Zhang Ye's mouth was extremely toxi

Zhang Ye's mouth was extremely toxic. "Saying that it's rubbish was only to leave face for Master Wei. If I were to speak freely, this folk song poem is absolute f**king trash. Do you even know what a folk song poem is? Do you know how to write a folk song poem? With this sort of standard for an essay, you still dare to call it a folk song poem? Don't tease us anymore. In the future, should you have something else like this again, you should just leave it at home. Don't bring it out and embarrass yourself. If someone who really understands poetry well sees this, wouldn't it make them laugh their heads off? Your words only so-so and just barely OK, but the literary standards are very poor. Let me tell you, a real folk song poem does not put too much focus on the passage format and is not so strict about tonal patterns, with a lot of freedom from rules, but it is not so simple as to be considered an unstructured passage that, when paired with music, will automatically qualify it to be a folk song poem. A poem such as the folk song poem does not fully depend on pairing it with music either. Our nation's literature is so profound and deep and it is definitely not as simple as you think it is!"

Su Na cheered, "Well said!"

As for what was so good about it? Su Na did not know either!

Those who were present felt the same. Speaking of it, they really did not understand much about the structure of a folk song poem either. There were no restrictions on the type of sentences used, no tonal pattern requirements either, yet the standard for the words used were very high. There could be storyline characters in it and even exchanges of sentences between the characters. It was very difficult to write — Everyone's concept of it was also as such. After all, they were all involved in calligraphy and not in folk song poems. They couldn't possibly be so well-learned about a topic like this.

A youth could no longer bear to listen any longer, "You're saying my senior bro is writing rubbish?"

"Is it my senior bro or you that doesn't understand!" Another of Master Wei's disciples rebutted.

Zhang Ye was tickled, "I don't understand?"

When she heard this, Su Na also burst out laughing!

Seeing Zhang Ye accusing him, Chen Mo no longer kept silent. Those aunties and sisters who had been giving him a ticking off were all his elders and it wasn't good for him to argue back, but who did Zhang Ye think he was? Chen Mo said directly, "Sure, you put it so well, then why don't you show us what you’ve got? If what I wrote is not a folk song poem, then show us how it should be written!"

Zhang Ye smiled, "It's President Wu's birthday today, so I will be happy to teach you something. I won't ask for tuition fees either." After saying so, he turned around to Wu Zeqing and said, "President Wu, I did not prepare a present for you today. Coming here empty handed, I feel a little embarrassed, so let me write a little something for you as your birthday present."

Wu Zeqing laughed and said, "Sure."

Master Zhou was a little stunned, "What will you write?"

