผู้หญิงที่ exuded เสน่ห์ มันก็ไม่ใช่ Zhixiang อื่น"ฉันเดาว่า คุณจะมาที่นี่ได้เสนอประการของการหยุนไห่ Ke เธอกล่าว ด้วยรอยยิ้ม "รอที่นี่บันทึกฉันบิตของความพยายามในการติดตามคุณลง"เฮา เมงไม่ตอบสนอง แต่มองไปทางหลังสูงสุดเจ็ด สุสานในอดีตเป็นพื้นที่ที่เคย ได้รับจากที่หมอกไร้ขีดจำกัด ขณะนี้ แม้ว่า ได้ไม่มีหมอกให้เห็นใด ๆรูปปั้นขนาดมหึมาสองก็หายไป สิ่งเดียวที่มองเห็นคือ โล่สว่างขนาดใหญ่ที่ถ่ายจากภายในบริเวณ และเรืองแสงเล็กน้อยเล็ดลอดออกมาสะกดจำกัดที่ครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ได้ มันอาจดูเหมือนธรรมดา แต่มันก็มีประสิทธิภาพเพียงพอที่จะขจัดอมตะพื้นที่จะป้องกันแก้ไขสำคัญว่าสะกดจำกัดมีประสิทธิภาพแม้จะลงไปวันนี้ fearsomely ในความเป็นจริง...ตลอดปีทุกที่ที่เปิดเครื่องแรกปีศาจอมตะ ไม่มีใครเคยได้สามารถป้อนนอกที่เป็นบริเวณต้องห้ามอย่างแท้จริง ไม่มีใครได้รับการอนุญาตให้ใส่ใน ทุกคนที่พยายามทำให้ จบลงด้วยการตาย"ไปกันเถอะ กล่าวว่า เฮาเมงเฉย ขณะที่เขาเริ่มก้าวไปข้างหน้า Zhixiang ยิ้มแล้ว เร่งไปในอากาศกับเขาขณะที่พวกเขายิงไปข้างหน้า Zhixiang รู้สึกภูมิใจนิด ๆ ของตัวเอง กลับในสองระนาบ เมื่อพวกเขาเดินทางไปเส้นทางเดียวกันนี้ เธอได้รับเต็มไป ด้วยตื่นเต้นน่าทึ่ง ขณะที่พวกเขาอยู่ในเครื่องบินที่สาม เธอก็แน่ใจว่า เธอไม่เดียวเพื่อจะได้รู้สึกตื่นเต้นคิดถึง Zhixiang นี้เกิดจากการยิ้ม เธอเพิ่มเธอความเร็ว ส่งผ่านค่าเฮาเมง เขาดูเหมือนเธอเป็นเธอผ่าน แต่ไม่ได้พูดอะไรทั้งสองได้ดำเนินการในในทางที่ เคลื่อนที่เร็วสูงสุดจนกว่าพวกเขาถึงสะกดจำกัดโล่เรืองแสง นี้เป็นจริงที่ตำแหน่งเดียวกันที่รูปปั้นและประตูของดาบเคยอยู่ก่อนหน้านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม้งเฮาที่ดินนอกคาถาที่เข้มงวดและมองไปที่หลุมฝังศพของ Ke Yunhai เงียบ จำนวนเงินที่ตัดสินใจไม่ได้เวลาผ่านไป น้ำตากลิ้งลงบนใบหน้าของเขา. หลังจากที่เวลานานเขาคุกเข่าลงและค่อยๆเคาะหัวของเขากับพื้นดินสามครั้งในขณะที่เขา kowtowed หลุมฝังศพของ Ke Yunhai. แล้วเขาก็เงยหน้าขึ้นและพากันบ่น "ขอบคุณครับ คุณไม่ได้จริงๆพ่อของฉัน แต่ในที่ภาพลวงตาโบราณคุณอนุญาตให้ฉันรู้สึกถึงความรักของพ่อ คุณได้รับอนุญาตให้ผมเป็นลูกชายของคุณในช่วงชีวิตที่. "ในที่สุดเขายืนขึ้นและหันไปรอบ ๆ เขาไม่ได้รู้สึกเศร้า แต่ใบหน้าของเขาเรืองแสงที่มีความมุ่งมั่นแน่วแน่ของเกษตรกรได้. ณ ขณะนี้เม้งเฮาตอนนี้ตื่นขึ้นมาอย่างเต็มที่จากความฝัน! "มาจาก" เขากล่าวเบา ๆ "คุณได้รับการรอคอยสำหรับขณะนี้ หากคุณไม่ได้เปิดเผยตัวเองแล้วฉันเพิ่งจะออก. " ในฐานะที่เป็นเสียงของเขาสะท้อนเกี่ยวกับพื้นที่สามัญสมบูรณ์ไม่ไกลเกินไปก็เริ่มที่จะกระเพื่อมและบิดเบือน ผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น เธอเป็น ... ที่สวยงามอย่างไม่น่าเชื่อด้วยดวงตาสดใสและวิธีการของการเคลื่อนไหวที่ปริกเสน่ห์ของผู้หญิง มันเป็นใครอื่นนอกจาก Zhixiang. "ผมเดาว่าคุณจะมาที่นี่เพื่อให้ประการของคุณเพื่อ Ke Yunhai" เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม "รอนี่บันทึกฉันบิตของความพยายามในการติดตามคุณลง." เม้ง Hao ไม่ตอบ แต่มองไปทางพื้นที่ที่อยู่เบื้องหลังเจ็ดยอด ที่ผ่านมาสุสานเป็นพื้นที่ที่ก่อนหน้านี้ได้รับการห่อหุ้มด้วยหมอกไม่มีที่สิ้นสุด แต่ในเวลานี้มีหมอกบางในตอนที่จะเห็น แต่อย่างใด. ทั้งสองรูปปั้นอย่างมากนอกจากนี้ยังได้หายไป สิ่งเดียวที่มองเห็นเป็นโล่สดใสมหาศาลที่พุ่งสูงขึ้นจากภายในพื้นดินและเรืองแสงเล็ดลอดออกมามองไม่เห็น. นี้เป็นคาถาที่เข้มงวดที่ครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ มันอาจจะดูธรรมดา แต่มันก็มีพลังมากพอที่จะขจัดอมตะ! พื้นที่ที่มันได้รับการป้องกันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้สะกดเข้มงวดเป็นพิลึกที่มีประสิทธิภาพแม้จะลงไปในวันนี้ ในความเป็นจริง ... ตลอดปีที่ผ่านมาซึ่งได้รับการเปิดลำดับปีศาจอมตะเครื่องบินไม่มีใครเคยได้รับสามารถที่จะเข้าไปในพื้นที่เกินกว่า. ที่เป็นพื้นที่ต้องห้ามอย่างแท้จริง! ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไปภายใน ทุกคนที่พยายามที่จะทำเช่นนั้นจบลงด้วยการตาย. "Let 's ไป" เม้งเฮากล่าวว่าเฉย ในขณะที่เขาเริ่มที่จะก้าวไปข้างหน้า Zhixiang ยิ้มแล้ววิ่งออกไปในอากาศกับเขา. ในฐานะที่พวกเขายิงไปข้างหน้า Zhixiang รู้สึกบิตความภาคภูมิใจของตัวเอง ย้อนกลับไปในครั้งที่สองเครื่องบินเมื่อพวกเขาเดินทางเส้นทางเดียวกันนี้เธอได้รับการเติมเต็มด้วยความตื่นเต้นอย่างไม่น่าเชื่อ ตอนนี้พวกเขาอยู่ในเครื่องบินที่สามเธอก็แน่ใจว่าเธอไม่ได้เป็นคนเดียวที่จะรู้สึกตื่นเต้น. คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ที่เกิด Zhixiang ที่จะยิ้ม เธอความเร็วที่เพิ่มขึ้นของเธอผ่านขึ้นเม้งเฮา เขาเฝ้ามองเธอขณะที่เธอผ่าน แต่ไม่ได้พูดอะไร. สองของพวกเขาดำเนินการในทางที่เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงสุดจนกว่าพวกเขามาถึงที่เร่าร้อนโล่สะกดเข้มงวด นี้เป็นจริงสถานที่เดียวกันที่รูปปั้นและประตูของดาบที่ได้รับอยู่ก่อนหน้านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมิ่งเฮ่าที่ดินนอก spells ที่เข้มงวดและมองเคอหยวนไห่สุสานอย่างเงียบๆ ซึ่งหาค่าหาไม่ได้เป็นปริมาณของเวลาที่ผ่านไป