of snow beneath her feet. She looke

of snow beneath her feet. She looked at Yun Che, and said in a pitiful lovely voice: “My dancing, was it good?”

“Good…” Yun Che nodded with a hazy expression. He sounded as though he was sleep talking, his mind was still immersed within the dancing earlier.

Princess Snow had heard this sort of praise too many times in her life, but she still laughed happily: “Then… Make a little bit more snow, okay? I can continue dancing for you. When I watch the snowflakes fall, I can’t help but want to dance with them.”

“All right…” How could Yun Che possibly decline? She was like a celestial being, seeing her for even an instant would be an indescribable pleasure and luxury. It was a beautiful scene an ordinary person would never be able to see in their entire lifetime. He stretched out his hand toward the sky and condensed profound energy…

But as soon as Frozen Cloud Arts activated, a tearing pain immediately came from his chest. Yun Che groaned and quickly used his hand to press against his chest, forcibly swallowing the surging blood back down. However, his complexion was still deathly pale.

“Ah!!” Princess Snow exclaimed in surprise. Without even bothering to put her shoes back on, her delicate ice lotus-like feet left the layer of snow, stepping onto soft grass. She extended both hands, withdrew them once more, and then asked nervously: “Are… Are you all right? It’s all my fault, only focusing on letting myself see snow, and forgetting about your injuries… I’m sorry… I’m so sorry…”

The treasure of Divine Phoenix Empire was currently panickedly apologizing to him, an “ordinary disciple”. Her beautiful eyes trembled slightly, filled with worry and self-blame. A spot in the depths of Yun Che’s heart was touched, he did his best to smile: “Don’t worry, I’m okay. I just accidentally stirred my internal injuries, I’ll be better after a short rest.”

When he finished speaking, Yun Che had already carefully sat down. He closed his eyes, slowly calmed his breathing, and the uncomfortable sensation quickly disappeared.

Only after hearing Yun Che’s words and seeing his complexion gradually regain its color, did Princess Snow’s worry and self-blame quietly scatter. Then, without being completely reassured, she sat in front of him as her eyes stared at him unblinkingly. She also didn’t know why she wanted to have a proper look at this man, perhaps, it was because of some kind of hazy and mysterious feeling that came from him… This was the first time in her entire life that she had taken a meaningfully look at a single person.

When the stirred internal injuries were pacified, Yun Che opened his eyes, directly meeting with Princess Snow’s gaze. Being found out that she was peeping at him, Princess Snow blinked, and laughed sweetly, suddenly blossoming into a smiling expression that stirred Yun Che’s soul. He also laughed, and said regretfully: “Your Highness, this is my fault for being wounded. Not only can I not make it snow for you, I even made you worry… My injuries would be much better tomorrow, at that time, I’ll make it snow a lot for you.”

“Okay!” Princess Snow readily agreed, then slightly tilted her head: “But, can you not call me Your Highness? It feels kind of awkward.”

“Then… What should I call Your Highness?”

