The worse thing for anything was co

The worse thing for anything was comparison. There were people, who had felt that Chen Mo was good, since he could compose a folk song poem that almost had a thousand words, but now, this poem, which was written by the youth in shades, when placed beside Chen Mo's piece, had made his look like crap! Chen Mo's praising of men and their dreams had used women as a burden to contrast it. The work itself was a petty one and the thought behind it did not deserve to be brought up. Right now, it even looked like Chen Mo's usage of words and phrases were like that of a child's and should not be praised at all! Just look at how the folk song poem, that was given by the youth in shades for Wu Zeqing, was written? When he wrote about women, he did not belittle anyone. The man you wrote about wanted to become an official? Yet the woman that the other person wrote about just did not want to be one. She did not want merit or reward and just wanted to go home to her family! The man you wrote about complained about things every time? Cursing women who are not good at this or that? While the other person's female character risked the chance of being beheaded by serving in the army on her father's behalf while disguised as a man! For her father and family, she fought with the enemy as a girl. In the midst of knives and swords, she wore her brains as armor to kill the enemy soldiers before returning home as a warrior after more than 10 years!

10 years!

A weak woman!

She had done what a man might not have been able to achieve!

Comparatively, the levels between Chen Mo and the youth in shades were clearly too far apart. The youth's "Ode of Mulan" was clearly written in opposition to Chen Mo's work! Every sentence was a smack to the face! Every word refuted Chen Mo's essay, repressing and smacking him hard!

Chen Mo's expression turned very ugly. He never expected Zhang Ye woul be able to write such a poem!

Zhang Ye looked at Chen Mo and said impolitely, "I can tell you once again. What you wrote is nothing at all. It cannot be called a folk song poem, nor is there any literary or entertainment value." Saying that, he pointed at his own Xuan paper. "This, is a folk song poem. It is nowhere close to anything like yours."

Chen Mo said coldly, "What qualifications do you have to evaluate my poem?"

Suddenly, Master Zhou's eyes flickered. After some thought, for some reason, he laughed with enlightenment. "Little Chen, the person in front of you really has the qualifications to evaluate your poem. If he says your folk song poem is not orthodox, then it definitely is the case. If he doesn't have the qualifications, then not many in this country have the qualifications. In the realm of literature, even all of us present combined are not his match!" Then, he looked at Zhang Ye and chuckled. "Young lad, I know who you are already!"

Chen Mo was stunned. What was Master Zhou saying?

He had the qualifications? What qualifications did he have!?

Furthermore, what was that about all of us combined would not be his match in literature? Impossible!

"Ah?"

"Who?"

"Elder Zhou knows?"

Everyone was curious. Who was this youth!?

Master Wei and those calligraphers looked over. Some began ruminating!

Master Zhou roared out with laughter. "I should have guessed earlier. In this country, to be able to write an ancient poem in such manner, and also be proficient in couplet culture, to the point of not needing any thought or drafts to produce such an amazing piece like 'Ode of Mulan' on the spot! There is only one person in the country that can do it!"

Finally, a few smarter people suddenly realized it!

Few people in the country were both proficient in poetry and couplets. In addition to this, he was invited by President Wu? And he knew Su Na, a Peking University teacher?

"Holy sh*t!"

"I know who he is!"

"Heavens! It's Zhang Ye!"

"You are Teacher Zhang Ye!!!"