น้ำตากลิ้งลงบนใบหน้าของเขาหลังจากที่เวลานาน เขาคุกเข่าลงและค่อยๆเคาะศีรษะกับพื้นสามครั้ง ตามที่เขา kowtowed เค่อหยุนไห่ของสุสานแล้วเขาก็เงยหน้าขึ้นและพึมพำว่า " ขอบคุณครับ เธอไม่ใช่พ่อของฉัน แต่ในสมัยโบราณ มายา คุณทำให้ผมรู้สึกได้ถึงความรักของพ่อ คุณอนุญาตให้ผมมาเป็นลูกของคุณในชีวิตว่า " ในที่สุดเขาก็ยืนขึ้นและหันไปรอบ ๆ เขาไม่ได้รู้สึกเศร้า แต่ใบหน้าของเขาลุกวาวด้วยความตั้งใจแน่วของกสิกร .ณ เวลานี้ เมิ่งฮ่าวถูกตอนนี้เต็มตื่นจากความฝัน" ออกมาได้แล้ว " เขาพูดเบาๆ " คุณรอสักพักแล้ว ถ้าคุณไม่เปิดเผยตัว แล้วผมจะทิ้ง "เป็นเสียงของเขาสะท้อนกับพื้นที่ทั้งหมดธรรมดาได้ไม่ไกลก็เริ่มกระเพื่อม และบิดเบือน ผู้หญิงที่ปรากฏ เธอ . . . . . . . สวยอย่างไม่น่าเชื่อ ดวงตาสดใส และวิธีการย้ายที่ปริก เสน่ห์ของผู้หญิง ไม่ใช่ใครอื่น จี้เซียง ." ฉันเดาว่าคุณจะมาที่นี่เพื่อให้ความเคารพต่อเค่อหยุนไห่ " เธอกล่าวด้วยรอยยิ้ม " รอที่นี่ช่วยฉันบิตของความพยายามในการติดตามคุณลงเมิ่งเฮ่าไม่ตอบแต่มองไปทางด้านหลังสูงสุด 7 ในอดีตสุสานคือพื้นที่ ที่ก่อนหน้านี้ถูกห่อหุ้มด้วยหมอกไม่มีที่สิ้นสุด . แต่ตอนนี้ ไม่มีหมอกให้เห็นอยู่เลยสองรูปปั้นมหึมาก็หายไป สิ่งเดียวที่มองเห็นได้คือมหาศาลสดใสโล่ยิงขึ้นจากภายในพื้นดินและต่องเรืองแสงที่มองไม่เห็นนี้ เป็นคาถาที่ จำกัด ครอบคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่ . มันอาจจะดูธรรมดา แต่มันก็มีพลังมากพอที่จะกำจัด อมตะ !พื้นที่มันป้องกันสำคัญมาก ว่าคาถา จำกัด มีอำนาจ fearsomely แม้แต่ลงไปในวันนี้ ในความเป็นจริง . . . . . . . ตลอดทั้งปี ซึ่งในกลุ่มปีศาจอมตะเครื่องบินได้รับการเปิด ไม่มีใครเคยสามารถที่จะระบุพื้นที่เกินมันเป็นอย่างแท้จริงสถานที่ต้องห้าม ! ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไปข้างใน ใครที่พยายามทำมันต้องจบลงด้วยความตาย" ไปกันเถอะ " ว่า เมิ่งฮ่าวอย่างใจเย็น เมื่อเขาเริ่มที่จะย้ายไปข้างหน้า จี้เซียงยิ้มแล้ววิ่งออกไปในอากาศกับเขาพวกเขายิงไปข้างหน้า จี้เซียงรู้สึกบิตภูมิใจในตัวเอง กลับมาในระนาบที่สอง เมื่อพวกเขาเดินทางเส้นเดียวกันนี้ เธอได้รับการเต็มไปด้วยความตื่นเต้นอย่างไม่น่าเชื่อ ตอนนี้พวกเขาอยู่ในเครื่องบินลำที่สาม เธอมั่นใจว่าเธอไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกตื่นเต้นคิดแบบนี้ทำให้จี้เซียงยิ้ม เธอเพิ่มความเร็วของเธอผ่าน เมิ่งฮ่าว เขาเฝ้ามองเธอผ่าน แต่ไม่ได้พูดอะไรสองของพวกเขาในวิธีการย้ายที่ความเร็วสูงสุด จนกระทั่ง ถึงเรืองโล่สะกดจำกัด . นี้เป็นสถานที่เดียวกันที่รูปปั้น และประตูของดาบได้อยู่ก่อนหน้านี้