Phew... Thank goodness, Satomi-kun

Phew... Thank goodness, Satomi-kun didn't realize...

Harumi felt relieved as she looked at Koutarou putting the boxes of chocolate in his bag. Some lies had partly lied in her explanation. The box for Kenji contained the kind of chocolate that Harumi had mentioned, but Koutarou's box of chocolate was different. In it was the greatest of the dozen or so recipes of chocolate she had tried.

Harumi had processed the chocolate into a creamy form and stuffed it in a small plastic case. And in the box were marshmallows and crackers that could be dipped in the cream. That was the chocolate Harumi had made just for Koutarou that appealed to his taste and playful personality.

Because of the manufacturing process, it was not possible to mass-produce this chocolate that used only the highest quality of chocolate available. On the contrary to Koutarou's imagination, this box contained true love chocolate.

“Okay then, I'll take my leave now!”

Having successfully handed off her chocolate, Harumi quickly left. She had business to attend to, not to mention she would be embarrassed if Koutarou opened the chocolate and ate it in front of her.

“Huh? What about our club activities?”

“Didn't I tell you yesterday? I have to go to hospital this week, so it's cancelled.”

“Oh yeah... Ah, and you're going to give out chocolate while you're there, right?”

“Fufufu, that's right. So, see you later, Satomi-kun.”

“Yes, I'll see you on Monday.”

Harumi gently waved her hand and smiled and left the roof.

When Harumi entered the schoolhouse, the door closed quietly behind her. However, just a short while after that it slammed open again.

“Whoa!?”

“Ah, there you are, Satomi-kun!”

Koutarou had instinctively bent backwards when the door flew open, and in front of him was now his classmate, Maki.

“A-Aika-san?”

Upon entering the rooftop, Maki pointed at Koutarou's face.

“Fufu, Satomi-kun, I have something nice for you.”

Maki then put that finger into the pocket of her school uniform and pulled out a long and slender box wrapped in indigo paper.

“Here, a true love chocolate♪”

Maki shook the box two or three times in front of Koutarou's face before presenting it to him. Koutarou on the other hand was coldly staring at the box.

“...So how much are you planning on charging me?”

Koutarou knew that this chocolate had to be paid for. It was the treacherous true love chocolate that had led his companions in the unpopular boys alliance onto the road to degenerates.

“Nothing at all, geez!”

“You won't fool me! Tell me the truth! What are your goals!? Is it white day? I see, so you're planning on making me pay you back at three times the price!”

Koutarou had never gotten any true love chocolate in his life, but he had heard the rumors of having to repay the gift with three times the value. Koutarou suspected that this was Maki's goal.

“Why won't you just accept it!? It's because you're like this that you're not popular!”

“Leave me be! You wouldn't understand how I feel! All you do is play with men’s innocent hearts.”

“I just happened to get a cancellation on a chocolate, so I figured I would give it to you!”

“Give it here!!”

“As if I would give it to you now!!”

Maki started sulking over Koutarou's impolite attitude and puffed up her cheeks.

“...Well, speaking seriously, if you've worked hard on it, give it to whoever you get along with the best. It would be a shame for the chocolate to go to waste.”

“Satomi-kun...”

However upon hearing Koutarou's serious words, the air in Maki's cheeks escaped and she showed her normal expression. However, below that expression was a small smile and Maki presented the chocolate to Koutarou once more.

“Then I really will give it to you.”

“Are you sure?”

“You're my best friend after all. Well, just consider it an investment for next year.”

And Maki, still smiling, gave the chocolate to Koutarou.

“What does that mean?”

“It means, you should work hard to make me give you a real true love chocolate for next year.”

“I don't have much confidence. You seem like you'd be pretty high cost...”

“Geez, why can't you just say you'll do your best!?”

“W-Was I supposed to!?”

But in the end, Koutarou ended up angering Maki.

The door slammed shut just as it had swung open in the first place and Maki left the rooftop, steaming.

And at about the same time as the door closed, something crashed into it.

“Koutarou, come help!”

The very next moment Sanae passed through the door. In a fluster, she spoke quickly and explained what had happened while pointing towards the door.

“Yurika crashed into the door and isn't moving!”

“W-What!?”