“My name is Feng Xue’er, you can call me Xuexue, or you can call me Xue’er. I really like those two names, ‘Your Highness’ doesn’t sound good at all.” Princess Snow said with a laugh.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หิมะใต้เท้าของเธอ เธอมองที่ยุน Che และพูดด้วยเสียงที่น่ารักน่าสงสาร "การเต้นรำของฉันเป็นดี?" "ดี ... " ยุนเจ๊พยักหน้าด้วยการแสดงออกที่มีหมอก เขาฟังดูราวกับว่าเขาเป็นนอนหลับพูดความคิดของเขาก็ยังคงแช่อยู่ภายในเต้นก่อนหน้านี้. ปริ๊นเซหิมะเคยได้ยินการเรียงลำดับของการสรรเสริญนี้หลายครั้งเกินไปในชีวิตของเธอ แต่เธอยังคงหัวเราะอย่างมีความสุข "แล้ว ... ทำให้หิมะนิด ๆ หน่อย ๆ โอเค? ฉันยังคงสามารถเต้นรำสำหรับคุณ เมื่อฉันดูเกล็ดหิมะตกฉันไม่สามารถช่วย แต่ต้องการที่จะเต้นรำกับพวกเขา. " " สิทธิทั้งหมด ... "วิธีการอาจ Yun เจ๊อาจจะลดลง? เธอเป็นเหมือนเป็นสวรรค์เห็นเธอแม้แต่ทันทีจะเป็นความสุขสุดจะพรรณนาและความหรูหรา มันเป็นฉากที่สวยงามที่คนธรรมดาจะไม่สามารถที่จะเห็นในชีวิตของพวกเขาทั้ง เขายื่นมือออกไปยังท้องฟ้าและพลังงานที่ลึกซึ้งแบบย่อ ... แต่ทันทีที่แช่แข็งเมฆศิลปะการเปิดใช้งานความเจ็บปวดฉีกขาดทันทีที่มาจากหน้าอกของเขา Yun เจ๊ครางอย่างรวดเร็วและใช้มือของเขาที่จะกดกับหน้าอกของเขาบังคับให้กลืนเลือดพล่านกลับลงมา แต่ผิวของเขาก็ยังคงซีดเหมือนคนตาย. "อา !!" เจ้าหญิงหิมะอุทานด้วยความประหลาดใจ โดยไม่ต้องแม้แต่จะใส่รองเท้าของเธอกลับมาอยู่บนน้ำแข็งที่ละเอียดอ่อนฟุตบัวเหมือนของเธอออกจากชั้นของหิมะก้าวบนพื้นหญ้านุ่ม เธอขยายมือทั้งสองถอนตัวพวกเขาอีกครั้งแล้วถามอย่างหงุดหงิด "จะ ... คุณทั้งหมดใช่มั้ย? มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมดเพียงมุ่งเน้นไปที่การปล่อยให้ตัวเองดูหิมะและลืมเกี่ยวกับการบาดเจ็บของคุณ ... ผมขอโทษ ... ผมขอโทษ ... " สมบัติของพระเจ้าฟินิกซ์จักรวรรดิขณะ panickedly ขอโทษเขาเป็น" ศิษย์ธรรมดา " ดวงตาที่สวยงามของเธอตัวสั่นเล็กน้อยที่เต็มไปด้วยความกังวลและตนเองตำหนิ จุดที่อยู่ในส่วนลึกของหัวใจหยุนเจ๊ถูกสัมผัสที่เขาทำดีที่สุดของเขาที่จะยิ้ม: "ไม่ต้องห่วงฉันไม่เป็นไร ฉันเพียงแค่ขยับตั้งใจบาดเจ็บภายในของฉันฉันจะดีขึ้นหลังจากที่เหลือสั้น. " เมื่อเขาพูดจบยุนเจ๊มีอยู่แล้วอย่างรอบคอบนั่งลง เขาปิดตาของเขาค่อย ๆ สงบหายใจของเขาและความรู้สึกอึดอัดหายไปอย่างรวดเร็ว. แต่หลังจากที่ได้ยินคำพูด Yun เจ๊และเห็นผิวของเขาค่อย ๆ ฟื้นสีของตนไม่กังวลปริ๊นเซหิมะและตำหนิตนเองอย่างเงียบ ๆ กระจาย จากนั้นได้โดยไม่ถูกมั่นใจอย่างสมบูรณ์เธอนั่งอยู่ตรงหน้าเขาเป็นดวงตาของเธอจ้องมองมาที่เขา unblinkingly นอกจากนี้เธอยังไม่ทราบว่าทำไมเธออยากจะมีรูปลักษณ์ที่เหมาะสมที่ชายคนนี้อาจจะเป็นเพราะความรู้สึกหมอกและลึกลับที่มาจากเขาบางอย่าง ... นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอว่าเธอได้ถ่าย ความหมายดูคนเดียว. เมื่อได้รับบาดเจ็บภายในกวนถูกปิดปาก, Yun Che เปิดตาของเขาประชุมโดยตรงกับการจ้องมองเจ้าหญิงหิมะ ถูกพบว่าเธอแอบไปที่เขาเจ้าหญิงหิมะกระพริบตาและหัวเราะหวานก็บานเป็นแสดงออกยิ้มที่กวนจิตวิญญาณ Yun เจ๊ นอกจากนี้เขายังหัวเราะและกล่าวว่าน่าเศร้า "ใต้ฝ่าพระบาทนี้เป็นความผิดของฉันสำหรับการได้รับบาดเจ็บ ไม่เพียง แต่ฉันไม่สามารถทำให้มันหิมะสำหรับคุณฉันทำแม้กระทั่งคุณต้องกังวล ... การบาดเจ็บของฉันจะเป็นวันพรุ่งนี้ที่ดีมากในเวลานั้นฉันจะทำให้มันมีหิมะตกมากสำหรับคุณ. " " โอเค! "เจ้าหญิงหิมะที่ตกลงกันได้อย่างง่ายดาย แล้วเอียงเล็กน้อยหัวของเธอ: " แต่คุณไม่สามารถโทรหาฉันใต้ฝ่าพระบาท? มันให้ความรู้สึกที่น่าอึดอัดใจชนิดของ. " " แล้ว ... สิ่งที่ฉันควรจะเรียกใต้ฝ่าพระบาท? " " ฉันชื่อฮ Xue'er คุณสามารถโทรหาฉัน Xuexue หรือคุณสามารถโทรหาฉัน Xue'er ผมชอบทั้งสองชื่อ "ใต้ฝ่าพระบาท 'ไม่ได้เสียงที่ดี at all." ปริ๊นเซหิมะกล่าวพร้อมกับหัวเราะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หิมะใต้ฝ่าเท้าของเธอ เธอมองยุนเช และพูดด้วยเสียงน่ารักน่าสงสาร : " เต้นของฉันดีมั้ย "" ดี . . . . . . . " ยุนเชพยักหน้ากับหลัวการแสดงออก เขาพูดราวกับว่าเขาละเมอ จิตใจของเขายังแช่อยู่ในเต้นก่อนเจ้าหญิง หิมะ เคยได้ยินทำนองนี้สรรเสริญหลายครั้งในชีวิตของเธอ แต่เธอยังคงหัวเราะอย่างมีความสุข : " แล้ว . . . . . . . ให้อีกหน่อยหิมะ , โอเค ? ฉันสามารถเต้นเพื่อคุณ เมื่อผมมองเกล็ดหิมะตก , ฉันไม่สามารถช่วย แต่ต้องการที่จะเต้นกับพวกเขา . "" เอาล่ะ . . . . . . " ทำไมยุนเชอาจจะปฏิเสธ เธอเหมือนถูกสวรรค์เห็นเธอได้ทันทีจะเป็นความสุขสุดจะพรรณนาได้และความหรูหรา มันเป็นฉากสวยงามคนธรรมดาที่จะไม่มีวันได้เห็นในชีวิต เขาชูมือขึ้นสู่ท้องฟ้า และกรณีพลังงานลึกซึ้ง . . . . . . .