Everyone was stunned. This was something no one expected!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งเลวร้ายสำหรับสิ่งที่ถูกเปรียบเทียบ มีคน มีรู้สึกว่า Chen Mo คือดี เพราะเขาสามารถเขียนบทกวีเพลงพื้นบ้านที่เกือบหนึ่งพันคำ แต่ตอนนี้ อิทธิพล ซึ่งถูกเขียนขึ้น โดยเยาวชนในเฉดสี เมื่อวางไว้ข้าง ๆ ชิ้น Chen Mo ทำของเขาดูเหมือนอึ Chen Mo สรรเสริญของผู้ชายและความฝันของพวกเขาได้ใช้ผู้หญิงเป็นภาระเพื่อตัดกันมัน ทำงานเองได้หนึ่งข้าง และคิดอยู่เบื้องหลังมันทำไม่สมควรที่จะขึ้นมา ขวาตอนนี้ มันยิ่งดูเหมือน Chen Mo การใช้คำ และวลีเหมือนของเด็ก และควรไม่สรรเสริญเลย เพียงแค่ดูที่วิธีเขียนกลอนเพลงพื้นบ้าน ที่ให้เยาวชนในเฉดสีสำหรับ Wu Zeqing เมื่อเขาเขียนเกี่ยวกับผู้หญิง เขาก็ไม่ดูถูกใคร คนที่คุณเขียนเกี่ยวกับต้องการเป็น อย่างเป็นทางการ แต่ ผู้หญิงที่คนอื่นเขียนเกี่ยวกับเพียงไม่ชอบหนึ่ง เธอไม่ต้องรู้หรือรางวัล และอยากจะกลับบ้านเพื่อครอบครัวของเธอ คนคุณเขียนเกี่ยวกับบ่นสิ่งทุกครั้ง สาปแช่งผู้หญิงที่ไม่ดีที่นี้หรือว่า ในขณะที่ตัวละครหญิงของผู้อื่นตระหนักโอกาสถูกสันตะปาปาโดยเสิร์ฟในกองทัพในนามของบิดาของเธอในขณะที่ปลอมตัวเป็นผู้ชาย สำหรับพ่อและครอบครัวของเธอ เธอต่อสู้กับศัตรูเป็นสาว ท่ามกลางมีดและดาบ เธอสวมสมองเธอเป็นเกราะฆ่าทหารข้าศึกก่อนกลับบ้านเป็นนักรบหลัง กว่า 10 ปี10 ปีผู้หญิงอ่อนแอเธอทำอะไรคนไม่อาจได้บรรลุค่อนข้าง ระดับระหว่าง Chen Mo และเยาวชนในเฉดสีได้อย่างชัดเจนเกินไปห่างกัน ของเยาวชน "Ode ของมู่หลาน" ถูกเขียนขึ้นอย่างชัดเจนในการต่อต้านการทำงานของ Chen Mo ทุกประโยคเป็นตีไปใบหน้า ทุกคำโต้แย้งของ Chen Mo เรียงความ ชื่อ และ smacking เขายากนิพจน์ของ Chen Mo เปิดน่าเกลียดมาก เขาไม่เคยคาดไว้ที่จางเย่ woul สามารถเขียนบทกวีดังกล่าวจางเย่ดู Chen Mo และกล่าวว่า impolitely "ผมสามารถบอกคุณอีกครั้ง สิ่งที่คุณเขียนไม่มีอะไรเลย ไม่สามารถเรียกบทกวีร้องเพลงลูกทุ่ง ไม่มีวรรณกรรมใด ๆ หรือค่าบันเทิง. " เขาบอกว่า ชี้ไปที่กระดาษซวนของเขาเอง เป็นบทกวีพื้นบ้านเพลง มันคือไหนใกล้กับอะไรเช่นคุณ"Chen Mo บอกว่า จ้างงาน "เกี่ยวกับคุณสมบัติคุณต้องประเมินบทกวีของฉัน"ทันใดนั้น ตาหลักโจว flickered หลังจากคิดบาง สาเหตุ เขาหัวเราะกับตรัสรู้ "เฉินน้อย บุคคลในหน้าของคุณมีคุณสมบัติการประเมินบทกวีของคุณ เขากล่าวว่า บทกวีของเพลงพื้นบ้านไม่ดั้งเดิม แล้วแน่นอนว่ากรณีนี้ ถ้าเขาไม่มีคุณสมบัติ แล้วไม่มากมายในประเทศนี้มีคุณสมบัติ ในวรรณคดี แม้เราอยู่รวมทั้งไม่จับ" จากนั้น เขามองจางเย่ และเบา ๆ "หนุ่มลาดพร้าว