The Frog Prince" by The Brothers Gr

The Frog Prince" by The Brothers Grimm

One fine evening, a young princess went out for a walk in the woods near her home. She never went anywhere without her favorite toy, a bright golden ball. Wherever she walked, she would throw the ball in the air, then catch it.

This evening was no exception. She walked far into the woods, throwing the ball and catching it as she went. In time, she became tired.

In the middle of the woods was a deep, dirty pond. On this evening, though, the pond had a wonderful glow in the moonlight. The princess sat down on a bench beside the pond.

While she rested on the bench, she continued playing with her ball, throwing it up and catching it. Up, and catch. Up, and catch.

Just as she tossed the ball especially high in the air, a cloud moved across the moon and cut out its light. In the darkness, the princess missed catching the ball on its way down.

It bounced off her arm, off the seat of the bench and onto the ground. It rolled along the ground, picking up speed. Faster and faster the ball rolled, faster than the princess could run after it, until â€” plop! â€” it splashed into the pond.

"Oh, dear," the princess cried. "It is so dark, and the pond is so deep and dirty. Now I will never be able to get my ball back. If only I had been more careful with it. I would give all my jewels and fancy clothes, everything I own in this world, if I could undo my foolish mistake."

At that moment, a frog, who had been listening to her from just below the surface of the pond, popped his head out of the water. "Hello, princess," the frog asked, "why all the tears?"

"What business is it of yours?" the princess replied. "You can't possibly help me."

"Think again, princess. I can get your ball back for you and â€” here's the zinger â€” I don't want all your worldly possessions for doing it. I don't want your jewelry, not one pearl." The frog clicked his fingers and did a sloppy tap-dance with his webbed feet. "Not a single penny."

"I don't understand."

"All I ask, princess, is that you show me some kindness. Accompany me to the opera, say. Or, better yet, invite me to dinner at your palace. Let me lay my tired head on your silk-covered pillows."

"What nonsense is this?" the princess thought to herself. "How can a frog come to the palace? He won't be able to travel ten yards from this pond."

But she realized that the frog MIGHT be able to find her precious ball, so she did not want to upset him. "All right. Bring me my ball and you can visit me whenever you want."

"We could get to become good friends," the frog said.

"Who can tell?" the princess said in order to encourage him to search for her ball.

But as the frog dived back into the pond, the princess laughed at his stupidity.
Of course he DID rescue her ball from the bottom of the pond. When he placed it in the palm of her hand, she was delighted, so delighted she couldn't help but give him a kiss on his wet, bony forehead before running all the way home.

She was so delighted, she was soon playing with the ball again, throwing it up and catching it. She quickly forgot all about that silly old frog.

The next evening, as the princess sat down to dinner with her father, the king, there was a strange noise â€” tap, tap, plash, plash â€” on the marble stair. A moment later, a soft knock sounded on the dining-room door. A tiny voice sang out:

"Open the door, my
princess
dear! Open the door, for your true love is here."

The princess couldn't believe it. She ran to the door and there was the frog. She was amused, but more than that she was alarmed and frightened. So she slammed the door closed in the frog's face and went back to the dinner table.

Sensing her fear, the king asked what the matter was. "There is a horrible slimy frog at the door," she explained. "Yesterday, when I dropped my ball in the pond in the woods, he got it back for me. In return, I promised he could come to dinner at the palace. But, of course, I didn't mean it. I never in my wildest dreams imagined he would be able to hop all the way here."

"Open the door, my princess dear! Open the door, for your true love is here."

Came the tiny voice again.

The king rested both his hands on the young princess's shoulders. "If you've made a promise, daughter, you must keep it. This family keeps its promises. Let the frog in."

The princess did so. The frog hopped in. He hopped from one end of the long dining-room to the other, where the table was. He hopped all the way from one end of the long table to the other, where the princess sat.

"Hey, princess, do me a favor," he said. "Help me up. Lay a place for me next to you."

She didn't want to, but the king threw her a stern, fatherly glance.
"Push that plate over this a-way," the frog said after he had gotten good and comfortable on the table beside the princess.

Once he had eaten his fill from the princess's own plate, the frog asked to be taken up to her bedroom for a nap. In no time at all, he was fast asleep.
He spent the whole night beside the princess. But he left in the morning, at first light, while she was still sleeping.

