Meng Hao cleared his throat and sai

Meng Hao cleared his throat and said, “Senior, these are the bullies I promised to bring you a few days ago. They need education from you to bring them back from the path of wickedness.”

“Excellent, excellent,” said the meat jelly with a nod. “You kept your word, as shall I. First, let me count.” It flapped its wings as it settled onto the shoulder of the large, violet-robed man.

“One… two… three…” The meat jelly began to count, starting with the violet-robed man and the proceeding onto the Second and Third Brothers. When its eyes fell upon the Fourth Brother, it suddenly stared in shock. “One… two?” It flapped its wings as it reached the yellow-robed man. Suddenly, an angry, humiliated expression appeared on its face. It spun and glared at Meng Hao. “Liar!!”

Meng Hao gaped at the meat jelly.

“Look!” roared the meat jelly furiously. “One, two, three, one, two!! You’ve brought me two bullies, and I asked for three! I wanted three bullies!!” It clearly believed itself to have been swindled.

Meng Hao stared with wide eyes. Suddenly, everything became clear. This damned meat jelly really could only count the numbers one, two and three?

Without hesitation, Meng Hao quickly swept up the yellow-robed man as well as the Fourth Brother. Instantly, they disappeared.

“That was just a little mistake,” said Meng Hao quickly. “Why don’t you count again?”

The meat jelly carefully began to count again. “One, two, three… Haha! There are three! Three bullies. Excellent, excellent.” Excited once again, it beat its wings and flew around in a few more circles. Suddenly, a glow like lightning shot out from it toward Meng Hao.

Meng Hao didn’t evade. The lightning glow slammed into him, melding with his Spiritual Sense.

“This is my will of lightning,” said the meat jelly, which had already landed on the shoulder of the violet-robed man. “You can use it to change forms one time. Make sure to bring back some more bullies!” It looked at the violet-robed man with a friendly expression. “Hey. Hello. My name is Ultimate Vexation. What’s your name?”

The large, violet-robed man stared in shock. Not waiting for him to reply, Meng Hao quickly left the blood-colored mask. He could only imagine what would happen after the man responded. A sea of suffering awaited him….

Back in the Immortal’s Cave, Meng Hao sat there, a thoughtful expression on his face.

“The meat jelly can only count from one to three…. Very useful.” After a moment, he looked over at the old painter, who sat there with a dull expression on his face.

“Senior,” he said softly, “what village are you from? I can take you back home.”

The man looked scared. He hesitated for a moment, then said in a trembling voice, “But… my painting isn’t finished yet. Do you mind if I paint you?” His eyes shined with anticipation.

Meng Hao was shocked for a moment. Then his eyes narrowed, and he looked closely at the old man. No matter which way he looked at him, the man seemed mortal. After a while, Meng Hao nodded. “Thank you so much, sir,” he said, continuing to sit there on the crystal throne.

The old man took a deep breath, and then lifted the paintbrush, hand trembling. Looking at Meng Hao, he began to paint.

Time passed slowly. It took about four hours, during which time Meng Hao waited patiently. The man painted earnestly, and Meng Hao sat without moving.

After a while, the old man put down his paintbrush. He eyed the painting in front of him, and a satisfied expression filled his eyes. He looked up at Meng Hao and smiled.

“Finished,” he said. “Why don’t you take a look? Does it look like you?” His face was filled with anticipation.

Meng Hao smiled. He stood up and walked over to stand next to the old man. What he saw on the canvas was a young man sitting upright in a chair, surrounded by mountains. You couldn’t say that the painting wasn’t good, but there was something about it that just didn’t seem right. It only bore a thirty percent resemblance to Meng Hao.

“Very good,” said Meng Hao, smiling and nodding his head. “What are these two marks here?” He lifted his hand to point at the painting, where two long, thick marks could be seen. Meng Hao wasn’t sure what they meant.

“What’s above all of us?” asked the old man, smiling.

