果然，再诡异的事件，也总是有迹可寻。 她一直没料到它一直就在自己附近，

果然，再诡异的事件，也总是有迹可寻。

她一直没料到它一直就在自己附近，甚至近在咫尺。

如果她以前再留心一点，就能想到。

床，都在附近出现了，难道它会离得很远？

良久，墨连城轻轻松开她，“它，由本王保管。”

曲檀儿美眸微闪，一时间不知要如何回答。

如果老怪物来找，那怎么办？

“城城，这一个……留给我，不行吗？”

“不行！”墨连城就算不完全清楚“镇魂珠”是用途，但直觉中的不安，容不得他疏忽大意。今日，他发现……自己并不完全地了解她。

那一种感觉，令他觉得格外没有安全感。

“城城，没有床……没有那床，我光有它，也回不去的，你别担心。”

“果然……”墨连城拳头一握，微微抿唇。

这珠子，果然和她回去有关系！

曲檀儿见墨连城的脸色，心下一惊，知道他要生气了！于是，当机立断，马上作出了最本能的决定，赶紧将玉盒送到他怀中，送给他，再松开，退离一点点，偷偷地瞟了他一眼，连一声也不敢吱。

“算你识趣。”墨连城满意。

“吱吱吱……吱吱吱……”

曲檀儿点头，讨好地不敢吭声，而旁边的小蜂却急躁了！

蹦蹦跳跳，叽叽喳喳一个没完。

她白了它一眼，示意它闭嘴，只是相当明显，人、兽交流有点困难，相处时间尚少，没懂。而它，还是在叫个没停！见墨连城叫于皓进来，并将玉盒交给了于皓，叫他拿回霜院收好，小蜂更是急！咬着她的衣袖，扯啊扯，啄啊啄，还又抓又扒。

只是，曲檀儿无动于衷，还做着小动作让它滚蛋。

算是彻底无视小蜂！

比起令一只破|鸟抓狂，她更怕眼前的男人发飙，生气。

破|鸟PK墨连城？

稍有点聪明的人，都会选择顺从后者。

“檀儿真乖！”墨连城抬起一只手，诡异浅笑地轻轻摸了摸曲檀儿的额头，“檀儿，你想不想吃烤鸟肉？”

“……”顿时，世界安静！

小蜂闭嘴，让墨连城那么淡淡无害的一扫，颤了颤羽毛，赶紧往曲檀儿身头一躲，钻入了她身后的位置。

墨连城一笑，但眸中也闪过一抹错愕。

这一只鸟……不止识字，果然，能听得懂人语？

听得懂，更好！

“檀儿，如何？想吃吗？”

“咳咳！烤的东西不好，我怀孕了……不能吃。”曲檀儿倒还有点人情味，让小蜂感动得不得了，还主动地蹭了蹭她，表示感激，但很快，它就觉得自己的主子太黑，只听见她道：“清蒸吧，或者煲汤喝。”

“好！”