ฉันรู้ว่าที่คุณมีอยู่แล้ว! "Chen Mo อึ้งไป หลักโจวพูดอะไรเขามีคุณสมบัติอย่างไร มีคุณสมบัติอะไรบ้างนอกจากนี้ อะไรนะของเรารวมทั้งหมดไม่ต้องจับในวรรณคดี เป็นไปไม่ได้"อา""ใคร""พี่โจวรู้"ทุกคนก็อยากรู้อยากเห็น เยาวชนนี้คือใครหลัก Wei และ calligraphers ที่มองไป บางส่วนเริ่ม ruminatingหลักโจวคำรามออกมา ด้วยเสียงหัวเราะ "ฉันควรจะเดาก่อนหน้านี้ ในประเทศนี้ เพื่อให้สามารถเขียนบทกวีโบราณที่กล่าวได้ และเป็นความเชี่ยวชาญในวัฒนธรรม couplet ไปยังจุดที่ไม่ต้องคิดใด ๆ หรือร่างในการผลิตดังกล่าวเป็นชิ้นตื่นตาตื่นใจเช่น 'Ode ของมู่หลาน' ได้ทันที มีเพียงบุคคลเดียวในประเทศที่สามารถทำได้"ตระหนักในที่สุด ฉลาดกี่คนก็มันไม่กี่คนในประเทศได้ทั้งความเชี่ยวชาญในบทกวีและ couplets นอกจากนี้ เขาได้รับเชิญจากประธานาธิบดีวู และเขารู้ว่านา Su เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยปักกิ่ง" Holy sh * t ! ""ฉันรู้ว่าเขาเป็น""สวรรค์ มันเป็นจางเย่! ""คุณคือครูจางเย่!!!"ทุกคนอึ้ง นี่คือสิ่งที่ไม่มีใครคาดหวัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งที่เลวร้ายยิ่งสำหรับอะไรคือการเปรียบเทียบ มีคนที่มีความรู้สึกว่าเฉินโมเป็นสิ่งที่ดีเพราะเขาจะเขียนบทกวีเพลงพื้นบ้านที่เกือบจะมีพันคำ แต่ตอนนี้บทกวีนี้ซึ่งเขียนโดยเยาวชนในเฉดสีที่เมื่อวางไว้ข้างชิ้นเฉินโม, ได้ทำให้รูปลักษณ์ของเขาเหมือนอึ! ยกย่องเฉินโมของผู้ชายและฝันของพวกเขาได้ใช้ผู้หญิงเป็นภาระให้กับความคมชัดของมัน การทำงานของตัวเองเป็นหนึ่งในจิ๊บจ๊อยและความคิดที่อยู่เบื้องหลังมันไม่สมควรที่จะถูกนำขึ้น ตอนนี้ก็ยังดูเหมือนการใช้งานเฉินโมของคำและวลีเป็นเช่นนั้นของเด็กและไม่ควรได้รับการยกย่องที่ทุกคน! เพียงแค่ดูที่วิธีการที่บทกวีเพลงพื้นบ้านที่ได้รับจากเยาวชนในเฉดสีสำหรับวู Zeqing ที่ถูกเขียนขึ้น? เมื่อเขาเขียนเกี่ยวกับผู้หญิงที่เขาไม่ได้ดูถูกใคร คนที่คุณเขียนเกี่ยวกับการอยากจะเป็นอย่างเป็นทางการ? แต่เป็นผู้หญิงที่คนอื่นเขียนเรื่องก็ไม่ได้ต้องการที่จะเป็นอย่างใดอย่างหนึ่ง เธอไม่ต้องการทำบุญหรือรางวัลและอยากจะกลับบ้านไปหาครอบครัวของเธอ! คนที่คุณเขียนเกี่ยวกับการร้องเรียนเกี่ยวกับสิ่งที่ทุกเวลาหรือไม่ แช่งผู้หญิงที่ไม่ดีที่นี้หรือว่า? ในขณะที่ตัวละครหญิงคนอื่น ๆ เสี่ยงชีวิตโอกาสที่จะถูกตัดศีรษะโดยการให้บริการในกองทัพในนามของพ่อของเธอในขณะที่ปลอมตัวเป็นผู้ชายคนหนึ่ง! สำหรับพ่อและครอบครัวของเธอเธอต่อสู้กับศัตรูที่เป็นหญิงสาวคนหนึ่ง ในท่ามกลางของมีดและดาบที่เธอสวมสมองของเธอเป็นเกราะที่จะฆ่าทหารของศัตรูก่อนที่จะกลับบ้านเป็นนักรบหลังจากกว่า 10 ปี!

