มีพ่อลูกอยู่สองคน ไปซื้อลามาตัวหนึ่ง
พอจูงลาเดินผ่านหมู่บ้านที่หนึ่ง ชาวบ้านก็ด่าว่า "สองพ่อลูกนี่มันโง่ มีลาก็ไม่ขี่เดินจูงอยู่ได้"
สองพ่อลูกก็เลยขึ้นขี่ลาตัวเดี่ยวกัน
พอผ่านหมู่บ้านที่สอง ชาวบ้านยิ่งด่าว่า
" สองพ่อลูกมีมันโหดร้ายใจดำ ลาตัวเล็กๆ ดันขึ่ไปได้ตั้งสองคน"
ลูกชายวัย 15 ปี ก็โดดลงจากหลังลา ให้พ่อขี่อยู่คนเดียว
พอผ่านหมู่บ้านที่สาม ชาวบ้านด่าอีก
"ดูพ่อคนนั้นสิ ใจร้ายกับลูกตัวเล็กๆ มาก ตัวเองร่างกายกำยำรำสัน
ดันขี่ลาสบาย ปล่อยให้ลูกชายตัวเล็กๆ เดินจูงลาอยู่ได้"
พ่อลงจากหลังลา แล้วให้ลูกชายขึ่ลาแทน
พอผ่านไปหมู่บ้านที่สี่ " คุณลูกชายนี่มันเนรคุณจริงๆ ขึ่ลาสบาย
ปล่อยให้พ่อผู้บังเกิดเกล้าเดินจูงลาให้ ลูกอกตัญญู"
สองพ่อลูกนั่งกลุ้มใจอยู่ข้างก่อไผ่ คิดมากว่าทำยังไงจะไม่ให้คนตำหนิได้
พ่อคิดได้ จึงตัดลำไผ่ประมาณ 3 วา มัดขาลารวมกัน แล้วพาลูกชายหามลาไป
ทางข้างหน้าต้องผ่านคลองที่มีน้ำไหลเชี่ยว มีไม้กระดานสองแผ่นเป็นสะพานข้าม
พอสองพ่อลูกหามลาถึงกลางสะพาน สะพานก็หัก
สองคนหนึ่งตัวตกลงไปในคลอง ลาถูกกระแสน้ำพัดไปจมน้ำตาย
สองพ่อลูกคางเหลือง ลอดตายหวุดหวิด