Zhang Ye replied relaxingly, "After saying all that I did earlier, I will naturally be writing a folk song poem. I wanted to give the poems from earlier to President Wu, but she didn't seem too satisfied with them, saying that those poems didn't fit the occasion. Alright then, this folk song poem should be suitable. I would also like to tell everyone a story.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จางเย่ของปากเป็นพิษมาก "บอกว่า มันเป็นขยะก็เท่าไปหน้าหลักเว่ย ถ้าผมพูดได้อย่างอิสระ กลอนเพลงพื้นบ้านนี้เป็นสัมบูรณ์ f ** คิงถังขยะ คุณจะรู้อะไรเป็นบทกวีเพลง คุณรู้วิธีการเขียนกลอนเพลงพื้นบ้าน พร้อมนี้จัดเรียงของมาตรฐานสำหรับเรียงความ คุณยังกล้าที่จะเรียกว่าบทกวีเพลง ไม่แซวเราอีกต่อไป ในอนาคต ควรได้สิ่งอื่นเช่นนี้อีกครั้ง คุณควรเก็บที่บ้าน ไม่นำมันออก และถ่างขาตัวเอง ถ้าคนที่เข้าใจบทกวีจริง ๆ ดีว่าสิ่งนี้ จะไม่ได้ทำให้พวกเขาหัวเราะหัวปิด คำพูดของคุณสบายเท่านั้น และเพิ่งจะตกลง แต่มาตรฐานวรรณกรรมจะแย่มาก ให้ฉันบอกคุณ มันจึงไม่ง่ายถึงจะถือว่าเป็นโครง passage ที่บทกวีเพลงจริงไม่ใส่มากเกินไปเน้นรูปแบบทางเดิน และเป็นไม่เคร่งครัดเกี่ยวกับโทนสีลาย มีจำนวนมากของเสรีภาพจากกฎ แต่ เมื่อจับคู่กับเพลง จะโดยอัตโนมัติ สามารถจัดให้เป็นบทกวีพื้นบ้านเพลง บทกวีเช่นบทกวีเพลงไม่เต็มขึ้นกับจับคู่กับเพลงอย่างใดอย่างหนึ่ง วรรณกรรมของชาติเป็นนั้นลึกซึ้ง และลึก และมันไม่แน่นอนเป็นอย่างที่คุณคิดว่า มันเป็น"โห่ร้องนา Su "สแปม"ส่วนเรื่องมันคืออะไร นาซูไม่รู้อย่างใดอย่างหนึ่งคนที่อยู่รู้สึกเหมือนกัน การพูดของมัน พวกเขาจริง ๆ ไม่เข้าใจมากเกี่ยวกับโครงสร้างของบทกวีเพลงพื้นบ้านอย่างใดอย่างหนึ่ง ได้ไม่จำกัดชนิดของประโยคที่ใช้ ไม่มีข้อกำหนดรูปวรรณยุกต์ทั้ง ยังไม่ ได้มาตรฐานสำหรับคำที่ใช้มีสูงมาก อาจมีตัวละครโครงเรื่องในมันและแม้กระทั่งแลกเปลี่ยนประโยคระหว่างอักขระ ยากมากในการเขียน — แนวคิดของทุกคนมันก็ดัง หลังจากที่ทุก พวกเขามีส่วนเกี่ยวข้อง ในการประดิษฐ์ตัวอักษร และไม่อยู่ ในบทกวีเพลงพื้นบ้าน พวกเขาไม่อาจจะให้ความรู้เกี่ยวกับหัวข้อนี้เยาวชนไม่สามารถแบกรับฟังอีกต่อไป "ที่คุณพูดครับอาวุโสของฉันจะเขียนขยะ""ก็ฉัน bro อาวุโสหรือคุณว่าไม่เข้าใจ" อีกหนึ่งของสาวกโท Wei rebuttedจางเย่ถูกโดนจับ ฉันไม่เข้าใจ"เมื่อเธอได้ยินนี้ Su Na ยังปะทุหัวเราะเห็นเตียว Ye ร้ายเขา Chen Mo ไม่เก็บเงียบ ที่หีและที่ได้รับให้เขาปิดผ้าหุ้มที่นอนมีผู้เฒ่าผู้แก่เขา และมันก็ไม่ดีสำหรับเขาที่จะเถียงกลับ แต่ที่ไม่จางเย่คิดว่า เขาเป็น Chen Mo กล่าวโดยตรง "แน่ใจ คุณใส่มันดี แล้วทำไมไม่คุณแสดงให้เราเห็นสิ่งที่คุณได้หรือไม่ ถ้าสิ่งที่ผมเขียน บทกวีเพลงพื้นบ้าน แล้วแสดงว่าควรจะเขียน"จางเย่ยิ้ม "มันเป็นวันเกิดประธาน Wu วันนี้ ดังนั้นผมจะยินดีที่จะสอนบางสิ่งบางอย่าง ฉันจะไม่ขอสำหรับค่าเล่าเรียนค่าธรรมเนียมอย่างใดอย่างหนึ่ง" หลังจากพูดนั้น เขาหัน Wu Zeqing และกล่าว ว่า ประธาน Wu ฉันไม่ไม่เตรียมพร้อมในปัจจุบันคุณวันนี้ มาที่นี่ว่างเปล่ามือ ฉันรู้สึกอายเล็กน้อย เพื่อ ให้ฉันเขียนสิ่งเล็กน้อยสำหรับคุณเป็นของขวัญ"Zeqing วูหัวเราะ และกล่าว ว่า "แน่นอน"หลักโจวคือ ตะลึงเล็กน้อย "อะไรจะเขียนไหม"จางเย่ตอบสากล "หลังจากบอกว่า ที่ผมทำก่อนหน้านี้ ฉันจะตามธรรมชาติจะเขียนบทกวีเพลงพื้นบ้าน ฉันอยากจะให้บทกวีจากรุ่นก่อนหน้าให้ประธาน Wu แต่เธอไม่ได้ดูเหมือนพอใจเกินไปกับพวกเขา บอกว่า บทกวีเหล่านั้นไม่ได้เหมาะกับโอกาส ไม่เป็นไรแล้ว กลอนเพลงพื้นบ้านนี้ควรเหมาะสม ยังอยากจะบอกทุกคนเรื่องราว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปากจางเจ้าเป็นพิษมาก "บอกว่ามันเป็นขยะเป็นเพียงที่จะออกจากใบหน้าโท Wei. ถ้าฉันจะพูดได้อย่างอิสระนี้บทกวีเพลงพื้นบ้านเป็นที่แน่นอน F ถังขยะกษัตริย์ **. คุณได้รู้ว่าสิ่งบทกวีเพลงพื้นบ้านคืออะไรคุณรู้วิธีการเขียน บทกวีเพลงพื้นบ้านหรือไม่กับการจัดเรียงของมาตรฐานสำหรับการเขียนเรียงความนี้คุณยังกล้าที่จะเรียกมันว่าบทกวีเพลงพื้นบ้านหรือไม่ไม่หยอกล้อเราอีกต่อไป. ในอนาคตคุณควรจะมีอย่างอื่นเช่นนี้อีกครั้งคุณก็ควรจะปล่อยให้มัน ที่บ้าน. อย่านำมันออกมาและอึดอัดใจตัวเอง. ถ้ามีคนที่เข้าใจจริงๆบทกวีดีเห็นนี้ก็จะไม่ได้ทำให้พวกเขาหัวเราะหัวของพวกเขาออก? คำพูดของคุณเพียงพอดูได้และเพิ่ง OK แต่มาตรฐานวรรณกรรม น่าสงสารมาก. ให้ฉันบอกคุณเป็นชาวบ้านที่แท้จริงบทกวีเพลงไม่ได้วางโฟกัสมากเกินไปในรูปแบบทางเดินและจะไม่ให้เข้มงวดเกี่ยวกับรูปวรรณยุกต์ที่มีจำนวนมากเป็นอิสระจากกฎ แต่มันไม่ง่ายเพื่อที่จะได้รับการพิจารณา ทางเดินที่ไม่มีโครงสร้างที่เมื่อจับคู่กับเพลงโดยอัตโนมัติจะมีสิทธิ์ได้ว่ามันจะเป็นบทกวีเพลงพื้นบ้าน. บทกวีเช่นบทกวีเพลงพื้นบ้านไม่ได้อย่างเต็มที่ขึ้นอยู่กับการจับคู่กับเพลงอย่างใดอย่างหนึ่ง วรรณกรรมของประเทศของเราจึงเป็นเรื่องที่ลึกซึ้งและลึกและเป็นที่แน่นอนไม่ได้ง่ายอย่างที่คุณคิดว่ามันเป็น "

