กาอยากเป็นหงส์
กานั้นมีขนที่ดำสนิทและเป็นเงางาม แต่ทว่าพวกกากลับมิได้พึงพอใจกับความเป๊็นตัวเอง พวกกานั้นเห็นว่าพวกหงส์มีขนสีขาวสะอาดบบริสุทธิ์ ก็พากันนึกอิจฉาและอยากที่จะมีขนสีขาวเช่นนั้นบ้าง "สงสัยว่าเป็นเพราะหงส์ ชอบลงอาบน้ำอยู่เสมอ และก็ยังพำนักพักอาศัยอยู่ใกล้ สระน้ำด้วย"กาตัวหนึ่งคาดคะเน กาอีกตัวหนึ่งจึงสนับสนุนว่า "นั่นสิ่ ถ้าพวกเราว่ายน้ำบ่อยๆ และพักอยู่ใกล้สระน้ำ เราก็คงจะขาวเหมือนหงส์น่ะ" เมื่อเห็นดีเห็นงามด้วยกันเช่นนั้น พวกกาก็พากันละทิ้งสถานที่อันเป็นที่พักอาศัยมาตั้งแต่เดิม แล้วพากันอพยพไปอยู่ริมสระน้ำ พวกกาชวนกันลงเล่นน้ำทุกวันและไซ้ขนเป็นประจำอย่างหงส์แต่พวกมันมิได้มีขนสีขาวขึ้นแต่อย่างใด กายังคงมีขนสีดำสนิทเช่นเดิม แต่ทว่ามันไม่อาจมีความสุงเดิมพราะสถานที่ใหม่นั้นมิได้มีอาหารการกินอุดมสมบูรณ์อย่างที่เคยอยู่ดั้งนั้นพวกกาจึงอดตายกันหมดในเวลาต่อมา
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
การหลงลืมธรรมชาติของตนนั้น แม้ว่าจะเปลี่ยนที่อยู่ เปลี่ยนสังคม แต่ก็ใช่ว่าจะเปลี่ยนธรรมชาติดั้งเดิมของตนได้