10 ปี!

ผู้หญิงอ่อนแอ!

เธอได้ทำสิ่งที่มนุษย์อาจจะไม่ได้รับสามารถที่จะ บรรลุ!

เปรียบเทียบระดับระหว่างเฉินโมและเยาวชนในเฉดสีที่เห็นได้ชัดว่าห่างกันมากเกินไป เยาวชนของ "บทกวีของมู่หลาน" ได้เขียนไว้อย่างชัดเจนในการต่อต้านการทำงานของเฉินโม! ทุกประโยคเป็นตีไปที่ใบหน้า! ทุกคำที่ข้องแวะเรียงความเฉินโม, ข่มและ smacking เขายาก!

แสดงออกเฉินโมหันน่าเกลียดมาก เขาไม่เคยคาดหวังเหวย Ye woul สามารถที่จะเขียนเช่นบทกวี!

จางเยมองที่เฉินโมและพูดไม่สุภาพว่า "ผมสามารถบอกคุณได้อีกครั้ง. สิ่งที่คุณเขียนเป็นอะไรที่ทุกคน. มันไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นบทกวีเพลงพื้นบ้านหรือ มีผู้ใดวรรณกรรมหรือความบันเทิงคุ้มค่า. " บอกว่าเขาชี้ไปที่กระดาษ Xuan ของเขาเอง "นี่เป็นบทกวีเพลงพื้นบ้าน. มันไม่มีที่ไหนเลยใกล้กับอะไรเช่นคุณ."

เฉิน MO กล่าวว่าเย็นชา "คุณมีคุณสมบัติอะไรที่มีการประเมินบทกวีของฉัน"

ทันใดนั้นสายตาโทโจว flickered หลังจากที่บางคนคิดว่าด้วยเหตุผลบางอย่างเขาหัวเราะกับการตรัสรู้ "ลิตเติ้ลเฉินคนในหน้าของคุณจริงๆมีคุณสมบัติในการประเมินบทกวีของคุณ. ถ้าเขาบอกว่าบทกวีเพลงพื้นบ้านของคุณไม่ได้ออร์โธดอกแล้วแน่นอนมันเป็นกรณี. ถ้าเขาไม่ได้มีคุณสมบัติแล้วไม่มากใน ประเทศนี้มีคุณสมบัติ. ในขอบเขตของวรรณกรรมแม้พวกเราทุกคนในปัจจุบันรวมกันไม่ตรงกับของเขา! " จากนั้นเขามองที่จางเจ้าและหัวเราะ "หนุ่มน้อยฉันรู้ว่าคุณเป็นใครแล้ว!"

เฉินโมตะลึง อะไรคือสิ่งที่โทโจวพูด?

เขามีคุณสมบัติ? เขาไม่คุณวุฒิมีอะไร !?

นอกจากนี้สิ่งที่เป็นที่เกี่ยวกับพวกเราทุกคนมารวมกันจะไม่แข่งขันของเขาในวรรณคดี? ไปไม่ได้!

"อา?"

"ใคร?"

"พี่โจวจะรู้?"

ทุกคนอยากรู้อยากเห็น ใครคือชายหนุ่มผู้นี้ !?

โท Wei และประดิษฐ์อักษรเหล่านั้นมองข้าม บางคนเริ่มแมน!