"Thank goodness," the princess thought when she awoke. "I don't suppose he'll ever bother us again."

But she was wrong. The very next night, a soft knock sounded on her bedroom door. That same voice, not quite so tiny this time, sang:

"Open the door, my princess dear! Open the door, for your true love is here."

Remembering what her father had said about promises, she had no choice but to open the door. In hopped the frog. UP hopped the frog, onto her pillow, this time needing no help. Again, he was gone before dawn.

This also happened on the third night, and on the fourth. But on the fourth morning, when she awoke, the princess was astonished to find a handsome prince standing at the head of her bed. He was gazing at her with the widest, bluest eyes she had ever seen.

He told her that a spiteful witch had long ago cast a spell, turning him into a frog. The witch had commanded that he stay a frog for all eternity, living in that deep, dirty pond, unless by chance he met a princess and could persuade her to invite him to her palace, feed him from her very own plate, and let him rest beside her in her very own bed for three nights.

"That cruel spell has been broken," the prince said. "You have broken it. All that remains is for you to allow me to take you to the opera. To take your hand, once in a while, for walks in the woods. All that remains is for you to do me the honor of being my friend."

"And perhaps to fall in love with you?" the young princess asked.

The prince smiled shyly. "Who can tell?

The Frog Prince" by The Brothers Grimm

One fine evening, a young princess went out for a walk in the woods near her home. She never went anywhere without her favorite toy, a bright golden ball. Wherever she walked, she would throw the ball in the air, then catch it.

This evening was no exception. She walked far into the woods, throwing the ball and catching it as she went. In time, she became tired.

In the middle of the woods was a deep, dirty pond. On this evening, though, the pond had a wonderful glow in the moonlight. The princess sat down on a bench beside the pond.

While she rested on the bench, she continued playing with her ball, throwing it up and catching it. Up, and catch. Up, and catch.

Just as she tossed the ball especially high in the air, a cloud moved across the moon and cut out its light. In the darkness, the princess missed catching the ball on its way down.

It bounced off her arm, off the seat of the bench and onto the ground. It rolled along the ground, picking up speed. Faster and faster the ball rolled, faster than the princess could run after it, until â€” plop! â€” it splashed into the pond.

"Oh, dear," the princess cried. "It is so dark, and the pond is so deep and dirty. Now I will never be able to get my ball back. If only I had been more careful with it. I would give all my jewels and fancy clothes, everything I own in this world, if I could undo my foolish mistake."

At that moment, a frog, who had been listening to her from just below the surface of the pond, popped his head out of the water. "Hello, princess," the frog asked, "why all the tears?"

"What business is it of yours?" the princess replied. "You can't possibly help me."

"Think again, princess. I can get your ball back for you and â€” here's the zinger â€” I don't want all your worldly possessions for doing it. I don't want your jewelry, not one pearl." The frog clicked his fingers and did a sloppy tap-dance with his webbed feet. "Not a single penny."

"I don't understand."

"All I ask, princess, is that you show me some kindness. Accompany me to the opera, say. Or, better yet, invite me to dinner at your palace. Let me lay my tired head on your silk-covered pillows."

"What nonsense is this?" the princess thought to herself. "How can a frog come to the palace? He won't be able to travel ten yards from this pond."

But she realized that the frog MIGHT be able to find her precious ball, so she did not want to upset him. "All right. Bring me my ball and you can visit me whenever you want."

"We could get to become good friends," the frog said.

"Who can tell?" the princess said in order to encourage him to search for her ball.

But as the frog dived back into the pond, the princess laughed at his stupidity. 
Of course he DID rescue her ball from the bottom of the pond. When he placed it in the palm of her hand, she was delighted, so delighted she couldn't help but give him a kiss on his wet, bony forehead before running all the way home.

She was so delighted, she was soon playing with the ball again, throwing it up and catching it. She quickly forgot all about that silly old frog.

The next evening, as the princess sat down to dinner with her father, the king, there was a strange noise â€” tap, tap, plash, plash â€” on the marble stair. A moment later, a soft knock sounded on the dining-room door. A tiny voice sang out:

"Open the door, my 
princess 
dear! Open the door, for your true love is here."