Meng Hao looked at him in surprise. Then, he smiled. “The sky,” he said quietly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฮา เมงล้างคอของเขา และกล่าว ว่า "อาวุโส เหล่านี้เป็นผู้กลั่นแกล้งฉันสัญญาจะนำคุณมาหลายวันแล้ว พวกเขาต้องการศึกษาจากคุณเพื่อนำพวกเขากลับจากเส้นทางของความชั่วร้าย"ดีเลิศ ยอดเยี่ยม กล่าวว่า เจลลี่เนื้อพร้อมพยักหน้า "คุณเก็บคำของคุณ เช่นฉันจะ แรก ให้ฉันจำนวน" มัน flapped ปีกของมันเป็นมันตัดสินลงบนไหล่ของผู้ชายใหญ่ จีวรสีม่วง"หนึ่ง...สอง...สาม..." วุ้นเนื้อเริ่มการนับ เริ่ม ด้วยชายจีวรสีม่วงและดำเนินไปสองและสามพี่น้อง เมื่อสายตาของมันอยู่กับพี่ชายสี่ มันก็จ้องในช็อต "หนึ่ง...สอง? " มัน flapped ปีกของมันเป็นมันถึงชายจีวรสีเหลือง ทันใดนั้น นิพจน์ใหญ่ โกรธปรากฏบนใบหน้าของมัน มันปั่น และ glared ที่เฮาเมง "คนโกหก!!"เมงเฮาดำในเนื้อวุ้น"ดู" คำรามวุ้นเนื้ออย่างดุเดือด "หนึ่ง สอง สาม หนึ่ง สอง!! คุณเคยนำฉันสอง bullies และขอสาม อยาก bullies สาม!!" มันชัดเจนเชื่อว่าตัวเองจะได้รับ swindledเฮา เมงจ้องตากว้าง ทันใดนั้น ทุกอย่างเป็นที่ชัดเจน เจลลี่เนื้อคนนี้จริง ๆ สามารถนับเฉพาะหมายเลขหนึ่ง สอง และสามโดยไม่ลังเล เฮาเมงรวดเร็วกวาดขึ้นชายจีวรสีเหลืองเช่นเดียวกับพี่ชายสี่ ทันที พวกเขาหายไป"ที่เป็นเพียงความผิดพลาดน้อย กล่าวว่า เฮาเมงรวดเร็ว "ทำไมไม่คุณนับอีก"วุ้นเนื้ออย่างรอบคอบเริ่มนับอีกครั้ง "หนึ่ง สอง สาม... ฮาฮา มีสาม สามผู้กลั่นแกล้ง "ดีเลิศ ยอดเยี่ยม ตื่นเต้นอีกครั้งหนึ่ง มันตีปีกของมัน และบินรอบในวงไม่กี่เพิ่มเติม ทันใดนั้น การเรืองแสงเช่นฟ้าผ่ายิงออกจากมันต่อเฮาเมงเมงเฮาไม่หลบเลี่ยง แสงฟ้าถาโถมเข้าในพระองค์ เหลียวหลังกับความรู้สึกจิตวิญญาณของเขาเป็นของฉันจะสายฟ้า กล่าวว่า เจลลี่เนื้อ ซึ่งมีที่ดินอยู่บนไหล่ของชายจีวรสีม่วง "คุณสามารถใช้เพื่อเปลี่ยนรูปหนึ่งครั้ง ให้แน่ใจว่าจะนำกลับบาง bullies เพิ่มเติม" มันมองไปที่ชายจีวรสีม่วงกับนิพจน์ที่เป็นมิตร "เฮ้ สวัสดี ชื่อของฉันคือ ความเดือดร้อน ที่สุด อะไรคือชื่อของคุณคนใหญ่ จีวรสีม่วงจ้องในช็อต ไม่รอเขาตอบกลับ เมงเฮาอย่างรวดเร็วทิ้งหน้ากากสีเลือด เฉพาะเขาสามารถจินตนาการอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากที่ชายคนนั้นตอบ ทะเลแห่งความทุกข์ที่รอคอยเขา...กลับมาในถ้ำของอมตะ เมงเฮานั่ง นิพจน์ที่แท้ใบหน้า"เจลลี่เนื้อสามารถนับเฉพาะตั้งแต่หนึ่งถึงสาม... สาระประโยชน์" หลังจากครู่ เขามองไปที่จิตรกรเก่า ที่นั่งกับนิพจน์การหมองคล้ำบนใบหน้าของเขา"อาวุโส เขาพูดเบา ๆ "หมู่บ้านใดจะมาจาก สามารถพาคุณกลับบ้าน"คนดูกลัว ลังเลครู่ แล้วเขาว่า เสียง trembling, " แต่...ภาพวาดของฉันไม่สมบูรณ์ยัง คุณคิดว่า ผมสีคุณ" ตาของเขา shined กับความคาดหวังเฮา เมงตกใจครู่หนึ่ง แล้ว ตา narrowed และเขามองอย่างใกล้ชิดที่คนเก่า ไม่ว่าทางไหนเขามองไปที่เขา คนดูเหมือนมนุษย์ หลัง เฮาเมงเลยต้อง ขอบคุณมาก รัก เขากล่าวว่า การนั่งบนบัลลังก์คริสตัลต่อไปนี้คนเก่าเอาลมหายใจลึก และจากนั้น ยกพู่กัน มือสั่น เขาเริ่มมองที่เฮาเมง สีเวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ ใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมง ช่วงเมงเฮารออดทน คนวาดจริงจัง และเมงเฮานั่งโดยไม่ย้ายหลัง เฒ่าลงพู่กันของเขา เขาตาสีหน้าเขา และนิพจน์การพอใจเต็มตา เขามองขึ้นที่เฮาเมง และไม่ยิ้ม"เสร็จแล้ว เขากล่าวว่า "ทำไมไม่คุณจะดู มันไม่เหมือนคุณ? " ใบหน้าของเขาก็เต็มไป ด้วยความคาดหวังเมงเฮายิ้ม เขายืนขึ้น และเดินผ่านไปที่อยู่ติดกับชายชรา สิ่งที่เขาเห็นบนผืนผ้าใบก็เป็นชายหนุ่มที่นั่งตรงเก้าอี้ ล้อมรอบ ด้วยภูเขา คุณไม่สามารถพูดได้ว่า การวาดภาพไม่ดี แต่มีบางสิ่งบางอย่างที่แค่ไม่ได้ดูเหมือนขวา มันเท่ากระบอกสูบร้อยละสามสิบคล้ายคลึงการเฮาเมงดี กล่าวว่า เฮาเมง ยิ้ม และ nodding หัวของเขา "เครื่องหมายเหล่านี้สองนี่คืออะไร" เขายกมือชี้ที่ภาพวาด ซึ่งอาจจะเห็นเครื่องหมายยาว หนาสอง เมงเฮาไม่แน่ใจว่าสิ่งที่พวกเขาหมายถึงคืออะไรข้างเรา "ถามชรา รอยยิ้มเฮา เมงมองไปที่เขาในความประหลาดใจ แล้ว ยิ้ม "ท้องฟ้า เขากล่าวอย่างเงียบ ๆ