Koutarou quickly opened the door, and there he saw Yurika collapsed on the floor. A large bump had formed on her head, showing that she had crashed into the door at a high speed.

“When we were trying to get out on the roof, that Maki showed up with this really angry face.... Yurika quickly jumped away and hit the door just as it slammed shut...”

“I see... sorry about that Yurika.”

It seemed like Yurika was caught up in Maki's frustration. Which meant that this was indirectly Koutarou's fault for angering Maki. Feeling responsible for the incident, Koutarou picked up Yurika and sat her down on a bench installed on the rooftop.

“S-Shatomi-shan... The whorld, the whorld is spinning...”

Even after being placed down on the bench, Yurika still hadn't recovered. The impact made her dizzy and she was pointlessly spinning her neck round and round.

“We'll leave Yurika be for a while. So, what did you two come here for?”

Sanae was looking down on Yurika alongside Koutarou, but when she heard what he said, she clapped her hands.

“That's right, that's right. Koutarou, hurry on home today, I've bought chocolate so let’s eat it together!”

“I see, so that's what you were after.”

“Yeah!”

Since Sanae was a ghost, she couldn't eat chocolate on her own, so she needed Koutarou's help.

“Yurika, you too?”

“C-Chocolate... I bought shome too...”

Yurika still seemed to be dizzy, but she searched through her pocket and pulled out the chocolate inside. Upon seeing the chocolate, Koutarou instinctively let out a few words.