The princess couldn't believe it. She ran to the door and there was the frog. She was amused, but more than that she was alarmed and frightened. So she slammed the door closed in the frog's face and went back to the dinner table.

Sensing her fear, the king asked what the matter was. "There is a horrible slimy frog at the door," she explained. "Yesterday, when I dropped my ball in the pond in the woods, he got it back for me. In return, I promised he could come to dinner at the palace. But, of course, I didn't mean it. I never in my wildest dreams imagined he would be able to hop all the way here."

"Open the door, my princess dear! Open the door, for your true love is here."

Came the tiny voice again.

The king rested both his hands on the young princess's shoulders. "If you've made a promise, daughter, you must keep it. This family keeps its promises. Let the frog in."

The princess did so. The frog hopped in. He hopped from one end of the long dining-room to the other, where the table was. He hopped all the way from one end of the long table to the other, where the princess sat.

"Hey, princess, do me a favor," he said. "Help me up. Lay a place for me next to you."

She didn't want to, but the king threw her a stern, fatherly glance. 
"Push that plate over this a-way," the frog said after he had gotten good and comfortable on the table beside the princess.

Once he had eaten his fill from the princess's own plate, the frog asked to be taken up to her bedroom for a nap. In no time at all, he was fast asleep. 
He spent the whole night beside the princess. But he left in the morning, at first light, while she was still sleeping.

"Thank goodness," the princess thought when she awoke. "I don't suppose he'll ever bother us again."

But she was wrong. The very next night, a soft knock sounded on her bedroom door. That same voice, not quite so tiny this time, sang:

"Open the door, my princess dear! Open the door, for your true love is here."

Remembering what her father had said about promises, she had no choice but to open the door. In hopped the frog. UP hopped the frog, onto her pillow, this time needing no help. Again, he was gone before dawn.

This also happened on the third night, and on the fourth. But on the fourth morning, when she awoke, the princess was astonished to find a handsome prince standing at the head of her bed. He was gazing at her with the widest, bluest eyes she had ever seen.

He told her that a spiteful witch had long ago cast a spell, turning him into a frog. The witch had commanded that he stay a frog for all eternity, living in that deep, dirty pond, unless by chance he met a princess and could persuade her to invite him to her palace, feed him from her very own plate, and let him rest beside her in her very own bed for three nights.

"That cruel spell has been broken," the prince said. "You have broken it. All that remains is for you to allow me to take you to the opera. To take your hand, once in a while, for walks in the woods. All that remains is for you to do me the honor of being my friend."

"And perhaps to fall in love with you?" the young princess asked.

The prince smiled shyly. "Who can tell?