ซูนากำลังใจ" ดีกล่าวว่า "

ในฐานะที่เป็นสิ่งที่ดีมากเกี่ยวกับเรื่องนี้? ซูนาไม่ทราบว่าทั้ง!

บรรดาผู้ที่ ปัจจุบันรู้สึกเดียวกัน. การพูดของมันพวกเขาจริงๆไม่เข้าใจมากเกี่ยวกับโครงสร้างของบทกวีเพลงพื้นบ้านอย่างใดอย่างหนึ่ง. ไม่มีข้อ จำกัด อยู่กับชนิดของประโยคที่ใช้ไม่จำเป็นต้องมีรูปแบบวรรณยุกต์ทั้งเขายังเป็นมาตรฐานสำหรับคำที่ใช้อยู่ .. สูงมากอาจจะมีตัวละครที่เค้าอยู่ในนั้นและแม้กระทั่งการแลกเปลี่ยนของประโยคระหว่างตัวละครมันเป็นเรื่องยากมากในการเขียน - แนวความคิดของทุกคนของมันก็ยังเป็นเช่นนี้หลังจากพวกเขาทุกคนมีส่วนร่วมในการประดิษฐ์ตัวอักษรและไม่ได้อยู่ในบทกวีเพลงพื้นบ้าน. . พวกเขาไม่อาจจะเป็นอย่างนั้นดีได้เรียนรู้เกี่ยวกับหัวข้อเช่นนี้.

เยาวชนไม่สามารถหมีอีกต่อไปที่จะฟังได้อีกต่อไป "คุณกำลังจะบอกว่า Bro อาวุโสของฉันคือการเขียนขยะ?"

"มันเป็น Bro อาวุโสของฉันหรือคุณว่า ไม่เข้าใจ! "อีกประการหนึ่งของเหล่าสาวกโทของ Wei rebutted.

จางเจ้าถูก tickled" ฉันไม่เข้าใจ? "

เมื่อเธอได้ยินเสียงนี้ซูนายังระเบิดเสียงหัวเราะออก!

เห็นจางเจ้ากล่าวหาว่าเขาเฉินโมไม่เก็บเงียบ . ป้าเหล่านั้นและน้องสาวที่ได้รับการให้เขาฟ้องออกเป็นพวกผู้ใหญ่ทุกคนของเขาและมันก็ไม่ดีสำหรับเขาที่จะเถียงกลับ แต่ที่ไม่จางเจ้าคิดว่าเขาเป็น? เฉิน MO กล่าวว่าโดยตรง "แน่นอนว่าคุณวางไว้ให้ดีแล้วทำไมคุณไม่แสดงให้เราเห็นสิ่งที่คุณมีหรือไม่ถ้าสิ่งที่ผมเขียนไม่ได้เป็นบทกวีเพลงพื้นบ้านแล้วแสดงให้เราเห็นว่ามันควรจะเขียน!"

จาง ท่านทั้งหลายยิ้ม "มันเป็นวันเกิดของประธานาธิบดีวูวันนี้ดังนั้นฉันจะมีความสุขที่จะสอนคุณบางสิ่งบางอย่าง. ฉันจะไม่ขอค่าเล่าเรียนอย่างใดอย่างหนึ่ง." หลังจากที่บอกว่าเพื่อให้เขาหันไปรอบ ๆ เพื่อ Wu Zeqing และกล่าวว่า "ประธานาธิบดีวูผมไม่ได้เตรียมของขวัญสำหรับคุณในวันนี้. มาที่นี่มือเปล่าฉันรู้สึกอายเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อให้ฉันเขียนบางสิ่งบางอย่างเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับคุณเป็นวันเกิดของคุณ ปัจจุบัน. "

วู Zeqing หัวเราะและกล่าวว่า" แน่นอน. "

โทโจวตะลึงเล็ก ๆ น้อย ๆ " สิ่งที่คุณจะเขียน? "

จางเจ้าตอบผ่อนคลาย" หลังจากบอกว่าทุกสิ่งที่เราทำก่อนหน้านี้ผมจะตามธรรมชาติจะเขียนบทกวีเพลงพื้นบ้าน . ฉันอยากจะให้บทกวีจากก่อนหน้านี้ประธานาธิบดีวู แต่เธอก็ไม่ได้ดูเหมือนมีความพึงพอใจมากเกินไปกับพวกเขาบอกว่าบทกวีเหล่านั้นไม่เหมาะกับโอกาส. เอาล่ะแล้วพื้นบ้านนี้บทกวีเพลงควรจะเหมาะสม. ฉันยังต้องการ จะบอกทุกคนเรื่อง