“...It's so small.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทัศนียภาพ... ขอบคุณ พระเจ้า Satomi kun ไม่ทราบ...ฮารุมิรู้สึกปลดปล่อยกับเธอมอง Koutarou ใส่กล่องของช็อกโกแลตในกระเป๋าของเขา อยู่บางมีบางส่วนโกหกในคำอธิบายของเธอ กล่องสำหรับเคนจิอยู่ชนิดของช็อคโกแลตที่มีการกล่าวถึงฮารุมิ แต่กล่องช็อคโกแลตของ Koutarou แตกต่างกัน ในสุดของโหล หรือเพื่อให้สูตรของช็อกโกแลตที่เธอได้พยายามฮารุมิได้ประมวลผลช็อกโกแลตที่เป็นแบบครีม และไส้ในกรณีพลาสติกขนาดเล็ก และในกล่องมี marshmallows และตังที่สามารถจุ่มลงในครีม ที่เป็นช็อคโกแลตฮารุมิได้ทำเพียงการ Koutarou ที่อุทธรณ์รสนิยมและบุคลิกขี้เล่นของเขาเนื่องจากกระบวนการผลิต ไม่สามารถ mass-produce นี้ช็อกโกแลตที่ใช้เฉพาะคุณภาพของช็อกโกแลตที่ว่าง ดอก การจินตนาการของ Koutarou กล่องนี้ประกอบด้วยความรักช็อคโกแลต"เอาล่ะ แล้วฉันจะปล่อยฉันเดี๋ยวนี้! "สำเร็จมีมอบปิดเธอช็อคโกแลต ฮารุมิได้อย่างรวดเร็วทิ้ง เธอมีธุรกิจร่วมลง ไม่ ต้องพูดถึงเธอจะอายหาก Koutarou เปิดตัวช็อคโกแลต และกินหน้าเธอ"ฮะ สิ่งที่เกี่ยวกับกิจกรรมคลับของเรา""ไม่ฉันบอกเมื่อวาน แล้วไปที่โรงพยาบาลสัปดาห์นี้ เพื่อให้มีการยกเลิก""โอ้ ใช่... อา และคุณกำลังจะให้ช็อกโกแลตในขณะที่คุณมี ขวา? ""Fufufu ถูกต้อง พบกัน ภายหลัง Satomi kun ""ใช่ เจอจันทร์"ฮารุมิ waved มือของเธอ และยิ้ม และซ้ายหลังคาเมื่อฮารุมิป้อน schoolhouse ประตูปิดอย่างเงียบ ๆ อยู่ข้างหลังเธอ อย่างไรก็ตาม เพียงสั้น ๆ ในขณะที่หลังจากนั้นมันถาโถมเปิดอีกครั้ง"โอ้โฮ?""อา คุณมี Satomi kun"Koutarou มี instinctively งอได้ไม่ย้อนหลังไปเมื่อประตูเปิดบิน และหน้าของเขาตอนนี้เขาเหล่า ร็อคเฟลเลอร์"A Aika-ซัง"เมื่อคุณขึ้นไปดาดฟ้า ร็อคเฟลเลอร์ชี้ไปที่หน้าของ Koutarou"ฟูฟุ Satomi-kun มีอะไรที่ดีสำหรับคุณ"ร็อคเฟลเลอร์แล้วใส่นิ้วนั้นเข้ากระเป๋าของเครื่องแบบนักเรียนของเธอ และถูกดึงออกมายาว และสเลนเดอร์ไว้ในห่อกระดาษอินดิโก้"ที่นี่ chocolate♪ รัก"ร็อคเฟลเลอร์จับกล่องสอง หรือสามครั้ง หน้าของ Koutarou หน้าก่อนที่จะนำเสนอให้เขา Koutarou คงถูก coldly จ้องมองที่กล่อง“... วิธีมากคุณวางแผนในการชาร์จฉัน"Koutarou รู้ว่า ช็อกโกแลตนี้ได้จะต้องชำระสำหรับ ทุจริตจริงรักช็อคโกแลตที่มีสหายของเขาในพันธมิตรชายเติบอยู่กับ degenerates ได้"ไม่มีอะไรเลย geez""คุณจะหลอกฉัน บอกความจริง เป้าหมายของคุณคืออะไร มันเป็นวันสีขาว เห็น ดังนั้นคุณกำลังวางแผนในการทำให้ฉันจ่ายเงินให้คุณกลับสามครั้งราคา"Koutarou มีไม่อากาศใด ๆ ความรักช็อกโกแลตในชีวิตของเขา แต่เขาได้ยินข่าวลือต้องชำระของขวัญที่สามครั้ง Koutarou สงสัยว่า นี่คือเป้าหมายของร็อคเฟลเลอร์"ทำไมจะไม่คุณเพียงยอมรับ มันเป็น เพราะคุณมีที่คุณไม่รู้สึก""ปล่อยฉันได้ คุณจะไม่เข้าใจว่ารู้สึก ทั้งหมดที่คุณได้เล่นกับผู้ชายหัวใจบริสุทธิ์""ฉันเพิ่งเกิดขึ้นจะได้รับการยกเลิกในช็อคโกแลต ดังนั้นฉันคิดฉันจะมอบให้แก่คุณ""ให้มันนี่!!""ว่าฉันจะให้คุณตอนนี้!"ร็อคเฟลเลอร์เริ่ม sulking เหนือของ Koutarou impolite ทัศนคติ และกระหยิ่มแก้มของเธอ“... ดี พูดอย่างจริงจัง หากคุณได้ทำงานหนัก มันให้กับใครก็ตามที่คุณได้รับพร้อมดีสุด มันจะเป็นความอัปยศในช็อคโกแลตไปเสีย""Satomi-kun..."อย่างไรก็ตามเมื่อได้ยินคำรุนแรงของ Koutarou อากาศในแก้มของร็อคเฟลเลอร์หนี และเธอแสดงนิพจน์ปกติของเธอ อย่างไรก็ตาม ด้านล่างที่นิพจน์มีรอยยิ้มเล็ก ๆ และร็อคเฟลเลอร์แสดงช็อกโกแลต Koutarou อีกครั้ง"แล้วจริง ๆ จะให้มันให้คุณ""คุณแน่ใจหรือไม่""คุณเพื่อนที่ดีที่สุดจากการ ดี เพียงพิจารณาการลงทุนสำหรับปีถัดไป"และร็อคเฟลเลอร์ ยิ้ม ยังคง ให้การช็อคโกแล Koutarou"ที่หมายถึงอะไร""หมายความว่า คุณควรทำงานอย่างหนักเพื่อให้ฉันให้รักจริงช็อกโกแลตสำหรับปีถัดไป""ฉันไม่มีความมั่นใจมากขึ้น คุณดูเหมือนคุณจะมีต้นทุนสูงสวย...""Geez ทำไมไม่คุณว่า คุณจะทำดีที่สุดของคุณ?"" W-ฉันควรจะ? "แต่ในสุด Koutarou สิ้นสุด angering ร็อคเฟลเลอร์ประตูปิดถาโถมเหมือนมันมี swung เปิดแรก และร็อคเฟลเลอร์ซ้ายบนดาดฟ้า นึ่งAnd at about the same time as the door closed, something crashed into it.“Koutarou, come help!”The very next moment Sanae passed through the door. In a fluster, she spoke quickly and explained what had happened while pointing towards the door.“Yurika crashed into the door and isn't moving!”“W-What!?”Koutarou quickly opened the door, and there he saw Yurika collapsed on the floor. A large bump had formed on her head, showing that she had crashed into the door at a high speed.“When we were trying to get out on the roof, that Maki showed up with this really angry face.... Yurika quickly jumped away and hit the door just as it slammed shut...”“I see... sorry about that Yurika.”It seemed like Yurika was caught up in Maki's frustration. Which meant that this was indirectly Koutarou's fault for angering Maki. Feeling responsible for the incident, Koutarou picked up Yurika and sat her down on a bench installed on the rooftop.“S-Shatomi-shan... The whorld, the whorld is spinning...”Even after being placed down on the bench, Yurika still hadn't recovered. The impact made her dizzy and she was pointlessly spinning her neck round and round.“We'll leave Yurika be for a while. So, what did you two come here for?”Sanae was looking down on Yurika alongside Koutarou, but when she heard what he said, she clapped her hands.“That's right, that's right. Koutarou, hurry on home today, I've bought chocolate so let’s eat it together!”“I see, so that's what you were after.”“Yeah!”Since Sanae was a ghost, she couldn't eat chocolate on her own, so she needed Koutarou's help.“Yurika, you too?”“C-Chocolate... I bought shome too...”Yurika still seemed to be dizzy, but she searched through her pocket and pulled out the chocolate inside. Upon seeing the chocolate, Koutarou instinctively let out a few words.“...It's so small.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฮ้อ . . . . . . . ขอบคุณพระเจ้า ซาโตมิ คุนไม่รู้ว่า . . . . . . .

