“And thanks to those heroes, Americ

“And thanks to those heroes, America won the war—”

The explanation of the exhibit finally ends with Crystal making up the reason for World War II ending.

The last group to come and visit never planned to listen to any explanations from the start. Amongst the twenty visitors, half of them are sliding down the banister as a game, the other half are being distracted by other exhibits.

And the girls, worried about the rain destroying their hairdos, are looking at the heavy rain outside the door and sighing, while a pair of young, developed lovers are indulging in a long kiss, regardless of everyone watching.

All in front of a young female mummy.

Crystal can’t help but think something mean, ‘I hope you get cursed—”

The only redhead young man who was listening to her seriously pushes his spectacles up with his pointer finger, asking questions.

In those family friendly movies, there’s always a traditional child genius like him.

“But even if Germany used that ‘Box that will cause floods’, America still won’t lose. After all, there’s an entire sea between America and Germany, so there’s as much water as they could need there, right?”

“That’s true, but the European continent where Germany and England might have seriously damaged.”

The moment the words leaver her mouth, the kid looks at Crystal as though he’s looking at pickled cucumbers,

“England is an island country! Aren’t you a college student? Why don’t you know something so basic as that? Geesh, I always thought it sounded like a hoax, but I still made myself hear out the whole thing, and all that time it was just a made-up fantasy story—”

“Y-you said this is a fantasy story…”

“So, this is fake too?”

The child genius points at the exhibit in the glass case. A left arm, so white from the place of amputation all the way to the fingertips that it’s kinda scary, is lying on the middle of a red cloth, and at first glance you might even think it’s part of a plaster statue. But its surface is as smooth as wax, and there are callouses on the palm that wouldn’t be there on a work of art.

“If this is fake…”

But the kid doesn’t finish listening to her before he runs to his companions near the exit.

“You guys, go home once the rain lets up a bit!”

Crystal sighs, taking off her nametag and getting ready to get the keys from the curator.

Another day is over, and today has finally ended.

As usual, the only visitors are groups after groups of elementary school students, and those kids aren’t here out of personal interest either, they’re just here reluctantly because the teachers use visiting a museum as a replacement for detention.

Actually it’s because this is a small museum that’s built in a safe neighborhood and is free to visit, so the local schools use it a lot.

Although she really likes volunteering at the museum, but sometimes she wish she could explain things to adults too.

She looks around the unassuming museum, and decides that next time they’ll put luxurious and shiny golden things on display.

Although doing this might be a bit insulting to the owner, but this place still needs things that can attract the people to come and visit.

“And then?”

The unexpected sound almost causes her to drop the nametag in her hands. She didn’t think that in the museum that seemed empty, there are still visitors.

“How did that story end?”

He points into the glass case.

Water drips off his sleeve, even forming little puddles by his feet.

He pulls aside the wet hair sticking uncomfortably to his forehead with his right hand, revealing light brown eyes.

“…Is the rain outside really that heavy? I’ll get you a towel.”

Her voice is so nervous it’s shaking slightly.

“It’s okay, I just want to hear more of that story.”

“You’re not from this country, are you? Why are you visiting Boston? Sightseeing?”

“No, you could say I’m here on a mission or for work.”

The words from his mouth are polite and accurate, without a single hint of an accent.

Although the two are similar in age, but the air radiating off of him is just different somehow.

Not only his words and actions, even the way he grew up must have been something special.

And deducing from the way he said ‘mission’, maybe he’s a soldier from another country.

“I want to know what happened to those people after the Box sank.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

