Figure 5-6 shows the percentage of

Figure 5-6 shows the percentage of miles during which there was nonuse of the seat belt during each
phase of the experiment. The data are shown separately for each seat position. For all four seat
positions, the failure to use a seat belt was lowest during some portion of the treatment period;
nonuse was generally higher during the baseline and transfer phases. Since seat belt usage was quite
high for the front seat positions (about 95% during baseline), the improvement in seat belt usage
during the treatment phases was not large in absolute terms, but remained consistent. Given that the
majority of teen vehicle occupant fatalities were unbelted, even a relatively small increase in the
percentage of belted occupants has meaningful safety implications. However, as indicated in Table
4-3, the main effect of treatment stage was statistically significant only for the right side rear seat
position. Although this relatively small-scale evaluation did not have the power to discriminate small
shifts in the rate of seat belt use, this should not be taken to imply that there is no benefit to the
system, given the potential safety benefits of even small shifts in usage rates.
0.00%
0.20%
0.40%
0.60%
0.80%
1.00%
1.20%
Baseline Immediate Short Term Long Term Transfer
3-4 m/s² (>0.3-0.4 g's)
4-5 m/s² (>0.4-0.5 g's)
5+ m/s² (>0.5 g's)
49
Analyses conducted on the SBDRS data indicated a significant main effect for time of day for the
right side rear passenger position. The data indicated a reduction in seat belt compliance of 15.7
percent for the right side rear passengers at night when compared to daytime conditions. The
reduction in compliance for this specific position between day and night is not well understood and
may reflect the increased risk taking of rear seat passengers at night when driving with fellow teens.
The follow-up paired comparisons for the main effect of stage for the right side rear passenger
indicated an increase of 16.5 percent in the compliance rate between the immediate and short-term
treatment stages (see Figure 5-6). These results are particularly promising as it shows rear passengers
are influenced by the feedback and that teens may have been enforcing seat belt compliance with the
assistance of the system. As an example, teens noted that the STC feedback helped drivers identify
the lack of seat belt compliance by passengers that the STC gave drivers an excuse to enforce
compliance (e.g., the system is telling you to buckle up). It is important to note that caution should
be taken when interpreting the data from the rear passenger area. The amount of rear passenger data
collected in this study was quite limited compared to front seat passengers. The rear passenger data