แต่ทันทีที่แช่แข็งเมฆศิลปะทำงาน , ปวดฉีกขาดทันทีออกมาจากหน้าอก ยุนอึนครางอย่างรวดเร็วและใช้มือของเขากดกับหน้าอกของเขา บังคับให้กลืนพล่านเลือดกลับลง อย่างไรก็ตาม ผิวของเขายังคงสีดำซีด" อ๊ะ ! ! " เจ้าหญิงหิมะอุทานด้วยความประหลาดใจ ทั้งที่ยังไม่ได้ใส่รองเท้าของเธอกลับมา เธอบอบบางน้ำแข็งดอกบัวเหมือนเท้าซ้ายชั้นของหิมะ เหยียบลงบนหญ้านุ่ม เธอยืดมือทั้งสองถอนตัวอีกครั้ง แล้วถามอย่างตื่นเต้น : " . . . . . . . คุณไม่เป็นไรใช่ไหม ? ทั้งหมดมันเป็นความผิดของฉัน แต่เน้นให้ตัวเองเห็นหิมะ และลืมเกี่ยวกับการบาดเจ็บของคุณ . . . ฉันขอโทษ . . . ฉันขอโทษ . . . "สมบัติของอาณาจักรฟีนิกซ์ศักดิ์สิทธิ์เป็นปัจจุบัน panickedly ขอโทษเขา เป็น " ศิษย์ " ธรรมดา ดวงตาคู่สวยของเธอสั่นเล็กน้อย เต็มไปด้วยความกังวล และตนเอง ตำหนิ อยู่ในส่วนลึกของหัวใจของยุนเชก็สัมผัสได้ เขาทำของเขาที่ดีที่สุดที่จะยิ้ม : " ไม่ต้องห่วง ผมไม่เป็นไร ผมแค่ตั้งใจกวนการบาดเจ็บภายในของฉัน , ฉันจะดีขึ้นหลังจากได้พักสั้น ๆ "พอเขาพูดจบยุนเชก็ค่อยๆนั่งลง เขาหลับตาลงช้าๆ สงบ ลมหายใจของเขาและความรู้สึกอึดอัดรีบหายตัวไปหลังจากได้ยินคำพูดของยุนเชและเห็นผิวของเขาค่อยๆฟื้นสีของมัน ไม่ได้เป็นห่วงเจ้าหญิงหิมะและตนเองตำหนิอย่างกระจัดกระจาย แล้ว โดยไม่สมบูรณ์ อุ่นใจ เธอนั่งอยู่ตรงหน้าเขา สายตาของเธอมองเขาอย่างไม่กระพริบตา . เธอยังไม่ได้รู้ว่าทำไม เธอต้องการที่จะมีลักษณะที่เหมาะสมที่ชายคนนี้ บางทีมันเป็นเพราะของบางชนิดของเลือนลางและความรู้สึกลึกลับที่มาจากเขา . . . . . . . นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอที่เธอได้มีความหมายดูคนเดียวเมื่อเข้ามาภายในบาดเจ็บอยู่นิ่ง ยุนเชลืมตา ได้โดยตรง พบกับสายตาเจ้าหญิงหิมะ . ถูกจับได้ว่าเธอแอบมองเขา เจ้าหญิงหิมะกระพริบตา และหัวเราะอย่างอ่อนโยน พลันยิ้มบานเป็นสีหน้าที่กวนยุนเช วิญญาณ เขาก็หัวเราะและบอกว่า เสียใจด้วยนะ " องค์ชาย นี่เป็นความผิดของข้าได้รับบาดเจ็บ ไม่เพียง แต่ฉันไม่สามารถให้มันหิมะคุณ , ฉันทำให้คุณเป็นห่วง . . . . . . . อาการของผมจะดีขึ้นในวันพรุ่งนี้ ในตอนนั้น ผมจะให้มันหิมะมากสำหรับคุณ ." โอเค ! " เจ้าหญิงหิมะตกลงแล้วเอียงเล็กน้อยหัวของเธอ : " แต่คุณไม่ได้เรียกฉันว่าองค์หญิง มันดูแปลกๆ "" งั้น . . . ฉันควรจะเรียกองค์ชาย "" ฉันชื่อ ฟง xue"er , คุณสามารถโทรหาฉัน xuexue หรือคุณสามารถโทรหาฉัน xue"er . ผมชอบทั้งสองชื่อ " องค์ชายไม่ค่อยดีเลย " เจ้าหญิงสโนว์ กล่าวพร้อมกับหัวเราะ