โทโจวคำรามออกมาด้วยเสียงหัวเราะ "ฉันควรจะเดาได้ก่อนหน้านี้. ในประเทศนี้จะสามารถที่จะเขียนบทกวีโบราณในลักษณะดังกล่าวและยังมีความเชี่ยวชาญในวัฒนธรรมคู่ไปยังจุดไม่ต้องคิดหรือร่างใด ๆ ในการผลิตเช่นชิ้นที่น่าตื่นตาตื่นใจเช่น 'บทกวี ของมู่หลาน 'ในจุด! มีเพียงคนเดียวในประเทศที่สามารถทำมันเป็น! "

สุดท้ายคนไม่กี่อย่างชาญฉลาดก็รู้มัน

ไม่กี่คนในประเทศทั้งสองมีความเชี่ยวชาญในบทกวีและกลอน นอกจากนี้เขาได้รับเชิญจากประธานาธิบดีวู? และเขารู้ว่าซูนา, ครูมหาวิทยาลัยปักกิ่ง?

"พระ SH * t!"

"ฉันรู้ว่าเขาเป็นใคร!"

"สวรรค์! มันจางเจ้า!"

"คุณเป็นครูจางเจ้า !!!"

ทุกคนตะลึง นี่คือสิ่งที่ไม่มีใครคาด!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ่งที่แย่ที่สุดเลยคือการเปรียบเทียบ มีใครที่เคยรู้สึกว่า เฉินม่อเก่ง เพราะเขาจะเขียนกลอนเพลงพื้นบ้านที่เกือบจะได้เป็นพัน ๆคำ แต่ตอนนี้ ในบทนี้ ซึ่งเขียนโดยเยาวชนในเฉดสี วางไว้ข้างของเฉินโมชิ้น ทำให้เขาดูแย่ ! เฉิงโมสรรเสริญของมนุษย์ และความฝันของพวกเขามีการใช้ผู้หญิงเป็น ภาระให้ความคมชัดได้ งานใจแคบและความคิดที่อยู่เบื้องหลังมันไม่สมควรถูกนำขึ้น ตอนนี้ มันก็เหมือนการใช้คำและวลีที่ถูกเฉินม่อเหมือนของเด็ก และไม่ควรได้รับการยกย่องเลย ดูวิธีพื้นบ้านเพลงบทกวีที่ได้รับ โดยเยาวชนในเฉดสีสำหรับอู๋ zeqing , เขียน เมื่อเขาเขียนเรื่องผู้หญิง เขาไม่ได้ดูถูกใคร คนที่คุณเขียนถึงอยากจะเป็นเจ้าหน้าที่ ? แต่ผู้หญิงที่เขาเขียนก็ไม่ได้ต้องการที่จะเป็นหนึ่ง เธอไม่ได้ต้องการบุญ หรือ รางวัล และต้องการกลับบ้านเพื่อครอบครัวของเธอ คนที่คุณเขียนบ่นเรื่องทุกครั้ง ด่าผู้หญิงที่ไม่ได้เก่งหรือ ? ในขณะที่ตัวละครหญิงคนอื่นเสี่ยงโอกาสถูกประหารชีวิตโดยให้บริการในกองทัพในนามของพ่อของเธอในขณะที่ปลอมตัวเป็นผู้ชาย ! พ่อของเธอ และครอบครัว เธอต่อสู้กับศัตรูที่เป็นผู้หญิง ในท่ามกลางของมีดและดาบ เธอใส่สมองของเธอเป็นอาวุธเพื่อฆ่าทหารศัตรูก่อนกลับบ้านเป็นนักรบ หลังมากกว่า 10 ปี10 ปี !ผู้หญิงอ่อนแอเธอทำสิ่งที่มนุษย์ไม่อาจได้รับสามารถที่จะบรรลุ !เปรียบเทียบระดับระหว่างเฉิน โม และ เยาวชนในเฉดสีได้อย่างชัดเจนห่างกันเกินไป . ของหนุ่ม " บทกวีของมู่หลาน " ถูกเขียนไว้อย่างชัดเจนในการต่อต้านของเฉินม่อ ! ทุกประโยคก็ฟาดไปที่หน้า ทุกๆคำคัดค้านของ เฉิน โม เรียงความ และเขาได้ต่อยหนัก !