were less consistent and less abundant than the data collected from the driver or the front passenger.
While the results are encouraging, future research should identify and further monitor rear seat belt
compliance.
The observations were supported by anecdotal comments from teens who responded that the
SBDRS provided a clear message about seat belt use and also helped them establish a habit of seat
belt checks for all seating positions.
A significant issue relative to this subsystem was reliability. A few participants noted that seat belt
buckle magnets had become dislodged that in turn would give off warnings even though the person
was buckled. In a few instances false alarms occurred where the system issued a warning for one of
the seating positions where nobody was seated. Both teens and parents suggested a greater need to
increase the sensitivity for identifying actual passengers so that trust in the system would be
maintained.
Recommendations: The SBDRS reminds and motivates teen drivers and occupants to use their seat
belts. It is recommended the SBDRS be retained in future STC configurations to maintain high seat
belt compliance rates for drivers and front passengers and to promote seat belt compliance among
rear passengers. It is recommended that the multistage reminder system be retained. In an effort to
encourage seat belt compliance, the system activates in two specific stages. The first stage gives the
teen a mild reminder where the teen is prompted to buckle their seat belt and the second stage only
occurs if there is continued non-compliance. It is also recommended that the subsystem be coupled
with the passenger presence subsystem so that redundant seating information can be exchanged
between the subsystems and thus increase the accuracy and reliability of the SBDRS.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปที่ 5-6 แสดงเปอร์เซ็นต์ของไมล์ที่มี nonuse ของเข็มขัดนิรภัยในแต่ละช่วงขั้นตอนการทดลอง มีแสดงข้อมูลแยกต่างหากสำหรับแต่ละตำแหน่งนั่ง สำหรับที่นั่งทั้งหมด 4ตำแหน่ง ความล้มเหลวในการใช้เข็มขัดนิรภัยเป็นต่ำบางส่วนของรอบระยะเวลาการรักษาnonuse ได้สูงโดยทั่วไปในระหว่างขั้นตอนพื้นฐานและโอนย้าย เนื่องจากการใช้เข็มขัดถูกมากสูงในตำแหน่งที่นั่งหน้า (ประมาณ 95% ระหว่างพื้นฐาน), ปรับปรุงในนั่งเข็มขัดใช้ในระหว่างขั้นตอนการรักษาไม่ได้ในเงื่อนไขที่แน่นอน แต่ยังคงสอดคล้องกัน ระบุว่าการส่วนใหญ่รถวัยรุ่น occupant ผู้ถูก unbelted แม้แต่การเพิ่มขึ้นค่อนข้างเล็กในการเปอร์เซ็นต์ของครอบครัวคาดมีผลกระทบด้านความปลอดภัยที่มีความหมาย อย่างไรก็ตาม เป็นตารางที่ระบุใน4-3 ผลหลักของขั้นตอนการรักษาได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเท่านั้นสำหรับนั่งหลังด้านขวาตำแหน่ง แม้ว่าการประเมินนี้ค่อนข้างระบุไม่มีอำนาจในการถือเขาถือเราเล็กกะในอัตราการใช้เข็มขัดนิรภัย