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

เจ้าชายกบ " โดย Brothers Grimm เย็นดีหนึ่ง หญิงสาวออกไปเดินเล่นในป่าใกล้บ้านของเธอ เธอไม่เคยไปเลยไม่เล่นโปรดของเธอ ลูกบอลสีทองสดใส ทุกที่ที่เธอเดิน เธอจะโยนลูกบอลในอากาศ แล้วจับมัน เย็นนี้ไม่มีข้อยกเว้น เธอเดินไกลเข้าไปในป่า โยนลูก และจับกับเธอ ในเวลา เธอก็เบื่อ กลางป่ามีบ่อลึก สกปรก เย็นนี้ แม้ว่า บ่อได้เรืองแสงมหัศจรรย์ในแสงจันทร์ เจ้าหญิงนั่งลงบนม้านั่งริมบ่อ ในขณะที่เธอคัดสรรบนม้านั่ง เธอยังคงเล่นกับลูกของเธอ โยนขึ้น และจับมัน ขึ้น และจับ ขึ้น และจับ เหมือนกับเธอเพราะลูกที่สูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในอากาศ เมฆที่ย้ายข้ามจันทร์ และดับไฟของ ในความมืด เจ้าหญิงพลาดจับลูกมาลง มันเด้งปิดแขน ปิดนั่งม้านั่ง และ บนพื้นดิน จะสะสมตามพื้น รับเร็ว ได้เร็วขึ้น และเร็วขึ้นลูกสะสม เร็วกว่าเจ้าหญิงสามารถรันหลังจากนั้น จนกระทั่งâ €" plop â €"มัน splashed ในบ่อ "โอ้ รัก, " เจ้าหญิง "ดึกจัง และบ่อนั้นลึก และสกปรก ตอนนี้ฉันจะไม่สามารถรับลูกของฉันกลับ ถ้าเพียงฉันได้ระมัดระวังมากขึ้นด้วย ฉันให้อัญมณีและเสื้อผ้าแฟนซี ทุกอย่างที่ฉันเป็นเจ้าของในโลกนี้ ถ้าฉันไม่สามารถเลิกทำผิดพลาดโง่เขลาของฉันของฉันทั้งหมด" ในขณะที่ กบ ที่ได้รับฟังเธอจากด้านล่างพื้นผิวของบ่อ popped เขาใหญ่น้ำ "สวัสดี เจ้าหญิง กบถาม, " ทำไมน้ำตาทั้งหมด? " "ธุรกิจใดเป็นของคุณ" เจ้าหญิงตอบกลับ "คุณไม่อาจจะช่วยฉัน" "คิดว่า อีก เจ้าหญิง สามารถรับลูกของคุณกลับและâ €"นี่คือ zinger â €" ต้องการทรัพย์สินทางสำหรับการทำมันได้ ฉันไม่ต้องเครื่องประดับของคุณ ไม่หนึ่งมุก" กบคลินิ้วมือของเขา และไม่ได้เป็นเพราะ tap-dance กับเท้า webbed "ไม่ได้เดียวรับเงิน" "ฉันไม่เข้าใจ" "ทั้งหมดผมถาม เจ้าหญิง คือว่า คุณแสดงเมตตาบาง กับฉันไปโอเปร่า พูด ขึ้น ดี เชิญผมไปวังของคุณ ผมวางศีรษะเหนื่อยบนหมอนของคุณครอบคลุมไหม" "เหลวไหลอะไรนี่" เจ้าหญิงคิดเพื่อตัวเอง "วิธีสามารถกบมาวัง เขาจะไม่สามารถเดินทางสิบเมตรจากบ่อนี้" แต่เธอรู้ว่า กบอาจจะหาลูกของเธอล้ำค่า เพื่อเธอไม่ต้องการอารมณ์เสียเขา "เอาละกัน นำลูกของฉันฉัน และคุณสามารถเยี่ยมชมฉันเมื่อใดก็ ตามที่คุณต้องการ" กบกล่าวว่า "เราได้รับจะกลายเป็น เพื่อนที่ดี "ที่สามารถบอกได้อย่างไร" เจ้าหญิงกล่าวว่า เพื่อส่งเสริมให้เขาหาลูกของเธอได้ แต่เป็นกบดำกลับลงบ่อ เจ้าหญิงหัวเราะในความโง่ของเขา แน่นอนเขาได้ช่วยชีวิตลูกของเธอจากด้านล่างของบ่อ เมื่อเขาวางไว้ในฝ่ามือของเธอ เธอยินดี ยินดีให้เธอไม่สามารถช่วย แต่ให้เขาจูบบนหน้าผากของเขาเปียก bony สอบทุกแบบบ้าน เธอยินดีมาก เธอได้เร็ว ๆ นี้เล่นกับลูกอีก โยนขึ้น และจับมัน เธออย่างรวดเร็วลืมเกี่ยวกับกบเก่าที่โง่ ตอนเย็นถัดไป เป็นเจ้าหญิงที่นั่งลงไปทานอาหารค่ำกับพ่อของเธอ กษัตริย์ มีเสียงดังแปลก ๆ â €"เคาะ เคาะ plash, plash €" บนบันไดหินอ่อน ครู่ต่อมา เคาะเบาแต่เพียงแห่งประตูห้องครัว เสียงเล็ก ๆ สังออก: "เปิดประตู ของฉัน เจ้าหญิง รัก เปิดประตู รักของคุณอยู่ที่นี่" เจ้าหญิงไม่เชื่อมัน เธอวิ่งไปประตู และมีกบ เธอเพลิดเพลิน ได้มากกว่าที่เธอตื่นตระหนก และกลัว ดังนั้นเธอถาโถมประตูปิดหน้าของกบ และกลับไปที่โต๊ะอาหาร ตรวจวัดความกลัวของเธอ กษัตริย์ถามเรื่องถูก "มีกบปลิ้นปล้อนน่ากลัวที่ประตู เธออธิบาย "เมื่อวาน เมื่อฉันลูกของฉันในบ่อในป่า เขาได้มันกลับมาให้ฉัน กลับ ฉันสัญญาว่า เขาสามารถมาวัง ได้ แน่นอน ฉันไม่ได้หมายถึง ว่า ฉันเคยอยู่ของฉันความฝัน wildest จินตนาการจะสามารถกระโดดทั้งหมดแบบที่นี่" "เปิดประตู เจ้าหญิงของฉันรัก เปิดประตู รักของคุณอยู่ที่นี่" มาพร้อมเสียงเล็ก ๆ อีก พระสรรพทั้งสองมือของเขาบนหัวไหล่ของหญิงสาว "ถ้าคุณได้ทำสัญญา ลูกสาว คุณต้องเก็บไว้ ครอบครัวนี้รักษาสัญญา ให้กบ" The princess did so. The frog hopped in. He hopped from one end of the long dining-room to the other, where the table was. He hopped all the way from one end of the long table to the other, where the princess sat. "Hey, princess, do me a favor," he said. "Help me up. Lay a place for me next to you." She didn't want to, but the king threw her a stern, fatherly glance. "Push that plate over this a-way," the frog said after he had gotten good and comfortable on the table beside the princess. Once he had eaten his fill from the princess's own plate, the frog asked to be taken up to her bedroom for a nap. In no time at all, he was fast asleep. He spent the whole night beside the princess. But he left in the morning, at first light, while she was still sleeping. "Thank goodness," the princess thought when she awoke. "I don't suppose he'll ever bother us again." But she was wrong. The very next night, a soft knock sounded on her bedroom door. That same voice, not quite so tiny this time, sang: "Open the door, my princess dear! Open the door, for your true love is here." Remembering what her father had said about promises, she had no choice but to open the door. In hopped the frog. UP hopped the frog, onto her pillow, this time needing no help. Again, he was gone before dawn. This also happened on the third night, and on the fourth. But on the fourth morning, when she awoke, the princess was astonished to find a handsome prince standing at the head of her bed. He was gazing at her with the widest, bluest eyes she had ever seen. He told her that a spiteful witch had long ago cast a spell, turning him into a frog. The witch had commanded that he stay a frog for all eternity, living in that deep, dirty pond, unless by chance he met a princess and could persuade her to invite him to her palace, feed him from her very own plate, and let him rest beside her in her very own bed for three nights. "That cruel spell has been broken," the prince said. "You have broken it. All that remains is for you to allow me to take you to the opera. To take your hand, once in a while, for walks in the woods. All that remains is for you to do me the honor of being my friend." "And perhaps to fall in love with you?" the young princess asked. The prince smiled shyly. "Who can tell?

