A few days later, there were no Cul

A few days later, there were no Cultivators left in the area, only Meng Hao. He had robbed the majority of the Cultivators, and now had a clump of Celestial soil the size of a human head, as well as a fearsome reputation.

After attempting to gain enlightenment regarding the soil, Meng Hao realized that he still had not collected enough!

Unfortunately, all the other Cultivators had fled, and further searching turned up nothing. It was at this point that a three hundred meter wide rock came whistling toward him. He immediately teleported onto the rock and sat down cross-legged to meditate. The rock shot out into the void as it proceeded on toward the next land mass.

Meng Hao didn’t know that the fleeing Cultivators had taken the name ‘Eccentric Bloodface’ with them and spread it to other regions. It was only a matter of time before almost all of the Western Desert Cultivators heard about him.

As the rock shot through the void, everything turned black. Meng Hao sat there cross-legged, his eyes glittering.

“I ran into a lot of people, but I didn’t see that Demoness Zhixiang with any of them…. Although, I didn’t see Zhao Youlan either. I wonder where she is.” Lost in thought, Meng Hao pulled out the jade slip map and looked it over to confirm his destination. He was currently heading toward the largest of the Immortality Bridgestones in the whole area.

“The Realm of the Bridge Ruins is huge. Every Immortality Bridgestone is a whole world, and there are probably tens of thousands of such worlds. However, the Western Desert Cultivators are only able to explore a few dozen of them.”

A few days later, the void was growing even colder. Even with his cold-repelling treasure, Meng Hao was forced to continuously ignite his Everburning Flame to stay conscious. As he looked out into the blackness of the void, his eyes suddenly went wide.

Off in the blackness, he saw a man moving through the void. He wore a long azure robe, and had a sword strapped to his back. He held a flagon of alcohol in one hand as he strolled directly through the void. He took occasional sips of alcohol, his expression morose and filled with melancholy.

The coldness of the void seemed to be reduced to nothing more than a crisp breeze around him. It blew his hair, and did nothing to cause his stride to falter. He was simply walking along as if everything were normal. The void around him seemed to ripple and distort, and the coldness didn’t seem willing to near him, but rather, avoided him of its own volition.

Meng Hao’s mind was reeling, and his expression was one of astonishment.

