凤雪児虽然睁开了眼睛，但面色却是一片苍白，一双美眸涣散无光，凤横空连续

凤雪児虽然睁开了眼睛，但面色却是一片苍白，一双美眸涣散无光，凤横空连续呼喊了好几遍，她都毫无反应，仿佛丢掉了魂魄一样。直到……她的视线，忽然碰触到了夜星寒的身影。

“是你……是你害死了云哥哥……是你害死了云哥哥！！”

凤雪児忽然出的声音近乎撕心裂肺，她的目光，竟透着一种让凤横空无比陌生的怨恨和杀意……他身为凤雪児的父亲，这辈子，还是第一次从她的身上感觉到恨意和杀意。而她所指向的人是夜星寒，也是让他心中猛的一动，他连忙扶住凤雪児的肩膀，沉声道：“雪児，冷静下来，告诉父皇，到底生了什么事！”

古苍目光扫视四周，却是没有看到云澈的身影，夏元霸的异状，凤雪児的失态，让他已隐约猜到了什么，他淡然的看了夜星寒一眼，声音平和的道：“雪公主，平缓心境。”

古苍真人平淡无华的几个字，却是带着无上玄力，如一缕清风抚过凤雪児的心魂，让她的情绪缓慢平复。她没有再情绪失控，但心灵依然痛苦让她无法呼吸。她咬着嘴唇，一丝鲜血从唇角缓缓的滑落，一直流淌到她白若凝脂的雪颈。

她从绝境中脱离，离开了太古玄舟，回到了凤凰城，回到了亲人的身边，脱离了一切的危险……

但这一切，却是以云澈的生命换来。

他明明可以自己安然无恙的离开险境……从一开始就可以。但是，他却拼命的带着她逃亡，为了她不惜彻底得罪夜星寒，甚至最后……用自己的命，换了她的命……

云哥哥……云哥哥……

脸上的泪被缓慢的风干，心中的泪，却是蔓延成海……她第一次知道，原来，这才是真正的悲伤，原来，悲伤是这么的痛苦和折磨……她闭上眼睛，眼角蔓泪，平静的声音却是字字泣魂：“大长老背叛了我们，他早已向日月神宫投诚……夜星寒想要占有我，大长老出现，却忽然对我出手，让我中了封凰禁阵……是云哥哥和大个子哥哥救了我……云哥哥带着我，逃到一个古堡之中……夜星寒想要逼死我和云哥哥，云哥哥把可以逃出来的东西给了我，云哥哥他……他却……”

凤雪児的描述断断续续，声音不断起伏，但人们依然清楚的明白了到底生了什么。说完最后一句话，凤雪児的眼前再度浮现云澈的身影瞬间远远而去的画面，心灵如被万箭穿刺，眼前顿时一阵模糊，再一次……昏倒了过去。

“雪児！”凤横空扶住凤雪児，已是愤怒、怨恨的全身抖，他在察觉到凤雪児体内的封凰禁阵时，便已想到了凤非烟……因为没有深入玄舟内部，暗中保护凤雪児的，也唯有凤非烟。没想到，这个可怕的猜想竟然成为了现实，而且比他预想的还要可怕千万倍！