นี้ไม่ควรดำเนินการเพื่อบ่งบอกว่า มีประโยชน์ไม่มีการระบบ ให้ประโยชน์ความปลอดภัยอาจกะที่ขนาดเล็กแม้ในอัตราการใช้0.00%0.20%0.40%0.60%0.80%1.00%1.20%ระยะสั้นทันทีพื้นฐานระยะยาวโอน3-4 m/s² (> 0.3-0.4 ของ g)4-5 m/s² (> 0.4 0.5 ของ g)5 + m/s² (> 0.5 g's)49วิเคราะห์วิธีการ SBDRS ข้อมูลแสดงผลหลักสำคัญสำหรับเวลาของวันตำแหน่งผู้โดยสารด้านหลังด้านขวา ข้อมูลระบุลดตามเข็มขัด 15.7เปอร์เซ็นต์สำหรับผู้โดยสารด้านหลังด้านขวาในเวลากลางคืนเมื่อเปรียบเทียบกับเงื่อนไขเวลากลางวัน ที่ลดกฎระเบียบที่ตำแหน่งนี้เฉพาะระหว่างกลางวันและกลางคืนคือไม่ดีเข้าใจ และอาจสะท้อนการเพิ่มขึ้นของผู้โดยสารที่นั่งด้านหลังในเวลากลางคืนเมื่อขับรถกับเพื่อนวัยรุ่นได้ติดตามผลการจับคู่เปรียบเทียบในลักษณะหลักของขั้นตอนสำหรับผู้โดยสารด้านหลังด้านขวาระบุการเพิ่มขึ้นร้อยละ 16.5 ในอัตราการปฏิบัติตามทันที และระยะสั้นระยะบำบัด (ดูรูปที่ 5-6) ผลลัพธ์เหล่านี้เป็นอย่างยิ่งสัญญาแสดงผู้โดยสารด้านหลังรับอิทธิพลจากผลป้อนกลับ และการที่วัยรุ่นอาจมีการบังคับใช้เข็มขัดนิรภัยสอดคล้องกับการความช่วยเหลือของระบบ เป็นตัวอย่าง วัยรุ่นกล่าวว่า ผลป้อนกลับ STC ช่วยให้โปรแกรมควบคุมที่ระบุขาดการปฏิบัติตามกฎระเบียบของเข็มขัดโดยผู้โดยสารที่นที่ให้โปรแกรมควบคุมที่จะบังคับใช้ปฏิบัติตามกฎระเบียบ (เช่น ระบบจะบอกให้รัดเข็มขัดนิรภัย) สิ่งสำคัญคือต้องทราบว่า ควรระวังจะดำเนินการตีความข้อมูลจากบริเวณผู้โดยสารด้านหลัง จำนวนข้อมูลผู้โดยสารด้านหลังรวบรวมในการศึกษามีค่อนข้างจำกัดเมื่อเปรียบเทียบกับผู้โดยสารนั่งหน้า ข้อมูลผู้โดยสารด้านหลังไม่สอดคล้องกันน้อย และอุดมสมบูรณ์น้อยกว่าข้อมูลที่รวบรวมจากคนขับหรือผู้โดยสารด้านหน้าขณะที่ผลนิมิต วิจัยในอนาคตควรระบุ และตรวจสอบหลังเข็มขัดเพิ่มเติมปฏิบัติตามกฎระเบียบข้อสังเกตที่ได้รับการสนับสนุน โดยเห็นเล็ก ๆ จากวัยรุ่นที่ตอบสนองที่จะSBDRS ให้ข้อความชัดเจนเกี่ยวกับการใช้เข็มขัดนิรภัย และพวกเขายัง ช่วยสร้างนิสัยของการนั่งในแถบตรวจหาตำแหน่งที่นั่งทั้งหมดประเด็นสำคัญสัมพันธ์กับระบบย่อยนี้มีความน่าเชื่อถือ ผู้เข้าร่วมกี่ไว้ที่เข็มขัดหัวแม่เหล็กได้กลายเป็น dislodged ที่จะต้องให้คำเตือนแม้ว่าบุคคลไม่งอโค้ง ในบางกรณีสัญญาณเตือนที่ผิดพลาดเกิดขึ้นที่ระบบออกคำเตือนอย่างหนึ่งตำแหน่งที่นั่งที่ไม่มีใครได้นั่ง วัยรุ่นและผู้ปกครองแนะนำต้องการมากขึ้นเพิ่มความไวสำหรับการระบุผู้โดยสารจริงเพื่อที่จะไว้วางใจในระบบรักษาคำแนะนำ: SBDRS การเตือน และแรงบันดาลใจควบคุมวัยรุ่นและครอบครัวใช้นั่งของพวกเขาเข็มขัด ขอแนะนำ SBDRS ที่คงอยู่ในอนาคตค่า STC เพื่อรักษาที่นั่งสูงเข็มขัดราคาพิเศษปฏิบัติตามกฎระเบียบ สำหรับโปรแกรมควบคุมและผู้โดยสารด้านหน้า และ เพื่อส่งเสริมสอดคล้องเข็มขัดระหว่างผู้โดยสารด้านหลัง ขอแนะนำว่า ระบบเตือน multistage ถูกรักษา ในความพยายามที่จะสนับสนุนให้ปฏิบัติตามกฎระเบียบของเข็มขัดนิรภัย ระบบเรียกใช้ในขั้นตอนหนึ่ง ๆ สอง ระยะแรกให้การวัยรุ่นเตือนอ่อนที่วัยรุ่นจะถูกเตือนให้เข็มขัดนิรภัยเข็มขัดของพวกเขาและขั้นสองเท่านั้นเกิดขึ้นเมื่อมีอย่างต่อเนื่องไม่ปฏิบัติตามกฎระเบียบ นอกจากนี้ยังแนะนำว่า ระบบย่อยสามารถควบคู่มีผู้โดยสาร ระบบย่อยเพื่อที่สำรองที่นั่งข้อมูลสามารถแลกเปลี่ยนระหว่างระบบย่อย และจึง เพิ่มความแม่นยำและความน่าเชื่อถือของการ SBDRS