" และจากเหล่าฮีโร่ อเมริกาชนะสงคราม — "คำอธิบายของการจัดแสดงในที่สุดก็จบลง ด้วยคริสตัลถึงเหตุผลสำหรับการสิ้นสุดสงครามโลกกลุ่มสุดท้าย จะมาเยี่ยมชมไม่เคยวางแผนเพื่อฟังคำอธิบายใด ๆ จากการเริ่มต้น ท่ามกลางผู้เข้าชมยี่สิบ ครึ่งหนึ่งของพวกเขาจะเลื่อนลงสราวบันไดเป็นเกม อีกครึ่งหนึ่งเป็นการฟุ้งซ่านจัดแสดงอื่น ๆและฝนตกหนักนอกประตูสาว ห่วงฝนทำลาย hairdos ของพวกเขา และ sighing ในขณะที่พัฒนาคู่หนุ่มสาว คนรักมีพลุจูบนาน โดยไม่คำนึงถึงคนดูทุกหน้าของมัมมี่หญิงสาวคริสตัลไม่สามารถช่วย แต่คิดว่า สิ่งที่หมายถึง, ' ฉันหวังว่า คุณจะซวย — "ชายหนุ่มเพียงแดงที่ฟังเธออย่างจริงจังผลักดันแว่นตาของเขาขึ้นนิ้วชี้ ถามคำถามในภาพยนตร์เหล่านั้นเป็นมิตรในครอบครัว มีเสมอเป็นแบบเด็กอัจฉริยะเหมือนเขา"แต่แม้เยอรมนีใช้ว่า 'การที่จะทำให้เกิดน้ำท่วม อเมริกายังคงจะไม่สูญเสีย หลังจากที่ทุก มีคือทะเลมีทั้งระหว่างอเมริกาและเยอรมนี เพื่อให้มีน้ำมากเท่าที่พวกเขาอาจต้องมี ขวา"ที่เป็นจริง แต่ทวีปยุโรปที่เยอรมนีและอังกฤษอาจมีอย่างจริงจังเสียด้วย"ในขณะที่ leaver คำที่ปากของเธอ เด็กดูที่คริสตัลเหมือนว่าเขากำลังดูดองแตงกวา"อังกฤษเป็นประเทศเกาะ คุณไม่ได้เป็นนักเรียนวิทยาลัย ทำไมคุณรู้สิ่งที่เป็นพื้นฐานดังนั้นเป็นที่ Geesh ผมคิดเสมอว่า มันฟังเหมือนการหลอกลวง แต่ฉันยังทำเองได้ยินออกสิ่งทั้ง และเวลาทั้งหมดก็เพียงเรื่องราวแฟนตาซีมาเอง — "" Y-คุณกล่าวว่า นี้เป็นเรื่องราวแฟนตาซี...""ดังนั้น นี้คือปลอมเกินไปเด็กอัจฉริยะจุดที่จัดแสดงในกรณีแก้ว แขนซ้าย สีขาวดังนั้นจากเหมือนน้องไปทางปลายนิ้วที่ว่า ก็น่ากลัวนะ ชอบอยู่ข้างบนตรงกลางของผ้าสีแดง และครั้งแรกที่เห็นคุณแม้อาจคิดว่า มันเป็นส่วนหนึ่งของรูปปั้นปูนปลาสเตอร์ แต่พื้นผิวของมันเป็นไปอย่างราบรื่นเป็นขี้ผึ้ง และมี callouses บนฝ่ามือที่ไม่มีในงานศิลปะ"ถ้าเป็นปลอม..."แต่เด็กไม่จบฟังเธอก่อนเขาจะเพื่อสหายของเขาใกล้ทางออก"คุณผู้ชาย ไปบ้านเมื่อฝนตกทำให้ค่าบิต"คริสตัล sighs จะปิดป้ายของเธอ และพร้อมที่จะได้รับคีย์จากภัณฑารักษ์ที่เป็นอีกวัน และวันนี้ได้สิ้นสุดลงในที่สุดตามปกติ ผู้เข้าชมเฉพาะเป็นกลุ่มหลังจากกลุ่มของนักเรียนชั้นประถม และเด็กเหล่านั้นไม่ได้ที่นี่จากผลประโยชน์ส่วนตัวอย่างใดอย่างหนึ่ง พวกเขากำลังเพียงฝืน เพราะครูใช้การเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ให้กักขังแทนจริง ๆ แล้ว มันเป็น เพราะนี้เป็นพิพิธภัณฑ์ขนาดเล็กที่อยู่ในย่านที่ปลอดภัย และเป็นอิสระในการเยี่ยมชม เพื่อให้โรงเรียนใช้มากแม้ว่าเธอชอบอาสาสมัคร ที่พิพิธภัณฑ์ แต่บางครั้ง เธอต้องเธอสามารถอธิบายสิ่งที่ผู้ใหญ่เกินไปเธอดูในพิพิธภัณฑ์ต่าง และตัดสินใจว่า ครั้งต่อไปที่พวกเขาจะใส่ ถุงทองเงาหรูหราบนจอแสดงผลแม้ว่าการทำเช่นนี้อาจจะล่วงละเมิดมีเจ้าของ แต่ยังคงต้องการสิ่งที่สามารถดึงดูดคนให้มา และ"แล้ว"เสียงไม่คาดคิดเกือบทำให้เธอลงป้ายในมือของเธอ เธอไม่คิดว่า ในพิพิธภัณฑ์ที่ดูเหมือนว่างเปล่า ยังมีนักท่องเที่ยว"วิธีทำเรื่องจบ"เขาชี้ลงในกล่องแก้วหยดน้ำปิดแขนของเขา ขึ้นรูปปลิงน้อยแม้ ด้วยเท้าของเขาเขาดึงกันเปียกผมผสานค่อนกับหน้าผากของเขา ด้วยมือขวา เผยให้เห็นดวงตาสีน้ำตาลอ่อน“… เป็นฝนนอกนั้นหนักจริง ๆ ฉันจะได้รับคุณผ้าเช็ดตัว"เสียงของเธอเป็นประสาทมันจะสั่นเล็กน้อย"ก็โอเค ฉันเพียงต้องการได้ยินเรื่องราวที่มากขึ้น""คุณไม่ใช่จากประเทศนี้ คุณ คุณกำลังเยี่ยมชมบอสตันทำไม ท่องเที่ยว""ไม่ คุณสามารถบอกฉันที่นี่ ในภารกิจ หรืองาน"คำพูดจากปากของเขาจะสุภาพ และถูก ต้อง โดยไม่มีคำแนะนำเดียวของการเน้นแม้ว่าทั้งสองจะคล้ายกันในอายุ แต่อากาศที่แผ่ออกจากเขาจะแตกต่างกันเพียงอย่างใดไม่เพียงเขาคำและการดำเนินการ แม้แต่เติบโตขึ้นต้องได้รับสิ่งพิเศษและ deducing จากวิธีเขากล่าวว่า 'ภารกิจ' บางทีเขาเป็นทหารจากประเทศอื่น"ผมต้องการทราบว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนเหล่านั้นหลังจากที่กล่องจม"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"และขอขอบคุณที่เป็นวีรบุรุษผู้ที่อเมริกาได้รับรางวัล war- ว่า"