“吱吱！”咻！的一下，小蜂飞走，那两声，还像是哭诉。

墨连城终于笑了！

曲檀儿也是，但暗暗地，也松了一口气。

妖孽一笑，那也应该没大问题了吧。

她换了一个话题，问：“刚刚于皓，拿着玉盒，也没什么异常。难道是说，那紫色的东西，就是令曲盼儿吃了大亏的原因所在？

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พอแน่ใจว่า จะติดตามเหตุการณ์ที่แปลก เธอไม่เคยคาดหวังว่า จะได้รับสภาพของตนเอง แม้ในบริเวณใกล้เคียง ถ้าเธอมองลึก คุณสามารถคิด เตียง ปรากฏตัวในบริเวณใกล้เคียง อยู่ไกล เป็นเวลานาน หมึกเซนเตอร์เบา ๆ ปล่อยให้ไปของเธอ "มัน โดยกษัตริย์ ” โค้งแทนไมโครกระพริบตา และไม่ทราบว่าจะตอบ ถ้ากระตุกมา อะไรแล้ว "ซิตี้ หนึ่งนี้...... ฉัน โอเค ” "ไม่" "หมึกเซนเตอร์ถ้าแน่ชัด" เพิร์ลวิญญาณเมือง "เป็น แต่สิ่งที่เกิด ไม่ยอมให้ความประมาทของเขา วันนี้ เขาพบ...... เขาไม่สมบูรณ์เข้าใจเธอ ที่ความรู้สึกที่ทำให้เขารู้สึกไม่ปลอดภัยมาก "ซิตี้ ไม่มีเตียง... ไม่ ฉันมีมัน กลับไป คุณไม่ต้องกังวล ” " และพอแน่ใจว่า......" จับกำปั้นเซนเตอร์หมึก ริมฝีปากเล็กน้อยผู้นี้ ลูกปัดนี้เป็นกับเธอกลับ ตาลโค้ง เม็กซิกันเซนเตอร์หัวใจใบหน้าประหลาดใจ เห็นลูกชายรู้ว่า เขาจะโกรธ ดังนั้นสอบ และทันทีทำการตัดสินใจสุดสัญชาตญาณ วิ่งหยกไปคู่หูของเขา และให้เขา และจากนั้นปล่อย สภาพระส่ำจากนิด ด้อมหน้าปัดรวมที่เขา มีตาข้างหนึ่ง กล้าแม้จะรับสารภาพ "คุณจะแนะนำอย่างดี "หมึกเซนเตอร์ความพึงพอใจ "รับสารภาพสารภาพ...... รับสารภาพสารภาพ...... " Tan โค้งเลยต้อง ชื่นชอบ ความกล้าหาญ และถัดไปกับมดตะนอยแต่อารมณืความสั้น เด้ง Twitter บน เธอก็ตาขาว พูดปิดขึ้น แต่มันมีชัดเจนสวย คน สัตว์การสื่อสารเวลายากเล็กน้อยเล็ก ไม่เข้าใจ นอกจากนี้ก็ยังเป็นแบบไม่มีหยุด ดูเซนเตอร์โทร Yu Hao ในหมึก และกล่องหยกในมือของ Yu Hao ถามเขาใช้กลับครีมเก็บ แตนมีน่ารังเกียจ บิตของเธอแขน ดึง เป็ก เป็ก รอยขีดข่วนและชบ แต่ ไม่แยแสกับตาล Qu ยัง ทำรูปแบบให้มันออก สมบูรณ์คือละเว้นแตน กว่าการหัก | นกบ้า เธอจะกลัวมากขึ้นของคนหน้าโกรธ โกรธ เสียหมึก PK เซนเตอร์ | นก คนฉลาดกว่าเล็กน้อยจะเลือกไปตามหลัง "ตาลดีจริง ๆ "หมึกเซนเตอร์ยกมือข้างหนึ่ง ยิ้มแปลกสัมผัสโค้งหน้าผากแทน เนื้อตาลและนกที่ต้องการกิน ” '...' ทันใดนั้น โลกเงียบถูก แตนปิดอัพ MO เซนเตอร์แล้วเสียงลมกวาด ขน Zhan Zhan รีบไปเพลงของตาลซ่อน เจาะเข้าไปในตำแหน่งที่เธอ เซนเตอร์หมึก smile แต่ยัง ประกายความกังวลใน MOU นก...... เพิ่มเติมความรู้ และแน่ใจว่า พอ สามารถเข้าใจภาษามนุษย์ เข้าใจได้ดี "Tan อย่างไร คุณต้องกิน ” "ไอ ขนมอบไม่ดี คะ...... ไม่สามารถรับประทาน "ตาล Qu ถูกมนุษย์เล็กน้อย ถูกเหลือเชื่อย้าย โดยแตน ยัง ลูบความกตัญญูของเธอ แต่เร็ว ๆ นี้ มันรู้สึกว่า นายของเขาเป็นสีเข้มเกินไป เพียงได้ยินเธอ: " อบไอน้ำ หรือซุปเครื่องดื่ม ” "โอเค" ” "สุทธ์ "Whew ผึ้งขนาดเล็ก และบินออกไป แล้ว สอง และ เช่นร้องไห้ เซนเตอร์หมึกยิ้มในที่สุด เส้นโค้งตาล แต่แอบ ให้ออกด้วย[บรรเทา ความชั่ว-doer ยิ้ม ที่ควรเป็นปัญหาใหญ่ไม่ เธอเปลี่ยนชื่อเรื่อง และคำถาม: "เพียง Yu Hao ถือกล่องหยก ก็เช่นกัน อาจจะกล่าวว่า สิ่งที่สีม่วงเป็นโค้ง paner รักทำไม