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปที่ 5-6 แสดงค่าร้อยละของไมล์ในระหว่างที่มี nonuse
ของเข็มขัดนิรภัยในระหว่างแต่ละขั้นตอนของการทดลอง ข้อมูลจะถูกแสดงแยกต่างหากสำหรับตำแหน่งแต่ละที่นั่ง
ทั้งสี่ที่นั่งตำแหน่งที่ล้มเหลวในการใช้เข็มขัดนิรภัยเป็นต่ำสุดในช่วงระยะเวลาที่เป็นส่วนหนึ่งของการรักษาบาง
nonuse โดยทั่วไปสูงขึ้นในช่วงที่พื้นฐานและขั้นตอนการถ่ายโอน ตั้งแต่การใช้เข็มขัดนิรภัยก็ค่อนข้างสูงสำหรับตำแหน่งที่นั่งด้านหน้า (ประมาณ 95% ในช่วงพื้นฐาน) การปรับปรุงการใช้เข็มขัดนิรภัยในระหว่างขั้นตอนการรักษาไม่ได้มีขนาดใหญ่ในแง่แน่นอนแต่ยังคงสอดคล้อง ระบุว่าส่วนใหญ่ของการเสียชีวิตผู้ครอบครองรถเป็นวัยรุ่น unbelted แม้เพิ่มขึ้นค่อนข้างเล็กในอัตราร้อยละของผู้โดยสารคาดเข็มขัดมีผลกระทบต่อความปลอดภัยที่มีความหมาย อย่างไรก็ตามตามที่ระบุไว้ในตารางที่4-3 ผลหลักของขั้นตอนการรักษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเพียงเพื่อสิทธิในด้านเบาะหลังตำแหน่ง แม้ว่าการประเมินผลค่อนข้างขนาดเล็กนี้ไม่ได้มีอำนาจที่จะเห็นความแตกต่างเล็ก ๆการเปลี่ยนแปลงในอัตราการใช้เข็มขัดนิรภัยนี้ไม่ควรนำมาใช้เพื่อบ่งบอกว่ามีประโยชน์กับไม่มีระบบที่ได้รับผลประโยชน์ด้านความปลอดภัยที่อาจเกิดขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ แม้จะอยู่ใน อัตราการใช้. 0.00% 0.20% 0.40% 0.60% 0.80% 1.00% 1.20% พื้นฐานทันทีระยะสั้นระยะยาวโอน3-4 เมตร / s² (> 0.3-0.4 กรัมของ) 4-5 เมตร / s² (> 0.4-0.5 กรัมของ) 5+ เมตร / s² (> 0.5 กรัม) ที่49 การวิเคราะห์ดำเนินการเกี่ยวกับข้อมูล SBDRS ชี้ให้เห็นผลกระทบหลักที่สำคัญสำหรับช่วงเวลาของวันสำหรับด้านขวาตำแหน่งผู้โดยสารด้านหลัง ข้อมูลที่แสดงให้เห็นการลดลงของเข็มขัดนิรภัยปฏิบัติ 15.7 เปอร์เซ็นต์สำหรับผู้โดยสารด้านหลังด้านขวาในเวลากลางคืนเมื่อเทียบกับเงื่อนไขในเวลากลางวัน ลดลงในการปฏิบัติตามสำหรับตำแหน่งนี้ระหว่างกลางวันและกลางคืนไม่เป็นที่เข้าใจกันดีและอาจจะสะท้อนให้เห็นถึงความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นการผู้โดยสารเบาะหลังในเวลากลางคืนเมื่อขับรถกับวัยรุ่นเพื่อน. ติดตามจับคู่เปรียบเทียบสำหรับผลหลักของเวทีที่เหมาะสม ผู้โดยสารด้านหลังด้านข้างระบุเพิ่มขึ้นร้อยละ16.5 ในอัตราระหว่างการปฏิบัติตามได้ทันทีและระยะสั้นที่ขั้นตอนการรักษา(ดูรูปที่ 5-6) ผลลัพธ์เหล่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีแนวโน้มที่มันแสดงให้เห็นว่าผู้โดยสารด้านหลังได้รับอิทธิพลจากความคิดเห็นและการที่วัยรุ่นอาจจะได้รับการปฏิบัติตามการบังคับใช้เข็มขัดนิรภัยด้วยความช่วยเหลือของระบบ ตัวอย่างเช่นวัยรุ่นตั้งข้อสังเกตว่าข้อเสนอแนะเอสทีซีช่วยคนขับระบุขาดการปฏิบัติตามเข็มขัดนิรภัยผู้โดยสารที่เอสทีซีให้ไดรเวอร์ข้ออ้างในการบังคับใช้การปฏิบัติตาม(เช่นระบบจะบอกให้คุณหัวเข็มขัดขึ้นไป) มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบความระมัดระวังที่จะต้องดำเนินการเมื่อการตีความข้อมูลจากพื้นที่ผู้โดยสารด้านหลัง จำนวนข้อมูลผู้โดยสารด้านหลังเก็บในการศึกษาครั้งนี้ถูก