คำอธิบายของการจัดแสดงในที่สุดก็จบลงด้วยคริสตัลทำขึ้นเหตุผลในสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุด. the

กลุ่มสุดท้ายที่จะมาเยี่ยมชมไม่เคยวางแผนที่จะฟังคำอธิบายใด ๆ จากการเริ่มต้น ในบรรดาผู้เข้าชมยี่สิบครึ่งหนึ่งของพวกเขาจะเลื่อนลงราวบันไดเป็นเกมอีกครึ่งหนึ่งจะถูกฟุ้งซ่านโดยการจัดแสดงนิทรรศการอื่น ๆ .

และเด็กหญิงที่กังวลเกี่ยวกับฝนทำลายหลุดของพวกเขากำลังมองหาที่ฝนตกหนักนอกประตูและถอนหายใจ ในขณะที่คู่ของหนุ่มสาวที่ชื่นชอบการพัฒนามีการผ่อนคลายในการจูบนานโดยไม่คำนึงถึงทุกคนดู.

ทั้งหมดในด้านหน้าของมัมมี่หญิงสาว.

คริสตัลไม่สามารถช่วย แต่คิดว่าสิ่งที่หมายถึง 'ฉันหวังว่าคุณจะได้รับ cursed- "

เท่านั้น ชายหนุ่มผมสีแดงที่ได้ฟังเธออย่างจริงจังผลักดันแว่นตาของเขาขึ้นด้วยนิ้วชี้ของเขาถามคำถาม.

ในภาพยนตร์เป็นมิตรกับครอบครัวผู้ที่มีเสมออัจฉริยะเด็กแบบดั้งเดิมเช่นเขา.

" แต่ถึงแม้ว่าเยอรมนีที่ใช้ที่กล่องที่จะทำให้เกิดน้ำท่วม ' อเมริกาจะยังคงไม่สูญเสีย หลังจากที่ทุกคนมีทะเลทั้งหมดระหว่างอเมริกาและเยอรมนีเพื่อให้มีน้ำมากที่สุดเท่าที่พวกเขาจะต้องมีใช่มั้ย? "

" นั่นเป็นความจริง แต่ทวีปยุโรปที่ประเทศเยอรมนีและอังกฤษอาจจะมีความเสียหายอย่างจริงจัง. "

ขณะที่คำ Leaver เธอ ปากเด็กที่มีลักษณะที่คริสตัลราวกับว่าเขากำลังมองหาที่แตงกวาดอง,

"อังกฤษเป็นประเทศเกาะ! คุณไม่นักศึกษาวิทยาลัย? ทำไมคุณไม่ทราบว่าบางสิ่งบางอย่างเพื่อให้เป็นพื้นฐานที่? Geesh ฉันมักจะคิดว่ามันฟังเหมือนหลอกลวง แต่ฉันยังคงทำให้ตัวเองได้ยินจากสิ่งที่ทั้งและทุกช่วงเวลานั้นมันเป็นเพียงแค่จินตนาการ story- ทำขึ้น " "

Y-คุณกล่าวว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องราวแฟนตาซี ... "

" ดังนั้นนี้เป็นของปลอมด้วยหรือไม่ "

จุดอัจฉริยะเด็กที่จัดแสดงในกรณีแก้ว แขนซ้ายดังนั้นสีขาวจากสถานที่ของการตัดแขนขาไปตลอดทางจนถึงปลายนิ้วที่มันน่ากลัวนะที่กำลังนอนอยู่บนกลางของผ้าสีแดงและได้อย่างรวดเร็วก่อนคุณอาจคิดว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของรูปปั้นปูนปลาสเตอร์ แต่พื้นผิวของมันเป็นที่เรียบเป็นขี้ผึ้งและมี callouses บนฝ่ามือที่จะไม่ต้องมีการทำงานของศิลปะ.

