Yan was extremely frustrated. The f

Yan was extremely frustrated. The favor he had asked was not a very big one was it…? Finally, he suppressed his anger, and once again clasped hands and bowed. “Grandmaster Zhou, again, I plead with you to grant my wish. This is the last time I will ask.”

This last bow was the straw that broke the camel’s back. Zhou Dekun was on the verge of collapse. Panting, he suddenly exploded in a fury: “Favor! Favor!? All you want is a favor!? I’ve given you my medicinal pills. You can see that I concocted them myself! My Dao of alchemy is only average. What’s it to you?! That’s how I am. The pill you were looking at before wasn’t concocted by me! That guy concocted it!!” He pointed at Meng Hao. “That was his pill!! You think you’re pissed off? I’m even more pissed off than you!! You’re the one who made the mistake! If you want to look at that pill from before, then ask that guy!”

Zhou Dekun flicked his sleeve. His face was ashen and filled with rage as he turned to leave. His heart was pounding as he scrambled to come up with a way to salvage the situation.

The man named Yan stared in shock, then spun to look at Meng Hao.

It wasn’t just him. Everyone, including the four Grand Elders, and the hundreds of surrounding Cultivators, all slowly turned to look at Meng Hao. All eyes were now glued on him and him alone.

Most of the gazes were filled with shock and incredulity.

“Whether or not you concocted that pill doesn’t matter,” said Yan to Zhou Dekun. “Events today have reached the point that an alchemy duel is required in order to prove who is the alchemist that I so revere!” His glare shifted from Meng Hao to Zhou Dekun.

“Grandmaster Zhou,” he continued earnestly. “After I defeat this guy, I hope that you will no longer humiliate me, but will allow me to look at that pill.” Without looking at Meng Hao, he lifted his right hand up, and a pill furnace appeared.

Zhou Dekun was on the verge of tears. Even after everything that had happened, he didn’t understand why this man just wouldn’t believe him. Perhaps the act he had put on before had simply been too convincing. The man apparently really did believe that he was looking down on him.

Meng Hao cleared his throat and then hesitantly said, “Oh, I’m sorry, I’m not a local alchemist. I just lost a match to Grandmaster Zhou, and was told to leave the city. I’m afraid I can’t compete with you in alchemy.” He sighed, looking apologetic.

Hearing this, Zhou Dekun’s face immediately fell, and he began to howl inwardly with anguish. “You’re my ancestor, alright? My ancestor! Can you just not do this to me….”

Second Elder, the one who had previously demanded that Meng Hao leave the city, now looked angrily over toward Zhou Dekun. ‘Why can’t you just take out the medicinal pill, Grandmaster Zhou,’ he thought. ‘Why cause all this trouble?’