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

เจ้าชายกบ "โดยพี่น้องกริมม์เย็นวันหนึ่งดีเจ้าหญิงสาวก็ออกไปเดินเล่นในป่าใกล้บ้านของเธอ. เธอไม่เคยไปได้ทุกที่โดยไม่ต้องของเล่นที่เธอชื่นชอบลูกบอลสีทองสว่าง. เมื่อใดก็ตามที่เธอเดินเธอจะโยนลูกบอล ในอากาศแล้วจับมัน. เย็นวันนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น. เธอเดินไกลเข้าไปในป่า, การขว้างปาลูกและจับมันขณะที่เธอไป. ในเวลาที่เธอกลายเป็นเหนื่อย. ในช่วงกลางของป่าเป็นลึกบ่อสกปรก . ในตอนเย็นนี้แม้ว่าบ่อมีการเรืองแสงที่ยอดเยี่ยมในแสงจันทร์. เจ้าหญิงนั่งลงบนม้านั่งข้างบ่อ. ในขณะที่เธอวางอยู่บนม้านั่งที่เธอยังคงเล่นกับลูกของเธอโยนมันขึ้นมาและจับมัน. ขึ้น และจับ. ขึ้นและจับ. เช่นเดียวกับที่เธอโยนลูกโดยเฉพาะอย่างยิ่งสูงในอากาศมีเมฆเคลื่อนผ่านดวงจันทร์และตัดออกจากเบา. ในความมืดเจ้าหญิงที่ไม่ได้รับการจับลูกในทางที่ลดลง. มันเด้ง ออกจากแขนของเธอออกจากที่นั่งของม้านั่งและบนพื้นดิน. มันกลิ้งไปตามพื้นดินยกขึ้นความเร็ว. ได้เร็วขึ้นและเร็วขึ้นลูกรีดเร็วกว่าเจ้าหญิงสามารถทำงานหลังจากที่มันจนâ€ "ป๋อม! â€ "มันสาดลงไปในบ่อ." โอ้รัก "เจ้าหญิงร้องไห้ "มันเป็นที่มืดมากและบ่อเพื่อให้ลึกและสกปรก. ตอนนี้ฉันจะไม่สามารถที่จะได้รับลูกของฉันกลับ. ถ้าเพียง แต่ฉันได้ระมัดระวังมากขึ้นกับมัน. ฉันจะให้เพชรทั้งหมดของฉันและเสื้อผ้าแฟนซี, ทุกอย่างที่ฉันเป็นเจ้าของ ในโลกนี้ถ้าฉันจะยกเลิกความผิดพลาดที่โง่เขลาของฉัน. "ในขณะที่กบที่ได้รับฟังเธอจากด้านล่างพื้นผิวของบ่อที่โผล่หัวของเขาออกจากน้ำ "สวัสดีครับ, เจ้าหญิง," กบถามว่า "ทำไมน้ำตาทั้งหมดหรือไม่" "สิ่งที่มันเป็นธุรกิจของคุณ?" เจ้าหญิงตอบ "คุณไม่อาจช่วยให้ฉัน." "คิดอีกครั้ง, เจ้าหญิง. ฉันจะได้รับลูกของคุณกลับมาสำหรับคุณและâ€" นี่เป็น Zinger â€ "ฉันไม่ต้องการทรัพย์สินทางโลกทั้งหมดของคุณสำหรับการทำมัน. ฉันไม่ ' ต้องการเครื่องประดับของคุณไม่ได้หนึ่งมุก. " กบคลิกนิ้วมือของเขาและไม่เลอะเทอะแตะเต้นรำกับเท้าเป็นพังผืดของเขา "ไม่ได้เงินเพียงครั้งเดียว." "ฉันไม่เข้าใจ." "สิ่งที่ผมขอให้เจ้าหญิงคือการที่คุณแสดงให้ฉันเมตตาบาง. มาพร้อมกับผมที่จะโอเปร่าพูด. หรือดีกว่ายังเชิญผมไปรับประทานอาหารค่ำที่พระราชวังของคุณ . ผมขอวางหัวนะคะบนหมอนคลุมด้วยผ้าไหมของคุณ. "" สิ่งที่ไร้สาระนี้คืออะไร? " เจ้าหญิงคิดกับตัวเอง "วิธีกบสามารถมาพระราชวังหรือไม่เขาจะไม่สามารถที่จะเดินทางไปสิบหลาจากบ่อนี้." แต่เธอรู้ว่ากบอาจจะสามารถที่จะหาลูกที่มีค่าของเธอเพื่อให้เธอไม่ต้องการที่จะคว่ำเขา "สิ่งที่ถูกต้อง. นำฉันลูกของฉันและคุณสามารถเยี่ยมฉันเมื่อใดก็ตามที่คุณต้องการ." "เราได้รับจะกลายเป็นเพื่อนที่ดี" กบกล่าวว่า. "ใครสามารถบอกได้?" เจ้าหญิงกล่าวว่าในการที่จะสนับสนุนให้เขาค้นหาลูกของเธอ. แต่เป็นกบพุ่งกลับเข้ามาในบ่อเจ้าหญิงหัวเราะเยาะความโง่เขลาของเขา. แน่นอนเขาไม่ช่วยลูกของเธอจากด้านล่างของบ่อ เมื่อเขาได้วางไว้ในฝ่ามือของเธอเธอก็ยินดีดีใจดังนั้นเธอจึงไม่สามารถช่วย แต่ให้เขาจูบที่เขาเปียกหน้าผากกระดูกก่อนที่จะใช้ทุกวิธีที่บ้าน. เธอก็ยินดีเช่นนั้นเธอได้เร็ว ๆ นี้เล่นกับ บอลอีกครั้งโยนมันขึ้นมาและจับมัน เธอรีบลืมทั้งหมดเกี่ยวกับการที่กบเก่าโง่. ตอนเย็นต่อไปในขณะที่เจ้าหญิงนั่งลงไปรับประทานอาหารค่ำกับพ่อของเธอกษัตริย์มีความเสียงแปลก ๆ â€ "แตะแตะ, บ่อน้ำ, บ่อน้ำâ€" บนบันไดหินอ่อน . ช่วงเวลาต่อมาเคาะนุ่มฟังประตูรับประทานอาหารห้องพัก เสียงเล็ก ๆ ร้องเพลงออก: "เปิดประตูของฉันเจ้าหญิงที่รักเปิดประตูสำหรับความรักที่แท้จริงของคุณที่นี่!." เจ้าหญิงไม่อยากจะเชื่อมัน เธอวิ่งไปที่ประตูและมีกบ เธอเป็นคนที่ขบขัน แต่กว่าว่าเธอตกใจและกลัว ดังนั้นเธอกระแทกประตูปิดในใบหน้าของกบและเดินกลับไปที่โต๊ะอาหารค่ำ. การตรวจวัดความกลัวของเธอกษัตริย์ถามว่าเรื่องนี้เป็น "มีความลื่นไหลกบน่ากลัวที่ประตูคือ" เธออธิบาย "เมื่อวานนี้เมื่อฉันลูกของฉันลดลงในบ่อในป่าที่เขาได้รับมันกลับมาให้ฉัน. ในทางกลับกันผมสัญญาว่าเขาจะมารับประทานอาหารค่ำที่พระราชวัง. แต่แน่นอนผมไม่ได้หมายความว่ามัน. ฉันไม่เคย ในฝันของฉันคิดว่าเขาจะสามารถที่จะกระโดดไปตลอดทางที่นี่. "" เปิดประตูรักเจ้าหญิงของฉันเปิดประตูสำหรับความรักที่แท้จริงของคุณอยู่ที่นี่. "มาเป็นเสียงเล็กๆ อีกครั้ง. กษัตริย์วางมือทั้งสองข้างของเขา บนไหล่ของเจ้าหญิงน้อย "ถ้าคุณได้ทำสัญญาลูกสาวคุณต้องให้มัน. ครอบครัวนี้มุ่งเน้นที่จะ. ให้กบใน." เจ้าหญิงทำเช่นนั้น กบกระโดดใน. เขากระโดดจากปลายด้านหนึ่งของห้องรับประทานอาหารนานในการอื่น ๆ ที่เป็นตาราง เขากระโดดตลอดทางจากปลายด้านหนึ่งของโต๊ะยาวไปที่อื่น ๆ ที่เจ้าหญิงนั่ง. "เฮ้, เจ้าหญิง, ฉันหน่อยได้ไหม" เขากล่าว "ช่วยฉัน. วางสถานที่สำหรับฉันไปกับคุณก." เธอไม่ได้ต้องการ แต่กษัตริย์โยนเธอท้ายอย่างรวดเร็วของพ่อ. "กดแผ่นว่าในช่วงนี้ทาง" กบกล่าวว่าหลังจากที่เขามี อากาศที่ดีและสะดวกสบายบนโต๊ะข้างเจ้าหญิง. เมื่อเขาได้กินเติมของเขาจากจานของตัวเองของเจ้าหญิงกบขอให้มีการดำเนินการขึ้นอยู่กับห้องนอนของเธอสำหรับการนอนหลับ ในเวลาที่ไม่ทั้งหมดเขาก็หลับไปอย่างรวดเร็ว. เขาใช้เวลาตลอดทั้งคืนข้างเจ้าหญิง แต่เขาทิ้งไว้ในตอนเช้าที่แสงแรกในขณะที่เธอยังคงนอนหลับ. "ขอบคุณพระเจ้า" เจ้าหญิงคิดว่าเมื่อตื่นขึ้นมาเธอ "ผมไม่คิดว่าเขาจะเคยรำคาญเราอีกครั้ง". แต่เธอก็ไม่ถูกต้อง ในคืนถัดไปมากเคาะนุ่มฟังที่ประตูห้องนอนของเธอ นั่นเป็นเสียงเดียวกันไม่มากเล็ก ๆ ดังนั้นเวลานี้ร้องเพลง: ". เปิดประตูรักเจ้าหญิงของฉันเปิดประตูสำหรับความรักที่แท้จริงของคุณอยู่ที่นี่" ความทรงจำในสิ่งที่พ่อของเธอได้กล่าวเกี่ยวกับสัญญาที่เธอไม่มีทางเลือกที่จะเปิด ประตู. ในกบกระโดด UP กบกระโดดลงบนหมอนของเธอในครั้งนี้ไม่ต้องการความช่วยเหลือ อีกครั้งเขาก็หายไปก่อนฟ้าสาง. นอกจากนี้ยังเกิดขึ้นในคืนที่สามและสี่ แต่ในเช้าวันที่สี่เมื่อเธอตื่นขึ้นมาเจ้าหญิงก็ต้องประหลาดใจที่จะหาเจ้าชายที่หล่อยืนอยู่ที่หัวเตียงของเธอ เขาเป็นคนที่จ้องมองเธอด้วยความกว้างตาฟ้าเธอเคยเห็น. เขาบอกเธอว่าแม่มดอาฆาตแค้นมานานที่ผ่านมาเสกเปลี่ยนเขาให้กลายเป็นกบ แม่มดได้บัญชาให้เขาอยู่กบนิรันดร์ทุกคนที่อาศัยอยู่ในที่ลึกบ่อสกปรกเว้นแต่โดยบังเอิญเขาได้พบกับเจ้าหญิงและสามารถเกลี้ยกล่อมให้เธอชวนเขาไปยังพระราชวังของเธอให้อาหารเขาจากจานของเธอเองมากและให้เขา ส่วนที่เหลืออยู่ข้างเธอในเตียงของตัวเองมากของเธอสำหรับสามคืน. "นั่นคือคาถาที่โหดร้ายได้รับการหัก" เจ้าชายกล่าวว่า "คุณได้หักมัน. ทั้งหมดที่เหลืออยู่สำหรับคุณที่จะให้ผมพาคุณไปยังโอเปร่า. เพื่อที่จะใช้มือของคุณครั้งในขณะที่สำหรับเดินในป่า. ทั้งหมดที่ยังคงเป็นที่คุณจะทำฉันเกียรติของ เป็นเพื่อนของฉัน. "" และอาจจะตกอยู่ในความรักกับคุณ? " เจ้าหญิงสาวถาม. เจ้าชายยิ้มอย่างอาย ๆ "ใครสามารถบอก?