จำกัด มากเมื่อเทียบกับผู้โดยสารที่นั่งด้านหน้า ข้อมูลผู้โดยสารด้านหลังน้อยที่สอดคล้องและอุดมสมบูรณ์น้อยกว่าข้อมูลที่รวบรวมจากคนขับหรือผู้โดยสารด้านหน้า. ในขณะที่ผลจะให้กำลังใจการวิจัยในอนาคตควรระบุและต่อไปตรวจสอบด้านหลังเข็มขัดนิรภัยการปฏิบัติตาม. การสำรวจได้รับการสนับสนุนโดยความคิดเห็นพอสมควรจากวัยรุ่นที่ ตอบว่าSBDRS ให้ข้อความที่ชัดเจนเกี่ยวกับการใช้เข็มขัดนิรภัยและยังช่วยให้พวกเขาสร้างนิสัยของการนั่งการตรวจสอบเข็มขัดสำหรับตำแหน่งที่นั่งทั้งหมด. ญาติปัญหาที่สำคัญในระบบย่อยนี้คือความน่าเชื่อถือ ผู้เข้าร่วมไม่กี่ข้อสังเกตว่าเข็มขัดนิรภัยแม่เหล็กหัวเข็มขัดได้กลายเป็นกระเด็นออกที่ในการเปิดจะให้ออกคำเตือนถึงแม้ว่าคนที่ถูกbuckled ในบางกรณีที่เกิดขึ้นเตือนที่ผิดพลาดที่ระบบออกคำเตือนสำหรับหนึ่งในตำแหน่งที่นั่งที่ไม่มีใครนั่งอยู่ วัยรุ่นและผู้ปกครองแนะนำความต้องการที่มากขึ้นเพื่อเพิ่มความไวในการระบุผู้โดยสารที่เกิดขึ้นจริงเพื่อให้ความไว้วางใจในระบบที่จะได้รับการเก็บรักษาไว้. คำแนะนำ: ใน SBDRS เตือนและกระตุ้นให้คนขับและผู้โดยสารวัยรุ่นที่จะใช้ที่นั่งเข็มขัด มันเป็นเรื่องที่แนะนำ SBDRS ถูกเก็บรักษาไว้ในการกำหนดค่าในอนาคตเอสทีซีจะรักษาที่นั่งสูงเข็มขัดอัตราการปฏิบัติตามสำหรับคนขับและผู้โดยสารด้านหน้าและเพื่อส่งเสริมการปฏิบัติตามเข็มขัดนิรภัยในหมู่ผู้โดยสารด้านหลัง ขอแนะนำว่าระบบเตือนหลายขั้นตอนถูกเก็บรักษาไว้ ในความพยายามที่จะส่งเสริมให้มีการปฏิบัติตามเข็มขัดนิรภัย, ระบบเปิดใช้งานในสองขั้นตอนที่เฉพาะเจาะจง ขั้นตอนแรกให้วัยรุ่นเตือนอ่อนที่วัยรุ่นจะได้รับแจ้งหัวเข็มขัดเข็มขัดนิรภัยของพวกเขาและขั้นตอนที่สองเท่านั้นที่เกิดขึ้นถ้ามีอย่างต่อเนื่องไม่ปฏิบัติตาม นอกจากนี้ยังแนะนำว่าระบบย่อยควบคู่กับระบบย่อยการปรากฏตัวของผู้โดยสารเพื่อให้ข้อมูลที่ซ้ำซ้อนที่นั่งสามารถแลกเปลี่ยนระหว่างระบบย่อยและทำให้เพิ่มความถูกต้องและความน่าเชื่อถือของSBDRS

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปที่ 4 แสดงเปอร์เซ็นต์ของไมล์ในระหว่างที่มีการใช้ของเข็มขัดนิรภัยในระหว่างแต่ละ
ขั้นตอนของการทดลอง ข้อมูลจะแสดงแยกต่างหากสำหรับแต่ละที่นั่งประจำตำแหน่ง ทั้งหมดสี่ตำแหน่งที่นั่ง
, ความล้มเหลวที่จะใช้เข็มขัดนิรภัยถูกสุดในบางส่วนของระยะเวลาการรักษาโดยทั่วไปคือใช้ ;
สูงขึ้นในระหว่างพื้นฐานและขั้นตอนการถ่ายโอน ตั้งแต่การใช้เข็มขัดนิรภัยค่อนข้าง
สูงสำหรับที่นั่งด้านหน้าตำแหน่ง ( ประมาณ 95% ในช่วง baseline ) , การปรับปรุงใน
ใช้เข็มขัดนิรภัยในระหว่างการรักษา ขั้นตอนไม่มากในแง่แน่นอน แต่ยังคงอยู่ที่สอดคล้องกัน ระบุว่าส่วนใหญ่ของการเสียชีวิตหรือยานพาหนะ
วัยรุ่นกำลังถอดเข็มขัด แม้แต่ขนาดเล็กเพิ่มขึ้นในร้อยละของผู้ที่มีความปลอดภัย
belted ผลกระทบที่มีความหมาย อย่างไรก็ตาม ตามที่ระบุไว้ในตาราง
4-3 ผลหลักของขั้นตอนการรักษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเฉพาะด้านขวาหลังเบาะ
ตำแหน่ง แม้ว่าการประเมินที่ค่อนข้างน้อย นี้ไม่ได้มีอำนาจที่จะเลือกปฏิบัติกะเล็ก
ในอัตราการใช้เข็มขัดนิรภัย , นี้ไม่ควรที่จะบ่งบอกว่าไม่มีผลประโยชน์กับ
ระบบได้รับศักยภาพความปลอดภัยของกะขนาดเล็กแม้อัตราการใช้ .