สีหน้าของเฉินม่อก็น่าเกลียดมาก เขาไม่คิดว่าจาง ท่านจะสามารถที่จะเขียนกลอนแบบนี้ !จางเยมองเฉิน โม และ บอกว่าไม่ดี ผมจะบอกคุณอีกครั้ง สิ่งที่คุณเขียน มันไม่มีอะไรเลย มันไม่เรียกว่าเพลงลูกทุ่ง บทกวี หรือมีหนังสือหรือค่าความบันเทิง . " บอกว่า เขาชี้ที่กระดาษซวน ของเขาเอง " นี้ เป็นเพลงพื้นบ้านกาพย์กลอน มันไม่มีที่ไหนเลยใกล้อะไรเช่นคุณ .เฉินโมพูดอย่างเย็นชา " อะไรคือสิ่งสำคัญที่คุณต้องประเมินบทกวีของฉัน "ทันใดนั้น อาจารย์โจวตา flickered หลังจากคิดบางอย่าง ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาหัวเราะด้วยธรรม” เล็ก ๆน้อย ๆเชน คนที่อยู่ตรงหน้าคุณจริงๆมีสิทธิประเมิน บทกวีของคุณ ถ้าเขาบอกว่าคุณเพลงลูกทุ่งกลอนไม่ดั้งเดิม ก็ต้องเป็นอย่างนั้น ถ้าเขาไม่มีคุณสมบัติแล้วไม่กี่คนในประเทศนี้ มี คุณสมบัติ ในขอบเขตของวรรณกรรม แม้ว่าเราทุกคนอยู่รวมกันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา แล้วเขาก็มองจางเย และ หัวเราะ " เด็กหนุ่มที่ผมรู้จักคุณแล้ว ! "เฉินม่อตะลึง อะไรคือคุณชายโจวพูดเขาได้คุณสมบัติ ? คุณสมบัติอะไรเขาได้ ! ?นอกจากนี้ เรื่องนั้นเราทุกคนรวมกันจะไม่ตรงกับของเขาในวรรณคดี เป็นไปไม่ได้ !" หา ? "" ใคร ? "" ท่านผู้เฒ่าโจวรู้ ? "ทุกคนสงสัย ที่เป็นเยาวชนนี้ ?Wei ต้นแบบและ calligraphers เหล่านั้นมองผ่าน บางคนก็เริ่ม ruminating !นายโจวคำรามออกมาด้วยเสียงหัวเราะ . ฉันน่าจะเดาได้ตั้งแต่แรก ในประเทศนี้ ที่สามารถเขียนเป็นกลอนโบราณในลักษณะดังกล่าว และยังได้รับความเชี่ยวชาญในวัฒนธรรมโคลงไปยังจุดใด ๆไม่ต้องคิดหรือร่างที่จะผลิตเช่นชิ้นน่าพิศวงเหมือนบทกวีของมู่หลาน ' บนจุด ! มีเพียงคนเดียวในประเทศที่สามารถทำมันได้ ! "สุดท้าย คนฉลาดไม่ได้ตระหนักถึงมันไม่กี่คนในประเทศทั้งสองมีความเชี่ยวชาญในบทกวี และ couplets . นอกจากนี้ เขายังได้รับเชิญจากประธานวู ? และเขารู้ว่า ซู นา อาจารย์มหาวิทยาลัยปักกิ่ง ?" T * SH ศักดิ์สิทธิ์ !" ผมรู้เขาคือใคร !" สวรรค์ มันจางเย ! "" ท่านอาจารย์จาง เย ! ! ! "ทุกคนตะลึง นี้คือบางสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด !