“Many thanks, Grandmaster Shui Mu!

“Many thanks, Grandmaster Shui Mu! I, Wu Ling, will never forget this kindness!” An expression of veneration filled Wu Ling’s face. Even though she was a descendant of one of the three great bloodlines, she still would not dare to do anything to offend a rank 3 Dragoneer. Furthermore, she had paid quite a high price to get his help, all for the sake of Wu Chen.

The arrogance was plain on the old man’s face as he responded, “Considering you came with a command medallion, and since I owe you a favor, I might as well help out. It will only be this one time, though. Don’t think it will happen again. Also, I make no guarantees regarding victory or defeat.”

Old man Shui Mu’s gaze suddenly came to rest on Meng Hao and he suddenly appeared to be annoyed. Then he looked at Meng Hao’s Greenwood Wolves, and his eyes glittered. This wasn’t his first time seeing them; he had noticed long ago they seemed extraordinary. However, they weren’t enough for him to truly care about.

Shui Mu looked over at Wu Ling and frowned. “What’s he doing here?”

Wu Ling hesitated. “He was invited by my younger brother,” she said softly. “Grandmaster Shui Mu….”

Shui Mu’s annoyed expression grew even more obvious and he let out a cold harumph. “Considering that you’ve invited others, then I’m afraid I won’t be participating.” His expression dark, he flicked his sleeve, turned, and walked back into his courtyard. In his mind, it was inconceivable that he, a Dragoneer, could possibly participate in any activity with a mere Neo-Demon Kennelist.

Meng Hao’s eyes flickered slightly as he watched Shui Mu turning to stalk off. He said nothing, but rather waited to see how Wu Chen and Wu Ling would handle the situation.

Wu Ling was starting to get really nervous. She had spent a lot in her efforts to get help from Grandmaster Shui Mu. Glaring hatefully at Meng Hao, she followed after Shui Mu, her face filled with an expression of entreaty. She rattled off an endless stream of words as she tried to convince him to come back. Eventually, she gritted her beautiful teeth and offered even more compensation. Shui Mu eventually gave a begrudging nod, then returned, walking past Meng Hao without giving him a passing glance.

Wu Ling breathed a sigh of relief. However, the bitterness she felt in her heart only deepened. She gave Wu Chen a meaningful look, and then shook her head slowly. She was disappointed, she really did feel that it had been a big mistake on Wu Chen’s part not to listen to her advice from the beginning.

Sighing, Wu Ling followed behind Grandmaster Shui Mu as he walked off. Meng Hao smiled indifferently as he followed. As for Wu Chen, he looked thoughtful as he walked. The small group left the Neo-Demon Kennelist district and made their way up the mountain to an open square which was cut into the side of the mountain. Its surface was smooth granite.

Meng Hao looked around as they walked, whereas Wu Chen was lost in thought. Up ahead, Wu Ling took out a branch, which she waved out in front of her. A green beam of light appeared that shot up into the sky and then exploded.

The resulting boom seemed to shake Wu Chen out of his reverie. He took a deep breath and the looked up toward the explosion. Ten beams of light immediately shot out from ten different houses located on the mountain. Moments later, ten people emerged. In addition, various other Crow Scout Tribe members from down below the mountain began to make their way up. Wu Chen turned toward Meng Hao, a look of determination in his eyes. He clasped hands and bowed deeply.

“Grandmaster, please, help me.”

Meng Hao smiled and gave a slight nod. His impression of Wu Chen was growing. The young man was a bit impulsive, but his determination and perseverance were admirable.

People began to arrive, the first being from the group of ten.

One of their number was an old man dressed in a long white robe. His white hair floated in the wind, and his body was festooned with tattoos. One of the tattoos was that of a tree.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ขอบคุณนายท่านฮวงจุ้ย , มู ฉัน วูหลิง จะไม่ลืมน้ำใจนี้ " การแสดงออกถึงความเคารพเต็มหน้าของวูหลิง แม้ว่าเธอจะเป็นทายาทของหนึ่งในสามดีสายเลือด เธอยังไม่กล้าทำอะไรขัดใจอันดับ 3 dragoneer . นอกจากนี้เธอได้จ่ายค่อนข้างราคาสูงเพื่อขอความช่วยเหลือของเขาทั้งหมดเพื่อประโยชน์ของอู๋เฉินหยิ่งคือธรรมดาบนใบหน้าของชายชราที่เขาตอบ , " เมื่อคุณมาด้วยคำสั่งเหรียญ , และตั้งแต่ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันอาจจะช่วยได้ ขอแค่สักครั้งนะ ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นอีก นอกจากนี้ผมไม่รับประกันเรื่องชัยชนะหรือความพ่ายแพ้ .ชายชราจ้องมองของฮวงจุ้ย มูก็กลับมาพักผ่อน เมิ่งฮ่าวและ จู่ๆ ก็ปรากฏเป็น รำคาญ แล้วเขาก็มองเมิงเฮา กรีนวูด หมาป่า และดวงตาของเขาแวววาว . นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเห็นนั้น เขาได้สังเกตเห็นมานานแล้ว มันดูไม่ธรรมดา อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้เพียงพอสำหรับเขาจริงๆดูแลเกี่ยวกับฮวงจุ้ย มู ดูที่อู่หลิงและขมวดคิ้ว . " แล้วเขามาทำอะไรที่นี่ "วู่หลิง ลังเล " เขาได้รับเชิญโดยน้องชายของฉัน " เธอกล่าวเบาๆ " นายท่านซุยมู . . . . . . . "เป็นฮวงจุ้ยมูรำคาญท่าทางเติบโตได้ชัดเจนมากขึ้น และที่เขาปล่อยออกมา harumph เย็น " พิจารณาว่าคุณชวนคนอื่นแล้ว ผมกลัวว่าผมจะไม่ได้เข้าร่วม . " การแสดงออกด้านมืดของเขา เขาสะบัดแขนของเขาหันและเดินกลับเข้าไปในลานของเขา ในจิตใจของเขา มันเล่าว่า เขาเป็น dragoneer อาจจะเข้าร่วมกิจกรรมใดๆ มีเพียงนีโอ ปีศาจ kennelist .เหม็ง เฮาตาริบหรี่ลงเล็กน้อยขณะที่เขาเฝ้าดูสุ่ยมู่เปลี่ยนก้านออก เขาบอกว่าไม่มีอะไร แต่แทนที่จะรอเพื่อดูว่า Wu Chen และอู๋หลิงจะจัดการกับสถานการณ์วู่หลิงก็เริ่มที่จะได้รับประสาทจริงๆ เธอใช้เวลามากในความพยายามของเธอที่จะได้รับความช่วยเหลือจากอาจารย์ปู่สุ่ยมู การจ้องมองอย่างเต็มไปด้วยความเกลียดที่เมิ่งเฮ่า เธอตามหลังฮวงจุ้ยมู ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยการแสดงออกของการขอร้อง เธอ rattled ปิดกระแสที่ไม่รู้จบของคำขณะที่เธอพยายามที่จะโน้มน้าวให้เขากลับมา ในที่สุดเธอเธอนอนกัดฟันที่สวยงามและได้รับมากกว่าชดเชย สุ่ยมู่ในที่สุดให้จอมขี้บ่นพยักหน้า แล้วกลับมา เดินผ่าน เมิ่งฮ่าวได้โดยไม่ต้องให้เขาผ่านไปอย่างรวดเร็ววู่หลิงถอนใจโล่งอก อย่างไรก็ตาม ความขมขื่นเธอรู้สึกหัวใจเธอเพียงลึก . นางอู๋เฉินดูมีความหมาย แล้วส่ายหน้าช้าๆ เธอผิดหวัง เธอจริง ๆ แล้วรู้สึกว่า มันเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ในส่วนของ Wu Chen ไม่รับฟังคำแนะนำของเธอตั้งแต่แรกถอนหายใจ , อู๋หลิงเดินตามหลังอาจารย์ปู่สุ่ยมู่ขณะที่เขาเดินออกไป เมิ่งเฮ่ายิ้มไม่แตกต่างกันก็ตาม สำหรับอู๋เฉิน เขาครุ่นคิดในขณะที่เขาเดิน กลุ่มเล็ก ๆ จากนีโอ ปีศาจ kennelist ตำบลและทำให้ทางของพวกเขาขึ้นภูเขาเพื่อเปิด ตารางที่ถูกตัดลงด้านข้างของภูเขา ของพื้นผิวหินแกรนิตเรียบเมิ่งฮ่าวมองไปรอบ ๆตามที่พวกเขาเดิน ในขณะที่อู๋เฉินหายไปในความคิด ข้างหน้า วู่หลิงเอาสาขา ซึ่งเธอโบกมืออยู่ตรงหน้าเธอ ลำแสงสีเขียวสว่างที่ปรากฏที่ยิงขึ้นสู่ท้องฟ้า แล้วระเบิดส่งผลให้บูมดูเหมือนจะเขย่าอู๋เฉินออกจากภวังค์ของเขา เขาถอนหายใจและมองขึ้นต่อการระเบิด สิบลำแสงทันทียิงออกจากสิบต่างบ้าน ตั้งอยู่บนภูเขา ต่อมา สิบคน เกิด นอกจากนี้ ต่างๆอื่น ๆสมาชิกในเผ่าอีกาลูกเสือจากข้างล่างภูเขาเริ่มทำทางของพวกเขาขึ้น Wu Chen หันไปทางเมงเฮาดูตั้งใจในสายตาของเขา เขาประสานมือคำนับ และลึกซึ้ง" นายท่าน ได้โปรด ช่วยฉันด้วย "เมิ่งเฮ่ายิ้มและพยักหน้าให้เล็กน้อย ความประทับใจของเขา อู๋เฉินกำลังเติบโต ชายหนุ่มออกจะห่าม แต่มุ่งมั่นและความเพียรเป็นที่น่าชื่นชมคนเริ่มที่จะเดินทางมาถึง เป็นครั้งแรก จากกลุ่มของสิบหนึ่งในตัวเลขของพวกเขาคือชายชราในชุดคลุมยาวสีขาว ผมสีขาวของเขาลอยตามลม และศพของเขาถูก festooned กับรอยสัก หนึ่งในรอยสักที่ต้นไม้