He looked at the man, and the man looked back.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่กี่วันต่อมามีการพรวนดินไม่มีเหลืออยู่ในพื้นที่เพียงเม้งเฮา เขาได้ปล้นส่วนใหญ่ของพรวนดินและในขณะนี้มีกอของดินฟ้าขนาดของหัวมนุษย์เช่นเดียวกับชื่อเสียงที่น่ากลัว. หลังจากความพยายามที่จะได้รับการตรัสรู้เกี่ยวกับดินเม้งเฮาตระหนักว่าเขายังไม่ได้เก็บรวบรวมพอ ! แต่น่าเสียดายที่ทั้งหมดพรวนดินอื่น ๆ ได้หนีไปและต่อไปการค้นหาเปิดขึ้นอะไร มันเป็นที่จุดนี้ว่าสามร้อยเมตรหินกว้างมาผิวปากต่อเขา ทันทีที่เขาหายตัวไปบนหินและทรุดตัวลงนั่งไขว่ห้างที่จะนั่งสมาธิ เดอะร็อคยิงออกมาเป็นโมฆะขณะที่มันเดินบนผืนแผ่นดินที่มีต่อการต่อไป. เม้ง Hao ไม่ทราบว่าพรวนหนีได้นำชื่อ 'นอกรีต Bloodface' กับพวกเขาและการแพร่กระจายไปยังภูมิภาคอื่น ๆ มันเป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่เกือบทั้งหมดของทะเลทรายตะวันตกพรวนได้ยินเกี่ยวกับเขา. ในฐานะที่เป็นร็อคยิงผ่านโมฆะทุกอย่างกลายเป็นสีดำ เม้งเฮานั่งไขว่ห้างดวงตาของเขาระยิบระยับ. "ฉันวิ่งเข้าไปในคนจำนวนมาก แต่ผมไม่เห็นว่า Demoness Zhixiang กับใด ๆ ของพวกเขา ... แม้ว่าฉันไม่เห็น Zhao Youlan อย่างใดอย่างหนึ่ง ฉันสงสัยว่าเธออยู่ที่ไหน. "หายไปในความคิดเม้งเฮาดึงออกมาจากแผนที่หยกลื่นและมองมันไปเพื่อยืนยันปลายทางของเขา ปัจจุบันเขากำลังมุ่งหน้าไปทางที่ใหญ่ที่สุดของความเป็นอมตะ Bridgestones ในพื้นที่ทั้งหมด. "อาณาจักรของซากปรักหักพังสะพานเป็นอย่างมาก ทุกอมตะโตนเป็นโลกทั้งโลกและอาจมีนับหมื่นของโลกเช่น อย่างไรก็ตามการพรวนดินทะเลทรายตะวันตกเป็นเพียงสามารถที่จะสำรวจกี่โหลของพวกเขา. " ไม่กี่วันต่อมาเป็นโมฆะจะมีการเติบโตแม้จะหนาวเย็นลง ถึงแม้จะมีของเขาขับไล่ความหนาวเย็นสมบัติเม้งเฮาถูกบังคับให้อย่างต่อเนื่องจุดชนวน Everburning เปลวไฟของเขาจะอยู่ที่ใส่ใจ ขณะที่เขามองออกไปในความมืดของโมฆะดวงตาของเขาไปอย่างกระทันหัน. กว้างออกไปในความมืดที่เขาเห็นชายคนหนึ่งเคลื่อนผ่านเป็นโมฆะ เขาสวมเสื้อคลุมสีฟ้ายาวและมีดาบติดอยู่ด้านหลัง เขาถือขวดเหล้าของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในมือข้างหนึ่งขณะที่เขาเดินผ่านเป็นโมฆะ เขาเอาจิบครั้งคราวของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของเขาแสดงออกอารมณ์ไม่ดีและเต็มไปด้วยความเศร้าโศก. ความเย็นของว่างที่ดูเหมือนจะลดลงไปอะไรมากไปกว่าสายลมกรอบรอบตัวเขา มันพัดผมของเขาและไม่ได้ทำอะไรที่จะทำให้เกิดการก้าวย่างของเขาที่จะอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ เขาก็แค่เดินไปตามเช่นถ้าทุกอย่างเป็นปกติ เป็นโมฆะรอบ ๆ ตัวเขาดูเหมือนจะกระเพื่อมและบิดเบือนและความหนาวเย็นไม่ได้ดูเหมือนเต็มใจที่จะอยู่ใกล้เขา แต่หลีกเลี่ยงเขาจากความตั้งใจของตัวเอง. ใจเม้งเฮาก็หน้ามืดและการแสดงออกของเขาเป็นหนึ่งในความประหลาดใจ. เขามองไปที่ ชายคนหนึ่งและคนที่มองย้อนกลับไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่กี่วันต่อมา มีเกษตรกรจากพื้นที่เท่านั้น เมิ่งฮ่าว เขาปล้นส่วนใหญ่ของเกษตรกร และตอนนี้ได้หินฟ้าดิน ขนาดของหัวมนุษย์ ตลอดจนชื่อเสียงที่น่ากลัว .หลังจากพยายามเข้าธรรมเกี่ยวกับดิน เมิ่งฮ่าวคิดได้ว่าเขายังไม่ได้เก็บเพียงพอแต่ทั้งหมดอื่น ๆ เกษตรกรได้หลบหนี และเพิ่มเติม ค้นหาไม่เจออะไร มันเป็นที่จุดนี้ว่า สามร้อยเมตร หินมาผิวปากต่อเขา ทันทีที่เขาหายตัวไปยังหินนั่งไขว้ขา ทำสมาธิ หินยิงเข้าไปเหมือนการต่อมวลที่ดินต่อไปเมิ่งเฮ่าไม่รู้ว่าหนีเกษตรกรได้รับชื่อ " bloodface " ประหลาดกับพวกเขาและกระจายไปยังภูมิภาคอื่น ๆ มันเป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่เกือบทั้งหมดของเกษตรกรทะเลทรายตะวันตกได้ยินเกี่ยวกับเขาเป็นหินยิงผ่านช่องว่าง ทุกอย่างกลายเป็นสีดำ เมงเฮานั่งไขว้ขา ดวงตาแวววาว" ผมเจอคนมากมาย แต่ฉันไม่เห็นปีศาจร้าย จี้เซียงกับใด ๆของพวกเขา . . . . . . . แม้ว่าฉันไม่เห็นจ้าว youlan เหมือนกัน ฉันสงสัยว่าเธอจะ " หายไปในความคิด เมิ่งฮ่าวดึงหยกใบแผนที่และดูผ่านเพื่อยืนยันปลายทางของเขา เขากำลังมุ่งหน้าไปทางที่ใหญ่ที่สุดของความเป็นอมตะ bridgestones ในพื้นที่ทั้งหมด" ดินแดนแห่งสะพานหักพังมาก ทุกอมตะบริดจสโตนเป็นโลกทั้งหมด และน่าจะมีเป็นหมื่นเช่นโลก อย่างไรก็ตาม เกษตรกรทะเลทรายตะวันตกเป็นเพียงสามารถที่จะสำรวจไม่กี่โหลของพวกเขา . "ไม่กี่วันต่อมา โมฆะก็เติบโตได้เรื่อยๆ ถึงแม้ว่า เขาหนาวขับไล่สมบัติ เมิ่งฮ่าวถูกบังคับอย่างต่อเนื่องเพื่อจุดของเขา everburning เปลวไฟอยู่รู้สึกตัว เมื่อเขามองเข้าไปในความดำมืดของความว่างเปล่า ดวงตาของเขาก็เดินกว้างไปในความมืด เขาเห็นชายคนหนึ่งเคลื่อนที่ผ่านช่องว่าง เขาสวมเสื้อยาวสีฟ้า และดาบที่หลังของเขา เขาถือเหยือกเหล้าในมือข้างหนึ่งขณะที่เขาเดินเล่นโดยตรงผ่านโมฆะ เขาเอาเป็นครั้งคราวจิบเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ สีหน้าบูดบึ้ง และเต็มไปด้วยความเศร้าโศก .ความหนาวเย็นของความว่างเปล่าที่ดูเหมือนจะลดลงไปไม่มีอะไรมากกว่าลมกรอบรอบ ๆตัวเขา มันพัดเส้นผมของเขา และไม่ได้ทำให้เขาก้าวพลาด เขาก็เดินตาม ถ้าทุกอย่างเป็นปกติ ช่องว่างรอบ ๆตัวเขาดูเหมือนจะกระเพื่อม และบิดเบือน และความหนาวเย็นไม่ได้ดูเหมือนจะเข้าใกล้เขา แต่หลีกเลี่ยงเขา ด้วยความตั้งใจของตัวเองเหม็ง หาว จิตใจก็กระย่องกระแย่ง และการแสดงออกของเขาเป็นหนึ่งในความประหลาดใจเขามองดูคน และคนมองกลับ