说到泰语的讲话和书写,它的基本语序与汉语一样都是主—谓—宾结构但是与华

说到泰语的讲话和书写,它的基本语序与汉语一样都是主—谓—宾结构但是与华文的最大区别是修饰语在被修饰语之后,例如我们要说“这个蓝袜真美“而语序应该说成是”美真袜个这“也即简单地说：泰语形容词应该放在名词之后,副词放在动词之后。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พูดไทยพูด และเขียน คำสั่งพื้นฐานและภาษาจีนเป็นเป็นโครงสร้างหลักที่ช่อง แต่ และจีนความแตกต่างสูงสุดคือปรับเปลี่ยนภาษาในถูกปรับเปลี่ยนภาษา zhihou เช่นเรากล่าวว่า "บลูนี้ถุงเท้าจริง ๆ ความงาม" และคำสั่งควรพูดเป็นเป็น "งามจริง ๆ ถุงเท้าแบบนี้" ยังว่าง่ายที่จะกล่าวว่า: คำวิเศษณ์ภาษาไทยควรใส่ในนาม zhihou วิสามานยนามใส่กริยา zhihou

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพูดของเสียงพูดภาษาไทยและการเขียนก็คำสั่งพื้นฐานที่เหมือนกันและจีนเป็นหลัก - ที่ - วัตถุโครงสร้าง แต่แตกต่างที่ใหญ่ที่สุดคือรอบคัดเลือกจีนหลังจากการปรับเปลี่ยนเป็นเช่นที่เราบอกว่า "นี้ถุงเท้าสีฟ้าสวยงามจริงๆ" และคำสั่ง มันควรจะกล่าวได้ว่าเป็น "อเมริกาจริงๆถุงเท้าหนึ่งที่" ที่เป็นเพียงการกล่าวว่าคำคุณศัพท์ไทยควรจะวางไว้หลังคำนาม, คำวิเศษณ์วางอยู่หลังคำกริยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พูดภาษาไทยพูดและเขียนคำสั่งพื้นฐานและภาษาจีนมันเป็นพระเจ้า - ว่า - เพนน์และโครงสร้างภาษาจีนแต่ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดคือคำขยายอยู่หลังคำขยายเช่นเราบอกว่า " มันสวย " และคำสั่งสีฟ้าถุงเท้าควรเป็นถุงเท้านี้จริงๆเป็น " ความงาม " ที่ง่ายกล่าวว่าไทยควรใส่ในคำนามคำคุณศัพท์คำกริยาวิเศษณ์วางไว้หลังคำกริยาหลังจาก