与他一起长大，同辈之中他最为敬重、信任甚至依赖的大哥，竟然……

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าหิมะ児ฟงลืมตาขึ้นแต่สีหน้าก็ซีดและดวงตาคู่อื่นเขาไม่มีแสงหงษ์ร้องติดต่อกันหลายครั้งเธอจะไร้การตอบสนองเช่นการสูญเสียวิญญาณเหมือน จนกระทั่ง . . . . . . . . . . . . . . ในสายตาของเธอก็สัมผัสได้ถึงความเย็นของคืนที่ดาวเงา" นี่คุณ . . . . . . . . . . . . . . คือคุณฆ่าพี่เมฆ . . . . . . . . . . . . . . คุณฆ่าพี่ชายเป็นเมฆ " " " " " " " ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !หงส์หิมะก็ใกล้児เสียงลั่นในสายตาของเธอที่เขาแสดงให้เห็นวิธีที่ทำให้เฮงฟงไม่พอใจมากที่แปลกและตั้งใจจะฆ่า . . . . . . . . . . . . . . เขาเป็นพ่อที่児ฟินิกซ์หิมะในชีวิตนี้หรือที่หนึ่งครั้งจากร่างกายของเธอรู้สึกเกลียดและตั้งใจจะฆ่า เธอชี้ไปยังคนเป็นคืนที่ดาวเย็นยังช่วยให้จิตใจเขาก็ขยับเขารีบอุ้มหงส์หิมะ児ไหล่จมติดตาม : " หิมะ児ใจเย็นบอกพ่อว่าเกิดอะไรขึ้น ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "古苍มองไปรอบๆเห็นยุนชอลแต่ไม่มีรูปวังหยวนเซียฟง Blaster หิมะไม่เคย児ของเขาเพื่อให้เขาได้ลางๆว่าสิ่งที่เขาเห็นดาวเย็นเย็นเย็นได้อย่างสงบและกล่าวว่า : " เสียงของหิมะที่อ่อนโยนในจิตใจ . . . . . . .มนุษย์ธรรมดา古苍จีนคำไม่กี่คำที่เป็นกับสุดยอดพลังลึกลับเหมือนสายลมสัมผัสหิมะ児ฟงหัวใจทำให้เธออารมณ์เย็นช้า เธอไม่ได้สูญเสียการควบคุมอารมณ์จิตใจที่เจ็บปวดแต่ก็ยังไม่สามารถทำให้เธอหายใจ เธอกัดริมฝีปากและร่องรอยของเลือดจากริมฝีปากที่ค่อยๆเลื่อนลงได้ไหลลงสู่คอเธอ白若หยกหิมะเธอพ้นจากความสิ้นหวังจากอาร์เคียนฮยอนเรือกลับไปฟินิกซ์และกลับไปยังญาติข้างพ้นจากอันตราย . . . . . . . . . . . . . .แต่ทั้งหมดนี้ก็เป็นยุนชอลการแลกเปลี่ยนสำหรับชีวิตเขาแน่ใจว่าเขาได้ออกจากป่า . . . . . . . . . . . . . . จากจุดเริ่มต้นที่คุณสามารถ แต่เขาก็พยายามจะพาเธอหนีความผิดที่เธอทำทั้งหมดเพื่อคืนที่ดาวเย็นจนสุดท้าย . . . . . . . . . . . . . . ด้วยชีวิตของคุณเองและเปลี่ยนชีวิตของเธอ . . . . . . . . . . . . . .พี่เมฆ . . . . . . . . . . . . . . พี่เมฆ . . . . . . . . . . . . . .น้ำตาบนใบหน้าที่ค่อยๆแห้งน้ำตาของหัวใจคือการกระจายไปในทะเล . . . . . . . . . . . . . . เธอที่หนึ่งครั้งทราบว่าต้นฉบับที่แท้จริงคือความเศร้ามันก็เศร้าและทรมาน . . . . . . . . . . . . . . เธอหลับตานิ่งสงบเสียงตาน้ำตาร้องไห้ " เป็นหัวใจของพระวิญญาณ : หักหลังเรา , และเขาได้ให้กับศาลเจ้า . . . . . . . . . . . . . . คืนที่ดาวเย็นอยากครอบครองฉันผู้อาวุโสใหญ่ก็เกิดขึ้นกับผมในมือให้ฉันถึงหวงห้ามเรย์ . . . . . . . . . . . . . . เป็นเมฆของพี่และพี่ชายที่ช่วยชีวิตฉันไว้ . . . . . . . . . . . . . . พี่เมฆก็พาฉันหนีไปอยู่ที่ปราสาท . . . . . . . . . . . . . . คืนที่ดาวต้องการที่จะฆ่าฉันและเมฆเย็นพี่เมฆพี่ทำให้สามารถหนีออกมาให้ผมและพี่เมฆ . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " " แต่เขา . . . . . . . . . . . . . .คําอธิบายของ児ฟินิกซ์หิมะและเสียงที่เปลี่ยนไปแต่คนก็รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น พูดจบประโยคก่อนที่จะปรากฏอีกครั้ง児ฟินิกซ์หิมะเมฆรูปฮีชอลทันทีและไปไกลภาพจิตใจเช่นถูกกระสุนเจาะเข้าตาก็เบลออีก . . . . . . . . . . . . . . เป็นลมไป" " " " " " 児หิมะ ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " " ฟงฟง児เฮงจับหิมะได้คือความโกรธและความแค้นทั้งร่างกายสั่นเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าร่างกายของฟงหวงห้าม児หิมะถึงตอนนั้นแล้วคิดว่าฟงไม่สูบบุหรี่ . . . . . . . . . . . . . . ลึกภายในเรือเพราะไม่มีฮยอนแอบปกป้องฟงฟง児หิมะยังต้องไร้ควัน , ไม่คิดว่าการคาดเดาที่น่ากลัวนี้ได้กลายเป็นจริงและแย่กว่าที่เขาคาดการณ์ไว้เป็นพันๆครั้ง ! ! ! ! ! ! !เขาโตมาด้วยกันกับเพื่อนเขาให้ความเคารพในความไว้วางใจและพึ่งพาได้ . . . . . . . . . . . . . . .