0.00 %
020 %
%
%
0.40 0.60 0.80 %
%
%
0 1.00 1.20 ทันทีในระยะสั้นระยะยาวโอน
ในระยะ 3-4 เมตร / วินาที ( พนักงานขายลดน้อยลง G )
4 m / s พนักงานขาย ( > 0.4-0.5 G )
5 m / s พนักงานขาย ( > 0.5 g )

49 การวิเคราะห์การดำเนินการใน sbdrs ข้อมูลแสดงผลหลักที่สำคัญในเวลาของวันสำหรับ
ข้างขวาหลังนั่งตำแหน่ง พบการลดลงของ NPL
) เข็มขัดนิรภัยและด้านขวาด้านหลังผู้โดยสารในเวลากลางคืนเมื่อเทียบกับเงื่อนไขในเวลากลางวัน
ลดการปฏิบัตินี้เฉพาะตำแหน่งระหว่างกลางวันและกลางคืนไม่ดีเข้าใจ และอาจจะสะท้อนให้เห็นถึงความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้น
พาผู้โดยสารที่นั่งด้านหลังในเวลากลางคืนเมื่อขับรถกับเพื่อนวัยรุ่น
ติดตามเปรียบเทียบคู่สำหรับผลหลักของเวทีด้านขวาด้านหลังผู้โดยสาร
พบเพิ่มขึ้นตามอัตราระหว่างร้อยละ 16.5 ในขั้นตอนทันทีและการรักษาระยะสั้น
( รูปที่ 5-6 ) ผลลัพธ์เหล่านี้มีแนวโน้มโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันแสดงให้เห็นด้านหลังผู้โดยสาร
จะมาจากความคิดเห็นที่วัยรุ่นอาจถูกบังคับใช้เข็มขัดนิรภัยตาม
ความช่วยเหลือของระบบ เป็นตัวอย่างวัยรุ่นกล่าวว่า STC ติชมช่วยไดรเวอร์ระบุ
ขาดการปฏิบัติเข็มขัดนิรภัยของผู้โดยสารที่ STC ให้ไดรเวอร์ข้ออ้างบังคับใช้
ตาม ( เช่น ระบบจะบอกให้รัดเข็มขัด ) มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าข้อควรระวังควร
ถ่ายเมื่อตีความข้อมูลจากเขตผู้โดยสารด้านหลัง จํานวน
ข้อมูลผู้โดยสารด้านหลังรวบรวมข้อมูลในการศึกษาครั้งนี้ คือ ค่อนข้าง จำกัด เมื่อเทียบกับผู้โดยสารที่นั่งด้านหน้า
ข้อมูลผู้โดยสารด้านหลังยังไม่สอดคล้องกัน และมากน้อยกว่าข้อมูลจากคนขับหรือผู้โดยสารด้านหน้า
ในขณะที่ผลลัพธ์จะเล็ก วิจัยในอนาคตควรศึกษาและตรวจสอบเพิ่มเติมด้านหลังเข็มขัดที่นั่งตาม

.สังเกตได้รับการสนับสนุนโดยความคิดเห็นที่จดจากวัยรุ่นที่ตอบว่า
sbdrs ให้ข้อความที่ชัดเจนเกี่ยวกับการใช้เข็มขัดนิรภัยและยังช่วยสร้างนิสัยของการตรวจสอบเข็มขัดนิรภัยทุกตำแหน่งที่นั่ง
.
เป็นปัญหาสำคัญที่สัมพันธ์กับระบบนี้มีความน่าเชื่อถือ กี่เข้าร่วมสังเกตว่า
เข็มขัดนิรภัยแม่เหล็กหัวเข็มขัดเป็นย้ายที่ในการเปิดจะให้คำเตือนแม้ว่าบุคคล
ก็ยอมแล้ว ในบางกรณีการเตือนที่ผิดพลาดเกิดขึ้นที่ระบบเตือนหนึ่งของ
ที่นั่งตำแหน่งที่ไม่มีใครนั่ง ทั้งวัยรุ่น และพ่อแม่ควรต้องเพิ่มความไวมากขึ้น

หาผู้โดยสารที่แท้จริงเพื่อให้เชื่อในระบบจะ