ฮารุรู้สึกโล่งใจที่เธอมอง โคทาโร่ วางกล่องช็อกโกแลตในถุง บางคนโกหกได้โกหกในคำอธิบายบางส่วนของเธอ กล่องสำหรับเคนจิมีชนิดของช็อคโกแลตที่ฮารุได้กล่าวถึง แต่โคทาโร่ก็กล่องช็อคโกแลตที่แตกต่างกันคือ มันเป็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโหลหรือดังนั้น เค้กช็อกโกแลต เธอพยายาม

ฮารุมีการประมวลผลช็อคโกแลตในรูปแบบครีมและยัดมันใส่ไว้ในกล่องพลาสติกขนาดเล็ก และในกล่อง marshmallows และกรอบที่สามารถจุ่มลงในครีม ที่เป็นช็อกโกแลต ฮารุได้แค่โคทาโร่ที่ appealed เพื่อรสนิยมและบุคลิกขี้เล่นของเขา

เพราะกระบวนการผลิตมันไม่ได้เป็นไปได้ที่จะผลิตช็อกโกแลตที่ใช้เท่านั้นที่มีคุณภาพสูงสุดของช็อคโกแลตพร้อม ในทางตรงกันข้าม จินตนาการ โคทาโร่ , กล่องนี้มีรักแท้ ช็อกโกแลต

" โอเค งั้นฉันไปก่อนนะ ! "

มีเรียบร้อยแล้วส่งช็อกโกแลตของเธอ ฮารุรีบจากไป เธอมีธุระต้องไปทำไม่ต้องพูดถึง เธอคงจะอายถ้าโคทาโร่เปิดช็อกโกแลต และกินมันในด้านหน้าของเธอ

" ห๊ะ ? สิ่งที่เกี่ยวกับกิจกรรมของชมรมของเรา "

" ฉันยังไม่ได้บอกคุณเมื่อวานนี้ ฉันต้องไปโรงพยาบาล สัปดาห์นี้จึงถูกยกเลิก . "

" เออ . . . . . . . อา , คุณจะให้ช็อคโกแลตในขณะที่คุณอยู่ที่นั่นใช่มั้ย ? "