"ถ้านี้เป็นของปลอม ... "

แต่เด็กไม่ได้จบการฟังของเธอก่อนที่เขาทำงานของเขา สหายใกล้ทางออก.

"พวกคุณกลับบ้านครั้งเดียวฝนช่วยให้ขึ้นเล็กน้อย!"

คริสตัลถอนหายใจ, การปิดป้ายของเธอและได้รับการพร้อมที่จะได้รับกุญแจจากผู้ดูแล.

อีกวันหนึ่งมีมากกว่าและในวันนี้ได้สิ้นสุดลงในที่สุด.

ในฐานะที่เป็น ปกติผู้เข้าชมเฉพาะกลุ่มหลังจากที่กลุ่มของนักเรียนระดับประถมศึกษาและเด็กเหล่านี้จะไม่อยู่ที่นี่ออกมาจากความสนใจส่วนบุคคลอย่างใดอย่างหนึ่งที่พวกเขากำลังเพียงที่นี่อย่างไม่เต็มใจเพราะครูใช้เยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์แทนการคุมขังได้.

จริงๆแล้วมันเป็นเพราะเรื่องนี้ เป็นพิพิธภัณฑ์ขนาดเล็กที่สร้างขึ้นในย่านที่ปลอดภัยและมีอิสระที่จะเข้าเยี่ยมชมเพื่อให้โรงเรียนในท้องถิ่นใช้มันมาก.

แม้ว่าเธอจะชอบอาสาสมัครที่พิพิธภัณฑ์ แต่บางครั้งเธอหวังว่าเธอจะอธิบายสิ่งที่ผู้ใหญ่เกินไป.

เธอมองไปรอบ ๆ พิพิธภัณฑ์ถ่อมตัวและตัดสินใจว่าครั้งต่อไปพวกเขาจะนำสิ่งที่โกลเด้นที่หรูหราและเงาบนจอแสดงผล.

แม้ว่าการทำเช่นนี้อาจจะมีบิตดูถูกเจ้าของ แต่สถานที่แห่งนี้ยังคงต้องการสิ่งที่สามารถดึงดูดความสนใจของคนที่จะมาเยี่ยมชม.

"และ แล้ว? "

เสียงที่ไม่คาดคิดเกือบทำให้เธอต้องวางป้ายในมือของเธอ เธอไม่คิดว่าในพิพิธภัณฑ์ที่ดูเหมือนว่างเปล่ายังคงมีผู้เข้าชม.

"วิธีไม่เรื่องที่จบ?"

เขาชี้ลงไปในกรณีที่กระจก.

น้ำหยดออกจากแขนของเขาแม้รูปแอ่งน้ำเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วยเท้าของเขา.

เขาดึงกัน ผมเปียกติดอึดอัดที่หน้าผากของเขาด้วยมือขวาของเขาเผยให้เห็นดวงตาสีน้ำตาลอ่อน.

" ... ฝนตกนอกจริงๆที่หนัก? ฉันจะรับคุณผ้าขนหนู. "

เสียงของเธอเป็นประสาทจึงสั่นเล็กน้อย.

" มันก็ไม่เป็นไรฉันเพียงแค่ต้องการที่จะได้ยินมากขึ้นของเรื่องที่. "

" คุณไม่ได้มาจากประเทศนี้แล้วคุณล่ะ? ทำไมคุณกำลังเยี่ยมชมบอสตัน? เที่ยวชมสถานที่? "

" ไม่มีคุณอาจจะบอกว่าฉันอยู่ที่นี่ในภารกิจหรือสำหรับการทำงาน. "

คำพูดจากปากของเขามีความสุภาพและถูกต้องโดยไม่ต้องมีคำใบ้เดียวของสำเนียง.

แม้ว่าทั้งสองจะคล้ายกันในอายุ แต่อากาศ แผ่ออกของเขาจะแตกต่างกันเพียงใด.

ไม่เพียง แต่คำพูดและการกระทำของเขาแม้วิธีที่เขาเติบโตขึ้นมาจะต้องได้รับสิ่งที่พิเศษ.

และอนุมานจากวิธีที่เขากล่าวว่า 'ภารกิจ' บางทีเขาอาจจะเป็นทหารจากประเทศอื่น.

"ฉันต้องการ จะรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับคนเหล่านั้นหลังจากที่กล่องจม. "