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

เจ้าชายกบ " โดยพี่น้องกริมม์

ดีตอนเย็น เจ้าหญิงยังได้ออกไปเดินเล่นในป่าใกล้บ้านของเธอ เขาไม่เคยไปที่ไหนโดยไม่ของเล่นที่เธอชื่นชอบ สดใส โกลเด้น บอล ทุกที่ที่เธอเดินผ่าน เธอจะโยนลูกบอลในอากาศ แล้วจับมัน

เย็นนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น เธอเดินอยู่ในป่า การโยนลูกบอลและจับตามหล่อนไป ในเวลาเธอเหนื่อย .

กลางป่าก็ลึกสกปรกในบ่อ ในเย็นนี้ แม้ว่า บ่อมีการเรืองแสงที่ยอดเยี่ยมในแสงจันทร์ เจ้าหญิงนั่งลงบนม้านั่งริมสระน้ำ

ในขณะที่เธอพักบนม้านั่ง เธอยังเล่นกับลูกของเธอโยนมันและจับมัน ขึ้น และจับ ขึ้น และจับ

อย่างที่เธอโยนบอลสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในอากาศเมฆเคลื่อนผ่านดวงจันทร์ ตัดแสงของมัน ในความมืด เจ้าหญิง พลาดรับบอลในทางของมันลงไป

มันเด้งออกจากแขนของเธอออกจากที่นั่งของผู้พิพากษา และบนพื้นดิน มันกลิ้งไปตามพื้น หยิบขึ้นความเร็ว ได้เร็วขึ้นและเร็วขึ้น ลูกรีดเร็วกว่าเจ้าหญิงจะวิ่งตามมัน จนâ€ " พลั่ก ! â€ " มันสาดลงไปในบ่อ

" โอ้ ที่รัก

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.