ในป่าทึบแห่งหนึ่งมีสัตว์ป่าที่ดุร้ายและน่ากลัวมากตัวหนึ่ง เรียกว่า 年(nian) มันออกอาละวาดกินคนเป็นประจำ พระเจ้าจึงลงโทษมันโดยอนุญาตให้ลงจากเขาได้เพียง 1 ครั้งใน 365 วัน ดังนั้นเมื่อฤดูหนาวใกล้จะผ่านไปฤดูใบไม้ผลิเวียนมาใกล้ 年 (nian) ก็จะลงจากเขามาทำร้ายผู้คน เพื่อเตรียมรับการมาของ 年 (nian) ทุกบ้านจะสะสมเสบียงอาหารไว้ และเมื่อถึงตอนค่ำของวันที่ 30 เดือน 12 ทุกบ้านจะปิดประตูและหน้าต่างไว้ ไม่หลับไม่นอนตลอดคืน จนกระทั่งถึงรุ่งเช้าซึ่งเป็นวันแรม 1 ค่ำ เดือน 1 เมื่อ 年 (nian) กลับไปแล้ว ทุกบ้านก็จะเปิดประตูออกมาแสดงความยินดีต่อกัน ที่โชคดีไม่ถูก 年 (nian) ทำร้าย
ต่อมาชาวบ้านพบว่า 年 (nian) มีจุดอ่อนคือ เมื่อ 年 (nian) มาถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งเด็กๆกำลังหวดแส้เล่นกันอย่างสนุกสนาน เมื่อ 年 (nian) ได้ยินเสียงแส้ดังเปรี้ยงปร้างก็เลยตกใจเผ่นหนีไป เมื่อ 年 (nian) ไปถึงหมู่บ้านอีกแห่งหนึ่ง มีชุดเสื้อผ้าสีแดงตากอยู่หน้าบ้านของครอบครัวหนึ่ง สีแดงฉูดฉาดนั้น ทำให้ 年 (nian) ตกใจและเผ่นหนีไปอีก เมื่อ 年 (nian) มาถึงหมู่บ้านแห่งที่สาม ปรากฏว่าไปพบเห็นกองเพลิงกองหนึ่งบนถนน แสงเพลิงที่เจิดจ้าทำให้ 年 (nian) ต้องเผ่นหนีไปอีก ตั้งแต่นั้นมา ผู้คนต่างรู้แล้วว่า แม้ 年 (nian) จะดุร้ายแต่มันก็กลัวสีแดง เสียงดัง และไฟ ทำให้ผู้คนสามารถคิดหาวิธีกำจัด 年 (nian) ได้โดยไม่ยากนัก
เมื่อวันส่งท้ายตรุษจีนเวียนมาอีกครั้งหนึ่ง ทุก ๆ บ้านจึงนำกระดาษสีแดงมาติดไว้หน้าประตูบ้าน แขวนโคมไฟสีแดง พร้อมกับจุดประทัดและตีฆ้องรัวกลองอย่างต่อเนื่อง เมื่อ 年(nian) มาถึงในตอนเย็น จึงตกใจเผ่นหนีกลับเข้าป่าไป และไม่กล้าออกมาอาละวาดอีก ทุกคนจึงผ่านพ้นคืนแห่งอันตรายไปอย่างปลอดภัย เมื่อฟ้าสางแล้ว ผู้คนจึงออกมาจากบ้าน กล่าวคำอวยพรซึ่งกันและกันอย่างมีความสุข พร้อมกับการนำอาหารออกมารับประทานร่วมกันอย่างสนุกสนานต่อมา วันดังกล่าวจึงกลายมาเป็นวันเฉลิมฉลองที่มีแต่ความสุขที่เรียกกันว่า "ตรุษจีน"