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยันรู้สึกผิดหวังอย่างมาก ชอบเขาถามไม่ได้เป็นหนึ่งในที่ใหญ่มากมันเป็น ... ? ในที่สุดเขาถูกระงับความโกรธของเขาและอีกครั้งที่พนมมือกราบลง "แกรนด์มาสเตอร์โจวอีกครั้งผมสารภาพกับคุณที่จะให้ความปรารถนาของฉัน นี้เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะถาม. " นี้โบว์สุดท้ายคือฟางที่ยากจนหลังอูฐ โจว Dekun ถูกหมิ่นของการล่มสลาย หอบเขาก็ระเบิดความโกรธ "Favor! ชอบ!? ทั้งหมดที่คุณต้องการคือความโปรดปราน !? ฉันได้รับคุณยาสมุนไพรของฉัน คุณจะเห็นว่าผมแต่งพวกเขาเอง! ดาวของฉันของการเล่นแร่แปรธาตุเป็นเพียงค่าเฉลี่ย มันเป็นสิ่งที่คุณ ?! นั่นเป็นวิธีที่ผม ยาที่คุณกำลังมองหาที่ก่อนที่จะไม่ได้แต่งโดยฉัน! ผู้ชายที่แต่งมัน !! "เขาชี้ไปที่เม้งเฮา "นั่นคือยาของเขา !! คุณคิดว่าคุณโกรธ? แม้ฉันโกรธมากขึ้นกว่าที่คุณ !! คุณเป็นคนที่ทำผิดพลาด! ถ้าคุณต้องการที่จะมองไปที่ยาจากก่อนหน้านั้นแล้วขอให้คนที่แต่งตัวประหลาด! " โจว Dekun สะบัดแขนเสื้อของเขา ใบหน้าของเขาซีดและเต็มไปด้วยความโกรธในขณะที่เขาหันไปออก หัวใจของเขาได้รับการห้ำหั่นในขณะที่เขาตะกายขึ้นมาด้วยวิธีการที่จะกอบกู้สถานการณ์. คนที่ชื่อ Yan จ้องในช็อตแล้วปั่นไปดูที่เม้งเฮา. มันไม่ใช่แค่เขา ทุกคนรวมทั้งสี่แกรนด์ผู้สูงอายุและร้อยรอบพรวนทุกอย่างช้า ๆ หันมามองที่เม้งเฮา ดวงตาทั้งหมดถูกติดกาวตอนนี้เขาและเขาคนเดียว. ส่วนใหญ่อาศัยการมองตาเต็มไปด้วยความตกใจและสงสัย. "หรือไม่คุณปรุงยาไม่ได้เรื่อง" ยันพูดกับโจว Dekun "เหตุการณ์ในวันนี้ได้มาถึงจุดที่ดวลขลังเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อที่จะพิสูจน์ว่าใครเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุที่ผมจึงกราบไหว้!" แสงจ้าของเขาเปลี่ยนจากเม้งเฮาโจว Dekun. "มาสเตอร์โจว" เขายังคงเป็นเรื่องเป็นราว "หลังจากที่ผมเอาชนะผู้ชายคนนี้ฉันหวังว่าคุณจะไม่ฉีกหน้าฉัน แต่จะให้ฉันไปดูยาที่." โดยไม่ได้มองที่เม้งเฮาทรงยกพระหัตถ์ขวาของพระองค์ขึ้นและเตาเผายาปรากฏ. โจว Dekun เป็น อยู่บนปากเหวของน้ำตา แม้หลังจากที่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเขาไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ชายคนนี้ก็จะไม่เชื่อเขา บางทีการกระทำที่เขาได้วางอยู่บนก่อนที่จะได้รับเพียงอีกเชื่อเกินไป คนที่เห็นได้ชัดจริงๆไม่เชื่อว่าเขากำลังมองลงมาที่เขา. เม้งเฮากระแอมแล้วอ้อมแอ้มกล่าวว่า "โอ้ฉันขอโทษฉันไม่ได้เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุท้องถิ่น ฉันเพียงแค่หายไปตรงกับมาสเตอร์โจวและถูกสั่งให้ออกจากเมือง ฉันกลัวฉันไม่สามารถแข่งขันกับคุณในการเล่นแร่แปรธาตุ. "เขาถอนหายใจมองขอโทษ. ได้ยินอย่างนี้แล้วใบหน้าโจว Dekun ทันทีลดลงและเขาก็เริ่มที่จะเห่าหอนในใจด้วยความปวดร้าว "คุณบรรพบุรุษของฉันไม่เป็นไร? บรรพบุรุษของฉัน! สามารถคุณก็ไม่ทำเช่นนี้เพื่อฉัน ... . " พี่สองคนที่เคยถามว่าเม้งเฮาออกจากเมืองตอนนี้มองด้วยความโกรธที่มีต่อโจวกว่า Dekun 'ทำไมคุณไม่สามารถเพียงแค่ใช้เวลาออกยาสมุนไพรมาสเตอร์โจว' เขาคิดว่า 'ก่อให้เกิดปัญหาทั้งหมดนี้ทำไม?'