" fufufu ใช่แล้ว แล้วเจอกันนะ ซาโตมิ คุง "

" ครับเจอกันวันจันทร์นะ "

ฮารุค่อยๆโบกมือของเธอและยิ้มให้แล้วหลังคา

เมื่อฮารุเข้าอาคารเรียน ประตูปิดอย่างเงียบๆอยู่ข้างหลังเธอ แต่แค่แป๊บเดียว หลังจากนั้นมันก็เปิดอีกครั้ง

" ว้าว ! ? "

" อ๊ะ นั่นไง ซาโตมิ คุง ! "

โคทาโร่มีสัญชาตญาณงอไปข้างหลังเมื่อประตูเปิดออก และต่อหน้าเขาตอนนี้เพื่อนร่วมห้อง

, มากิ" a-aika-san ? "

เมื่อเข้าสู่ดาดฟ้ามากิชี้ไปที่หน้าโคทาโร่น่ะ

" ฟูฟู ซาโตมิ คุง ฉันมีบางอย่างที่ดีสำหรับคุณ "

มากิ แล้ววางนิ้วลงในกระเป๋าของเครื่องแบบโรงเรียนของเธอและดึงออกเรียวยาวสีครามกล่องห่อกระดาษ

" ที่นี่ รักแท้ ช็อกโกแลต♪ "

มากิเขย่ากล่องสองหรือสามครั้งต่อหน้าโคทาโร่หน้าก่อนเสนอให้เขาโคทาโร่บนมืออื่น ๆเป็นเสียงเย็นชาจ้องมองกล่อง .

" . . . . . . . ดังนั้นเท่าใดคุณมีการวางแผนในการชาร์จผม "

โคทาโร่รู้ว่าช็อคโกแลตนี้ต้องจ่าย มันเป็นรักแท้ ช็อกโกแลตที่ทุจริต ทำให้มีผู้ร่วมทางในพันธมิตรชายไม่เป็นที่นิยมบนถนน degenerates

" ไม่มีอะไรเลย เฮ้อ ! "

" คุณจะไม่หลอกฉัน ! บอกมาตามตรง อะไรคือเป้าหมายของคุณ ?มันคือวันสีขาว ผมเห็นคุณกำลังวางแผนให้ผมจ่ายคุณคืนที่สามครั้งราคา "

โคทาโร่ ไม่เคยรับ รักแท้ ช็อกโกแลตในชีวิตของเขา แต่เขาเคยได้ยินข่าวลือที่ต้องตอบแทนของขวัญกับสามครั้งค่า โคทาโร่สงสัยว่า นี่เป็นเป้าหมายของมากิ

" ทำไมคุณไม่รับมัน ! ? มันเป็นเพราะคุณเป็นแบบนี้ คุณก็ไม่ดัง "

" ปล่อยข้านะ !คุณไม่เข้าใจหรอกว่าผมรู้สึกยังไง ทั้งหมดที่คุณทำคือการเล่นกับผู้ชายบริสุทธิ์หัวใจ "

" ฉันเพิ่งได้รับการยกเลิกในช็อคโกแลต , ดังนั้นฉันคิดว่าฉันต้องการให้คุณ ! "

" เอามานี่นะ ! "

" ถ้าผมจะเอามาให้คุณแล้ว ! ! ! "

มากิเริ่มเคืองกว่า โคทาโร่ไม่สุภาพและทัศนคติของเธอ แก้มป่อง

" . . . เออ พูดจริงๆ ถ้าคุณตั้งใจทำมันให้ใครก็ตามที่เข้ากันได้ดีที่สุด มันคงจะเป็นเรื่องน่าอาย สำหรับช็อกโกแลตให้สูญเปล่า "

" ซาโตมิคุง . . . . . . . "

แต่เมื่อได้ยินว่าโคทาโร่จริงจัง คำพูด อากาศในมากิแก้มหนี เธอแสดงสีหน้าปกติของเธอ แต่ด้านล่างที่แสดงออกเป็นรอยยิ้มเล็กๆ และมากิ มอบช็อกโกแลตให้โคทาโร่อีกครั้ง

" แล้วฉันก็จะให้คุณ "

" คุณแน่ใจหรือไม่ ? "

" คุณเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลย ก็พิจารณาการลงทุนสำหรับปีถัดไป . "

และมากิ ยังยิ้มให้ช็อกโกแลตกับโคทาโร่

" แปลว่าอะไร ? "

" มันหมายความว่าคุณควรจะทำงานอย่างหนักเพื่อให้ฉันให้คุณจริงจริงชอบช็อกโกแลตสำหรับปีถัดไป . "

" ผมไม่มั่นใจเท่าไหร่ คุณดูเหมือนจะค่อนข้างสูงราคา . . . . . . . "

" เฮ้อทำไมคุณไม่พูด คุณจะทำให้ดีที่สุด ? "

" เป็นต้อง ! ? "

แต่ในที่สุด โคทาโร่ก็ angering มากิ

ประตูกระแทกปิด เหมือนมันเปิดออกในสถานที่แรกและมากิ ซ้ายบนดาดฟ้า , นึ่ง

และที่เกี่ยวกับเวลาเดียวกันเป็นประตูปิดบางอย่างพุ่งชนมัน

" โคทาโร่ มาช่วย ! "

มากต่อมาซานาเอะผ่านประตู ในความสับสนวุ่นวาย ,เธอพูดอย่างรวดเร็ว และอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะที่ชี้ไปทางประตู . . .

" ยูริกะชนเข้ากับประตูและไม่ได้ย้าย ! "

" อะ !

? " โคทาโร่รีบเปิดประตู เขาเห็นยูริกะล้มลงบนพื้น ลูกโป่งขนาดใหญ่ได้เกิดขึ้นในหัวของเธอแสดงให้เห็นว่าเธอชนเข้ากับประตูที่ความเร็วสูง

" เมื่อเราพยายามออกไปบนหลังคาที่แสดงให้เห็นถึงนี้มากิโกรธใบหน้า . . . . . . . ยูริกะอย่างรวดเร็วกระโดดไปโดนประตูกระแทกปิด เหมือนมัน . . . . . . . "

" ผมเห็น . . . . . . . ขอโทษที่ยูริกะ "

ดูเหมือนยูริกะถูกจับขึ้นใน มากิ ก็แห้ว ซึ่งหมายความว่านี้เป็นทางอ้อม โคทาโร่ก็ผิด angering มากิ ความรู้สึกรับผิดชอบต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโคทาโร่หยิบและยูริกะ หล่อนนั่งลงบนเก้าอี้ที่ติดตั้งบนดาดฟ้า s-shatomi-shan

" . . . . . . . การ whorld , whorld คือการปั่น . . . . . . . "

หลังจากถูกวางลงบนม้านั่ง ยูริกะ ยังไม่หาย ผลกระทบทำให้เธอเวียนหัว เธอหมุนรอบเธอคอกลมเปล่าๆ

" เราจะไปยูริกะได้สักพัก ดังนั้น พวกนายสองคนมาทำอะไรที่นี่ ? "

ซานาเอะจังดูถูกยูริกะ ควบคู่ไปกับ โคทาโร่ แต่เมื่อเธอได้ยินสิ่งที่เขาพูด เธอตบมือของเธอ

" ใช่แล้ว ใช่แล้ว โคทาโร่ รีบกลับบ้านวันนี้ ผมซื้อช็อคโกแลตให้กินด้วยกันเถอะนะ ! "

" ผมเห็น นั่นคือสิ่งที่คุณกำลังหลังจากที่ "

" เย้ ! ! ! ! ! "

เพราะซานาเอะเป็นผี เธอไม่ได้กินช็อกโกแลตของเธอเอง ดังนั้นเธอต้องการ โคทาโร่ช่วย

" ยูริกะ เธอด้วยเหรอ "

" c-chocolate . . . . . . . ผมซื้อ shome เหมือนกัน . . . . . . . "

ยูริกะยังคงดูเหมือนจะเวียนหัว แต่เธอตามหากระเป๋าของเธอและดึงออกช็อกโกแลตอยู่ข้างใน เมื่อเห็นช็อกโกแลต โคทาโร่สัญชาตญาณออกมาไม่กี่คำ . . . .

" . . . . . . . มันช่างเล็ก " .